Αγαπημένο μου
πριν φύγουμε για διακοπές και σύ και γω...
-που λέει ο λόγος, "διακοπές", διότι… δεν το βλέπω να πάω πουθενά
- "εντός και επί τα αυτά", με βλέπω τη γραία- που να τρέχω τώραααα-
λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν Γιώργο μου - σου παραθέτω κάποια βιογραφικά και λίγους στίχους από το βίο του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή.
Είναι η Ομολογία του, στους αιρετικούς που τον δίωκαν με δαιμονικό μίσος και του έκοψαν και τη γλώσσα, παρακαλώ, μάλιστα μάλιστα! και το δεξί του αγιασμένο χεράκι
ώστε να μη μπορεί να γράφει τους Θεολογικούς, Ορθοδοξότατους και σοφότατους λόγους.
Τον καταδίωξαν με απίστευτο φθόνο και κακία απερινόητη, πλην,αυτούς δεν τους θυμάται πια κανείς, ενώ τον αγιώτατο Μάξιμο, γεραίρει και τιμά ο Κύριος Ιησούς Χριστός -"η Χώρα των Ζώντων".
Ο όσιος Μάξιμος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από αριστοκρατική οικογένεια το 580 μ.Χ.
Υπήρξε σοφότατος και πεπαιδευμένος και διετέλεσε και σύμβουλος του Βασιλέως μέχρι που εγκατέλειψε τα εγκόσμια επιλέγοντας τον μοναχικό-αγγελικό βίο.
Διαβάζουμε:
"Μεταβάς εις Ρώμην ανεμίχθη εις την υπό τον Πάπα Ρώμης Μαρτίνον Α΄ (649-655) συγκληθείσαν σύνοδον του Λατερανού (649), η οποία αποφαστικώς κατεδίκασε τον Μονοθελητισμόν, ως αίρεσιναρνουμένην την ύπαρξιν της ανθρωπίνης εν Χριστώ θελήσεως και ανεθεμάτισε τον Κώσταντος "Τύπον".
Ο αυτοκράτωρ αντέδρασε δυναμικώς εξορίσας τον Μαρτίνον εις Χερσώνα, όπου και το 655απεβίωσεν.
Ο δε Μάξιμος κατεδικάσθη παρά της συγκλήτου και εστάλη εξορίαν εις Βιζύην της Θράκης.
Εν έτος αργότερον κατεδικάσθη εκ νέου διότι δεν επείσθη εις τας του Πατριάρχου Κων/Πολεως Πέτρου (654-666) και της αυλής απαιτήσεις, να δεχτεί συμβιβαστικήν τινα λύσιν, υποστηρίζουσαν διθελητισμόν και μονοθελητισμόν εν Χριστώ.
Όθεν (ο Άγιος Μάξιμος) ανεθεματίσθη μετά των δύο μαθητών αυτού Αναστασίων και εις Λαζίαν εξορίσθη του Ευξείνου Πόντου.
Απέκοψαν δε οι αιρετικοί χριστιανοί την γλώσσαν και την δεξιάν αυτού(του Μαξίμου) χείραν.
Ως δε ο ιερός Νικόδημος αναφέρει, η μελίρρυτος αυτού γλώσσα θαυματουργικώς αποκατεστάθη υγιής και ωμίλει καθαρώς έως του θανάτου αυτού, εις το εν Αλανία Κάστρον Χίμαρις, κατά το 662 μ.Χ έτος".
Στον καιρό του Αγίου Μαξίμου ΟΛΑ τα Πατριαρχεία είχαν πέσει στην αίρεση του Μονοθελητισμού.
Ορθοτομούσε το λόγο της Αληθείας μόνο ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, με μια χούφτα πιστά πνευματικά του τέκνα- μαθητές του.
Επειδή ήταν και μορφωμένος κατά κόσμον, αγαπημένο μου, και επειδή είχε και την Χάρη, του αγιωτάτου βίου, οι αιρετικοί χριστιανοί, είχαν φρυάξει, που δεν τους ακολουθούσε στην αίρεση.
Τους έλεγχε, το μεγάλο του πνευματικό κύρος, γι αυτό και τον εξόρισαν και τον μαστίγωσαν
(οι λέξεις είναι πολύ φτωχές, δεν αποδίδουν την οδύνη του αδαμάντινου Μάξιμου) και τον ακρωτηρίασαν- από δαιμονικό μίσος, υποκινούμενοι- οι εν Χριστώ "αδελφοί" του.
Πλην, ο Αγιώτατος Μάξιμος (με ωμεγα το -ωτατος, παρακαλώ, δεν αντέχω να το γράψω με ο μικρόν διοτι ήταν ωωωωμέγας ο Μάξιμος) άντεξε- νικηφόρα.
Όμως… όπως σχολιάζει ένας... πανεπιστήμων φίλος- που δεν είναι και του κατηχητικού:
"Το κατεστημένο του ιερατείου, ουδέποτε συγχώρησε στον Μάξιμο το ότι έλεγξε τους… προισταμένους του- (κοτζαμάν Πατριάρχες) και ένεκεν τούτου, στο διάβα των αιώνων, ελάχιστες εκκλησίες κτίστηκαν προς τιμήν του Μαξίμου."
Αν και απλός μοναχός για εικοσιπέντε τουλάχιστον χρόνια ήταν ο κύριος εκφραστής της ορθόδοξης πίστης.
O μεγάλος αυτός άγιος της Εκκλησίας φέρει τον τίτλο του Ομολογητή γιατί όταν ομολογούσε τις δύο θελήσεις του Χριστού ΔΕΝ υπήρχε κανείς επί της γής για να "εκφράσει την πίστη του, ομού μετ’ αυτού" και έτσι αναγκάστηκε να ομολογήσει με τους πεθαμένους, τους νεκρούς, τους όντως ζώντες εν Χριστώ αγίους της Εκκλησίας
Τον καιρό της αντίστασης, στη φυλακή και στην εξορία, "η τύχη της Χριστολογίας εξαρτήθηκε από την άκαμπτη σταθερότητα ενός ανθρώπου μονάχα".
(H. U. VON BALTAHASAR, op. C. σ. 32)
Από την Εισαγωγή του π. Δ. Στανιλοάε στη ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ)
(Διαβάζοντας τα ανωτέρω κατανοούμε ίσως -κάπως- το "γιατί" οι άνθρωποι του Σκότους, θα αγωνιστούν σήμερα-πιο άγρια από όποια περασμένη εποχή- να εξαφανίσουν από προσώπου γης, με παν μέσον, τους Ορθόδοξους που ακολουθούν το παράδειγμα του Αγίου Μαξίμου.
Δίδονται εντολές "άνωθεν" για πλήρη εξόντωση και συκοφαντία, όποιου δεν πάει με το ρεύμα της αίρεσης.
Δεν είναι συνωμοσιολογία.
Το βλέπουμε, να συμβαίνει.
Τρέμουν.
Φοβούνται μήπως μείνει -έστω και ένας- Ορθόδοξος.
Έστω και ένας αληθινός Ορθόδοξος, μεγάλη φλόγα Ορθόδοξης Πίστης, μπορεί, πάλι, στην Οικουμένη ν' ανάψει.
Όμως, το Πνεύμα το Άγιο,
πάντα θα βρίσκει μια απλή και καθαρή ανθρώπινη καρδιά
που θα Του προσφέρει Ανάπαυση.
Η αήττητος δύναμη του Τιμίου Σταυρού,
θα σχίζει πάντα το καταπέτασμα της Ιστορίας, στα δύο.
Και πάντα κάποιοι,
-όπως γράφει κι ο Διονύσιος Σολωμός των Ελεύθερων Πολιορκημένων-
είν' έτοιμοι "
στην άσπονδη πλημμύρα των αρμάτων
Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι ελεύθεροι να μείνουν,
Εκείθε με τους Αδελφούς, εδώθε με το χάρο")
Στη συνέχεια, θα παραθέσω το κείμενο όπως καταγράφεται στην Πατρολογία του Migne, επειδή πιστεύω, ότι η αληθινή και όχι η υποκριτική τιμή του Μάρτυρος και Ομολογητού, είναι η Μίμηση του Μάρτυρος.
Ας έχει η τίμια ψυχή σου, τις πρεσβείες του.
Ρώτησαν, λοιπόν. οι Διώκτες, ιερείς και απεσταλμένοι του Πατριάρχη Κωσταντινουπόλεως, τον Αγιώτατο Μάξιμο:
-Ου κοινωνείς τω θρόνω Κωνσταντινουπόλεως;
(Δεν έχεις εκκλησιαστική κοινωνία -και σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως;)
Και είπεν:
-Ου κοινωνώ (όχι, δεν έχω εκκλησιαστική κοινωνία και σχέση)
καληώρα όπως οι διωκόμενοι Εσφιγμενίτες, έκοψαν την κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, από το 1965, μέχρι σήμερα, για λόγους Πίστεως και Ορθοδοξίας, δε θέλω να σε κουράσω με περισσότερα, δεν είναι αυτό το θέμα μου, σήμερα.
-Δια ποίαν, ου κοινωνείς, αιτίαν; είπον.
Απεκρίθη, (ο άγιος Μάξιμος ) ότι τας Αγίας Τέσσερας Συνόδους εξέβαλον δια των εν Αλεξανδρεία γενομένων εννέα κεφαλαίων.
Και δια της εν ταύτη τη πόλει γενομένης παρά Σεργίου Έκθέσεως, και δια τούτο προσεχώς επί της έκτης Ινδικτιώνος εκτεθέντος Τύπου.
Και ότι όπερ εδογμάτισαν δια της Εκθέσεως, δια του Τύπου ηκύρωσαν.
Και καθείλον εαυτούς πολλάκις (και αυτοκαθαιρέθηκαν πολλές φορές)
Οι τοίνυν υφ'εαυτών κατακριθέντες (αυτοί λοιπόν, που καθαιρέθηκαν μόνοι τους εξ αιτίας της αιρετικής ομολογίας τους) και υπό των Ρωμαίων (και επίσης καθαιρέθηκαν και από την Εκκλησία της Ρώμης), και οι μετά ταύτα επί της ογδόης Ινδικτιώνος γενομένης συνόδου καθαιρεθέντες, ποίαν επιτελέσουσιν μυσταγωγίαν, ή ποίον Πνεύμα, τοις παρά των τοιούτων επιτελουμένοις επιφοιτά;
(ποια μυσταγωγία, λοιπόν, θα επιτελέσουν αυτοί που έπεσαν στην αίρεση ή ποιο Άγιο Πνεύμα επιφοιτά σε αυτούς που ιεροπρακτούν με αυτόν τον τρόπο;)
Και λέγουσιν αυτώ:
(μια ερώτηση που και σήμερα την κάνουν με οργή και χλευασμό οι μοντερνιστές χριστιανοί, αιρετικοί ή αιρετίζοντες, προς τους Ορθόδοξους:)
-Συ μόνος σώζη, και πάντες απόλλυνται;
(Εσύ μόνος θα σωθείς και όλοι οι άλλοι θα χαθούν;)Και είπεν(στους Διώκτες του, ο Άγιος Μάξιμος):
-Ουδένα κατέκρινον οι τρείς Παίδες, μη προσκυνήσαντες τη εικόνι πάντων ανθρώπων προσκυνούντων (ενώ την προσκυνούσαν πάντες οι άνθρωποι).
Ου γαρ εσκόπουν (διότι δεν πρόσεχαν) τα των άλλων, (τι έκαναν οι άλλοι) αλλ' εσκόπουν (φρόντιζαν) όπως αν αυτοί μη εκπέσωσι της αληθούς ευσεβείας (πώς αυτοί οι ίδιοι- οι Τρείς Παίδες, δηλαδή- δεν θα ξεπέσουν από την αληθινή ευσέβεια).
Ούτω (έτσι) και Δανιήλ βληθείς εις τον λάκκον των λεόντων, ου κατέκρινεν τινά (δεν κατέκρινε κάποιον) των μη προσευξαμένων τω Θεώ (από αυτούς που δεν προσευχήθηκαν στο Θεό) -κατά το θέσπισμα Δαρείου - (σύμφωνα με την διαταγή του Δαρείου)
αλλά το ίδιον εσκόπησε (αλλά κοίταγε τι θα πράξει ο ίδιος, πώς δηλαδή, ο ίδιος, δεν θα παραβεί το Θέλημα του Θεού)
Και είλετο (προτίμησε) αποθανείν (να πεθάνει) και μη παραπεσείν τω Θεώ (παρά να αμαρτήσει ενώπιον του Θεού) και, υπό της ιδίας μαστιγωθήναι συνειδήσεως (και να μαστιγώνεται από τη δική του συνείδηση) επί τη παραβάσει (εξ αιτίας της παράβασης) των φύσει νομίμων.
Καμέ ουν (και μένα, λοιπόν) μη δω ο Θεός(να μην επιτρέψει ο Θεός) κατακρίναι τινά, (να κατακρίνω οποιονδήποτε) ή ειπείν(ή να πω) ότι εγώ μόνος σώζομαι.
Αιρούμαι δε αποθανείν (προτιμώ δε να πεθάνω) ή θρόησιν έχειν περί το συνειδός (παρά να έχω ταραχή στη συνείδηση ) ότι περί την εις Θεόν πίστιν παρεσφάλην, καθ' οιονδήποτε τρόπο (ότι έσφαλα γύρω από την πίστη -την προς τον Θεό- κατά οποιονδήποτε τρόπο)
.....Το Πνεύμα το Άγιον δια του Αποστόλου, και αγγέλους αναθεματίζει, παρά το κήρυγμα τι νομοθετούντας (εφόσον νομοθετούν αντίθετα με το κήρυγμα των Αποστόλων).
(PG Μigne 90,120,121)
Κάθε φορά που διαβάζω αυτή την Ομολογία, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονται.
Τι σχέση έχουμε σήμερα εμείς, οι χριστιανοί του γλυκού νερού, με αυτούς τους Πνευματικούς Γίγαντες;
Δεν περιμένω να μου απαντήσεις. Ούτε και θέλω.
Καλό ξημέρωμα, λατρεμένο μου
Σαλογραία
Και μία ακόμη πραγματικά χαριτωμένη ανάρτηση από το ίδιο ιστολόγιο:
Εσύ, περιστεράκι μου,
που πρωτομπαίνεις σε αυτό το μπλογκάκι
και ενδιαφέρεσαι για την ψυχική σου σωτηρία και έχεις φρικάρει με τα εκκλησιολογικά ξεσαλώματα
του Πατριάρχη Βαρθολομαίου
μπορείς διαβάσεις τα σχετικά με τη Διακοπή Μνημοσύνου...
(το δίνουν το δικαίωμα
οι ιεροί κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας)
...πατώντας
πρώτον ΕΔΩ
και μετά...ΕΔΩ.
-Οι καιροί ου μενετοί!
-Για τήρα, οι αλλόθρησκοι
τι λύσσα κακιά εξαπολύουν
εναντίον ημών, των ονομαζομένων Χριστιανών,
πάρε, και κατάλαβε πόσο κοντά επικρέμαται,
ως Σουλεϊμάν σπάθη, εκάστου η τελευτή...
-Και τι λόγο, μανδάμ, θα δώσουμε στο Χριστούλη
αν ξαφνικά, μας καλέσει σε Απολογία;
Με τι μούτρα θα Τον αντικρίσουμε;
-Έλα μου ντε!
Ούτε που θέλω να το σκέφτομαι!
-Γι αυτό σε προειδοποιώ ποστάροντας τα ανωτέρω,
και αμαρτίαν ούκ έχω!