Αντί Επιλόγου
Αναγκαιότατον Υπόμνημα
Ω κατησχυμένε άνθρωπε, καί πάσης κολάσεως άξιε, εδαπάνησας πάσας τάς ημέρας τής ζωής σου είς ανοησίας, αλλά παραφυλάττου τουλάχιστον κατά τάυτην τήν ημέραν, ήτις υπάρχει η τελευταία τών ημερών σου, τάς οποίας διήλθες ματαίως, χωρίς νά πράξης καλόν τι έργον, καί αί οποίαι επλούτισαν από κακίας.
Γίνου έτοιμος, όπως υπομείνης πάσαν κατηγορίαν καί πάσαν ύβριν καί χλευασμόν καί μέμψιν, δέξου μετά χαράς ταύτα πάντα, ώς άξιος υπάρχων δι΄αυτά έν αληθεία και υπόμεινον πάντα κόπον καί πάσαν θλίψιν καί κίνδυνον, προερχόμενον έκ τών δαιμόνων, τών οποίων τά θελήματα έπραξας ευχαρίστως υπόφερων γενναίως πάσαν ανάγκην καί πάντα τά φυσικώς συμβαίνοντα καί τάς πικρότητας υπόμεινων μετά αδιστάκτου πίστεως καί τήν στέρησιν τών αναγκαίων (εάν επιτρέψη ο Θεός) τού σώματος, τά οποία μέτ' ολίγον θέλουσι γίνει κοπριά, καί θέλησον νά δεχθής ταύτα πάντα, έχων την ελπίδαν σου είς τόν Θεόν, χωρίς νά περιμένης παρ' άλλου τινός ελευθέρωσιν ή παρηγορίαν, άλλα ρίψον είς τόν Θεόν τήν φροντίδα σου, καί κατάκρινον είς όλους τούς πειρασμούς τόν εαυτόν σου ώς αίτιων όλων τούτων.
Μή σκανδαλισθής είς ουδένα, μήδε μέμψον τινά έκ τών λυπησάντων σε, διότι έφαγες έκ του καρπού τού απήγορευμένου δέντρου, καί απέκτησας διάφορα πάθοι, τώρα δέξου μετά χαράς τάς πικρότητας, ίνα σέ ταράξωσιν ολίγον καί ύστερον θέλεις γλυκανθη.
Αλλοίμονον είς σέ καί είς τό φρόνημά σου τό βρωμερόν: επειδή, ενώ υπάρχεις πλήρης αμαρτίας, παραμελήσας τήν ψυχήν σου, ώς νά υπήρχες ακατάκριτος, καί κατέκρινας άλλους διά τού λόγου ή κατά διάνοιαν, σοί αρκεί πλέον ή τροφή τών χοίρων, διά τής οποίας ετράφης μέχρι τής παρούσης ώρας.
Ποία σχέσις υπάρχει πλέον μεταξύ σού καί τών ανθρώπων, ώ ρυπαρέ καί ακάθαρτε; δέν εντρέπεσαι νά συναναστρέφησαι μετ' αυτών, αφού επολιτεύθης ώς άλογον ζώον;
Εάν τού λοιπού προσέξης καί φυλάξης ταύτα πάντα, ίσως διά της συνεργίας καί βοηθείας τού Θεόυ θέλεις σωθή, εί δέ μή θέλεις απέλθει είς τόν σκοτεινόν καί απαρηγόρητον τόπον τής κολάσεως καί είς τάς κατοικίας τών δαιμόνων, τών οποίων τά θελήματα αναιδώς έπραξας.Ιδού σοι λέγω μετά βεβαιότητος, ότι εάν κινήση ο Θεός κατά σού εκδίκησιν, ίνα σέ ανταμείψη διά τάς ύβρεις καί ατιμίας καί μέμψεις, τάς οποίας εσυλλογίσθης καί ελάλησας κατ' αυτού είς διάστημα πολλών ετών, άπας ό ορατός καί αόρατος κόσμος θέλει κινηθήΕΝΑΝΤΙΩΝ σου, καί θέλει απασχοληθεί είς σέ. Παύσαι λοιπόν τουλάχιστον είς τό εξής, καί ΥΠΟΜΕΙΝΟΝ τά επερχόμενα σοι ΛΥΠΗΡΑ, ώς αμοιβάς τών κακών ών έπραξας.
Ο Θεός ιλάσθητί μοι τώ αμαρτωλώ καί σώσον μέ
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Δόξα σοί ο Θεός, ή ελπίς ημών δόξα σοι
Δ.τ.Θ.
ΘΕΙΑ ΑΝΑΒΑΣΙΣ
(ΤΟΜΟΣ Α' )
Β' ΕΚΔΟΣΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2011