.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Δέκα φορές έπεσα, έντεκα θα σηκωθώ

*Το ότι θα πέσεις, είναι σίγουρο ότι θα πέσεις – το θέμα είναι να σηκωθείς. Όσες φορές και αν πέφτουμε άλλες τόσες πρέπει και να σηκωνόμαστε – με την μετάνοια, την προσευχή και τον εν Χριστώ αγώνα.

~ Στην εποχή που ζούμε όλοι μας ψάχνουμε να κρατηθούμε από κάπου. Αναζητάμε παρηγοριά από τους ανθρώπους, αγάπη, όμορφα λόγια και ζεστασιά.

Η ανάγκη μας να βρούμε την ηρεμία και την γαλήνη είναι πιο έντονη όταν “πέφτουμε” και αφηνόμαστε στα πάθη μας. Γινόμαστε πιο ευάλωτοι και χρειαζόμαστε πιο έντονα παρηγοριά.

Είμαστε αδύναμοι, απλοί, λαϊκοί άνθρωποι με αμαρτίες.

Θα “σηκωθούμε” όμως γιατί αυτή η στιγμή που πέσαμε είναι η δοκιμασία μας και η ευκαιρία μας ν’ακουμπήσουμε την ζωή μας στον ένα και μοναδικό τριαδικό Θεό.

Και αν “πέσαμε 10 φορές, θα σηκωθούμε 11” να βρούμε ηρεμία, ανιδιοτελή αγάπη, προστασία και ΔΥΝΑΜΗ να συνεχίσουμε τον αγώνα μας με ταπείνωση, νηστεία και προσευχή.

Προσευχή για όλους αυτούς τους ανθρώπους που ζητήσαμε ανθρώπινη παρηγοριά και δεν την βρήκαμε. Προσευχή για τον εαυτό μας που δεν ακουμπήσαμε από την αρχή στον Θεό και αναζητήσαμε το ανθρώπινο.

Και όταν “πέσουμε” ξανά θα έχουμε αποκτήσει ακόμα ένα όπλο για να “σηκωθούμε”, την προσευχή γιατί ο αγώνας δεν θα σταματήσει ποτέ μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας.

Ελένη