.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Το τελευταίο πεντακοσάρικο...(Διδακτική Ιστορία)

"Έλπιζε επί Κύριον, και πράττε το αγαθόν... και ευφραίνου εν Κυρίω, 
και θέλει σοι δώσει τα ζητήματα της καρδίας σου.
" Ψαλμός λζ΄ 3,4

Ένας πιστός άνθρωπος, υπηρέτης του Θεού, βρέθηκε κάποιο Σαββατοκύριακο να έχει δύο πεντακοσάρικα μονάχα στην τσέπη του
Μα τη Δευτέρα το πρωί έπρεπε οπωσδήποτε να δώσει πενήντα χιλιάδες για μια επείγουσα ανάγκη.
Φως από πουθενά.
Ανέθεσε το θέμα του στον Κύριο και βγήκε να πάει να κηρύξει το Λόγο του Θεού.
Στο δρόμο συνάντησε κάποιον γνωστό του, που του θύμισε ένα χρέος που εκκρεμούσε, πεντακοσίων δραχμών.
Έτσι, του έδωσε το ένα από τα δύο πεντακοσάρικα.
Το μοναδικό πεντακοσάρικο που του έμενε τώρα στην τσέπη του, είχε αποκτήσει ιδιαίτερη αξία γι’ αυτόν.
Ώσπου, να σου ένας ζητιάνος.
Σκέφτηκε να χαλάσει το νόμισμα και να του δώσει κάτι.
Μα ο Θεός τον έλεγξε, κι έτσι έδωσε το τελευταίο του πεντακοσάρικο στο ζητιάνο.
Έπειτα γύρισε σπίτι του, κοιμήθηκε ήσυχος και... τη Δευτέρα το πρωί έλαβε με τηλεγράφημα μια εντελώς απρόσμενη προσφορά... πενήντα χιλιάδων δραχμών!
Καλώς το τελευταίο πεντακοσάρικο έφευγε από την τσέπη του, ο Θεός, ξετύλιγε το θαυμαστό Του σχέδιο!
Αν ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τις ανάγκες των άλλων, παρά του εαυτού μας, τότε ο Θεός θα πάρει στα χέρια Του όλες τις δικές μας ανάγκες.
Αν αγαπούμε περισσότερο τους ανθρώπους, παρά τα χρήματα, θα δούμε τις ευλογίες του Θεού στο σπίτι μας, στο περιβάλλον μας.
Αν μπορούμε να παραιτηθούμε από τις αγωνίες και τις μέριμνες, θα αφήσουμε το Θεό να αναλάβει όλη τη φροντίδα μας.
Αν αφήσουμε τα οικονομικά μας να τα διαχειρίζεται ο σοφός Κύριός μας, η ζωή μας θα γεμίσει από τους καρπούς της αγάπης Του. 

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ: Πιστεύεις τούτο;