''Αν τώρα αυτό είναι Αγία και Μεγάλη, τι να πούμε; Στην κρίση του πληρώματος.''
Προβλήματα και Προβληματισμοί λίγο πριν από τη λεγόμενη Πανορθόδοξο Σύνοδο
Διαβάζοντας την εισήγηση του Παναγιοτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου προς τη σύναξη των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου που πραγματοποιήθηκε στην Πόλη, στις 29/8/2015, πολλά σημεία γεννούν μεγάλο προβληματισμό.
Κάποια, ίσως και να εξοργίζουν. Κυρίως στα όσα αναφέρεται για τις «αδελφές ετερόδοξες εκκλησίες».
Το ετερόδοξες παραπέμπει με κόσμιο τρόπο στο αιρετικές. Πώς καταφέρνει να κοινωνεί και να συνδέει το οξύμωρο, ειλικρινώς δεν το κατανοούμε! Συνεχίζουμε όμως ακόμη να τον μνημονεύουμε αναμένοντας με αγωνία μέχρι πού θα την φθάσει την «κατάσταση» η οποία όπως φαίνεται είναι προσεκτικά μελετημένη στην κάθε λεπτομέρειά της στην προγραμματισμένη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο».
Από την άλλη, πρόσφατα η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος έλαβε απόφαση σύμφωνα με την οποία «Η Ρωμαιοκαθολική δεν είναι εκκλησία αλλά ομολογία ή κοινότητα.
Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες γνωστές «εκκλησίες», όπως είναι η Αγγλικανική και η Λουθηρανική». Δημητριάδος και Μεσσηνίας αντέδρασαν. Για την ώρα όμως πέρασε.
Ερώτημα αφελούς: Έπρεπε να συγκληθεί η Ιεραρχία για να αποφασίσει το αυτονόητο;
Σαν να συγκαλείται για παράδειγμα η ΔΟΕ για να αποφασίσει ότι όσοι δεν έχουν πτυχίο Παιδαγωγικού δεν μπορούν να διδάξουν σε σχολείο της Πρωτοβάθμιας!
Τι άλλο μας περιμένει να δούμε ακόμη;
Διερωτάται λοιπόν ο κάθε καλόπιστος πιστός τι θα πάνε να κάνουν οι άγιοι Πατέρες σε μια τουλάχιστον αντικανονική σύνοδο αφού δεν συμμετέχουν όλοι οι επίσκοποι αλλά το πολύ 24 από κάθε τοπική εκκλησία δι’ αντιπροσώπευσής τους στην ψηφοφορία πλειοψηφικά από τον εκάστοτε προκαθήμενο και με τέτοια θέματα γραμμένα στην ημερήσια διάταξή της; Το επιχείρημα ότι θα είναι δύσκολη η μετακίνηση είναι γελοίο στα 2016. Οι 318 Θεοφόροι Πατέρες το 325 από όλη την αυτοκρατορία πώς πήγαν; Με πτήσεις τσάρτερ;
Ας είμεθα πιο σοβαροί! Μόνο και μόνο γι’ αυτό τον λόγο δεν θα είναι Οικουμενική. Για κανέναν άλλο. Αλλά εκείνοι ήσαν Θεοφόροι. Μακάρι και τώρα να επαναληφθεί το ίδιο!
Ο Μέγας Αθανάσιος, νεαρός διάκονος τότε έπραξε με τον θεολογικό του λόγο ό,τι δεν μπορούσαν οι Σπυρίδωνας και Νικόλαος. Άλλες αρετές είχαν εκείνοι. Τον έσβησε τον Άρειο.
Είθε και ο Περγάμου αν και ηλικιωμένος να πράξει αναλόγως, ομοίως και οι υπόλοιποι! Προσευχόμεθα. Το τραγικό βέβαια είναι πως ακόμη και «με το ένα πόδι στον τάφο» να είμαστε και σε οποιαδήποτε ηλικία, αν ο Διάβολος μας πείσει ότι έχουμε δίκιο ακόμη και στην αίρεση, η αγκίστρωση στην πλάνη είναι δεδομένη από την οποία πολύ δύσκολα ελευθερώνεσαι. Τα πάντα όμως όπως ακούγεται είναι προαποφασισμένα και όπως είπε και ο άγιος Φλωρίνης, δεν θα μπορέσουν να μιλήσουν πάνω από τρία (3) λεπτά παριστάνοντας τις «γλάστρες» και παραιτήθηκε ενώ είχε αρχικά επιλεγεί για να μεταβεί. Τον ακολούθησαν αρκετοί.
Τα πράγματα θεωρούμε ότι είναι πολύ απλά: Αν οι άγιοί μας είναι άγιοι – που σαφώς και είναι – μεταφέρουν την ίδια θεοπτική εμπειρία, κάποιες φορές με διαφορετικά λόγια λόγω περιβάλλοντος, και συμφωνούν όλοι. Συνεπώς τους ακολουθείς, προσπαθείς να τους μιμηθείς και το θέμα έχει λήξει. Γιατί «πνίγονται σε μια κουταλιά νερό»; Περίεργο φαίνεται! Μόνο ανήξεροι ή δαιμονισμένοι επιμένουν στην πλάνη. Άρα το κυρίως θέμα βρίσκεται εδώ. Όλοι συνήθως από καλή πρόθεση ξεκινούν. Δεν κηρύσσουν αίρεση αρχικά.
Το πόσο εύκολα όμως μπορούν να παρασυρθούν προς τα κει, είναι εντυπωσιακό.
Ο Διάβολος κάνει αριστοτεχνική δουλειά εμπαίζοντας και πλανώντας ιδίως τους μεγάλους θεολόγους.
Η αλήθεια στην Εκκλησία είναι πλειοψηφική διότι δεν είναι ιδέα ή άποψη αλλά είναι υποστατική. Με άλλα λόγια, ακόμη και Οικουμενική Σύνοδος να αποφασίσει αιρετικά, αν έστω και ένας διαφωνήσει εν αληθεία, ανατρέπεται ή και ακυρώνεται η Σύνοδος από αυτόν και από το πλήρωμα κατόπιν της Εκκλησίας, το οποίο έχει και τον κύριο λόγο.
Ακόμη και ένας ή δύο λαϊκοί αναλφάβητοι που θα είναι όμως στην πράξη «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι» μπορούν να τινάξουν στον αέρα μια ληστρική σύνοδο. «Και λίθοι κεκράξονται». Τούτο δεν αποτελεί κατάκριση αλλά υποχρέωση ομολογίας πίστεως κατ’ εντολή του Χριστού. Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχουν αλάθητα. Και άγιοι λαθεύουν πριν να μετανοήσουν. Ορθοδοξία είναι σαν την οδήγηση προς ένα στόχο που βρίσκεις θησαυρό με τον οποίο λύνεις όλα σου τα προβλήματα. Κατά συνέπεια, επιβεβλημένη η συνεχής διόρθωση πορείας. Όποιος δεν το καταλαβαίνει και ακολουθεί τυφλά, μπορεί χωρίς να το αντιληφθεί να χαθεί εντελώς. Άρα, τιμόνι σταθερό, φρένα δυνατά, αισθήσεις σε εγρήγορση, φώτα ανοικτά, κι αν υπάρχει και κανένα GPS για δορυφορικές οδηγίες, πολύ δύσκολα χάνεσαι.Υπάρχει και κώδικας κυκλοφορίας και σήματα που άφησαν για τους επόμενους οι προηγούμενοι που πέρασαν επιτυχώς, για να αποφεύγουμε τις παγίδες και τις κακοτοπιές. Μόνο που δεν φθάνει μία ζωή για να τερματίσεις. Τότε, σε ανεβάζει εκεί – διότι ο δρόμος είναι δύσκολος, στενός και ανηφορικός – ένας τεράστιος γερανός, αρκεί να μη σε πάρει ο ύπνος πάνω στο τιμόνι. Οι περισσότεροι δηλαδή κοιμούνται βαθιά γι’ αυτό και υπάρχουν κατά διαστήματα συναγερμοί. Αλλά πάλι χρειάζονται να είναι τα αυτιά ανοιχτά.
