Οι εμπαθείς, συμβιβασμένοι μας πολέμιοι, μας κατηγορούν πως “είμαστε εκτός εκκλησίας”… Τούτο ποιούσι μάλιστα ΟΝΤΕΣ οι ίδιοι ΟΝΤΩΣ ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας, διά Συνοδικής πλέον διακηρύξεως της Παναιρέσεως. Έχουν το θράσος να μας συκοφαντούν και να λασπολογούν ενώ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ με όσους θεωρητικώς “καταδικάζουν”. Τέτοιες παρωδίες καταδίκης, τις χαίρεται και τις επικροτεί κι ο διάβολος!
Χιλιοπιπιλισμένη πλέον η πωρωμένη και ξεπερασμένη καραμέλα η οποία αηδιαστικώς ξεχύνεται από τον θρόνο του εφυσυχασμού και την βολικοτάτη, τρίζουσα καρέκλα του συμβιβασμού: “Είστε εκτός εκκλησίας…”
Τί έχουμε να απαντήσουμε;
Βεβαίως και είμαστε εκτός “εκκλησίας!” Αλλά ΠΟΙΑΣ “εκκλησίας”, εδώ είναι το θέμα και η ουσία της διαστάσεως. Εδώ βρίσκεται η εκ διαμέτρου αντίθετη ειδοποιός διαφορά, η άκρως καθοριστική και αποκαλυπτική συνάμα.
Είμαστε εκτός της Βαρθολομέϊκης, περιφερειακής, διοικητικής, δικαιοδοσιακής, αιρετικής πλέον Παρασυναγωγής εν Κολυμπαρίω, η οποία κηρύττει δημοσίως, γυμνή τη κεφαλή, την Παναίρεσιν του Οικουμενισμού.
Είμαστε εκτός της Θεομισήτου “εκκλησίας πονηρευομένων” οι οποίοι πονηρώ τω τρόπω, τον δολιότητος γέμοντα, εισήγαγον δολίως οι δολιοφθορείς της Ορθοδοξίας, τον δαίδαλον διαθρησκειακόν συγκριτισμόν και επέδωσαν ιστορικήν εκκλησιαστικότητα στην ετεροδοξία, δηλαδή παροχή σωτηρίας από όλες τις “αιρέσεις απωλείας”.
Είμαστε εκτός της μοιχειακής και μολυσματικής, βλασφήμου και βεβηλωτικής, διαβολοπνεύστου και βαβυλωνιακής “εκκλησίας”, η οποία προκλητικότατα παραμένει ισότιμο, ισόκυρο και οργανικό μέλος του Εωσφορικού “Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών!”
Είμαστε εκτός της “ορθοδόξου εκκλησίας” κατ’ όνομα, κατά την ταυτότητα, κατά σύσταση και οργάνωση δομική, κατά την εξωτερική και επιφανειακή της μορφή η οποία είναι λίρα κάλπικη, επίχρυση και πλαστή και συνιστά απάτη συστηματική.
Είμαστε εκτός του τεκτονοπροβλήτου, εγκαθέτου εγκαθιδρύματος και δεσποτοκρατικού τερατουργήματος το οποίον αυτοκατακρίτως ενώνεται με το Κολαστικό συναπάντημα της καταραμένης Πανθρησκείας του Μπαθομέτ και την αισχρή προσκύνηση του Βατικάνειου Βάαλ.
Είμαστε εκτός της Λατινόφρονης και Φιλοπαπικής, υποταγμένης και συμβιβαστικής, συνεισάκτου και συνυπαρξιακής σατανικής συναγωγής που θέλει να λέγεται “εκκλησία του οικουμενικού θρόνου”, του αιρεσιαρχικού θρόνου, του θρόνου του Αντιχρίστου.
