Αὐτὸ τὸ ὁποῖο λαμβάνει χώρα σήμερα στὰ Ἑλληνικὰ Ἐκπαιδευτικὰ δρώμενα σὲ σχέση μὲ τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν ἔχει προηγούμενο. Θυμίζει ἐποχὲς θρησκευτικοῦ διωγμοῦ, ὅποιου καιροῦ καὶ αἰώνα κι ἂν ἐπιλέξουμε. Εἰδωλολατρία, εἰκονομαχία, μαρξισμός, Γαλλικὴ Ἐπανάσταση, διαφωτισμός, ὅλα μέσα εἶναι. Διωγμοῦ, μάλιστα καμουφλαρισμένου. Καὶ τοῦτο διότι τονίζεται μὲν ἀπὸ ἐπίσημα χείλη κάποιο σχῆμα λόγου περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, χωρὶς ὅμως νὰ προβάλλεται ἰδιαιτέρως καὶ ἐπαρκῶς ἡ ἀλήθεια τῆς Πίστεώς μας, χωρὶς νὰ γίνεται σεβαστὴ πρωτίστως καὶ κυρίως ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ τοποθετεῖται δίπλα δίπλα στὶς ὅποιες ἄλλες πίστεις καὶ θρησκευτικὲς παραδοχές. Κι ὄχι μόνο αὐτό. Ἐπιπλέον ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θεωρεῖται ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια ὡς παραδοσιακὸ καὶ πολιτισμικὸ μέγεθος καὶ ἡ θέση της στὸ παρὸν γίνεται ἀνεκτὴ μόνο μὲ κοινωνικὸ καὶ φιλανθρωπικὸ χαρακτήρα.
Ἡ «Γνώση τῶν Θρησκειῶν», ἐπίσης, ποὺ θὰ εἶναι τὸ Νέο Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, δὲν ξέρουμε ἂν θὰ περιλαμβάνει Κριτικὴ Θεώρηση τῶν Θρησκευμάτων ἀπὸ πλευρᾶς Ὀρθοδόξου ἢ ἁπλὴ παράλληλη Ἔκθεση ἐπὶ ἴσοις ὄροις τῆς ὅποιας διδασκαλίας τοῦ Βουδισμοῦ, τοῦ Μουσουλμανισμοῦ, τοῦ Ἑβραϊσμοῦ ἢ καὶ τοῦ Σατανισμοῦ ἀκόμη! Καθόλου ἀπίθανο νὰ ἐμπίπτει στὶς διατάξεις τοῦ Ἀντιρατσιστικοῦ Νόμου ἡ ὁποιαδήποτε δυσμενής, ἀλλὰ δίκαιη κατὰ τὴν Ἐκκλησία μας, κρίση τοῦ θεολόγου Καθηγητῆ.
Τὸ ἐρώτημα λοιπὸν εἶναι, ἂν μπορεῖ νὰ ἀφήσει ἕνας ὀρθόδοξος θεολόγος ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ἀποστολή του ἀσχολίαστη μπροστὰ στὰ μάτια τῶν μαθητῶν του τὴ νωχελικὴ ἀπάθεια τοῦ Βουδισμοῦ καὶ τὴν ἀπραξία τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, ποὺ ἔχουν καταδικάσει ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στὴ μιζέρια καὶ στὴ δυστυχία ἢ νὰ μὴ μιλήσει γιὰ τὸν φονταμενταλισμὸ καὶ φανατισμὸ τοῦ Ἰσλάμ, τὴν ὑποτίμηση τῆς γυναίκας, τὸν ἱερὸ κατὰ τῶν ἀπίστων πόλεμο, ἢ νὰ ἀποσιωπήσει τὸν ἐθνοφυλετισμὸ τοῦ Σιωνισμοῦ…;
Ἂν δὲν ὑπάρχει κριτικὴ τῶν ἄλλων θρησκειῶν ὑπὸ τὸ πρίσμα τοῦ Εὐαγγελίου, τότε τί προσφέρουμε στὰ βαπτισμένα Ὀρθόδοξα Ἑλληνόπουλα; Νὰ διαλέξουν τί; Καὶ μάλιστα σ΄ αὐτὴ τὴν ἡλικία; Καὶ μάλιστα σ΄ αὐτὴ τὴν ἐποχή; Θὰ καταντήσει τελικὰ τὸ Νέο Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἕνας φτωχὸς συγγενὴς τῶν ἄλλων θρησκευμάτων, διότι θὰ ἔχει ἐναντίον του ὅλη τὴν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα τῆς Τηλεόρασης καὶ τοῦ Διαδικτύου, τὰ ὁποῖα βρίθουν ἀπὸ ἀθεΐα, ἀποκρυφισμό, διαλογισμό, γιόγκα, ἰσλαμικὰ ἔργα μὲ βάση δῆθεν τὸ «φωτισμένο» Ἰσλάμ, μὲ ἀντίστοιχη μηδενικὴ δυστυχῶς προβολὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐπὶ δεκαετίες τώρα ὁ σιωνιστικὸς ὑπόκοσμος τοῦ Χόλλυγουντ προβάλλει, θὰ δράσουν ὑπὲρ τῶν σεχτῶν, θρησκειῶν καὶ αἱρέσεων καὶ εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν, μὲ ἀποτέλεσμα, στὴν καλύτερη περίπτωση τὴ σύγχυση καὶ στὴ χειρότερη τὸν ἀποπροσανατολισμὸ καὶ τὸν ἀποχρωματισμὸ τῆς μαθητιώσας νεολαίας.
Ἐξ ἄλλου ἡ ὅλη αὐτὴ προσπάθεια καταλαβαίνουμε ὅτι ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος στὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὰ ἄρθρα γιὰ τὴν ἐκπαίδευση τῶν Ἑλληνοπαίδων μὲ βάση τὴν Παράδοσή μας καὶ τὴν ἠθικὴ Ἀγωγή, πρὶν τὴν ἐπικείμενη καὶ ἐξαγγελθεῖσα Συνταγματικὴ Ἀναθεώρηση.
Ἂς μᾶς ποῦνε οἱ κοπτορράπτες μεταρρυθμιστὲς καὶ ἐκσυγχρονιστὲς μὲ ποιὰ θρησκευτικὴ διδαχὴ θὰ ὑπηρετήσουν τὴν ἐπιταγὴ τοῦ Συντάγματος γιὰ ἠθικὴ συνείδηση καὶ ἀνάπτυξη τῶν νέων; Μὲ τὴν ἠθική του Ἰσλάμ, τοῦ Βούδα, τοῦ ἑβραϊσμοῦ… Ὑπάρχει ἀνώτερη ἠθικὴ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Ὀρθοδοξία; Ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν παπισμό, ἂν χρειαζόταν νὰ παίρναμε διδάγματα, πάλι χαμένοι θὰ ἤμασταν, διότι ἐκεῖ «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα»…
Ἐὰν ἐπικρατήσει τὸ Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὡς «Γνώση Θρησκειῶν» τελικά, μᾶλλον τὸ ἑπόμενο βῆμα θὰ εἶναι νὰ διδάσκεται ὄχι μόνο ἀπὸ ὀρθοδόξους θεολόγους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ καθηγητὲς ἄλλων γνωστικῶν ἀντικειμένων καὶ μάλιστα διαφορετικῆς θρησκευτικῆς πίστεως (χιλιαστές, σαηεντολόγους, προτεστάντες, φιλολόγους…). Ἀφοῦ δὲν θὰ εἶναι ὁμολογιακὸ καὶ κατηχητικὸ μάθημα, δὲν πειράζει νὰ τὸ διδάξει ὁ ὁποιοσδήποτε. Καὶ τὸ ἀμέσως ἑπόμενο βῆμα θὰ εἶναι νὰ γίνει τελείως προαιρετικὸ τὸ μάθημα, νὰ μὴ περιλαμβάνονται οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς στὸ Μηχανογραφικὸ καὶ νὰ ἀναλάβει μία τέτοια θρησκευτικὴ ὀρθόδοξη παιδεία ἡ Ἐκκλησία ἐκτὸς σχολικοῦ γίγνεσθαι καὶ χώρου… Ἤδη ὁ ὁριστικὸς Χωρισμὸς Ἐκκλησίας καὶ Κράτους εἶναι ἐπὶ θύραις…
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον ἀκόμη πὼς δὲν λαμβάνουν ὑπόψη τους οἱ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τὴν ἐπιθυμία τῶν γονέων γιὰ τὰ ἀνήλικα παιδιά τους, τὴν ἀσμίλευτη ἀκόμη ψυχὴ τῶν χριστιανῶν μαθητῶν, ποὺ εἶναι ἡ πλειοψηφία, τὴ συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων Θεολόγων Καθηγητῶν, τὴ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ὅλης αὐτῆς ἀπαράδεκτης καὶ διχαστικῆς μεταρρύθμισης στὸ χῶρο τῆς Μέσης Ἐκπαίδευσης, τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸ τὸ σέβονται μὲ ἄκρα δημοκρατικὴ εὐαισθησία καὶ θρησκευτικὴ εὐλάβεια γιὰ τὶς μουφτεῖες, γιὰ τὶς συναγωγὲς καὶ γιὰ τοὺς παπικούς…
Ποιόν ρώτησαν λοιπὸν γιὰ ὅλη αὐτὴ τὴν ὀλέθρια ἀλλαγὴ καὶ ποιός τοὺς ἔδωσε τὸ δικαίωμα νὰ κάνουν τέτοια πράγματα ἐρήμην τῶν γονέων καὶ τῆς ἑλληνορθόδοξης Ἐκκλησίας; Καταλαβαίνουμε ὅτι οἱ διευθύνοντες τὰ πράγματα τῆς Παιδείας διακατέχονται σαφῶς ἀπὸ χρονίζουσα ἀθεΐα καὶ τὸ ἔχουν κατὰ καιροὺς δηλώσει καὶ ἀναδείξει λόγῳ καὶ ἔργῳ καὶ βαθιὰ μέσα τους πιθανὸν νὰ μὴ στέργουν τὴν καίρια θέση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴν Ἑλληνικὴ Πατρίδα. Ἀλλὰ ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, 2000 χρόνια δὲν μποροῦν νὰ πεταχτοῦν στὸν κάλαθο τῆς ἱστορίας ἀπὸ μία ὀλιγοετῆ ἀριστερὴ διακυβέρνηση ποὺ πάσχει ἀπὸ τὸ σύνδρομο τοῦ ἀθεϊσμοῦ καὶ ἀποδεικνύεται μέρα μὲ τὴ μέρα ἐπικίνδυνη.
Ἡ σπουδὴ μάλιστα, μὲ τὴν ὁποία κινοῦνται στὸ χῶρο τῶν ἀλλαγῶν τοῦ σχολείου, τοὺς ὁδηγεῖ σὲ λάθη, ποὺ θὰ φέρουν ὀλέθρια πολωτικὰ ἀποτελέσματα σὲ παιδιὰ καὶ οἰκογένειες, στὸν ἐκπαιδευτικὸ καὶ κοινωνικὸ χῶρο. Δηλαδή, ἡ διδασκαλία μίας δῆθεν ἀναίμακτης ἐθνικῆς Ἱστορίας, ἡ διδασκαλία τοῦ Ἐμφυλίου Πολέμου, ἡ ἀφαίρεση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν, ἡ θρησκειολογία καὶ ἡ θεωρία τοῦ Δαρβίνου, ἡ σεξουαλικὴ ἀγωγή, ἡ προβολὴ τῆς δυνατότητας οἱουδήποτε γενετήσιου αὐτοπροσδιορισμοῦ σὲ μικρὰ καὶ ἀπληροφόρητα παιδιά, τὸ τετρατάξιο Γυμνάσιο, τὸ κολλεγιακὸ Λύκειο, ἡ ψῆφος στὰ δεκαεπτὰ κ. ἄ., ὅλα αὐτά, ἄλλα φανερά, ἄλλα κρυφά, ὅλα ὅμως ἐπώδυνα, θὰ δυναμιτίσουν τὸ χῶρο τοῦ σχολείου καὶ θὰ ἐπαληθευτεῖ τὸ γνωστὸ ὅτι «ὅσοι σπέρνουν ἀνέμους, θὰ θερίσουν θύελλες».
τῆς «Χριστιανικῆς Ἑστίας Λαμίας»