Αυτή η αγάπη παρακινούσε τους Αγίους να κάνουν τους υπερφυσικούς αγώνες. Αυτήν την αγάπη είχαν οι Μάρτυρες και δια τας πληγάς και τα αίματα εχαίροντο και επιθυμούσαν τον θάνατον. Δια την αγάπην του Χριστού οι όσιοι Πατέρες εκακοπαθούσαν εις τας ερήμους και δια την αγάπην αυτήν επροτιμούσαν καθ΄ ημέραν να αποθνήσκουν. Αλλά πώς να ομιλήσωμεν και δια την ανέκφραστον αγάπην του Χριστού δια τον άνθρωπον;
Αγωνιούσε και ίδρωνε προσευχόμενος εις την Γεσθημανή. Το σώμα του εμαστιγώθη και το φραγγέλιον επλήγωσε όλο το Άχραντο Σώμα του. Το αίμα του έσβησε τον ήλιον και τους βράχους έσχισε και τον αέρα ηγίασε και το χειρόγραφον των αμαρτιών μας διέρρηξε.
Πώς αυτήν την αγάπην να αμελήσωμεν;
Πώς αυτήν την υπέρτατην θυσίαν να καταφρονήσωμεν;
Και πώς να εκφράσωμεν την ευγνωμοσύνην μας δια τις άπειρες δωρεές που μας δίδει; Γνωρίζομεν την αλήθειαν του Ευαγγελίου και πορευόμεθα κατά το Άγιον θέλημά του, αν και είμεθα ανάξιοι. Πόσοι άνθρωποι από άγνοιαν ή από ραθυμίαν και αμέλειαν ζουν μέσα εις το σκότος της αμαρτίας και δεν γνωρίζουν που πηγαίνουν και τί κάνουν. Δια τις άπειρες δωρεές του και την πολλήν του αγάπην πρέπει να τον ευχαριστούμεν και να τον δοξάζωμεν συνεχώς και να υπομένωμεν τας θλίψεις και τις ασθένειες, όπου παραχωρεί δια την σωτηρίαν μας. Είναι άγνοια μεγάλη να δυσφορούμε εις το θείον θέλημα και να ερωτούμεν διατί να συμβεί αυτό ή εκείνο. Η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία μας εις όσα μας δίδει, ευαρεστεί τον Άγιον Θεόν και παρακινεί αυτόν να αυξάνει τις δωρεές Του.
Η χαρά και η αγάπη του Χριστού είναι το πλήρωμα της ζωής του Χριστού, δια την οποίαν τα πάντα πρέπει να υπομένωμεν και να ευχαριστούμεν τον γλυκύτατόν μας Ιησούν Χριστόν, δια να δοξάζωμεν το Άγιον Όνομα Του εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΑΤΡΙΚΕΣ,
εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»,
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, σσ. 53-54.