«Ευλογημένο μου παιδί, η Παναγία μας να σε δυναμώσει στον αγώνα της ψυχής σου μέχρι τέλος. Βλέπω την απογοήτευση της ψυχής σου· μοιάζεις με τα “γιαννάκια” του πολέμου, δηλαδή με τους νεοσύλλεκτους φαντάρους που τους πηγαίνουν στο μέτωπο του πολέμου και μόλις δουν να πέφτουν σφαίρες, βόμβες κλπ., αμέσως χάνουν το ηθικό τους και ζητούν να φύγουν πίσω. Αλλά η εμπειρία των στρατηγών κανόνισε να τους σμίγουν με τους παλιούς και ψημένους στρατιώτες και αυτοί να τους ενθαρρύνουν μέχρι να συνηθίσουν στον πόλεμο. Επαινώ τη θέληση και την προαίρεσή σου να φτάσεις στην τελειότητα και την απάθεια, προς την οποία πρέπει να τείνουν όλες σου οι προσπάθειες, όμως δεν πρέπει να σου διαφεύγει με ποιον έχεις να παλέψεις. Το ότι απογοητεύεσαι, γνώριζε ότι τούτο είναι πόλεμος, είναι ένας κανονιοβολισμός του εχθρού· είναι μια πληγή από τα παθήματα.
Μη σου σκοτεινιάζει τον ουρανό των ελπίδων σου αυτό. Άρα θέλει υπομονή, καρτερία, θάρρος. Πίστευε ότι ο Θεός γνωρίζει όλες τις διαθέσεις του καθενός και ποτέ δεν παρέβλεψε και δεν αντάμειψε αγαθή προαίρεση και βία (προσπάθειας). Βλέπουμε και τους αγίους πατέρες, στα πρώτα τους χρόνια, ότι υπέφεραν ξηρασίες, τρομερές απογοητεύσεις μαζί και άλλους εξοντωτικούς πειρασμούς, αλλά κράτησαν γερά την υπομονή και τη βία (του αγώνα) και, κατόπιν, τους επισκέφθηκε η Χάρη, ανάλογα με ό,τι υπέμειναν προηγουμένως…».
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
[Γέροντος Εφραίμ:
«Πατρικαί Νουθεσίαι»,
κεφ. η΄, σελ. 238–239,
έκδοσις Ιεράς Μονής Φιλοθέου,
Άγιον Όρος 19984.]