Του Σεβ. Μητροπολίτη Αργολίδος κ. Νεκταρίου
Πρὶν ἀπό μέρες πληροφορήθηκα μὲ θλίψη ὅτι κάποιος ἁγιορείτης μοναχός, κυκλοφορεῖ στὴν Ἀργολίδα καὶ ὄχι μόνο, καλώντας τὸ λαό σὲ «ἀποτείχιση».
Δὲν ἧταν ἄλλος ἀπό τὸν πρώην Λαυριώτη μοναχό π. Σάββα, ὁ ὁποῖος θεωρώντας ὅτι ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης ἧταν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄρχισε νὰ περιοδεύει ἀνά τὴν Ἑλλάδα καὶ νὰ καταγγέλλει τοὺς πάντες καὶ τὰ πάντα.
Οἱ ὀπαδοί του ὀργάνωσαν τὴν ὁμιλία του σὲ ξενοδοχεῖο τοῦ Ναυπλίου, τὸ διαφήμισαν κατάλληλα, ἀλλά ἡ ἀνταπόκριση τῶν ἀνθρώπων ἧταν ἐλάχιστη.
Στὴν ἐκδήλωση ἐμφανίστηκε καὶ δεύτερος ἁγιορείτης μοναχός, ὁ π. Κ. ἀπ᾿ τἀ Κατουνάκια, ὁ ὁποῖος μὲ γλυκανάλατο ὕφος καὶ εὐτελῆ ἐπιχειρήματα, προσπάθησε νὰ ἀποδείξει πόσο δικαιολογημένη εἶναι ἡ σχισματική αὐτή κίνηση τοῦ π. Σάββα.
Γνώριζα ὅτι ὁ μοναχός Κ. –δυστυχῶς δὲν εἶναι ὁ μόνος- γυρίζει ἐδῶ καὶ καιρό τὴν Ἀργολίδα, συγκεντρώνει κόσμο σὲ σπίτια, δημιουργώντας πυρῆνες ὀπαδῶν. Εἶπα νὰ τὸ ἀγνοήσω παρόλο ποὺ ἡ ἐνέργεια αὐτή εἶναι ἀντικανονική. Καὶ τοῦτο γιατί ὅλοι αὐτοί οἱ κατά καιρούς “Σωτῆρες” τῆς Ἐκκλησίας ἐπιδιώκουν τὴν θυματοποίηση καὶ ἡρωοποίησή τους.
Ἐπιδιώκουν νὰ φαίνονται θύματα καὶ βέβαια οἱ ἄνθρωποι εὔκολα καὶ ἀβασάνιστα πᾶνε μὲ τὸ μέρος τοῦ (δῆθεν) ἀδικημένου.
Ἀναγκάστηκα λοιπόν νὰ συντάξω καὶ νὰ κοινοποιήσω στὸ ποίμνιο τῆς Ἀργολίδος μία ἐγκύκλιο, ποὺ ἧταν πάντως γενικότερη καὶ ἀφοροῦσε καὶ ἄλλους, ποὺ μὲ διάφορους τρόπους προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν ὀπαδούς καὶ νὰ παρασύρουν ἀνύποπτους ἀνθρώπους.
Ἡ ἐγκύκλιος αὐτή, ὅπως ἧταν ἀναμενόμενο, πυροδότησε κάποιες ἀντιδράσεις ἀπό μία ἀσήμαντη μειοψηφία.
Ἔτσι λοιπόν, μία αὐτοαποκαλούμενη ὁμάδα προσκυνητῶν «Ἁγίου Ὄρους Ἀργολίδος», ἐκπροσωπούμενη ἀπό τὸν κ. I. K. ἀπόστρατο ἀξιωματικό, ἔστειλε μία ἐπιστολή καλώντας με νὰ πάρω θέση ἤ μᾶλλον νὰ ἀπολογηθῶ γιὰ τὴν «παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ».
Βεβαίως, συγχαίρω τὸν κ. Καρυανό, γιατί εἶχε τὸ θᾶρρος νὰ γράψει τὸ ὄνομά του καὶ νὰ μὴν κρύβεται πίσω ἀπό ἀνωνυμίες ὅπως ἄλλοι. Ἡ ἐπιστολή φαίνεται εὐγενική ἀλλά κρύβει πολλή ὑποκρισία.
Ὅταν τὴ διάβασα, αὐθόρμητα ἦλθε στὴ σκέψη μου ἡ συνάντηση τῶν Φαρισαίων καὶ Ἡρωδιανῶν μὲ τὸ Χριστό καὶ τὸ ἐρώτημά τους γιὰ τὸν φόρο στὸν καίσαρα.
Σκοπός τους ἧταν “ἵνα αὐτόν ἀγρεύσωσι λόγῳ„ (Μάρκ. 12,13). Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ ἐπικεντρώνεται στὰ κίνητρα ποὺ κάθε ἄλλο ἧταν εἰλικρινή: “Τὶ μὲ πειράζετε ὑποκριταί;„
Κατά πρῶτον κ. ταξίαρχε δὲν ἀπευθύνεστε στὸν ἀνθυπασπιστή σας γιὰ νὰ τοῦ ζητήσετε ἀναφορά.
Τὸ ἄν ὁ οἰκουμενισμός εἶναι παναίρεση, ἁρμόδια νὰ τὸ ἀποφασίσει εἶναι ἄν ὄχι Οἰκουμενική, τουλάχιστον κάποια σύνοδος· καὶ ὄχι ὁ κάθε ἄσχετος ποὺ οὔτε ξέρει τὶ σημαίνει οἰκουμενισμός καὶ ἀναμασάει τὰ ἰδεολογήματα τοῦ καθενός.
Καὶ δεύτερον· εἶμαι σαράντα ἕνα χρόνια κληρικός, ἔχω ἐπικοινωνήσει, συζητήσει καὶ ἐξομολογήσει χιλιάδες ἀνθρώπους. Πάντα προσπαθῶ νὰ ἀφουγκράζομαι τὶς ἀνησυχίες καὶ τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων.
Σᾶς ὁμολογῶ ὅτι τὸ μόνο ποὺ δὲν ἀπασχολεῖ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ὁ οἰκουμενισμός. Καὶ εἰδικά τὸ ποίμνιο τῆς Ἀργολίδος.
Ἐκτός ἀπό ἐλάχιστους ἀνθρώπους ποὺ ἀρέσκονται νὰ ψάχνουν γιὰ νὰ ἀνακαλύψουν παντοῦ ἐχθρούς καὶ ἐπίβουλους τῆς Ὀρθοδοξίας.
Εἶναι πάντα εὔκολο νὰ κολλήσουν τὴν ἐτικέτα τοῦ οἰκουμενιστή καὶ αἱρετικοῦ σὲ ὅποιον δὲν συμφωνεῖ μαζί τους. Εἶναι οἱ μόνοι ἀλάθητοι ἐρμηνευτές τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἄς κατηγοροῦν τὸν πάπα γιὰ τ᾿ ἀλάθητο.
Ρωτῆστε ἕναν ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο τυχαῖα στὸ δρόμο νὰ σᾶς πεῖ τὶ εἶναι οἰκουμενισμός, καὶ θὰ δεῖτε νὰ σᾶς κοιτάει ἀμήχανα. Αὐτό ποὺ τὸν ἐνδιαφέρει εἶναι ὁ ΕΝΦΙΑ, τὰ χρέη του, ἡ ἀνεργία του, οἱ ἀρρώστιες του, τὰ παιδιά του.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δυστυχῶς δὲν ξέρουν νὰ κάνουν καλά καλά τὸ σταυρό τους. Δὲν γνωρίζουν τὶ εἶναι ἐκκλησία, θεία κοινωνία, ἐξομολόγηση.
Κατατρύχονται ἀπό δεισιδαιμονίες καὶ προλήψεις. Ἐλάχιστοι ἔχουν ζωντανή σχέση μὲ τὸ Χριστό, μὲ τὴν ἐκκλησία.
Τὸ μόνο ποὺ ξέρουν πολύ καλά νὰ κάνουν εἶναι νὰ … ξεματιάζουν. Καὶ σεὶς μοῦ λέτε νὰ ἐνημερώσω τὸν κόσμο γιὰ τὸν οἰκουμενισμό; Αὐτό εἶναι τὸ ποιμαντικό πρόβλημα;
Ὅταν εἴσαστε ἐν ἐνεργείᾳ ἀξιωματικός θὰ τὸ θυμᾶστε, γιὰ νὰ εἶναι ἡ μονάδα σας ἐτοιμοπόλεμη, ἐκτός ἀπό τὴν ἐκπαίδευση τῶν ὁπλιτῶν καὶ τὴν ἐπάρκεια ὅπλων καὶ πυρομαχικῶν, ἔπρεπε σὲ συνεργασία μὲ τὸ γραφεῖο ἐπιχειρήσεων νὰ γνωρίζετε καλά τὴν τοπογραφία τῆς περιοχῆς, γιὰ νὰ εἴσαστε ἔτοιμοι σὲ ποιὸ ἔδαφος θὰ δίνατε τὴ μάχη, ἄν χρειαζόταν.
Ἔτσι θυμᾶμαι ὅτι ἔκανε ὁ διοικητής μου. Ἔφευγε πρωί πρωί μὲ τὸ ἐπιτελεῖο του γιὰ νὰ κάνει μια χαρτογράφηση, μία ἀναγνώριση τοῦ ἐδάφους. Χωρίς αὐτή τὴν ἐξερεύνηση ἀκόμη και ἡ καλύτερη μονάδα θὰ πάθαινε πανολεθρία, ὅπως κι ὁ Ναπολέων στὴ Ρωσία. Γιατί δὲν εἶχε ὑπολογίσει τὸ στρατηγό χειμῶνα.
Ἔτσι γίνεται καὶ στὴν ποιμαντική κ. Κ. τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι, ὅταν ἔγραφαν τὶς ἐπιστολές τους, ἀπαντοῦσαν σὲ καίρια ἐρωτήματα καὶ προβλήματα τοῦ ποιμνίου τους καὶ ὄχι σὲ φαντασιώσεις. Αὐτό ἔκαναν καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ποιμένες ἀνά τοὺς αἰῶνες καὶ αὐτό μᾶς κληροδότησαν.
Γιὰ τὸ ποίμνιο λοιπόν τῆς Ἀργολίδος ὁ κίνδυνος δὲν εἶναι ὁ οἰκουμενισμός, ἀλλά ἡ ἔλλειψη κατήχησης, ἡ ἀδιαφορία τῶν ἀνθρώπων γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή, ἡ ἀποξένωση τῶν νέων παιδιῶν ἀπό τὴν ἐκκλησία.
Αὐτό μὲ ἀπασχολεῖ καὶ ἐκεῖ ἐπικεντρώνω μὲ τοὺς ἱερεῖς καὶ συνεργάτες μας τὴν ποιμαντική μας φροντίδα. (Κι ἐπειδή κάποιοι ὁμοϊδεάτες σας ἀμφισβητοῦν αὐτή τὴν ἀγωνία μου, ἄν καὶ δὲν μοῦ ἀρέσει ἡ διαφήμιση, θέλω νὰ σᾶς γνωρίσω ὅτι ἔχουν μοιραστεῖ δωρεάν αὐτά τὰ τρία χρόνια σ᾿ ὅλο τὸ λαό: δώδεκα χιλιάδες (12.000) Καινές Διαθήκες, εἴκοσι πέντε χιλιάδες (25.000) βιβλία γιὰ τὴν μετάνοια, τριάντα χιλιάδες (30.000) παιδικά καὶ νεανικά βιβλία στὰ παιδιά καὶ τοὺς νέους τῆς Ἀργολίδος καὶ τριακόσιες πενήντα χιλιάδες (350.000) κατηχητικά φυλλάδια σ᾿ ὅλη τὴν Ἱερά Μητρόπολη, μέχρι καὶ τὸ τελευταῖο χωριό).
Ἤμουν μαθητής ἀκόμη τοῦ Λυκείου ὅταν τότε ἧταν καὶ πάλι σὲ ἔξαρση ὁ οἰκουμενισμός. Κάποια γνωστά ἔντυπα τῶν γνωστῶν κατευθύνσεων ἐκθείαζαν ἕναν εὐλαβέστατο κατά τὰ ἄλλα Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος στὴ μικρή καὶ φτωχή Μητρόπολή του εἶχε κηρύξει τὸν πόλεμο κατά τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Περιόδευε τὰ χωριά καὶ κήρυττε κατά τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
Τὸν ἄκουγαν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἀποροῦσαν. Στὶς συζητήσεις μεταξύ τους ἔλεγαν: «καλός εἶναι ὁ Δεσπότης μας ἀλλά ὅλο γιὰ τὸν κομμουνισμό μᾶς μιλάει!» Τὸ ἄν οἱ ἄνθρωποι δὲν ἤξεραν νὰ κάνουν τὸ σταυρό τους, δὲν ἤξεραν τὶ σημαίνει ἐξομολόγηση, δὲν τὸν ἐνδιέφερε. Τὸ ἄν στὴν ἐπαρχία του γίνονταν τόσες ἐκτρώσεις, τὸ ἄν νέα παιδιά πέθαιναν μὲ μία σύριγγα στὸ χέρι, δὲν τὸν ἐνοχλοῦσε.
Πρὶν ἀπό λίγα χρόνια μὲ ἐπισκέφθηκε στὸ μοναστήρι ἕνας ἡλικιωμένος Μητροπολίτης, εὐλαβής καὶ αὐτός καὶ μὲ πολύ μικρή ἐπαρχία, γεμάτος ἀγωνία μοῦ εἶπε: “Τὶ θὰ κάνουμε μὲ τὸν πάπα! Τὶ θὰ κάνουμε! Μεγάλος κίνδυνος!” Γέλασα.
Ἐπειδή εἶχα τὸ θάρρος τοῦ εἶπα: “Σεβασμιώτατε στὸ τάδε χωριό κινδυνεύει ὁ μπάρμπα Κώστας καὶ ἡ κυρά Μελπωμένη ἀπό τὸν πάπα; Ὅσα χρόνια εἴσαστε ἐκεῖ, εἴδατε κανέναν νὰ γίνει παπικός; Αὐτό εἶναι τὸ κύριο πρόβλημα τῆς ἐπαρχίας σας;”
Μὲ κοίταζε μὲ ἀπορία. Αὐτό τὸ ἐρώτημα λοιπόν θέτω καὶ σὲ σᾶς. Πεῖτε μου ἕναν ποὺ κινδυνεύει ἀπό τὸν παπικό προσυλητισμό.
Καὶ κάτι ἀκόμη. Ὑπερασπίζεστε ἀνθρώπους ποὺ καλοῦν τὸ λαό σὲ ἀποτείχιση, δηλαδή σὲ σχίσμα. Σᾶς ρωτῶ: Ἄν ἐρχόταν κάποιος στὴ μονάδα σας καὶ καλοῦσε τοὺς στρατιῶτες σὲ ἀνυπακοή, σὲ ἀνταρσία, τὶ θὰ κάνατε;
Οὔτε κὰν θὰ γράφατε ἐγκύκλιο. Θὰ ἐνεργοποιούσατε τὸ 2ο γραφεῖο καὶ ὅλα τὰ ἐσωτερικά δίκτυα ἀσφαλείας καὶ θὰ τοὺς στέλνατε στὸ στρατοδικεῖο.
Ἤ δὲν εἶναι ἔτσι; Ἐγώ δὲν ἔστειλα οὔτε τὴν ἀστνομία, οὔτε πράκτορες. Τὸ λιγότερο ποὺ μποροῦσα νὰ κάνω ἧταν ἡ ἐγκύκλιος Αὐτό μοῦ ὑπαγόρευε ἡ ἐπισκοπική μου εὐθύνη.
Κι ἔρχομαι σὲ σᾶς π. Κ. Εἶδα γιὰ λίγο τὸ βίντεο ποὺ κυκλοφορήσατε ἀπό τὴ συνάντηση τοῦ Ναυπλίου καὶ σᾶς ἄκουγα. Πράγματι ἦλθα στὸ κελλί σας καὶ μάλιστα ἀρκετές φορές.
Εἰλικρινά σᾶς θαύμασα τότε. Ὅταν σᾶς εἶδα νὰ κουβαλάτε ἀπό τὸν ἀρσανᾶ, τὰ οἰκοδομικά ὑλικά στοὺς ὤμους σας, δίχως τὴ βοήθεια ὑποζυγίου, καὶ ὅταν εἶδα τὸ ἐρειπωμένο κελλί νὰ μεταμορφώνεται μὲ τὸν κόπο σας σ᾿ ἕνα τόσο ὄμορφο κτίσμα, εἰλικρινά δόξασα τὸν Θεό καὶ παραδειγματίστηκα ἀπό τὸν ἀγῶνα σας.
Δόξασα τὸν Θεό γιὰ τὸ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ θυσιάζουν τὴ ζωή τους καὶ ἐπιλέγουν τὴ ζωή στὴν ἔρημο, σὲ τόπους ἀπαράκλητους γιὰ νὰ προσεύχονται γιὰ τὴ σωτηρία τους καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Δυστυχῶς φαίνεται ξεχάσατε τὴν ἀποστολή σας.
Ἀφήσατε τὸ κελλί σας καὶ χωρίς νὰ σᾶς τὸ ζητήσει κανείς, χωρίς νὰ σᾶς καλέσει ἡ ἐκκλησία, γυρίζετε ἀνά τὴν Ἑλλάδα καλώντας τὸ λαό σὲ σχίσμα.
