.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ἢ ΜΟΝΟΣ Ή ΜΕΤ᾽ ΑΛΛΩΝ ΤΑ ΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΘΑ ΤΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΩ

Τὰ παλληκάρια τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ἐπάνω στὴν Ἀκρόπολι τῶν Ἀθηνῶν ὁρκιζόταν καὶ λέγανε:
"Ἤ μόνος μετ᾽ἄλλον τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ ὑπερασπιῶ. "


Καὶ ἐγὼ μικρός στρατιώτης τὸ δηλώνω παρησία ἢ μόνος ἢ μετ᾽ἄλλων τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς πίστεως θὰ τὰ ὑπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματός μου. 

Ἐσεῖς νὰ προσευχηθῆτε πολύ, γιατί οἱ ὀρθόδοξοι ἔμειναν ὀλίγοι καὶ ἡ μάχη ἐκτραχύνεται καὶ θὰ βρεθῶμεν πρὸ νέων γεγονότων, ὄχι μόνο στὴν μικρά μας Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ σ᾽ὅλα τὰ πλάτυ καὶ τὰ μήκη ὁ ἐωσφόρος ἔχει ἐκστρατεύσει καὶ λυσσάει, γιὰ νὰ ξεριζώσῃ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν ἀνθρώπων τὴν Ὀρθόδοξι πίστι.

Δὲν ξέρω τί θὰ γίνῃ καὶ τί διωγμοὺς θὰ ὑποστοῦμε ποὺ κόψαμε τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα…, ἀλλὰ ὅτι καὶ ἐὰν γίνῃ στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία.

(Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, Ἀθήνα 1970)


TON KAΛΟ ΠΟΙΜΕΝΑ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΤΡΙΟ