Ο Επίτιμος Καθηγητής του πανεπιστημίου του Γκρατς κ. Γ. Λαρεντζάκης επανέρχεται με άρθρο του στο «Αμήν”,επιμένοντας ότι στο Κολυμβάριο, οι εκεί συνελθόντες ακολούθησαν τη γραμμή των Αγίων Πατέρων. Αναφερόμενος ο Ελλογιμώτατος στις Οικουμενικές Συνόδους, αναφέρει ότι έργο τους ήταν η«διατύπωση της ορθής, της ορθοδόξου πίστεως».
Εμείς απλώς ερωτούμε τον κύριο Λαρεντζάκη: -Πού διακρίνετε ορθή, ήγουν ορθόδοξη πίστη στην παράγραφο 6 του θεματολογίου του Κολυμβαρίου; Μήπως στο ότι οι αιρετικοί πάσης φύσεως, χωρίς να υποχωρήσουν «ιώτα εν, ή μίαν κεραίαν» από τις πολυποίκιλες κακοδιδασκαλίες τους ανηγορεύθηκαν σε«ετερόδοξες Εκκλησίες»; Μήπως στο ότι επίσκοποι που δεν δέχθηκαν να υποταχθούν στις οικουμενιστικών προδιαγραφών αποφάσεις απειλήθηκαν και προπηλακίσθηκαν (όπως λ.χ. ο επίσκοπος Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος); Ο κύριος Καθηγητής, αναφερόμενος διαδοχικά τις Οικουμενικές Συνόδους, δεν καταλαβαίνει ο ευλογημένος ότι αυτοαναιρείται; Οι Οικουμενικές Σύνοδοι καταδίκασαν ξεκάθαρα κι ονομαστικώς, σαφώς κι απεριφράστως, αιρετικές κακοδιδασκαλίες.
Στο Κολυμβάριο ΠΟΙΕΣ κακοδιδασκαλίες καταδικάστηκαν; ΟΥΔΕΜΙΑ. Άρα στο Κολυμβάριο οι εκεί συνελθόντες ΔΕΝ ήσαν επόμενοι τοις θείοις Πατράσιν. Αυτό είναι ηλίου φαεινότερον. Κι όμως! Ο Ελλογιμώτατος κ. Λαρεντζάκης επιμένει ότι οι αντιτιθέμενοι στο Κολυμβαριο «δεν έχουν ερείσματα στην πράξη των Οικουμενικών Συνόδων και στην πατερική θεολογία»!
Με βάση τον ευσεβοποθισμό του επιμένει να θυμάται τη Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Διότι τότε, ενώ οι Ανατολικοί (του κλίματος του πατριαρχείου Αντιοχείας) δεν προσυπέγραψαν τις αποφάσεις της, το έπραξαν κατόπιν. Εδώ ο κύριος Γ. Λαρεντζάκης συγχέει τα πράγματα και θολώνει τα νερά. Κι αυτό όχι από άγνοια. Στην Έφεσο υπήρχαν οι Ορθόδοξοι από την μια και οι αιρετικοί Νεστοριανοί από την άλλη. Οι Ανατολικοί ήσαν Ορθόδοξοι κι όχι Νεστοριανοί. Απλώς διαφωνούσαν, όχι με την πίστη της Συνόδου, αλλά με μερικές εκφράσεις του Αγίου Κυρίλλου. Αυτός για να τους διευκολύνει, εφόσον διεπίστωσε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ήσαν Ορθόδοξοι, αντικατέστησε μερικές φράσεις με άλλες, τις οποίες δέχονταν οι Ανατολικοί και το θέμα έληξε. Δεν ήταν σκλάβος των λέξεων αλλά ανυποχώρητος στα της Ορθοδοξίας.
Δεν του λέει τίποτε η επιμονή της εν Βουλγαρία Εκκλησίας στην απορρίψη του Κολυμβαρίου;
Θυμήθηκε επίσης ο κ. Λαρεντζάκης την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, που είναι η μόνη που ΔΕΝ καταδίκασε αιρέσεις. Μα εδώ είναι τοις πάσι γνωστόν ότι η εν λόγω Σύνοδος συμπλήρωσε την Ε΄ και ΣΤ΄Οικουμενικές Συνόδους σε θέματα διοικητικά.
Στην καταδίκη των αιρέσεων του Μονοφυσιτισμού και Μονοθελητισμού την είχαν ήδη προβεί οι εν λόγω Σύνοδοι. Άρα, αν επαναλάμβανε την καταδίκη των ανωτέρω κακοδοξιών, αυτό θα ισοδυναμούσε με παραβίαση ανοίκτης θύρας. Δεν γνωρίζει ο Ελλογιμώτατος ότι η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα; Εδώ και αιώνες τόσες αιρέσεις (Παπισμός, Προτεσταντισμός κ.ο.κ.) ταλανίζουν την Εκκλησία. Γιατί ΔΕΝ εθίγη καν το θέμα αυτό στο Κολυμβάριο;
Κι έχουμε και από πάνω την αξίωση ότι οι εν λόγω επίσκοποι είναι «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι»!!! Τέλος ο κύριος Καθηγητής, αφού ειρωνεύεται (ελλείψει επιχειρημάτων) τους αντιτιθέμενους στις μεθοδεύσεις του Κολυμβαρίου ως «μοναδικούς σωτήρες της ορθοδόξου πίστεως και πνευματικότητος», υψώνει απειλητικά το δάκτυλο, λέγοντας: «προφανώς και υπάρχουν τα συγκεκριμένα προβλήματα, τα οποία πρέπει να λυθούν και να καταδικασθούν οι σκανδαλοποιοί». Το μόνο πρόβλημα της Εκκλησίας ΔΕΝ είναι οι αιρετικοί αλλά οι πιστοί που επισημαίνουν το προβλήμα,οι οποίοι απειλούνται με μελλοντικές τιμωρίες!!!
Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού