…Επιλέξατε να επαναλάβετε το ιστορικό λάθος του παρελθόντος, της καταφυγής στη σκέπη και προστασία του Ρωμαίου Ποντίφικα! Και το έγκλημα έγινε! Καταφύγατε στη σαρκωμένη αίρεση! Ζητήσατε τη βοήθεια του Πάπα! «Πέσατε στην αγκαλιά του Πάπα»! Συλλειτουργήσατε, συμπροσευχηθήκατε, ανταλλάξατε λειτουργικό ασπασμό αγάπης και υποσχεθήκατε αμοιβαία δέσμευση, για «πλήρη και τελική ένωση»! Ενεργήσατε ως κάτοχος κύρους Οικουμενικής Συνόδου, ως μονοκράτωρ Πάπας του ορθοδόξου χώρου! Η τραγική αυτή επιλογή σας, να προσφύγετε στην προστασία του Ρωμαίου Ποντίφικα έχει εντούτοις το νοηματικό βάρος, αλλά και τις συνέπειες του αμαρτητικού παραπτώματος της αδαμικής παραβάσεως. Επαναλάβατε, με την τραγική σας επιλογή, το αξιολογικό έγκλημα της αρχεγόνου αυτής πράξεως. Μεταξύ του θελήματος του Θεού και του δικού σας, του καταπτοημένου από το αδιέξοδό σας, θελήματος, προτιμήσατε την αθέτηση του πρώτου! Μεταξύ της αμωμήτου Ορθοδοξίας, της κιβωτού της αποκεκαλυμμένης αληθείας και της παπικής αιρετικής κακοδοξίας, προτιμήσατε την τελευταία! Επιλέξατε την εμπλοκή σας στην αίρεση, ως σωτήρια λύση της στηρίξεως του εγκοσμίου οικουμενικού σας κύρους! Σας εγοήτευσε η υποβολή του όφεως! Στρέψατε την πλάτη σας στην αγιοπνευματική πατερική παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού και αδιαφορήσατε για τις ανυπολόγιστες ευθύνες σας, τις οποίες έχουν ήδη καταγράψει οι αθετηθέντες, από την επιλογή σας, Ιεροί Κανόνες, στη χρεωστική, εις βάρος σας, μερίδα του βιβλίου του ουρανού!
.
Δός μας,
Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;
Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.
Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων