.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ



Ο Θεός μεταδίδει μία ακατανίκητη, ανερμήνευτη δύναμη στο ζωοποιό Ξύλο του Σταυρού. Την ίδια δύναμη παρέχει και στο Μυστήριο της αναίμακτης θυσίας, στη Θεία Ευχαριστία. «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα Σου!». Χωρίς όρια είναι η παντοδυναμία Σου. Ό,τι αγγίζει η δύναμή Σου και η Χάρη Σου, γίνεται ζωοποιό.

Ο Κύριος πέθανε για ’μας στον Σταυρό. Αυτός είναι ο λόγος που το σημείο του Σταυρού έχει τόσο μεγάλη δύναμη. Γι’ αυτό ακόμη και στην Παλαιά Διαθήκη, ό,τι τον συμβολίζει, είχε μεγάλη δύναμη. Ο χαλκούς όφις, που όσοι τον ατένιζαν, γίνονταν καλά από τις δαγκωματιές των ερπετών (Αριθμ. 21, 8–9). Το σχήμα που ο Μωϋσής χάραξε με τη ράβδο του και χώρισε τα ύδατα (Έξ. 14, 16). Τα ανοικτά χέρια του Μωϋσέως, που απλωμένα σε σχήμα Σταυρού, ενώ εκείνος προσευχόταν, επέφεραν όλεθρο στους Αμαληκίτες (Έξ. 17, 8–16).

Χάρη στον Σταυρό, όπως και χάρη στο σημείο του Σταυρού, ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι πάντοτε μαζί μας, κάνοντάς με τη δύναμή Του το κάθε τι για τη σωτηρία μας. Αρκεί να Τον πιστεύουμε σαν Θεό και Σωτήρα μας. Δόξα στον Κύριο για την αιώνια παρουσία Του κοντά μας! «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν» (Ματθ. 28, 20).

Κάνοντας το σημείο του Σταυρού, να πιστεύεις και πάντοτε να θυμάσαι ότι οι αμαρτίες σου καθηλώθηκαν στον Σταυρό. Όταν πέφτεις σε κάποιο αμάρτημα, ευθύς να κατακρίνεις ειλικρινά τον εαυτό σου και κάνε το σημείο του Σταυρού πάνω σου, λέγοντας: «Κύριε, Εσύ που καθήλωσες τις αμαρτίες μας στον Σταυρό, καθήλωσε και τούτο το αμάρτημά μου στον Σταυρό Σου και “ἐλέησόν με ὁ Θεός κατὰ τὸ μέγα Σου ἔλεος” (Ψαλμ. 50, 3)». Και ο Κύριος θα σε καθαρίσει από την αμαρτία σου. Αμήν.

Το σημείο του Σταυρού, σαν ευλογία εκ μέρους ενός ιερέως ή επισκόπου, είναι η έκφραση της ευλογίας ή της εύνοιας του Θεού στον πιστό. Τι χαρωπή, τι σπουδαία και τι πολύτιμη είναι αυτή η λειτουργική κίνηση! Είναι, πράγματι, ευλογημένοι όσοι δέχονται την ευλογία αυτή με πίστη. Πόσο προσεκτικοί πρέπει να είναι οι ίδιοι οι λειτουργοί όταν ευλογούν έτσι έναν χριστιανό! «Καὶ ἐπιθήσουσι τὸ ὄνομά Μου ἐπὶ τοὺς υἱοὺς Ἰσραὴλ καὶ Ἐγὼ Κύριος εὐλογήσω αὐτούς» (Αριθμ. 6, 27).

Μήπως μάταια κάνουμε το σημείο του Σταυρού; Ω, όχι! Το έλεος του Κυρίου ενεργεί πάνω μας. Ας το υμνούμε και ας το δείχνουμε με το σταυροκόπημα. Είναι η δύναμη του Χριστού, το έλεός Του, που μας σώζουν, παρά την αναξιότητά μας.

Ο Σταυρός αγιάσθηκε από τον Χριστό, που πέθανε πάνω του και έχυσε το Αίμα Του για ’μας. Γι’ αυτό η θέα ή η παρουσία του Σταυρού είναι φοβερή στους δαίμονες. Γι’ αυτό και η Εκκλησία αγιάζει τα ύδατα, βυθίζοντας σ’ αυτά τον Σταυρό. Όπου εμφανίζεται ο Σταυρός του Κυρίου –στην Εκκλησία, στα σπίτια, στην ύπαιθρο– αγιάζει τον αέρα και όλα όσα έρχονται σε επαφή μαζί του.

Δόξα στην ακατανίκητη δύναμη του τιμίου και ζωοποιού Σου Σταυρού, Κύριε! Όταν ο εχθρός με θλίβει με αμαρτωλές σκέψεις και αισθήματα και έχοντας χάσει εγώ την ελευθερία της καρδιάς μου, κάνω με πίστη πολλές φορές το σημείο του Σταυρού, τότε η αμαρτία φεύγει από μέσα μου, η ειρήνη επανέρχεται στην καρδιά μου και νοιώθω ξανά ελεύθερος…»


ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΝΣΤΑΝΔΗΣ (1829–1908)

Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης (1829–1908):
«Η εν Χριστώ ζωή μου
(Ιεροί λογισμοί μιας οσίας ψυχής)»,
Μετάφραση: Βασιλείου Μουστάκη,
κεφ. 15, 171, 287, 288, 301, 
302, 324, 450, 648,
σελ. 25, 87, 126, 130, 139, 192, 256.
Εκδόσεις «Αστήρ», Αθήνα 19966.]