Και τακτικό σέρβις. Από εξειδικευμένο συνεργείο με γνήσια ανταλλακτικά, όχι τίποτα κομπογιαννίτες της «οκάς» και «μπαχατέλες» γιατί ούτε μέχρι το επόμενο μοτέλ δεν φθάνεις. Δηλαδή πιο μοτέλ; Μπορεί στην επόμενη στροφή να γκρεμοτσακιστείς και να σε φάνε τα κοράκια. Κι όταν παθαίνεις ατύχημα ή αρρωσταίνεις, πας σε νοσοκομείο πολυτελείας με την επωνυμία «Εκκλησία». Από κάποιο «ΕΣΠΑ» χρηματοδοτείται. Κι αυτός ο Αδάμ τη ρήμαξε τη βασιλική «Ρολς Ρόις» που του δώρισαν. Σαραβαλιασμένο «Ντάτσουν» την κατάντησε.
Κι αντί από λεωφόρο πας από καρόδρομο. Από τότε όμως που έστειλαν το «ΕΣΠΑ» τα πράγματα άλλαξαν θεαματικά. Με τόσες προσφορές και όλα πληρωμένα, θα πρέπει να έχεις νοητική υστέρηση σε βαθμό βλακείας για να μη θέλεις να σωθείς. Τώρα όσοι τα λένε αυτά έστω και ως αλληγορία, πιθανόν και να κατηγορηθούν ως ψυχικά επικίνδυνοι που χρήζουν ψυχοθεραπείας αλλά δεν πειράζει. Εννοείται, ότι ουδόλως ανησυχούμε δια την ενότητα της Εκκλησίας, η οποία ήταν, είναι και θα είναι δεδομένη όσοι Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, και Σύνοδοι αιρετίσουν. Πέντε – έξι «τρελοί» θα «βγάλουν το φίδι από την τρύπα» και θα θριαμβεύσει και πάλι. Πάντοτε έτσι γίνονταν. Αυτό, από το να βλέπεις όμως την ανοησία και να παραμένεις απαθής, διαφέρει. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Πολύς λόγος κατόπιν για τον οικουμενικό ή οικουμενιστικό χαρακτήρα της Συνόδου.
Τα πράγματα κι εδώ είναι απλά, ίσως και απλοϊκά. Αν η Ιεραρχία της Ελλάδος επίσημα καταδίκαζε τον Οικουμενισμό ως αίρεση, αυτή η σύνοδος το πιθανότερο δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Ο νοών νοείτω. Το γιατί δεν το κάνουν, το καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής. Αποτέλεσμα, να το κάνουν άλλοι ανεπίσημα ανοργάνωτα – και καλά κάνουν – αλλά αυτό ενέχει και κινδύνους. Ήδη Βουλγαρία, Αντιόχεια, Σερβία λένε ότι απέχουν αλλά και η Ρωσία αντιδρά καθώς και πολλοί μεμονωμένοι επίσκοποι. Η Μόσχα θέτει προϋποθέσεις για αλλαγές για να συμμετάσχει. Άλλοι θεωρούν ότι κάνει επίδειξη δυνάμεως. Είναι και αυτό. Τον ρόλο και το «παιχνίδι» της Ρωσίας τα γνωρίζουμε.Είναι όμως για την ώρα το ισχυρότερο ανάχωμα – κατά πώς τα λέει τώρα – στον οικουμενιστικό κατήφορο του Φαναρίου. Το Φανάρι εμμένει στα αρχικά. Η Κρήτη προσκύνησε. Η Γεωργία μάλλον απέχει. Η Αντιόχεια έχει σοβαρό θέμα με τα Ιεροσόλυμα για το Κατάρ. Κι από πίσω η Ουκρανία.