Ὄχι π. Κ. Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη τὰ διχαστικά σας κηρύγματα. Δὲν εἶναι αὐτό τὸ διακόνημά σας μέσα στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας. Αὐτό ποὺ ἔχουμε ἀνάγκη εἶναι τὸ κομποσχοίνι σας. Αὐτή θὰ εἶναι ἡ μεγαλύτερη προσφορά σας στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας.
Ἀναρωτιέμαι, δὲν πήρατε παράδειγμα ἀπό τὸν ἁγιασμένο γείτονά σας π. Ἐφραίμ Κατουνακιώτη; Τούτες τὶς μέρες γράφω τὶς ἐμπειρίες μου ἀπό τὸ Ἅγιον Ὄρος. Σᾶς μεταφέρω λοιπόν λίγες γραμμές ἀπό τὸ βιβλίο ποὺ ἐτοιμάζεται γιὰ νὰ δεῖτε καὶ σεῖς ἀλλά καὶ ὅλοι οἱ πιστοί πῶς σκέφτεται καὶ πῶς ἐνεργεῖ ἕνας ἅγιος καὶ διακριτικός μοναχός.
«Ἧταν ἡ ἐποχή ποὺ τὸ Ἅγιο Ὄρος διχάστηκε. Ἤθελαν οἱ μὲν νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη. Πίεζαν φορτικά τὸν γέροντα νὰ πάρει θέση. Ὁ γέροντας ἀρνιόταν.
Καὶ μᾶς ἔλεγε: “Ἄχ παπᾶ μου, ἔχει πέσει ἕνας πειρασμός στὸ Ἅγιον Ὄρος. Μ᾿ ἔχει πιάσει ἕνας φόβος! Ἔρχονται καὶ μοῦ λένε νὰ μιλήσω. Τὶ νὰ πῶ; Ποιὸς εἴμαι ἐγώ; Νὰ τὰ βάλω μὲ τὸν Πατριάρχη; Πατριάρχης εἶναι αὐτός παιδί μου. Γι᾿ αὐτό καὶ ᾿γώ τὸ ᾿χω ρίξει στὸ κομποσχοινάκι μου. Παναγία μου μὴν ἀφήνεις τὸ διάβολο νὰ γελάει μὲ μᾶς τοὺς καλογήρους. Ἐδῶ εἶναι τὸ περιβόλι σου, τὸ μπαξεδάκι σου, εἶναι τὸ δικό σου σπίτι. Σὲ λυποῦμε, ἀλλά μὴν μᾶς ἀφήνεις νὰ γελάει ὁ διάβολος. Ἔχει χωριστεῖ ἡ κοινότητα. Τὶ νὰ σοῦ πῶ παιδάκι μου. Δὲν πλησιάζει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὁ ἕνας χτυπάει τὸν ἄλλον. Δὲν μπορῶ νὰ κοιμηθῶ ἀπ᾿ τὴ στεναχώρια μου. Τὶ νὰ κάνουμε παιδί μου, βγήκαμε ἀπό τὸν παράδεισο καὶ πέσαμε σὲ θρῆνο, σὲ πολέμους καὶ σκοτωμούς.”
Σ᾿ ὅσους τοῦ λένε νὰ κάνει δήλωση, ἀπαντάει “Πατέρες τὸ σχίσμα εἶναι εὔκολο. Ἡ ἕνωσις εἶναι δύσκολη“.
Σκεφθῆτε το λοιπόν αὐτό τὸ τελευταῖο: “τὸ σχίσμα εἶναι εὔκολο. Ἡ ἕνωσις εἶναι δύσκολη“.
Γιὰ νὰ δικαιολογήσετε τὴν ἔξοδό σας ἀπό τὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀναφερθήκατε στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό καὶ τὴν ἱεραποστολική του δράση.
Ξεχνᾶτε βέβαια ἤ σκόπιμα ἀποσιωπᾶτε ὅτι αὐτό τὸ λογισμό του τὸν ἐξομολογήθηκε στοὺς πνευματικούς, πῆγε ἀκόμη καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη νὰ πάρει ἄδεια καὶ εὐλογία ἀπό τὸν Πατριάρχη καὶ σὲ ὅποια ἐπαρχία πήγαινε, ἔπαιρνε ἄδεια ἀπό τὸν τοπικό ἐπίσκοπο.
Καὶ στὰ ἑπτάνησα ἀκόμη ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἐπίσκοπος ἔπαιρνε ἄδεια ἀπό τὸν πρωτόπαπα. Ἐσεῖς εἴπατε ὅτι ρωτήσατε τρεῖς πνευματικούς.
Ἀσφαλῶς ὁμοϊδεάτες σας. Ἀλήθεια δὲν σᾶς θύμισε κανείς τὸν φοβερό λόγο τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου «Ὁ λάθρᾳ ὑπό τοῦ ἐπισκόπου τὶ πράττων τῷ διαβόλῳ δουλεύει».
Ποιὸς σᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολή νὰ ξεσηκώνετε τὸν κόσμο; Μοῦ θυμίζετε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ψευδοπροφήτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Ποίος σᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολή νὰ κηρύττετε καὶ νὰ προφητεύτε;»
Ἄν ἄκουσα καλά, ἄναφέρατε στὴν ὁμιλία σας ὅτι ἐξομολογεῖτε. Εὔχομαι νὰ μὴν ἄκουσα καλά. Ἄν εἶναι ὅμως ἀλήθεια, μὲ ποιὸ δικαίωμα ἐξομολογεῖτε, ἀπό τὴ στιγμή ποὺ δὲν εἴστε οὔτε πνευματικός οὔτε καν κληρικός;
Εἴπατε ἀκόμη στὸν κόσμο ὅτι θὰ ἔλθετε νὰ μὲ δεῖτε στὸ γραφεῖο μου. Πότε π. Κ; Κατόπιν ἑορτῆς; Γιὰ νὰ πάρετε ἑτεροχρονισμένα ἄδεια νὰ καλεῖτε τὸ λαό σὲ ἀποτείχιση; Ἔχετε δεῖ κάποιον κληρικό νὰ κάνει πρῶτα τὸ μυστήριο καὶ μετά νὰ παίρνει ἄδεια ἀπό τὸν ἐπίσκοπο;
Ὅσο γιὰ σᾶς π. Σάββα, φοβᾶμαι πὼς μετά τὴν ἀπομάκρυνσή σας ἀπό τὴ μονή τῆς μετανοίας σας, ἔχετε χάσει κάθε μέτρο.