Ο καθένας δύναται να αυτοπροσδιορίζεται ως δήθεν “εκκλησία”. Ο καθένας μπορεί να βγαίνει και να αυτοδιαφημίζεται ως υποτιθέμενη “εκκλησία” και να λέει ό,τι θέλει. Να το λένε; Το μόνο εύκολο! Το αποδεικνύουν όμως;
Είναι όντως η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού; Έχουν Κέντρο τον Χριστό και την Αλήθεια ή άνθρωπο αυταρχικό, θρόνο και πολίτευμα τυραννικό;
Είναι πράγματι η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία των Αγίων Πατέρων και των ΕΝΝΕΑ Οικουμενικών Συνόδων; Ή μήπως είναι η “Νέα εκκλησία” της Νέας Εποχής του Υδροχόου;
Ποιό είναι το “Πιστεύω” τους; Ποιό είναι το “Πρεσβεύω” τους; ΠΟΙΟΝ Θεό λατρεύουν και με ποιόν ορθό ή αιρετικό τρόπο τον προσκυνούν; “Εν Πνεύματι και Αληθεία” ή “εν Αποστασία και Απειθεία”;;
Ποιόν τιμούν και ποιόν “Μνημονεύουν” ως “Πρώτο” και “Οικουμενικό” ο οποίος υποτίθεται την Ορθόδοξον Οικουμένην εστήριξεν;
Και αυτός με την σειρά του, ΠΟΙΟΝ Μνημονεύει και με ΠΟΙΟΥΣ αιρετικούς Κοινωνεί;
Και αυτοί που λέγουν όλα όσα λέγουν, χαρτοπολεμικά πάντα, εναντίον των αιρετικών ποιμένων, αυτοί οι ίδιοι με ποιούς ενσωματώνονται και με ποιούς κοινωνούν;
Έχουν Σύνοδο; Έχουν ΜΙΑ ή πολλές, παράλληλες ή αλληλοαφοριστικές;
Έχουν Ενότητα Πίστεως ή Εωσφορικόν Κατακερματισμόν και “μεμέρισται ο Χριστός” εις χίλια δυό κομμάτια;
Αντιθέτως, ώ αναπολόγητοι κατήγοροι και συκοφάντες μας, είμαστε ΕΝΤΟΣ της Εκκλησίας! Αλλά ΠΟΙΑΣ Εκκλησίας;
Είμαστε εντός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, συνηγμένοι εις το Όνομα του Χριστού ότι Αυτός εστί εν μέσω ημών. Είμαστε το Μικρό Ποίμνιο και δεν το φοβούμαστε.
Είμαστε εντός του Πραγματικού, Οντολογικού, Αληθινού, Υπαρκτού και Ζωντανού Σώματος του Χριστού, το οποίο αρνείται κατηγορηματικώς να ενωθεί οργανικά, άρρηκτα και άριστα με τις αιρέσεις απωλείας, τις αιρέσεις του σατανά.
Είμαστε εντός της Αδιάκοπης και Διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού η οποία έχει Κέντρο τον Θεάνθρωπο Χριστό καί όχι κάποιον πατριάρχη δεσποτοκρατικό, τρεπτό, σφαλλερό, βλάσφημο, αντιπατερικό, αντορθόδοξο και αιρεσιαρχικό.
Είμαστε εντός της Ανατολικής Ορθόδοξου Εκκλησίας των Αγίων, Θεοφόρων ημών Πατέρων, της Εκκλησίας των ΕΝΝΕΑ Οικουμενικών Συνόδων χωρίς να καταπατούμε τα δόγματα, χωρίς να ακυρώνουμε τους Κανόνες, χωρίς να καταργούμε τα αναθέματα.
Είμαστε εντός της Αγίας Κιβωτού, η οποία κλυδωνίζεται αλλ’ ου καταποντίζεται στο Βατικάνειο βυθό της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, έστω κι αν συμβαίνει επί των ημερών μας, αυτή η Αγία Κιβωτός να αποτελεί μία μικρή βαρκούλα, εν τραγική αντιθέσει με τον μεγαθήριο Τιτανικό, ο οποίος πορεύεται ολοταχώς προς Πανθρησκειακό Παγόβουνο του Θηρίου.
Είμαστε εντός της ΜΙΑΣ Εκκλησίας του Χριστού, της Μίας Νύμφης του Χριστού εντός του Θείου Νυμφώνος Χριστού ως Νύμφη Εκλεκτή και Καλή, ως Πάγκαλος εν γυναιξί, Νύμφη η οποία με οποιαδήποτε θυσία και κάτω από οποιοδήποτε κόστος, συμφέρον ή απειλή, αρνείται να απατήσει τον Νυμφίο της Χριστό και να αγαπήσει ξένη αγκαλιά…
Είμαστε εντός της ΑΓΙΑΣ Εκκλησίας του Χριστού η οποία έχει το Πανάγιον Πνεύμα ως πηγή πάσης Αγιότητος και Καθαγιασμού και αναγνωρίζει και αποδέχεται ως Πηγή της Ζωαργίας, τον Αποκλειστικό και Μόνο Αγιώτατο και Παναγιώτατο Χριστό και όχι τον Πάπα τον Παναιρετικό.
Είμαστε εντός της ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ Εκκλησίας του Χριστού η οποία έχει Καθ’ όλα εξολοκλήρου την Καθ’ ολικήν Αλήθειαν και όχι την μερικήν, την αποσπασματικήν, την σπερματικήν, την διακλαδωτικήν και βλάσφημον “Βαπτισματικήν”. Αυτή η Αγία, Ορθόδοξη Αλήθεια απευθύνει την Θεολογία της και Σωτηριολογία της καθ’ όλην την οικουμένην. Είναι Οικουμενική μα όχι Οικουμενιστική.
Είμαστε εντός της ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ Εκκλησίας του Χριστού η οποία στηρίζεται επί τω θεμελίω των Αγίων Αποστόλων και επισφραγίζεται στο ανέσπερο και ατελεύτητο “Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών” και όχι των αισχρών Μεταπατέρων οι οποίοι μετατρέπουν την άτρεπτη Αλήθεια σε τρεπτή Αγαπολογία της Κοσμικοποιήσεως.
Δεν καταλάβατε καλά. ΔΕΝ “ψάχνουμε” να βρούμε την Αληθινή Εκκλησία του Χριστού διότι ΔΕΝ την απωλέσαμε ΠΟΤΕ, δεν χάθηκε αυτή ποτέ, ούτε χαθήκαμε ποτέ εμείς στα μονοπάτια του χαμού, της απωλείας του Οικουμενισμού, ως χαμένοι και διεφθαρμένοι Ιούδες. Τί κι αν “φιλά υπέροχα” η Ιεζάβελ, ώ Αχααβίται χαμερπείς!
Τί κι αν μαγευτικά χορεύει η Σαλώμη του Βατικανού και στους Διαθρησκειακούς Διαλόγους της Ειδωλολατρείας διαφεντεύει η Ηρωδιάδα του Π.Σ.”ε”;
Τί κι αν μαγευτικά χορεύει η Σαλώμη του Βατικανού και στους Διαθρησκειακούς Διαλόγους της Ειδωλολατρείας διαφεντεύει η Ηρωδιάδα του Π.Σ.”ε”;
Τί κι αν άλλαξε το Εορτολόγιο και βαπτίστηκε ως “Πάτριο” το Ιουλιανό; Τί κι αν το Νέο “το παίζει πιό ωραίο” και εντοπίζεται το μοιραίο σε ημέρες 13; Δεν απομακρυνθήκαμε εμείς από τους αιρετικούς ποιμένες για να δημιουργήσουμε Νέα Σύνοδο, Νέα Στάνη, Νέα Ποίμνη, Νέα Κιβωτό. Αυτήν, θα την δημιουργήσει και επανασυστήσει ο Δημιουργός του Παντός και Τριαδικός ημών Θεός εν καιρώ ευθέτω, από την ήδη υπάρχουσα ιεραρχία, από την οποία πέτρα του σκανδάλου, δύναται τέκνα του Αβραάμ να εξαναστήσει. Δεν βιαζόμαστε κι ας μην έχουμε καιρό. “Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω”.
Άγιε Επίσκοπε του Θεού, σε σένα απευθύνομαι, στήθι επί του υψίστου σου σκοπού, επί το ύψος των περιστάσεων, εν καιρώ του συγχρόνου της Πίστεως Διωγμού. Στήθι καλώς. ΠΑΥΣΟΝ την γλώσσαν σου από Μνημονεύσεως ονόματος κακού, ποιμένος αιρεσιαρχικού, πατριάρχου αρχιοικουμενιστού. ΠΑΥΣΟΝ τας προφάσεις εν αμαρτίαις τας παραπλανητικάς περί του διπλωματικού “Άχρι Καιρού”…
Σε σένα, Άγιε Καθηγούμε, Αρχιμανδρίτα, Ιερομόναχε, Μοναχέ, Πρωτοπρεσβύτερε, Γέροντα, Εξομολόγε, Πνευματικέ, δώσε την καλή μαρτυρία, την αγία Ομολογιά, όπως κάνουν σήμερα οι άγιοι του Θεού, χάριτι Θεού και παύουν κάθε κοινωνία εκκλησιολογική μετά ακοινωνήτων.
Εάν καταδέχεσαι να γίνεσαι ακόμη κοινωνός με όσους τελούν ΜΟΙΧΕΙΑ πνευματική και ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ την Αγία Πίστη μας την Αληθινή, τότε κάτι σάπιο υπάρχει μέσα σου, κάτι διεφθαρμένο, δεσποτοκρατικό κατεστημένο σε καθηλώνει και αμαυρώνει την τετραυματισμένη σου συνείδηση.
Το αναγράφει απελπιστικά η επιγραφή του μνήματός σου: ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ ο κοινωνών μετά ακοινωνήτων. Και ημείς ενθάδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, τοις ρήμασι των Αγίων Πατέρων, τοις ρήμασι του Χριστού: “ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσουσιν ἀλλὰ ΦΕΥΞΟΝΤΑΙ ἀπ’ αὐτοῦ!”
ΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑΝ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΤΟΥ Π.Σ.”ε”.
ΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗΝ ΜΟΙΧΕΙΑΝ ΤΗΝ ΕΝ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΩ.
ΦΕΥΓΕΤΕ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.
ΦΕΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΩΣ ΑΠΟ ΟΦΕΩΣ.
ΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΤΟΥ ΑΡΧΕΚΑΚΟΥ ΟΦΕΩΣ.
ΕΙΔ’ ΑΛΛΩΣ, “ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΔΟΥΜΕ”,
ΚΑΘΩΣ ΕΙΠΕΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ.
ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΟΥΜΕ.
Του θεολόγου Νικολάου Πανταζή