«Όσο σκληρός γίνεσαι με τους άλλους τόσο σκληρή γίνεται και η ζωή απέναντί σου!» Έλεγε ένα άγιος Γέροντας.
Άνθρωποι σκληρόψυχοι έχουν και πολύ σκληρή και τραχιά ζωή.
Η φιλανθρωπία Του Θεού τους βάζει στην σόδα των ανθρωπίνων θλίψεων μήπως και μαλακώσει κάπως η πέτρινη καρδιά τους.
Αλλά και έθνη ανάλγητα μπαίνουν στο καμίνι των δοκιμασιών μήπως και μεταμορφωθούνε.
Όμως ας μην ψάξουμε να βρούμε σκληρόκαρδους πολύ μακρυά. Μην ψάξουμε ούτε στους διάφορους φιλόδοξους «εχθρούς» μας: στην Τρόϊκα, στα Μνημόνια, στους Μασώνους, ούτε στους Εβραίους, στους κακούς Τούρκους, στους κακούς Μουσουλμάνους, ούτε στους Γερμανούς, αλλά εδώ κοντά μας, στους απλούς ανθρώπους του λαού, της γειτονιάς και της διπλανής πόρτας.
Δες παράδειγμα, στις διάφορες μαγειρικές τηλε-εκπομπές, που μικροαστικά ανθρωπάκια της καθημερινότητας προκειμένου να λάβουν ένα πενιχρό βραβείο είναι ικανοί, όταν βαθμολογούν, να παίξουνε ΠΡΟΠΟ και να μηδενίσουν και να ακυρώσουνε στεγνά τον φουκαρά τον συνέλληνά τους που πριν λίγο τους τραπέζωσε.
Πήγαινε μία βόλτα μέχρι τα Δικαστήρια να δεις ανθρώπους να πουλάνε την ψυχή τους προκειμένου να εξοντώσουν ακόμη και τον συγγενή τους.
Δες τους φίλους σου, που ανακυκλώνουν ως σκουπίδι ο,τιδήποτε αγαπούν και τους αγαπά.
Δες παντού, αναισθησία, σκληρότητα και ψύχρα.
Θα μαλακώσουμε λοιπόν κάποτε ως λαός; ή θα καθίσουμε για πολύ ακόμη στην σόδα;
ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