Ἄν καὶ πολλοί ποὺ σᾶς γνωρίζουν, μοῦ λένε ὅτι τὸ εἴχατε χάσει πολύ πιὸ πρὶν. Φοβᾶμαι ὅτι ἔχετε ξεχάσει τὸ “δι’ ὅ ἐξῆλθες” τοῦ Ἀββᾶ Ἀρσενίου.
Φοβᾶμαι πὼς ἔχετε προσβληθῆ, ὅπως καὶ πολλοί ἄλλοι ὁμοϊδεάτες σας ἀπό τὸ «σύνδρομο» τοῦ ἀγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.
Ὄχι πῶς φταίει ὁ ἅγιος Μᾶρκος. Τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν τιμῶ, τὸν σέβομαι καὶ τὸν θαυμάζω (γιὰ νὰ μὴν παρεξηγηθῶ).
Ἀλλά μιλῶ γιὰ τὶς κακέκτυπες ἀπομιμήσεις. Προσπαθεῖτε νὰ ἀναδειχθῆτε, λοιπόν, σὲ προστάτη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ καλεῖτε τὸ λαό σὲ ἀποτείχιση.
Ἔχετε συνειδητοποιήσει τὶ πᾶτε νὰ κάνετε; Δὲν βλέπετε τὶ γίνεται μὲ τοὺς ζηλωτές καὶ λοιπούς ἀποσχισθέντες, ποὺ ἐν ὀνόματι τῆς Ὀρθοδοξίας ἔγιναν πεντακόσια κομμάτια καὶ οὔτε μεταξύ τους δὲν μιλοῦν;
Δὲν σᾶς προβληματίζει ὅτι οἱ ἁγιορείτες ζηλωτές ἀλληλοτρώγονται καὶ ἀλληλοϋβρίζονται;
Δὲν σᾶς περνάει ἀπό τὸ λογισμό τὸ ἐρώτημα: μήπως τοὺς ἐγκατέλειψε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ; Καὶ σεῖς μὲν θέλετε νὰ ἡρωοποιηθῆτε καὶ νὰ ἀναδειχθῆτε σ᾿ ἕνα νέο Μᾶρκο Εὐγενικό –κακέκτυπο βεβαίως.
Ὅμως, δὲν φοβᾶστε τὸν Θεό; Γιατί ἐκμεταλλεύεστε αὐτούς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν ἕνα βαθύτατο σεβασμό στὸ ράσο καὶ στὴν ἁγιορείτικη ἰδιότητά σας;
Ὁ Χριστός λέει ὅτι τὸ δέντρο θὰ τὸ γνωρίσεις ἀπό τὸν καρπό. Κοιτάξτε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σᾶς περιβάλλουν μὲ τὸ ἄγριο βλέμμα καὶ τὸν τζιχαντικοῦ τύπου φανατισμό. Εἶναι αὐτοί καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως τὰ περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος;
Πρὶν ἀπό δύο μήνες πῆγα σὲ μία πόλη ἐδῶ στὴν Ἀργολίδα νὰ λειτουργήσω. Στὸ τέλος μὲ πλησίασε μία ἄγνωστη σὲ μένα κυρία, ποὺ οὔτε λίγο οὔτε πολύ, μοῦ δήλωσε μπροστά σὲ κόσμο ὅτι μὲ ἐχθρεύεται καὶ θυμώνει ποὺ μὲ βλέπει.
Κατάλαβα ὅτι ἡ γυναίκα ἔχει πρόβλημα. Χαμογέλασα καὶ τὸ ᾿ριξα στὸ ἀστεῖο, προσπαθῶντας νὰ τὴν ἀποενοχοποιήσω. Οὔτε πειράχτηκα, οὔτε ἔδωσα σημασία.
Λίγες μέρες πρὶν, ἡ ἴδια κυρία βρέθηκε σ’ἕνα μοναστήρι καὶ ὁ ἱερέας βγῆκε νὰ διαβάσει τὴν ἐγκύκλιο ποὺ εἴχαμε στείλει. Ἡ κυρία αὐτή βγῆκε μπροστά ἀναιδέστατα καὶ προσπάθησε νὰ σταματήσει τὴν ἀνάγνωση τῆς ἐγκυκλίου.
Ἐπενέβησαν οἱ μοναχές καὶ τὴν ἔβγαλαν ἔξω. Δὲν σεβάστηκε οὔτε τὸ χῶρο, οὔτε τὴ Θεία Λειτουργία, οὔτε τὸν ἱερέα, οὔτε τὴ γερόντισσα. Καὶ σᾶς ρωτῶ: Αὐτό τὸν τύπο ὀρθοδόξου χριστιανοῦ καλλιεργεῖτε; Λυπᾶμαι πολύ.
Δεύτερον, οἱ ὀπαδοί σας μοῦ ἔστειλαν μία ἐπιστολή τὴν ὁποία ἀνέβασαν στὸ διαδίκτυο.
