"Ποῦ βρίσκονται οἱ ψυχές τῶν ἁμαρτωλῶν πού πέθαναν ἀμετανόητοι καί ἀσυγχώρητοι;".
Ἀμέσως μετά τόν σωματικό θάνατο τοῦ ἀνθρώπου, εἴτε ἐνάρετου εἴτε ἁμαρτωλοῦ, ἡ ψυχή του ὑφίσταται τή λεγόμενη μερική-ἀτομική κρίση. Κρίνεται, δηλαδή, σέ μιά πρώτη φάση ἀπό τόν Θεό καί στή συνέχεια τοποθετεῖται σ' ἕναν ὑπεραισθητό χῶρο, ὅπου, περιμένοντας τήν τελική καί καθολική Κρίση, προγεύεται εἴτε τήν εὐφροσύνη τοῦ παραδείσου, ἄν ἦταν δίκαιη, εἴτε τό βασανισμό τῆς κολάσεως, ἄν ἦταν ἁμαρτωλή καί δέν μετανόησε ὥς τήν ὥρα τῆς ἐξόδου της ἀπό τό σῶμα.
Περιορισμένες, λοιπόν, σ' αὐτόν τόν χῶρο, τόν καθορισμένο ἀπό τόν Κύριο καί γνωστό μόνο σ' Αὐτόν, οἱ ψυχές τῶν ἀμετανόητων ἁμαρτωλῶν περιμένουν μέ τρόμο, φρίκη καί ὁδύνη τή στιγμή τῆς ὁριστικῆς τους καταδίκης.
Ἅγιος Θεοφάνης ὁ έγκλειστος
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