(Μέ μία μόνο εἰκόνα...)
Ἡ ὑπομονή
εἶναι ἡ ἐπιτυχία κάθε δοκιμασίας
καί τό στεφάνι κάθε νίκης!
Τά ἔγγραφα γίνονται ἔγκυρα,
ὅταν στό τέλος μπεῖ σφραγίδα.
Ὅλες οἱ ἀρετές καί οἱ θλίψεις
ἀποκτοῦν ἀξία σωτήρια,
ὅταν σφραγίζονται με ὑπομονή
ἕως τήν τελευταία στιγμή!
Ὁ Ἰώβ ὅταν τά ἔχασε ὅλα,
μέ τήν ὑπομονή του τά κέρδισε πάλι καί πιό πλούσια.
Ἐμεῖς ὅταν χάνουμε σέ πρόσωπα,
πράγματα καί καταστάσεις,
ἄς μήν χάνουμε τόν πλοῦτο τῆς ὑπομονῆς!
Ἡ ὑπομονή δέν χάνεται ἀπό τήν ὑπαιτιότητα ἄλλων.
Ἀντίθετα,
τά δύσκολα ἀποτελοῦν εὐκαιρίες γεννήσεως ὑπομονῆς.
Ἡ ὑπομονή σκορπίζεται μόνο ἀπό τά δικά μας χέρια
καί δέν κλέβεται οὔτε ἀφαιρεῖται ἀπό ἐμᾶς ἀπό κανέναν!
Ὁ χρυσός εἶναι ἀληθινός,
ὅταν πάνω του εἶναι γραμμένα τά καράτια του.
Ὁ Χριστός εἶναι ἀληθινός στήν καρδιά μας καί στήν ζωή μας,
ὅταν πάνω σέ αὐτά ἀναγράφεται ἡ ὑπομονή γιά τήν ἀγάπη Του!
Κάθε θύρα θέλει τό δικό της ξεχωριστό κλειδί γιά νά ἀνοίξει.
Ἡ πύλη τοῦ Παραδείσου θέλει μόνο ἕνα κλειδί,
κοινό γιά ὅλους, τήν ὑπομονή!
Γιατί ὁ Χριστός λέει:
«Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. ι΄ 22);
Γιατί ὅ,τι καλό ἐπιτυγχάνεται καί διαφυλάττεται μέ ὑπομονή.
Ὅ,τι κακό
πολεμεῖται, ἐξολοθρεύεται ἤ ἀποφεύγεται μέ ὑπομονή.
Ὅ,τι δέν εἶναι πλέον δυνατόν παρ' ἀνθρώποις ἀπαιτεῖ ὑπομονή.
Εἶναι ὁ κοινός παρονομαστής σέ κάθε περίπτωση!
Ἡ ὑπομονή εἶναι τό διαβατήριο τῆς χριστιανικῆς πορείας,
τό ἐξιτήριο αὐτῆς τῆς πρόσκαιρης ζωῆς
καί τό εἰσιτήριο τῆς ἀτελευτήτου Οὐράνιας!
Οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦν τόν ἔλεγχο στά χέρια τους.
Ἡ ὑπομονή ἐπιθυμεῖ τόν ἄνθρωπο στά δικά της χέρια
καί τό ἔμπιστο ἄφημα τοῦ ἐλέγχου στά χέρια τοῦ Θεοῦ!
Ὅποιος παραιτεῖται ἀπό τόν δικό του ἔλεγχο, λυτρώνεται.
Ὅποιος παραιτεῖται ἀπό τήν ὑπομονή, χάνει!
Σοῦ εἶναι εὔκολο νά κάνεις χίλια δυό πράγματα.
Σοῦ εἶναι δύσκολο νά κάνεις ἕνα...ὑπομονή!
Στά συντρίμμια,
ἀνθίζει καί καρποφορεῖ τό πιο
ὄμορφο καί σπάνιο λουλούδι:
ἡ ὑπομονή!
Ἡ ὑπομονή εἶναι τό μοναδικό λουλούδι
πού μπορεῖ νά παραμείνει ἀμάραντο
καί νά μᾶς κάνει ἀθάνατους,
ἀκόμα κι ὅταν ὅλα στή ζωή μας
παρακμάζουν, μαραίνονται καί πεθαίνουν!