.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΕΣΚΛΗΡΥΝΘΗΣΑΝ



Οι άνθρωποι αναισθητούν, διότι εσκληρύνθησαν και επωρώθησαν ωσάν τους Εβραίους, που εσταύρωσαν τον Χριστόν, και ωσάν τον Φαραώ και, όπως εκείνοι κατεστράφησαν, ούτω και οι ασεβείς και οι άνομοι και οι διεφθαρμένοι θα απολεσθούν, άλλοι εκ του πολέμου, άλλοι εκ της πείνης, άλλοι από ασθενείας και άλλοι από θηρία. Και οι μεν ασεβείς, οι άδικοι και οι παράνομοι, εάν δεν μετανοήσουν, θα παραπεμφθούν εις τα αιώνια κολαστήρια, οι δε δίκαιοι θα δοκιμασθούν με τας θλίψεις, ως ο χρυσός εις το χωνευτήριον, και θα απέλθουν εις τας αιωνίους αναπαύσεις, και οι ολίγα εδώ παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται εκεί, διότι θα συμβασιλεύσουν με τον Χριστόν αιωνίως αγαλλόμενοι.οι δε άδικοι και ασεβείς θα καταδικασθούν εις την αιώνιον κόλασιν μαζί με τον πατέρα τους τον διάβολον, του οποίου τα έργα εποίησαν. 
Ημείς, αγαπητέ, ας ποιήσωμεν τας εντολάς του Κυρίου μας, ας Τον αγαπήσωμεν με όλην μας την ψυχήν και την καρδίαν, ας μη μας χωρίση τίποτε από την αγάπην Του, ούτε θλίψις, ούτε στενοχώρια, ούτε πείνα, ούτε γυμνότης, ούτε κίνδυνος, ούτε θάνατος, ούτε πόλεμος ! Και ας είμεθα πάντοτε έτοιμοι, δια της μετανοίας και εξομολογήσεως.


ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ,
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΣ, 
ευχ. Α΄, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1997.