Η Κύπρος τα είπε μεσοβέζικα. «Μύλος» δηλαδή! Αν τώρα αυτό είναι Αγία και Μεγάλη, τι να πούμε; Στην κρίση του πληρώματος. Πάντοτε οι Σύνοδοι συνέρχονταν για να αντιμετωπίσουν αιρέσεις με όλους τους ορθοδόξους, έβαζαν τα πράγματα στη θέση τους δογματικά και προετοιμάζονταν γρήγορα. Αυτή προετοιμάζεται πάνω από 90 χρόνια για να αντιμετωπίσει ποιά αίρεση; Ή μήπως το αντίθετο; Αυτό θα ήταν καταστροφικό σχίσμα. Πάντως για να λέμε τα πράγματα κανονικά, η αντιμετώπιση των αιρέσεων στην Ορθόδοξη Θεολογία είναι η παρένθεση, και αυτό από αγάπη για να μη χαθούν περισσότερες ψυχές.
Η ουσία είναι η σωτηρία. Μακάρι η επικείμενη Σύνοδος αν τελικά γίνει να κινηθεί προς τα εκεί!
Πρόσφατα από προκαθήμενο ειπώθηκε ότι η προσεχής Σύνοδος δεν μπορεί να είναι Οικουμενική διότι δεν μετέχουν οι άλλες εκκλησίες και μετέχει μόνο η Ορθόδοξη.
Μα τι λες, Δέσποτά μου; Ποιές «εκκλησίες»; Οι καταδικασμένοι αιρετικοί; Μετά, που δεν συμμετείχαν, οι υπόλοιπες Σύνοδοι δεν ήταν Οικουμενικές; Γιατί δεν μας το λένε καθαρά, αντί «Εις Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», να λέμε «Εις Μίαν από Πολλές Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»; Να ξεκαθαρίσει το πράγμα!
Έχουμε και άλλα σοβαρά θέματα. Με διπλωμάτες της πίστεως θα ασχολούμεθα συνέχεια; Ας γράψουν και στα δίπτυχα τον Πάπα να τελειώνουμε! Και να σταματήσουν την «καραμέλα» ότι ο Πάπας δεν καταδικάστηκε από Οικουμενική. Η 8η επί Μ. Φωτίου το 879 που καταδίκασε το Filioqueμε τη συμμετοχή της Ρώμης τι ήταν; Επειδή την ακύρωσε ο Φράγκος Καρλομάγνος; Η 9η το 1351 επί Γρηγορίου Παλαμά που καταδικάζει την κτιστή χάρη;
Οι Ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά και οι Πεντηκοστιανοί που δεν καταδικάστηκαν από Οικουμενική δεν είναι αιρέσεις; Μην μας αποτρελαίνετε Παναγιώτατοι, Μακαριότατοι και Σεβασμιότατοι, όσοι ενστερνίζεστε παρόμοιες απόψεις! Φτιάξτε τον εικονικό σας κόσμο όσοι θέλετε και αφήστε μας. Πανορθόδοξη Σύνοδος σημαίνει Οικουμενική των Ορθοδόξων. Όπως Παπική ή Βατικάνεια σημαίνει Οικουμενική των παπικών κ.ο.κ. Αλλά αυτές είναι αιρετικές. Αν το πρόβλημα είναι να επιβληθεί ότι η Ορθόδοξη δεν είναι ή μία αληθινή Εκκλησία αλλά κομμάτι από πολλά, αυτό δεν θα περάσει ποτέ στο πιστό πλήρωμα.
