.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η Παράδοση του λαού μας δοκιμασμένος τρόπος αληθινής ζωής

“Δεν θέλουμε έναν πολιτισμό που ο Χριστός θα είναι στο περιθώριο. Γιατί αυτός ο πολιτισμός θα είναι πολιτισμός της φιλαυτίας που δεν βοηθεί ουσιαστικά τον άνθρωπο…”

† Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη

~ Εμείς αυτή την ορθόδοξη παράδοση παραλάβαμε από τους γονείς μας, από τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας.

Και δεν θα την αρνηθούμε, γιατί είδαμε ότι αυτή είναι η αληθινή ζωή. Δεν θέλουμε αυτήν την ζωή να την αλλάξουμε, γιατί είναι δοκιμασμένη ζωή.

Και δεν είναι μόνο η ζωή των δικών μας προγόνων. Είναι η ζωή εκείνων που έκαναν το 1821, η ζωή του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη, όλων αυτών που θυσιάστηκαν “για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία”. Είναι η πίστη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, που κράτησε το γένος και το έσωσε από τον εκτουρκισμό.

Γνωρίζετε εσείς έστω και έναν ήρωα του ’21, ο οποίος να ήταν αντίχριστος;Όλοι ήταν ευλαβείς χριστιανοί, εξομολογούντο, κοινωνούσαν και αγωνίζονταν. Ήθελαν να κάνουν την νέα Ελλάδα έθνος άγιον, στο οποίο να βασιλεύει ο Χριστός. Έχουμε δικαίωμα εμείς να απαρνηθούμε αυτή την παράδοση, χωρίς να διαπράξουμε ύβρι; Προσωπικά νομίζω ότι δεν έχουμε.

Και γι’ αυτό εμείς, με την χάρη του Θεού, θα μείνουμε σ’ αυτήν την παράδοση, την θεοκεντρική. Ο Χριστός θα είναι το κέντρο του πολιτισμού μας. Δεν θέλουμε έναν πολιτισμό που ο Χριστός θα είναι στο περιθώριο. Γιατί αυτός ο πολιτισμός θα είναι πολιτισμός της φιλαυτίας που δεν βοηθεί ουσιαστικά τον άνθρωπο. Αντίθετα με τον θεοκεντρικό πολιτισμό της η Εκκλησία δέχεται όλα και τα αγιάζει όλα. Η Εκκλησία υπάρχει όχι για να καταπιέζει τους ανθρώπους, αλλά για να τους ελευθερώνει.

Και γι’ αυτό έχουμε ανάγκη την Εκκλησία.

από το βιβλίο: “Η Ευχαριστιακή ζωή” του Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη Καθηγούμενου Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου (Έκδοση Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου – Άγιο Όρος 2006)

https://simeiakairwn.wordpress.com