Διαβάστε την λοιπόν:
«ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ ΙΟΥΔΑ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΥΠΟΚΡΙΤΗ “ΛΥΚΟΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ“ ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΑ ΝΕΚΤΑΡΙΕ, ΠΟΥ ΩΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΕΜΠΟΡΑΣ «ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟ ΘΡΟΝΟ ΣΟΥ» ΓΙΑΤΙ ΜΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΙΔΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΕΛΟ ΜΙΣΟΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΨΕΥΔΗ ΔΙΩΚΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ.»
Ἀκολουθοῦν δώδεκα(!) σελίδες σκέτο παραλήρημα, μὲ κείμενα ἁγιογραφικά καὶ πατερικά, ἀσύντακτα, ἀτάκτως ἐριμμένα ποὺ ἀπορῶ τὶ σχέση ἔχουν μὲ τὸ θέμα.
Καὶ ξαναρωτῶ: Τέτοιους χριστιανούς ὀρθοδόξους θέλετε νὰ δημιουργήσετε; Μάλλον κάποιο λάθος ἔχετε κάνει, ἤ μᾶλλον λάθος τόπο διαλέξατε. Μήπως πρέπει νὰ μετακομίσετε στὸ ISIS; Ἐδῶ ἀδικεῖστε…
Λυπᾶμαι πολύ πατέρες μου. Ἀλλά ἄν ὁ Χριστός ἦλθε γιὰ νὰ δημιουργήσει τέτοιους μαθητές, συγχωρέστε με, καλύτερα νὰ μὴν ἐρχόταν! Εὐτυχῶς ὅμως, δὲν εἶναι ἔτσι.
Ὅσον ἀφορᾶ τὴν πανορθόδοξη σύνοδο ἕνα ἐρώτημα ἔχω νὰ σᾶς θέσω: Τόσοι αἰῶνες πέρασαν. Εἶναι τόσο μεγάλη ἁμαρτία, τόσο μεγάλος κίνδυνος νὰ συναντηθοῦν ἐπί τὸ αὐτό οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὀρθόδοξοι ποιμένες καὶ νὰ κουβεντιάσουν μερικά θέματα;
Δὲν εἴμαστε ἰκανοί οἱ ὀρθόδοξοι οὔτε μία πανορθόδοξη σύνοδο νὰ πραγματοποιήσουμε; Κι ἔπειτα μιλάμε γιὰ συνοδικό σύστημα;
Δίχως νὰ μπαίνω σὲ ἐπι μέρους θέματα, σὲ ὑπαρκτά ἤ ὄχι προβλήματα, σὲ λάθη ἐνδεχομένως ποὺ νὰ ἔγιναν, προσωπικά ΄χαρηκα ποὺ ἐπί τέλους οἱ κατά τόπους ἐκκλησίες συναντήθηκαν.
Καὶ ἄν μὴ τὶ ἄλλο γνωρίστηκαν, συζήτησαν, ἐπικοινώνησαν. Καὶ τίποτα ἄλλο νὰ μὴν ἔγινε, τοὐλάχιστον ἔγινε αὐτή ἡ ἐπικοινωνία. Συναντήθηκαν στὸ ποτήριο τῆς ζωῆς. Λίγο εἶναι;
Τὸ ἄν κάποιες ἐκκλησίες ἀπεῖχαν, τὸ ξέρετε πολύ καλά καὶ εἶναι γνωστό τοῖς πᾶσι, ὅτι τὰ κίνητρα δὲν ἧταν τόσο … ὀρθόδοξα. Δὲν ἧταν θεολογικοί οἱ λόγοι, ἀλλά μᾶλλον γεωπολιτικοί καὶ ἐθνικιστικοί. Ἄς μὴν κρυβόμαστε πίσω ἀπό τὸ δάκτυλο. Εἶναι πολύ εὔκολο νά κρύβουμε τήν ἀνεπάρκειά μας, τίς εὐτελεῖς σκοπιμότητές μας, τίς μειονεξίες μας μέ τό μανδύα τῆς Ὀρθοδόξίας.
Προσωπικά ἀγαπητοί πατέρες σᾶς συνιστῶ νά ἐπιστρέψετε στή μονή τῆς μετανοίας σας ἐν μετανοίᾳ. Θά προσφέρετε πολύ περισσότερα στήν ἐκκλησία μέ τό κομποσχοίνι σας παρά μέ τά λόγια σας, ὅπως ἔλεγαν καί οἱ ἅγιοι τῶν ἡμερῶν μας Παΐσιος καί Ἐφραίμ.
Εἶναι μεγάλος ὁ πειρασμός γιά ἕναν μοναχό καί κληρικό ἡ δημιουργία ὀπαδῶν καί χειροκροτητῶν. Τό μυαλό σαλεύει. Ἡ πλάνη παραμονεύει. Καί ἀπό τήν ἁμαρτία μπορεῖ κανεῖς νά ξεφύγει, ἀπό τήν πλάνη ποτέ. Τελειώνω μέ κάτι πού διάβασα καί πού θά πρέπει ὅλους νά μᾶς προβληματίσει.
Ἤτανε λέει κάποτε ἕνας μεγάλος ἀσκητής πού θέλησε ὁ διάβολος νά τόν κερδίσει. Ἔστειλε λοιπόν τόν καλύτερο μαθητή του νά ἐφαρμόσει πάνω του ὅτι εἶχε διδαχτεῖ.
Ἔπιασε ὁ μαθητής νά σκανδαλίζει τόν γέροντα πρῶτα μέ πειρασμούς γαστριμαργίας, μὰ δέν πέτυχε τίποτε· ὕστερα πορνείας, μά καί δῶ δέν κατάφερε τίποτα.
Γι’ αὐτό κατέφυγε στή φιλαργυρία -τίποτε· στή λύπη, στήν ὀργή, τέλος στήν ἀκηδία, ἀλλά ὁ ἀσκητής ἔμενε ἀκλόνητος.
Ἔτσι ὁ μαθητής ἐπέστρεψε ἄπραχτος στό δάσκαλό του: “Δὲν μπορῶ νά πετύχω τίποτε μ’ αὐτόν τό Γέροντα”, παραδέχτηκε ἀποκαρδιωμένος.
Ὁ διάβολος γέλασε μέ κεῖνο τό σατανικό γέλιο πού σπέρνει τόν τρόμο σέ ὅσους δέν κρατιοῦνται γερά ἀπό τό χέρι τοῦ Θεοῦ: “Εἶσαι νέος ἀκόμα καί ξέχασες τήν πιό ἀποτελεσματική μέθοδο ἀπ’ ὅλες, τήν κενοδοξία καί τήν ὑπερηφάνεια! Γύρνα πίσω καί φρόντισε νά τοῦ δημιουργήσεις ὀπαδούς...
Καί κάτι ἀκόμη: Εἶναι ἡ τελευταῖα φορά πού ἀσχολοῦμαι μαζί σας. Μέ τίς ἰδεοληψίες δέν ἔχει νόημα νά ἀσχολεῖσαι. Ἔχουμε πολύ σοβαρότερα θέματα νά ἀσχοληθοῦμε καί ὁ χρόνος εἶναι τόσο σύντομος.
Μπορεῖτε λοιπόν νά συνεχίζετε νά μέ βρίζετε καί σεῖς καί ὅποιος ἄλλος τό ἐπιθυμεῖ. Ἄλλωστε μέ τήν ἐπιστολή μου αὐτή σᾶς ἔδωσα τόσο πλούσιο ὑλικό γιά νά τό ἐπεξεργασθεῖτε, νά ἀνακαλύψετε σέ κάθε λέξη τίς ἀντορθόδοξες ἥ φιλοπαπικές μου θέσεις κλπ.
Πιστεύω πώς γιά ἀρκετούς μήνες ὅποιος τό ἔχει διακόνημα καί ἐργόχειρο, μπορεῖ νά ἀπασχολεῖται γιά νά ἀποδείξει πώς καί ὁ Ἀργολίδος εἶναι ..... αἱρεσιάρχης καί ὅ,τι ἄλλο.
Ἀναρωτηθεῖτε μόνο μήπως “τὸ φῶς τό ἐν σοί, σκότος ἐστί„
Μὲ εὐχές ἐν Χριστῷ
† Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος
Πηγή: http://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/10723-pros-tous-eponumous-kai-anonumous-libelografous
Σχόλιο κ. Λυκούργου Νάνη, ἰατροῦ:
Άνετα δύναται να διερωτηθεί κανείς εάν το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί προιόν της γραφίδας Ορθοδόξου επισκόπου!
Και τούτο γιατί αν δεν αποτελεί ο συγκρητιστικός οικουμενισμός πρώτης και αμέσου προτεραιότητας, ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΙ ΦΛΕΓΟΝ ΚΑΙ ΖΕΟΝ ΚΑΙ ΤΣΟΥΡΟΥΦΛΙΖΟΝ τις ορθόδοξες χριστιανικές συνειδήσεις ποιμαντικό ζήτημα, ειδικά στη σημερινή εποχή τότε, προφανώς, οι λέξεις έχουν απωλέσει το πραγματικό τους νόημα.
Λησμονεί ο μητροπολίτης Νεκτάριος το consensus των νεοτέρων αγίων και καταξιωμένων στη συνείδηση του πιστού λαού γερόντων και πνευματικών πατέρων σχετικά με την καταδίκη, από Ορθοδόξου χριστιανικής σκοπιάς, του οικουμενισμού και την επικινδυνότητά του για το εκκλησιαστικό σώμα και τον εκκλησιαστικό βίο εν γένει;
Να του "υπενθυμίσουμε" κάποια ονόματα;
Αγιοι Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ιουστίνος Πόποβιτς, Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Παίσιος Εζνεπίδης, Πορφύριος Μπαιρακτάρης (επισήμως αναγνωρισμένοι) αλλά και οι εγνωσμένου ορθοδόξου ήθους και οσίας βιοτής πνευματικοί πατέρες π.Σεραφείμ Ρόουζ, π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, π.Γαβριήλ Διονυσιάτης, π.Χαραλάμπης Βασιλόπουλος, π.Φιλόθεος Ζερβάκος, π.Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, π.Ιάκωβος Τσαλίκης, π.Αυγουστίνος Καντιώτης και άλλοι καυτηρίασαν τον επάρατο οικουμενιστικό συγκρητισμό.
ΤΥΧΑΙΟ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΥΤΟ;;;ΠΩΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΤΕ ΕΛΑΦΡΑ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ;;;
Η υπογραφή, από την πλευρά Ορθοδόξων αντιπροσωπειών, των επαισχύντων και προδοτικών κειμένων του Μπάλαμαντ, του Σαμπεζύ, του Πόρτο Αλέγκρε, του Πουσάν κ.τ.ο. δεν συνιστούν κορυφαίες εκφράσεις, παρενέργειες και συνέπειες του οικουμενιστικού "ιδεώδους";
Το ίδιο και οι δαιμονικής εμπνεύσεως και προελεύσεως συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους από τη μεριά κορυφαίων εκκλησιαστικών αξιωματούχων; Τι δε να πούμε και για το "άγιο Κοράνιο", τις "θρονικές εορτές", τα δώρα σε ουνίτες ψευδεπισκόπους και τα συναφή;
Δεν αμβλύνεται, κατ αυτόν τον τρόπο, η Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία των πιστών μελών της Εκκλησίας σεβασμιώτατε, με κατάδηλες σωτηριολογικές συνέπειες;
Δεν αθετείται, παραθεωρείται και καταπατείται η αγιογραφική, αγιοπατερική και ιεροκανονική παρακαταθήκη και διδαχή;
Δεν διακυβεύεται η περιλάλητη Πανορθόδοξη ενότητα, δεν πυροδοτούνται διαιρέσεις, δεν προκαλούνται σχίσματα;
Δεν αποξενώνονται οι εκκλησιαστικοί ταγοί από το υγιώς φρονούν ποίμνιο;
Παρωνυχίδα αποτελεί, λοιπόν, ο οικουμενισμός άγιε Αργολίδος;
Μήπως θυμάστε την καταλυτική κριτική που σας ασκήθηκε από το Γραφείο επί των αιρέσεων και παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς με αιτία και αφορμή την ενεργό συμμετοχή σας στην παρουσίαση βιβλίου του πάπα Φραγκίσκου;
Δεν προκαλέσατε, τότε, δεινό σκανδαλισμό των πιστών όπως και τώρα με τις προκείμενες δηλώσεις σας;
"Ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα ίνα μη τον αδελφόν μου σκανδαλίσω" μας παραγγέλει ο Θείος Παύλος.
Και ο σκανδαλισμός καθίσταται ακόμη μεγαλύτερος όταν αναλογισθεί κανείς ότι χειρότερη πραγματικότητα και από αυτόν καθ εαυτόν τον οικουμενισμό τυγχάνει η υπό επισήμων εκκλησιαστικών χειλέων διακηρυσσόμενη απαξίωση της επικινδυνότητός του για τον καθόλου εκκλησιαστικό βίο.
Κάποιοι ποιμένες που διάκεινται εχθρικώς προς το δαιμονικό οικουμενισμό ίσως για λόγους εφαμάρτου δειλίας και επαράτου σκοπιμότητος σιωπούν αιδημόνως προ των οικουμενιστικών εγκλημάτων ενίων υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων. Κατακριτέοι μεν, τουλάιστον, όμως, θεωρούν υπαρκτό και σημαντικό τον κίνδυνο του οικουμενισμού αλλά δεν προβαίνουν σε κριτική προσώπων και πραγμάτων για τους προαναφερθέντες λόγους.
Εδώ, όμως, πρόκειται για απόβλητη και επικίνδυνη ενδοεκκλησιαστική υποβάθμιση του όλου θέματος και προβλήματος με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται για την ποιότητα της Ορθοδόξου εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας.
Σεβασμιώτατε, ανακρούσατε πρύμνα! Προβληματισθείτε βαθυτερα, εγκύψτε με περισσότερη προσοχή στα μνημειώδη αντιοικουμενιστικά κείμενα κορυφαίων εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων με αγιότητα βίου όπως π.χ. σε εκείνα του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς που περισσότερο από κάθε άλλον σύγχρονό του ανέταμε, ανέλυσε και μελέτησε επιτυχώς το καρκίνωμα του οικουμενισμού καταλείποντας υψίστη υπηρεσία στην Εκκλησία του Χριστού και του οποίου η αγιασμένη ψυχή βαρυαλγεί επί την θέα τέτοιου είδους αντλήψεων που πειρώνται να μειώσουν τη σημασία του οικουμενισμού ως ουσιώδους ποιμαντικού προβλήματος.
Και μην απαξιώνετε τις αντιδράσεις των απλών πιστών (εννοείται ότι οι υβριστικές αναφορές προς το πρόσωπό σας τυγχάνουν απολύτως καταδικαστέες) που βλέπουν την πεφιλημένη μας Ορθοδοξία να προδίδεται, έστω και ανεπιγνώστως, από την πλευρά των Θεόθεν τεταγμένων την περιφρούρησή της από τα εισβαλόντα,οθνεία και δαιμονιώδη ρεύματα του συγκρητισμού και της εκκοσμικεύσεως. Μη λησμονείτε ότι και ο μέγας Μωυσής συμβουλεύθηκε τον πενθερό του Ιοθόρ, πρόσωπο χωρίς καμία θεση και κανένα αξίωμα και δεν απαξίωσε τη γνώμη του. Και σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο το Ναζιανζηνό "δεδόσθω και τοις μικροίς παρρησία",(Ε.Π. Migne, 37,84). Δεν είναι όλοι οι ενιστάμενοι υβριστές σας!
Εν κατακλείδι ας παρατεθεί ένα απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού π.Αυγουστίνου Καντιώτη, σφοδροτάτου πολεμίου του οικουμενισμού, του οποίου τη βλαπτική επίδραση είχε διείδει από δεκαετιών και το οποίο έχει ως εξής:
"πλην των αξιωματούχων εν τω εκκλησιαστικώ οργανισμώ υπάρχει, δόξα τω Θεώ, και ένας λαός ολόκληρος, ο ευσεβής λαός, όστις συγκινείται και δη βαθύτερον πολλών αξιωματούχων, διά τα ζητήματα της Εκκλησίας. Κοινοί οπλίται υπεστήριξαν πολλάκις την πατρίδα κινδυνεύουσαν και έχυσαν υπέρ αυτής το αίμα των, ενώ αξιωματούχοι ουχί σπανίως εδειλίασαν και εγκατέλειψαν τας θέσεις των. Ούτω και εν τη στρατευομένη Εκκλησία του Χριστού, ως αναφέρει η Ιστορία, απλοί χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες και μειράκια ακόμη, υπερήσπισαν την πολεμουμένην Πίστιν και γενναίαν έρρηξαν φωνήν εκεί όπου δειλία των εκκλησιαστικών ταγών και σιγή νεκροταφείου επεκράτει. Μεγάλα τα μυστήρια της Εκκλησίας. Ανεξιχνίαστοι αι οδοί και αι βουλαί του Κυρίου. Μία ευαγγελική, μία Ορθόδοξος ιδέα, η οποία αφήνει ψυχρόν και αδιάφορον ένα Αρχιεπίσκοπον ή ένα Πατριάρχην, συγκινή βαθύτατα ένα ευσεβή βοσκόν και κάτω από το κράτος των ιερών δονήσεων της καρδίας τον κάνη να αναμέλπη το "Αλληλούια".(όρα επισκόπου Αυγουστίνου Ν.Καντιώτου, μητροπολίτου Φλωρίνης, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ,ΑΘΗΝΑΙ 1969, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ", σελ.8).