.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

...κοπιάζουμε να καθαριστούμε και διπλά κοπιάζουμε για να λερώσουμε άλλους!

Ο Κύριος δεν έζησε ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους σπιλώσει, αλλά για να τους καθαρίσει. Δεν σπίλωσε ποτέ κανένα, απεναντίας καθάρισε όλους όσοι επιθυμούν να καθαριστούν.
Τι όνειδος αυτό για πολλούς από εμάς, οι οποίοι κοπιάζουμε να καθαριστούμε και διπλά κοπιάζουμε για να λερώσουμε άλλους! 
Στους ίδιους τους αδελφούς μας πετάμε λάσπη. Ακόμα και ο Χριστός δακρύζει, όταν βλέπει πως εμείς λερώνουμε με τη λάσπη της συκοφαντίας, εκείνους που ο ίδιος με το δικό του αίμα καθάρισε.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς