.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

“Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε…;”



Ο αγαπημένος Όσιος Παϊσιος τα έλεγε αυτά πριν κάποια χρόνια και τώρα βλέπουμε ακόμη πιο καθαρά αυτά που γίνονται στον κόσμο και γύρω μας. Όμως“από το κακό που επικρατεί σήμερα θα βγει μεγάλο καλό”, όπως έλεγε ο ίδιος.

Σε κάποιον διάλογο με έναν προσκυνητή, ο Γέροντας είχε πει:

-…Τι να πούμε, βρε παιδιά, όλα τα λένε και τα γράφουν τα βιβλία μας (της Εκκλησίας), αλλά ποιός τα διαβάζει; Ο κόσμος χαμπάρι δεν παίρνει. Κοιμάται με τα τσαρούχια!

-Αυτά, Γέροντα, είναι σημεία των καιρών; (προσκυνητής)

-Σημεία, σημεία των καιρών, δεν βλέπετε….Πρέπει να’ ναι βόϊδι – να με συγχωρείτε – κανείς, για να μην καταλαβαίνει με όλα αυτά που γίνονται…..Πολλοί από τους άγιους Πατέρες θα ευχόντουσαν να ζήσουν στην εποχή μας, γιατί είναι εποχή ομολογίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε. Κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Θα ρωτάνε σε λίγο για τους χριστιανούς, όπως παλαιότερα ρωτούσαν για τα πολιτικά φρονήματα.

-Θα μας κανούν φάκελο, Γέροντα; (προσκυνητής)

-Α, μπράβο! Φακέλους…

από το βιβλίο: “Σκεύος Εκλογής” του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγέλογλου 
(απόσπασμα από τον διάλογο σελ.219)