Πόση νοημοσύνη χρειάζεται για να το καταλάβει κανείς ότι δεν γίνεται; Αυτό είναι Οικουμενισμός, δηλαδή αίρεση των αιρέσεων. Ο αιρεσιάρχης Πάπας από το «σχίσμα» και μετά έκανε 13 Συνόδους και τις βάφτισε οικουμενικές χωρίς καμία επιφύλαξη. Οι Ορθόδοξοι δεν τολμούν ούτε την 8η και 9η να επικαιροποιήσουν, θα χαρακτηρίσουν αυτή ως 10η; Δεν το κάνουν. Αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Άλλη αμπελοφιλοσοφία λέει ότι στις Οικουμενικές γίνονταν δεκτοί και αιρετικοί κατ’ οικονομία. Ναι, υπό τον όρο όμως να μετανοήσουν. Ένωση με επιστροφή μετανοούντων στη Μία Εκκλησία. Από πότε η εκκλησιαστική οικονομία έγινε κανόνας;
Το πλήρωμα ερωτήθηκε; Δημιουργία τετελεσμένων δια δοτών αντιπροσώπων; Μακάρι να μην είναι έτσι! Ποιος δεν το θέλει; Από ληστρικές συνόδους γνωρίζουμε ιστορικά πολύ καλά. Κατέληξαν όλες εις τον κάλαθο των αχρήστων. Τα κομμάτια που έφυγαν τα προσμένουμε να επιστρέψουν εν μετανοία, αλλά και αν δεν επιστρέψουν η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν παθαίνει τίποτα. Αυτοί παθαίνουν κι εμείς αν δεν ζούμε ορθόδοξα. Γίνομαι κανονική εκκλησία αν επιστρέψουν οι άλλοι όπως ήμασταν προ του σχίσματος και δεν γίνομαι αν δεν επιστρέψουν; Αυτό είναι πλάνη. Σε τελική ανάλυση οι αιρετικοί μας ενδιαφέρουν μόνο στο σημείο επιστροφής τους και της μη πλάνης άλλων. Τον κάθε αιρετικό τον αγαπούμε.
Την αίρεση που κουβαλά δεν αγαπούμε. Αυτό είναι σαφές και χρειάζεται προσοχή διότι πολλοί παρασύρονται. Το αν θα σωθούν αλλόθρησκοι και αιρετικοί δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης διότι θα ήταν βλασφημία να υποδεικνύουμε στο Άγιο Πνεύμα τι θα κάνει. Το πώς θα κριθούν δεν το γνωρίζουμε. Η αγάπη του Χριστού θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο διότι υπεραγαπά τους πάντες και θέλει όλοι να σωθούν. Σίγουρα στη Δευτέρα Παρουσία θα υπάρξουν πολλές εκπλήξεις. Άλλωστε αυτός που έχει άγνοια έχει και ελαφρυντικά. Δεν θα γίνω όμως Ινδουιστής ή Βουδιστής για να προσελκύσω με την καλή μου προαίρεση τον Χριστό να με σώσει! Για όνομα του Θεού! Τότε να αλλαξοπιστούσαν οι μάρτυρές μας και να γίνονταν εξωμότες χωρίς πρόβλημα. Δεν είναι σοβαρά επιχειρήματα αυτά. Το βέβαιο είναι ότι το άκτιστο Φώς του Ιησού θα το αντικρύσουν όλοι. Το αν θα το βλέπουν ως Φως ζωοποιό ή πυρ καταναλίσκον εξαρτάται από αυτή τους τη ζωή και δεν θα αφήσουμε τον ορθό δρόμο των Αγίων που μόνο στην Ορθοδοξία υπάρχουν για να μπλεχτούμε σε αμφίβολα ή και δαιμονικά μονοπάτια. Δεν θα πάω με «σαραβαλιασμένο αμάξι» όσα φανταχτερά μπιχλιμπίδια κι αν κουβαλά! Άλλο σημείο τεράστιας σημασίας, σε ποιόν πνευματικά επίσκοπο θα αναφερόμαστε. Ορθόδοξο ή αιρεσιάρχη; Διότι αν είναι το δεύτερο, δεν είναι καθόλου αστεία πράγματα αυτά.
Ούτε σχίσμα υπάρχει. Αυτό το εφεύραν οι Φράγκοι. Σχίσμα αναφέρεται σε διοικητική διαφορά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με συστοιχία αιρέσεων και οριστική κατάληψη του Πατριαρχείου της πρεσβυτέρας Ρώμης από τους Φράγκους, από το 1009 μέχρι και σήμερα και αλλεπάλληλες απόπειρες κατάληψης της Ορθόδοξης Ανατολής προς μετατροπή της σε ουνιτική. Τώρα και με τα Μνημόνια, ολοκληρώνουν τη Σύνοδο της Φεράρας του 1439.
