"Νὰ γιατὶ ὅταν οἱ λαοὶ ξεχνοῦν τὴν ἱστορία τους καὶ δὲν παραδειγματίζονται ἀπὸ τὰ διδάγματά της εἶναι καταδικασμένοι νὰ τὴν ξαναζήσουν...."
Ἕνα ἀπὸ τὰ κρατίδια ποὺ δημιουργήθηκαν μετὰ τὴν πρώτη ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Φράγκους τὸ 1204 ἦταν ἡ αυτοκρατορία τῆς Νίκαιας ἡ ὁποία ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν Θεόδωρο Λάσκαρη. Ὅταν τὰ ἡνία τῆς διακυβέρνησης ἀνέλαβε ὁ Ἰωάννης Γ΄Δούκας Βατάτζης , ἕνας πολὺ ἰκανὸς καὶ εὔστροφος διάδοχος στὴν ἡγεσία τῆς αυτοκρατορίας τῆς Νικαίας, ἔθεσε ξεκάθαρα ἕναν στόχο: τὴν ἀνακατάληψη τῆς Κωνσταντινούπολης. Πέρα ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς ἐπέκτασης τῆς ἔκτασης τοῦ κρατιδίου του σκόπευε και στὴν οικονομικὴ αὐτάρκεια τῆς χώρας του, γιατὶ γνώριζε πὼς ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς βασικότερους δρόμους ποὺ θὰ τοὺ ἐξασφάλιζαν τὴν κατάκτηση τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων. «Ἐπιζήτησε νὰ προστατεύσει τὴν αυτοκρατορία ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴ ξένων προϊόντων καὶ νὰ τὴν ἀπαλλάξει ἀπὸ τὸ οἰκονομικὸ μονοπώλιο τῶν ἰταλικῶν κτήσεων. Ἀπαγόρευσε μὲ κάθε αὐστηρότητα στοὺς ὑπηκόοους του νὰ....ἀγοράζουν εἴδη πολυτελείας ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό. Κάθε πολίτης ἔπρεπε νὰ ἀρκεσθεῖ μὲ ὅ, τι παράγει τὸ ρωμαϊκὸ ἔδαφος καὶ ὅ, τι δημιουργοῦν τα ρωμαϊκὰ χέρια».
Αὐτὴ εἶναι ἡ νοοτροπία ποὺ δημιούργησε τὶς προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἀνάκτηση τῆς Πόλης τὸ 1261. Ἐὰν λοιπόν δὲ καταστεῖ συνείδηση σὲ ὅλους τοὺς σύγχρονους Ἕλληνες ὅτι ἡ λύση στὰ σύγχρονα προβλήματα τῆς πατρίδας μας θὰ ἔρθει ἐκ τῶν ἔσω, δυστυχῶς προβλέπεται διαιώνιση καὶ ὄξυνση ἀντὶ τῆς ἐπίλυσής τους. Ἡ οἰκονομικὴ ἐξάρτηση προοιωνίζει ὅλων τῶν ἄλλων εἰδῶν τὶς ἐξαρτήσεις.
Ὁ ἀγώνας εἶναι οὕτως ἢ ἄλλως δύσκολος. Ἀς καρπωθεῖ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἀγώνων μας ἡ πατρίδα μας, ἡ χώρα τῶν παιδιῶν μας…
Παύλου Α. Ζαχαρούλα