Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασῶνοι, Ἑνωτικοί, Οἰκουμενισταί, καί κάθε ἄλλη "ρίζα πικρίας", ὅλοι αὐτοί μίαν γνώμην ἔχουσι, καί "τήν δύναμιν καί τήν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ Θηρίῳ διδόασιν. Οὗτοι μετά τοῦ Ἀρνίου πολεμήσουσι, καί τό Ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι Κύριος κυρίων ἐστι καί Βασιλεύς Βασιλέων, καί οἱ μετ' αὐτοῦ κλητοί καί ἐκλεκτοί καί πιστοί" (Ἀποκ. 17-13)
Φρονοῦμεν ὄτι ἡ Ὀρθοδοξία δέν ἔχει καμμία θέση ἀνάμεσα σ' αὐτό τό συνονθύλευμα τῶν πλανῶν καί τῶν αἱρέσεων.
Αὐτό τό δόλιο "οἰκουμενικό" κατασκεύασμα δέν ἀποσκοπεῖ στήν ἀναζήτηση τῶς ἀληθείας, ἀλλά κατά τόν π. Χαράλαμπον Βασιλόπουλον: "εἶναι ἕνα ἀνακάτεμα ἀφανισμοῦ τῆς Ἀληθείας. Εἶναι μία προσπάθεια ὄχι νά βροῦν τήν ἀλήθεια οἱ πλανεμένοι, ἀλλά νά τήν χάσουν καί ἐκεῖνοι πού τήν ἔχουν…".