Σ' αυτά τά δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνη ότι γίνεται ανθρωπίνως καί ότι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας ότι κάναμε εκείνο πού μπορούσαμε.
Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι προγονοί μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι' αυτήν;
Ή Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμήται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε!
Είναι φοβερό!
Είπα σε κάποιον. «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά που κάνει ο τάδε;».
«Τι να πεις, μου λέει, αυτός όλος βρωμάει».
«Αν βρωμάει όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν.
Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, του λέω, "δεν συμφωνώ μ' αυτό". Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα;».
Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφθούν.
'Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες.
Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια• άλλαξαν όλο τον κόσμο.
Καί στην βυζαντινή εποχή μιά εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία καί αντιδρούσε ο κόσμος.
Εδώ ο Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, καί εμείς να αδιαφορούμε!
Αν η Εκκλησία δεν μιλάει, για να μην έρθει σε ρήξη με το κράτος,
αν οι μητροπολίτες δεν μιλούν, για να τά έχουν καλά με όλους, γιατί τους βοηθάνε στα ιδρύματα κ.λπ.,
οι Αγιορείτες πάλι αν δεν μιλούν, για να μην τους κόψουν τα επιδόματα , τότε ποιος θα μιλήσει;
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β’
(1) Ειπωθήκαν το 1992