.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΣΑΡΩΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ



Πολλές φορές, η έντονη και βαριά θλίψη που υπάρχει ανεξέλεγκτη μέσα στην καρδιά, είναι η «άλλη» ζωηρή φωνή της επάρατης φιλαυτίας και των πικρών θελημάτων της, που κατατρύχουν ολάκερο το είναι του ανθρώπου. Πραγματικά, κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί και να αντιπαλέψει με το σαρωτικό πνεύμα της θλίψης και της λύπης, εάν πρώτα δεν γευθεί ο ίδιος βιωματικά μέσα του τη δύναμη, τη χάρη και εκείνη την ανέκφραστη ενέργεια της ελπίδας, της πίστης και της αγάπης προς τον παντοδύναμο Χριστό. –Νόμος!...

π. Δαμιανός