Τη μετάνοια δεν συναντούμε όμως μόνο στα Συναξάρια και τα Γεροντικά, αλλά και σε ανθρώπους που αγωνίζονται μέσα στον κόσμο. Θα σας αναφέρω δύο περιστατικά. Ένας χριστιανός πήγαινε στην εκκλησία και είχε καλή προαίρεση, δεν είχε όμως ποτέ εξομολογηθεί. Κάποτε πήγε να εξομολογηθεί, αλλά δεν εξαγορεύθηκε τα βαριά του αμαρτήματα. Πηγαίνοντας στην Κεφαλονιά να προσκυνήσει τον άγιο Γεράσιμο, βρέθηκε στην πανήγυρή του. Υπήρχαν πολλοί ασθενείς εκεί και δαιμονισμένοι. Τα δαιμόνια άρχισαν φωνάζοντας να του υπενθυμίζουν τ’ ανεξομολόγητα αμαρτήματά του. Αποτέλεσμα να καταντροπιαστεί, να ταραχθεί, να φοβηθεί και να ζητήσει να εξομολογηθεί αμέσως. Οι δαιμονισμένοι δεν μπορούσαν πλέον να του πουν τίποτε, γιατί ακόμη κι έτσι, μετανόησε, εξομολογήθηκε και σβήσανε οι αμαρτίες του. Από τότε έζησε με μία ριζική αλλαγή στη ζωή του. Ζώντας με συνεχή μετάνοια και τηρώντας με φόβο Θεού τις εντολές του Χριστού έκοιμήθη μακάρια και ειρηνικά σε μεγάλη ηλικία.
Το δεύτερο περιστατικό έχει ως εξής. Μία ευλαβής γυναίκα είχε σύζυγο άσωτο, βλάσφημο και αυταρχικό. Βασανιζόταν, αλλά έκανε υπομονή και δεν σκέφθηκε ποτέ το διαζύγιο, ούτε να κάνει αντίποινα στον δύσκολο σύζυγό της. Μάλιστα μεγάλωσε τον αγώνα της και παρακαλούσε θερμά την Παναγία να την ενισχύει και να φωτίσει τον άνδρα της να μετανοήσει. Προσευχόταν, αγρυπνούσε και νήστευε συνεχώς για τη μετάνοια του συζύγου της. Δεν άργησε ο Θεός να μεταστρέψει τον άσωτο σύζυγο και να τον οδηγήσει σε αληθινή μετάνοια. Μετανόησε, εξομολογήθηκε, έκοψε τα πάθη του και τώρα δεν λείπει ποτέ από την εκκλησία. Κάθε χρόνο πηγαίνει σαράντα ημέρες κι εργάζεται δωρεάν σε μοναστήρια. Γεμάτος από φλόγα και ζήλο για τον Χριστό συχνά λέει: «Τώρα που γνώρισα τον Χριστό, να μου πουν να βάλω το κεφάλι μου να μου το κόψουν για την αγάπη του Χριστού, το κάνω με όλη μου την καρδιά». Βλέπετε τη δύναμη της υπομονής, της προσευχής και της μετάνοιας. Πολλά τέτοια γεγονότα και παραδείγματα μεταστροφής και ειλικρινούς μετάνοιας.
(Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει»)