Το μεγάλο κτύπημα έρχεται με την Εικονομαχία σε άμεση εξάρτηση με το εικονοκλαστικό Ισλάμ που έναν αιώνα νωρίτερα δυστυχώς η αυτοκρατορία το υποβάθμισε στρατηγικά. Ο Καρλομάγνος αμφισβητεί επίσημα τη Νέα Ρώμη οικειοποιούμενος για τους Φράγκους τον όρο «Ρωμαϊκός» αποκαλώντας μας υποτιμητικά «Γραικούς», και πλαστογραφώντας τα πρακτικά της 7ης Οικουμενικής, ότι τάχα οι Ανατολικοί είναι ειδωλολάτρες που λατρεύουν εικόνες εισάγοντας λίγο αργότερα το Filioque.
Οι Λατίνοι ορθόδοξοι Πάπες αντιστέκονται γενναία επί δυόμισι αιώνες, ακολουθεί το λεγόμενο σχίσμα το 1054, η άλωση της Πόλης από τους Φράγκους το 1204, από τους Οθωμανούς το 1453, η ίδρυση ελληνικού ελεγχόμενου κράτους – προτεκτοράτου το 1833 με τον παπικό Όθωνα αφού ξεμπέρδεψαν τον ορθόδοξο Καποδίστρια για να φθάσουμε να παίρνουν σήμερα τη ρεβάνς οικουμενιστικά στη γονατισμένη οικονομικά Ελλάδα του 2016, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα του 1439 πλην αγίου Μάρκου του Ευγενικού και του πιστού λαού που τους κατεξευτέλισαν τότε. Στο μεταξύ, φρόντισαν με γερμανική καθοδήγηση να γενοκτονήσουν το 1922 τη χριστιανική Μικρασία για να μην υπάρχει καμία ελπίδα ανασύστασης του Ρωμαίικου σύμφωνα και με τη Χάρτα του Ρήγα, ισοπέδωσαν ό,τι είχε απομείνει στην κατοχή και στον εμφύλιο 1941-1949, διχοτόμησαν την Κύπρο το 1974, διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία το 1999 και τώρα ολοκληρώνουν το ξεκλήρισμα των ορθόδοξων αραβόφωνων Ρωμιών στη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα συμβίωσης, βιβλίο Ρεπούση, απουσία λογοτεχνίας με αντικατάστασή της από συνταγές μαγειρικής στα σχολικά βιβλία κλπ, συντονισμένα στον ίδιο στόχο.
Άλλη πλάνη, η δήθεν λατινική Ρώμη. Ελληνικότατη ήδη από τον β΄ π.Χ. αιώνα αλλά και στη γέννησή της. Απλή μετακόμιση έκανε ο Μ. Κωνσταντίνος το 330. Γνήσιοι Ρωμαιοκαθολικοί είμαστε εμείς. Δεν άφησαν και τίποτα που να μην το σφετεριστούν!
Ο πολιτικός όρος Ρωμαίος – Ρωμιός παραπέμπει σε ορθόδοξο πολίτη της αυτοκρατορίας είτε Έλληνα είτε Λατίνο, Σέρβο, Αλβανό, Ρουμάνο, Σύριο κλπ, ο οποίος και διασώζεται στα 4 πρεσβυγενή Πατριαρχεία. Η Ρωσία ειδικά από τον Μ. Πέτρο και μετά είναι Δύση. Δυστυχώς η πολιτική της διαίρεσης των Δυτικών στις αρχές του 20ου αιώνα, αντί να βάλει τους απελευθερωμένους έπειτα από αιώνες οθωμανικής δουλείας Ρωμαϊκούς λαούς στην ορθή πλευρά, έστρεψε τον ένα εναντίον του άλλου. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-13 χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Όσο για τη φεουδαρχία που στοίχειωσε επί αιώνες τη Μεσαιωνική Δύση και την προσπάθεια εύρεσης φεουδαρχικών καταλοίπων στην Ανατολή, αυτά πολύ απλά δεν υπάρχουν διότι δεν υπήρξε το φαινόμενο εδώ. Οι δουλοπάροικοι στη Δύση δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι σκλαβωμένοι ορθόδοξοι Ρωμαίοι Λατίνοι κυρίως στους Φράγκους. Τον βορρά καταλαμβάνουν στη Γερμανία Τεύτονες (Ντόιτς), την Ισπανία Βησιγότθοι, την Αγγλία Νορμανοί, ο κύριος όγκος των Φράγκων κατέλαβε τη Γαλλία. Είμαστε ο μόνος λαός στον κόσμο που τη Φραγκία την αποκαλούμε Γαλλία. Όχι τυχαία. Η Γαλλική Επανάσταση είναι εν πολλοίς ο ξεσηκωμός των Γαλατών δουλοπάροικων κατά των ευγενών Φράγκων. Υπάρχει και καταγεγραμμένη μαρτυρία της Αικατερίνης της Ρωσίας. Αλλά και στην Αγγλία δεν είναι καλύτερα με τις εθνοτικές διαιρέσεις λόγω της παραπάνω κατάληψης.
