.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ»



...Χαίρετε! Ποιός, ἀλήθεια, δέν θά ἤθελε τήν χαρά στήν ζωή του; Εἶναι βέβαιο, πώς ὅλοι τήν ψάχνουμε, τήν ἀναζητοῦμε καί ἀγωνιζόμαστε νά τήν κατακτήσουμε. Πῶς ὅμως; Τί εἴδους ἀγῶνα κάνουμε; Καί γιά ποιά χαρά μιλοῦμε; Τήν χαρά πού φέρνει ἡ διασκέδασις, ὁ πλοῦτος, ἡ μόδα, τά ναρκωτικά, ἡ ἀσυδοσία; Τήν χαρά τήν φευγαλέα, τήν πρόσκαιρη καί στιγμιαία; Ὄχι, βεβαίως. Ἄς μήν ἀπατᾶται κανείς. Αὐτή ἡ χαρά δέν εἶναι ἡ ἀληθινή, ἡ μόνιμη, ἡ αἰώνια. Καί συχνά ἀκριβοπληρώνεται. Τό τίμημά της, ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς μας.

Χαίρετε, λοιπόν. «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ»! μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολός Παῦλος. Τήν χαρά τοῦ Χριστοῦ διψᾶ οὐσιαστικά ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί εἶναι αὐτή ἡ χαρά πού προσφέρει ὁ δωρεοδότης Χριστός σ’ ὅσους Τόν ἀκολουθοῦν. Ἡ χαρά πού πηγάζει ἀπό τήν πίστι ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ὄντως καί ὅτι περιμένει καί τήν δική μας ἀνάστασι. Ὅτι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου δέν σταματᾶ στό φτυάρι τοῦ νεκροθάπτου, ἀλλά συνεχίζεται καί πέραν τοῦ τάφου.

...Ναί! Ὁ Χριστός εἶναι ἡ αἰώνια χαρά. Ὅσοι Τόν πλησιάσουν, Τόν γνωρίσουν, Τόν πιστέψουν, δέν ἀπογοητεύονται, δέν ἀποκάμνουν, δέν λυγίζουν, δέν ὑποστέλλουν τήν σημαία τῆς ἐλπίδος στήν αἰώνια ζωή. Ὁ γνήσιος Χριστιανός δέν ἐπιτρέπει στόν ἑαυτό του νά θλίβεται, νά μελαγχολῆ. Γιατί δέν πέθανε ὁ Θεός μας. Ζῆ Κύριος ὁ Θεός. Καί ἀντλεῖ θάρρος, ἐλπίδα, ζωή ἀπό τόν ζωντανό, τόν ἀναστάντα Χριστό.

ΑΡΧΙΜ. π. ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΣ