ΑΚΥΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ
(Απάντηση σε μια ψυχή)
Δεν αξίζει στο παρελθόν να του δίνουμε τόση σημασία. Μιλάω για εκείνη την αρρωστημένη σημασία που δεσμεύει την υγιή ανάπτυξή μας στο παρόν. Όποιος καθηλώνεται παθητικά στην ταινία του παρελθόντος του, το μόνο που κάνει είναι να ακυρώνει το παρόν και να χιάζει το μέλλον του. Αφήστε το λοιπόν να φύγει, να πάει στα κομμάτια! Κι αν μέσα στις αναπολήσεις του κρατάει καμιά «καραμέλα» από παλιές καταστάσεις, από περασμένα πρόσωπα και σχέσεις, είναι γιατί δεν είναι τόσο το «παρελθόν» σας αυτό, αλλά μάλλον ένας νεφελώδης πιεστικός πειρασμός και τα περισσά δικαιώματα που έχετε δώσει ενδεχομένως εσείς προς αυτόν. Ως ένα σημείο, αυτό είναι «ανθρώπινο». Από ένα σημείο και μετά όμως, καταντάει, εκτός από ανούσιο και επιζήμιο για σας, τελείως τυραννικό και αυτοβασανιστικό. Τα μισά μας τα πάθη είναι δεμένα με το γνωστό «παρελθόν» και τα άλλα μισά με το άγνωστο «μέλλον»· με το ευλογημένο «Παρόν» του Θεού, που είναι γεμάτο απόφαση, γενναιότητα, πρακτικότητα, χάρη και μυστήριο, ποιος από μας είναι λυτρωτικά «δεμένος»; Κανείς! Γι’ αυτό, προσέχετε, φεύγετε και ελευθερώνεστε! Μη συναγελάζεστε με τις σκιές που σας κερνούν υποβλητικά οι αναμνήσεις, οι οποίες σας επισκέπτονται όχι τυχαία. Βαστάζουν κι αυτές κρυφά θελήματα και επιθυμίες του εαυτού μας. Αν θέλετε να είστε ο κυρίαρχος σε σας, οπωσδήποτε πρέπει να κάνετε την καρδιά σας να «πάρει ανάστροφες». Να γίνει «πέτρα». Κι εσείς ως προς αυτές (τις σκιές και τις αναμνήσεις που σας κατατρύχουν) να γίνετε πιο δωρικός, πιο ανεπηρέαστος και απαθής χαρακτήρας. Στην αρχή αυτό είναι μαρτυρικό, αλλά μετά –θα το δείτε κι εσείς– άκρως αποδεσμευτικό. Είναι καθαρά θέμα ψυχικής δύναμης και ανδρείας. Αν δεν το θέλετε στ’ αλήθεια να συμβεί αυτό, τότε θα μπαίνετε αδιάκοπα στην επώδυνη διαδικασία να προδίδετε εσείς τον εαυτό σας και να απωθείτε συνεχώς την ελευθερία της καρδιάς σας. Αν πάλι θέλετε πραγματικά να βρείτε την ειρήνη και τη δύναμη στην ενδοχώρα της καρδιάς σας, μη διστάσετε ούτε λεπτό να βγάλετε κατά κάποιο τρόπο «τρελό», αλλά ωστόσο ακέραιο τον εαυτό σας. Έτσι, θα σωθείτε. Δεν αξίζουν σε κανέναν οι συγχύσεις και οι σκιές. Μη ζείτε μ’ αυτές. Ακυρώνοντας τις σκιές και επιστρέφοντας πίσω σ’ αυτές τον ανεδαφικό πόνο που σας πασάρουν, ζείτε αναμφίβολα αυθεντικά και ωραία...
π. Δαμιανός