Ενώ λοιπόν η Ανατολή απολάμβανε μέσα στην Ορθοδοξία τα αγαθά της ελευθερίας και ασφάλειας πλην εξαιρέσεων, στην κατεχόμενη Δύση τα βαρβαρικά φύλα χρησιμοποιούν τη νέα τους χριστιανική θρησκεία που ποτέ λόγω της χαώδους πολιτιστικής διαφοράς με τους Ρωμαίους δεν κατάλαβαν, για να κρατήσουν υποταγμένους τους πληθυσμούς. Έτσι χρειάζονται έναν Χριστό τιμωρό, διανοητικές θεολογικές ευρεσιτεχνίες που πήραν από τον Αυγουστίνο, Πλάτωνα και Αριστοτέλη και προσπάθεια κατανόησης του Θείου με τη φιλοσοφία παραμερίζοντας την αλήθεια, ότι μεταξύ κτιστού και ακτίστου ουδεμία ομοιότης υπάρχει και η θεοπτία είναι εμπειρική δι’ αποκαλύψεως. Στην προσπάθεια απελευθέρωσής τους από καταπίεση αιώνων είτε με τη θρησκευτική μεταρρύθμιση τον 16ο αιώνα είτε με τη Φυσιοκρατία του 18ου, έπεσαν με τον Διαφωτισμό στην αθεΐα, τη Μασονία και την Ιδεολογία. Καπιταλισμοί, Σοσιαλισμοί, Φασισμοί κλπ, όλα καρπός της ίδια ρίζας.
Ουδεμία σχέση με τον Ρωμαϊκό κόσμο.
Σήμερα ζούμε ημέρες παρατεταμένης θεολογικής σύγχυσης ανάλογης της Εικονομαχίας.
Το όνομα αυτής Οικουμενισμός που ξεκινά στο Φανάρι με την εγκύκλιο του 1902, εντείνεται επί μασονικής Πατριαρχίας Αιμίλιου Μεταξάκη το 1924 με το Νέο Ημερολόγιο, συνεχίζεται επί Αθηναγόρα το 1964 με την «αιφνιδιαστική» συνάντησή του με τον τότε Πάπα στα Ιεροσόλυμα και ολοκληρώνεται όπως πάνε τα πράγματα σήμερα επί Βαρθολομαίου αφού προηγήθηκαν οι αιρετικές αναγνωρίσεις ετεροδόξων στο Μπαλαμάντ, Πόρτο Αλέγκρε κλπ. Η Δυτική και Βόρεια Ευρώπη δυστυχώς μετά από τόσους αιώνες καταπίεσης και πλύσης εγκεφάλου λησμόνησε το ορθόδοξο παρελθόν της στενάζοντας κάτω από τις αιρέσεις και την αθεΐα. Κι είναι πολύ φυσικό όποιος έχει τα μυαλά στη θέση του να γίνεται άθεος παρά να ακολουθήσει τον ανύπαρκτο παραμορφωμένο Χριστό που του προσφέρουν.
Αν η Ευρώπη δεν επιστρέψει πνευματικά στο παρελθόν της, πολλά δεινά θα της συμβούν.