Δε χρειάζεται ο άνθρωπος να απελπίζεται για κανέναν, ούτε για τον εαυτό του ούτε για τους άλλους, πολυ δέ περισσότερο για τα μέλη της οικογένειάς του. Όταν βλέπουμε ή νομίζουμε ή θεωρούμε ότι ο Θεός κλείνει μια πόρτα, να είμεθα βέβαιοι ότι κλείνει μέν την πόρτα, αλλά ανοίγει ένα παράθυρο. Και δεν ανοίγει μόνο ένα, αλλά ίσως και δύο και τρία και πέντε, οπότε κλείνοντας την πόρτα, μπορεί να μην στείλει το φως απο την πόρτα, αλλα θα το στείλει οπωσδήποτε από το παράθυρο. Θα έλθει και φως και δροσιά και Χάρις και ενέργεια Θεού. Επομένως, να περιμένουμε τη Χάρι να ενεργήσει. Εκείνο, που πρέπει να γίνει, είναι να εκμεταλλευώμεθα εμείς το φως, που μπαίνει μέσα από αυτό ή από αυτά τα παράθυρα. Μην το αφήνουμε να πηγαίνει χαμένο, διότι έρχεται νυξ (το λέει και η Γραφή) και όταν θα έλθει η νύχτα, τότε πιθανόν να είναι αργά. Να εκμεταλλευώμεθα τον καιρό τώρα, διότι " οι καιροί ου μενετοί ", όχι μόνο γιατί δεν ξέρουμε αν θα ζούμε αύριο, αλλά δεν ξέρουμε τί καιροί θα έλθουν κι αν θα είναι καλοί και κατάλληλοι για τη σωτηρία μας. Προσοχή λοιπόν!!!
Απο το βιβλίο:
Στεφάνου Αναγνωστόπουλου Ιερέως
ΑΝΑΣΑΣΜΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