Σήμερα νομιμοποιήθηκε η αμαρτία με νόμους που έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τον Άγιο νόμο του Θεού και ψηφίστηκαν από τη βουλή της χώρας μας, που το Σύνταγμα της έχει ως εμπροσθοφυλακή την επίκληση του φοβερού Ονόματος της Αγίας Τριάδος και παραδέχεται ότι «επικρατούσα θρησκεία είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού» . Πως τόλμησε η Βουλή αυτής της Χώρας να νομιμοποιήσει το φοβερό έγκλημα των εκτρώσεων, τον φόνο αθώων και ανυπεράσπιστων υπάρξεων μέσα στα σπλάχνα των μητέρων τους, ενώ ο νόμος του Θεού δίνει ρητή την εντολή «ου φονεύσεις»; (Αυτό αποδεικνύει ότι αυτή η χώρα δεν κυβερνείται από Έλληνες αλλά από μισέλληνες). Πως αποποινικοποιεί ο νόμος μας το βαρύτατο αμάρτημα της μοιχείας, ενώ ο νόμος του Θεού συνιστά, «ου μοιχεύσεις»; (Αυτό αποδεικνύει ότι αυτοί που τα υπέγραψαν είναι μοιχοί και μοιχαλίδες).
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο που γίνεται τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας. Με την ανοχή ή και με την ενίσχυση των αρχόντων μας, οι άνθρωποι που παραβαίνουν όχι μόνο τον νόμο του Θεού, αλλά επιπλέον και αυτούς τους νόμους της φύσεως και πέφτουν στο βδελυκτό αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας, διαφημίζουν χωρίς ντροπή τη φοβερή εκτροπή τους, υπερηφανεύονται γι΄αυτήν και παρελαύνουν προκλητικά στους δρόμους των μεγάλων πόλεων μας. Αυτή η εκτροπή, που μέχρι το 1990 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τη θεωρούσε ασθένεια, ενώ ακόμα και άνθρωποι χωρίς κάποια θρησκευτικότητα την καταδίκαζαν με αποτροπιασμό, τώρα όχι απλώς είναι ανεκτή, αλλά καλύπτεται και νομοθετικά και διδάσκεται στα παιδιά μας ως μία άλλη επιτρεπτή και κατά πάντα αποδεκτή σεξουαλική κατεύθυνση, που χαρακτηρίζει την ιδιαιτερότητα κάποιων συνανθρώπων μας.
Επιπλέον επιτρέπεται η οργάνωση δημοσίων εκδηλώσεων και εορτών υπερηφάνειας γι΄αυτό που απαξιώνει τον άνθρωπο και καταρρακώνει την αξιοπρέπεια του.
Νομοθετική κάλυψη της αμαρτίας! Και υπερηφάνεια γι΄αυτήν! Το δεύτερο είναι χειρότερο από το πρώτο. Υπάρχει και ένα τρίτο, που είναι χειρότερο και από τα δεύτερο. Είναι το να αμαρτάνεις και να απαγορεύεις να σου πουν ότι αυτό που κάνεις δεν είναι κατόρθωμα που δικαιολογεί υπερηφάνεια, αλλά εκτροπή που εγκυμονεί κινδύνους και καταστροφή!
Όποιος δεν εγκρίνει τον τρόπο της ζωής σου, να λες ότι είναι ρατσιστής και πρέπει γι΄αυτό να καταδικαστεί. Να μην καταδικαστεί η αμαρτία, να μην καταδικαστεί το κακό, αλλά να καταδικαστεί αυτός που το ελέγχει.
Μάλιστα! Να μην πούμε ότι η μοιχεία διαλύει την οικογένεια. Να μην πούμε ότι η έκτρωση είναι φόνος. Τότε να μην πούμε ότι και κλοπή είναι αμαρτία, αλλά ότι για κάποιους είναι τρόπος ζωής, που πρέπει να το σεβαστούμε ως μια ιδιαιτερότητα της προσωπικότητας τους, και αν την καταδικάσουμε, θα πρέπει εμείς να καταδικασθούμε!
Η αμαρτία πρέπει να ελέγχεται. Για να ξυπνά, να οδηγείται στην μετάνοια και να έχει ελπίδα σωτηρίας ο αμαρτωλός άνθρωπος, για τον οποίο σταυρώθηκε ο Θεός. Για να έχει ελπίδα η δύσμοιρη πατρίδα μας, που δεν υπακούει πια σ΄Αυτόν που μέχρις εσχάτων τη δόξαζε, αλλά σ΄αυτούς που μέχρι σήμερα την εκμεταλλεύονται, την ταπεινώνουν και την ποδοπατούν.
Είναι εμφανές ότι ένας τέτοιος εκτροχιασμός από τον νόμο του Ευαγγελίου, μία άνευ προηγουμένου ηθική αποστασία του λαού να οδηγήσει σε κακό τέλος.
Αδέρφια μου η Ελλάδα είναι υπό κατοχή με επικάλυμμά ελληνικό.
