.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ



…Όλα όσα κάνουμε πρέπει να κατ κάνουμε με τις δυνάμεις που έχουμε, και να μην κάνουμε αυτό που είναι πάνω από τις δυνάμεις μας. Εσείς όμως όλες τις δυνάμεις σας σπαταλάτε για τις σωματικές ανάγκες και για την ψυχή μένουν μόνο λίγα νυσταγμένα λεπτά… Είναι ποτέ δυνατόν αυτό! Πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια του Σωτήρα μας: 
«ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ…» (Ματθαίος 6, 33). 
Και αυτή είναι μια εντολή του Θεού όπως και άλλες. Η παραβίαση αυτής της εντολής βλάπτει πιο πολύ την ψυχή παρά μια τυχαία πτώση. Εξασθενεί την ψυχή, την κάνει αναίσθητη και πολύ συχνά οδηγεί στον πνευματικό θάνατο: «ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς» (Ματθαίος 8, 22). 
Η ψυχή αυτών των ανθρώπων είναι νεκρή, αυτοί δεν έχουν την πνευματική αίσθηση, δεν εκτελούν θερμά τις εντολές. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ούτε θερμοί ούτε κρύοι και αυτούς ο Κύριος απειλεί να τους απορρίψει. Χρειάζεται τουλάχιστον μια φορά την ημέρα, για λίγα λεπτά, να σταθούμε στην θεϊκή κρίση σαν να είχαμε πεθάνει και βρισκόμαστε μπροστά στον Κύριο περιμένοντας την καταδίκη μας, που θα μας στείλει. Συμβουλεύω σε όλους να κάνετε αυτό συνεχώς μέχρι το τέλος της ζωής σας. Καλύτερα το βράδυ ή όποτε θέλουμε να συγκεντρωθούμε και με όλη την ψυχή μας να ικετεύσουμε τον Κύριο να μας συγχωρήσει…
Φροντίστε λίγο για την ψυχή σας. Όλα περνούν, ο θάνατος είναι κοντά μας και εμείς δεν σκεπτόμαστε καθόλου τί θα μπορέσουμε να απαντήσουμε στην κρίση και τη καταδίκη που θα μας βγάλει ο Δίκαιος Κριτής, ο οποίος ξέρει καλά την κάθε κίνηση της ψυχής μας και του σώματος από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι το θάνατο. Τι θα απαντήσουμε τότε; 
Οι Άγιοι Πατέρες εδώ, στην γη, έκλαιγαν και ικέτευαν τον Κύριος να τους συγχωρέσει για να μην κλαίνε στην Κρίση και στην αιωνιότητα. Αν αυτοί είχαν ανάγκη να κλαίνε, τότε γιατί εμείς, αμαρτωλοί άνθρωποι, βλέπουμε τον εαυτό μας καλό και ζούμε τόσο αφρόντιστα και σκεφτόμαστε μόνο για τα καθημερινά πράγματα...


ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΝΙΚΩΝΟΣ ΒΑΡΟΜΠΙΩΦ, 
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ, 
εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, σελ. 14 κ.ε.