Ναι μεν οι επίβουλοι του έθνους μας, δουλεύουν με υποχθόνια μέσα να εξαφανίσουν τον λαό μας, αλλά ο λαός αποδέχτηκε στην συντριπτική του πλειοψηφία την εύκολη λεία της αμαρτίας. Είναι λοιπόν αναπόφευκτο, να πληρώσει το τίμημα της αποστασίας του από Αυτόν που θυσιάστηκε και πονάει για μας. Δεν πρόκειται για τιμωρία του Θεού αλλά για μία φυσική συνέπεια της απομάκρυνσης του ανθρώπου από την Ζωή. Η λέξης ζωή εμπεριέχει μέσα της την χαρά, την ευτυχία, την ειρήνη, την γαλήνη. Και όλα αυτά οι Έλληνες πίστεψαν ότι μπορούν να τα βρουν στην ύλη και στη σάρκα. Αλλά πως το άυλο που είναι η ψυχή θα τραφεί με την ύλη που είναι φθαρτή και πρόσκαιρη. Πως μπορεί το αθάνατο που κατέβηκε από τον ουρανό, να ευτυχίσει τρεφόμενο από το πεπερασμένο που θα μείνει εδώ.
Επειδή μας δόθηκαν πολλά από το Θεό σαν Έθνος, μας ζητάει και κάτι παραπάνω ο Κύριος, γι΄αυτό και πάντοτε στην μακρόχρονη ιστορία της Ορθόδοξης Ελλάδος υπεστήκαμε και τόσες πολλές συμφορές. Αιτία πάντοτε η αποστασία λαού και κλήρου. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Παρά ταύτα ο πολύ μακρόθυμος Κύριος μας υπομένει ακόμα. Πάντοτε όμως η μακροθυμία του έχει ένα τέλος όταν ο λαός δεν μετανοεί.
Μετανοήστε αδέλφια μου γιατί έρχονται δύσκολα.
Χωρίς καμιά προφητεία, αλλά με γνώμονα τα σημεία των καιρών (ηθική αποστασία και αμετανοησία) φαίνεται πια ότι η κατάσταση αυτή οδηγείται σε αδιέξοδο. Ο Κύριος όμως είναι Πατέρας και δεν θέλει να χαθούμε, γι΄αυτό και σαν Πατέρας όπως και πάντοτε πριν από κάθε εθνική συμφορά έστελνε τους προφήτες του, έτσι κάνει και τώρα και έτσι θα κάνει πάντοτε έως συντελείας των αιώνων, γιατί είναι όλος Αγάπη. Προειδοποιεί για να επιστρέψουμε κοντά του ώστε να μην αναγκαστεί να μας παιδαγωγήσει, με σκοπό πάλι την επιστροφή μας. Προετοιμάζει γιατί βλέπει ότι δεν μετανοούμε έτσι ώστε να αφυπνιστούμε έστω και την τελευταία στιγμή ακόμα και μέσα στην δίνη των γεγονότων. Δίνει κουράγιο και ελπίδα στους δικούς του δούλους που δεν τον πρόδωσαν, να υπομένουν τα επερχόμενα και υπόσχεται ότι θα τους προστατέψει. Είναι λάθος στις επερχόμενες θλίψεις που θα επακολουθήσουν, η άποψη ότι μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά.
Κοιτάξτε για παράδειγμα τον 32΄ ψαλμό, τι λέει ο
Κύριος με το στόμα του Προφήτη Δαυίδ: «γινώσκει Κύριος τας οδούς των αμώμων…, ου καταισχυθήσονται και εν καιρώ πονηρώ και εν ημέραις λιμού χορτασθήσθονται».
Είναι εύλογο το ερώτημα: Ανήκω εγώ στους άμωμους (καθαρούς);
Ο Θεός δεν απαιτεί καθαρότητα αυτή την περίοδο, μας ζητάει μόνο ειλικρινή μετάνοια, προσευχή πολύ, και αγάπη στον πάσχοντα συνάνθρωπο μας. Ολόκαρδη επιστροφή σ΄Αυτόν και στα μυστήρια της Εκκλησίας Του και θα μας προστατέψει στον καιρό του πειρασμού.
Πρώτο στάδιο μετάνοιας είναι η συναίσθηση ότι έσφαλα ενώπιον των ανθρώπων που είναι εικόνες του Θεού και άρα στο ίδιο τον Θεό. Παραβαίνοντας την μεγαλύτερη εντολή Του που είναι η αγάπη.
Δεύτερο στάδιο μετάνοιας είναι η αλλαγή τρόπου σκέψης και ζωής, έχοντας ως οδοδείκτη στον αγώνα αυτό, το νόμο του Θεού, όπως αυτός αποκαλύφτηκε από τον Ίδιο μέσα από την Κ. Διαθήκη. Η οποία πρέπει να μας γίνει καθημερινό εντρύφημα.
Τρίτο στάδιο μετάνοιας και αφέσεως αμαρτιών είναι η ειλικρινής εξομολόγηση, ο τουλάχιστον Κυριακάτικος εκκλησιασμός, η ελεημοσύνη, η προσευχή, η αγάπη και κάθε άλλη αρετή που μας καθαρίζει την καρδιά και προσελκύει το έλεος του Θεού.
Καλή μετάνοια.