Ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ γενικὰ ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, στοὺς περισσότερους ἱερωμένους καὶ λαϊκούς, φαίνεται βαρὺ πρᾶγμα.
(Καὶ εἶναι, ἕως ὅτου τὸ ἀναθέσουμε στὸ Θεό, καὶ τότε αὐτὸ ποὺ φαίνεται βαρύ, γίνετι φορτίον ἐλαφρύ, γιατὶ ὁ Κύριος διαβεβαίωσε ὅτι «ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν»).
Ὅμως ἡ μὴ Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου συνεπάγεται τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, κάτι ποὺ εἶναι ἀπαγορευμένο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο (στὴν Π. καὶ Κ. Διαθήκη) καὶ βέβαια ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Του.
Ὁπότε ἡ κοινωνίαμὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι μεγάλη ἁμαρτία.
Κι ἂν ὅλοι ὅμως ἁμαρτάνουμε στὸ ἕνα ἢ στὸ ἄλλο, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία εἶναι μεγαλύτερη (κυρίως καὶ ἰδίως γι' αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν, γιὰ τοὺς Ποιμένες καὶ ὅσους κάνουν τοὺς διδασκάλους) γιατὶ λογαριάζεται ὡς ἀσέβεια, ἀφοῦ ἔχει σχέση μὲ τὴν Ἀλήθεια τῆς Πίστεως καὶ ὄχι τὰ προσωπικὰ ἁμαρτήματα καί, ὡς ἐκ τούτου, οἱ πνευματικὲς ἐπιπτώσεις εἶναι βαρύτερες.
Μιὰ τέτοια περίπτωση ψηλαφοῦμε στὰ γεγονότα τῆς Φλώρινας. Ἐκεῖ ὡς γνωστόν, ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Φιλώτα π. Παΐσιος, διέκοψε τὸ μνημόσυνο γιὰ λόγους πίστεως. Καὶ ὁ Μητροπολίτης του (ὅπως καὶ τὸ σύνολο μᾶλλον τῶν ἱερέων) ἀντέδρασε σ’ αὐτήν του τὴν ἐνέργεια καὶ τὸντιμώρησε, γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης δὲν εἶχε τὴν πρόνοια νὰ κάνει τὸ ἴδιο, νὰ ἀκολουθήσει δηλαδή τὴν ρητὴ Ἐντολή τοῦ Κυρίου, «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε,λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· …χαίρειν δὲ αὐτοῖς μὴ λέγητε» καὶ νὰ διακόψει τὸ μνημόσυνο τοῦ παναιρετικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Αὐτὴ ἡ πρώτη πτώση του, ὅμως, δημιούργησε -ὅπως ἦταν φυσικό- καὶ μιὰ ἄλλη, δεύτερη πτώση, μεγαλύτερη. Ποιά εἶναι αὐτή;
Εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Φλωρίνης Θεόκλητος θέλησε νὰδικαιολογήσει τὴ συνείδησή του καὶ νὰ δικαιολογηθεῖ στὸν ἔκπληκτο λαὸ τῆς Φλώρινας πού, ἐξ αἰτίας τοῦ φλογεροῦ ἱεροκήρυκα καὶ μητροπολίτη Φλωρίνης ἀείμνηστου Αὐγουστίνου Καντιώτη, εἶναι εὐαισθητοποιημένος στὰ θέματα τῆς Πίστεως. Ἔτσι, ὄχι μόνο δὲν ἀκολούθησε τὸ παράδειγμα τοῦ Γέροντά του Αὐγουστίνου, ποὺ διέκοψε τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα, ἀλλὰ καὶ προσέβαλε τὸν Καντιώτη, χαρακτηρίζοντας ἀκέφαλο αἱρετικὸ καθένα ποὺ προχωρεῖ σὲ διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη, καὶ ἄρα καὶ τὸν γέροντα Αὐγουστίνου! Ὁποία ντροπή, ὁποία πτώση!
Ἀκολούθως, συνεχίζοντας τὸν ὀλισθηρὸ δρόμο ποὺ διάλεξε, ἀντὶ νὰ συνέλθει, νὰ συναισθανθεῖ τὸ λάθος του καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμα (ποὺ ὁ Θεὸς τοῦ ἔστειλε), τοῦ Ἡγούμενου δηλαδὴ τῆς Μητροπόλεώς του π. Παϊσίου (δίνοντας ἔτσι κι ὁ ἴδιος παράδειγμα Ὀρθοδοξίας καὶ ταπεινώσεως), ἄρχισε νὰ δικαιολογεῖ τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαῖο καὶ νὰ ἐπιμένει στὴν τιμωρία τοῦ π. Παϊσίου.
Καὶ σ’ αὐτὸ τὸν ἀκολουθοῦν πλέον οἱ «ὑπήκοοί» του, μὲ πρῶτο καὶ καλύτερο τὸν π. Σεβαστιανό, ὁ ὁποῖος ὁρίστηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη νὰ γίνει Ἡγούμενος στὴ θέση τοῦ διωχθέντος π. Παϊσίου!
Καὶ νά, τὰ θλιβερὰ γραπτὰ κείμενα τῆς πτώσεως καὶ τῶν δυό. Τοῦ πρώτου διδάξαντος Φλωρίνης Θεοκλήτου καὶ τοῦ ἀρχιμανδρίτου του Σεβαστιανοῦ, ποὺ μὲ τὴν ἔγκρισή του τὰ ἐπαναλαμβάνει καὶ τὰ «πλουτίζει» μὲ βλάσφημους ἀντιθεολογικοὺς συλλογισμούς!
Εἶπε ὁ Φλωρίνης: «Μὴ παρασύρεστε. Κυβερνᾶται ἡ Ἐκκλησία κι ἂς ἔχουμε διαφορὰ μὲ τὸν Πατριάρχη(!). Δὲν παύει, ὅμως, νὰ εἶναι Πατριάρχης, δὲν παύει νὰ εἶναι ἡ κορυφὴτῆς Ἐκκλησίας μας ἐπὶ τῆς γῆς, τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ μνημονεύουμε καὶ πρέπει νὰ ὑποτασσόμεθα»!!!
Καὶ ἀκολουθώντας τον καὶ ὑλοποιώντας τὴν κακοδοξία του τὸν ἐπανέλαβε ὁ ἀρχιμανδρίτης Σεβαστιανὸς Τοπάλης, ἑδραιώνοντας στὴν μητρόπολη Φλωρίνης τὴν κακοδοξία.
Εἶπε: «Το τραγικό είναι ότι δεν σκύβουν (ὅσοι κατηγοροῦν τὸν Πατριάρχη γιὰ αἵρεση καὶ δὲν τὸν μνημονεύουν) να αφουγκρασθούν τηναγωνία και την αγάπη του Πατριάρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας που κρατά σαν άριστος Οιακοστρόφος το πλοίο της. Σαν αμβλύωπες πνευματικά δεν μπορούν να δουν τον αγώνα του Μεγάλου σοφού Ποιμένος της Εκκλησίας του Χριστού που αγωνίζεται για τον Ελληνισμό και την Πίστη την Αγία»!!!
Αὐτά, λοιπόν, τὰ κακόδοξα λένε οἱ ἱερωμένοι τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης (κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τὰ λένε, ἔχουν -ὡς κοινωνοῦντες μὲ τὸν Ἐπίσκοπό τους- τὸ ἴδιο κρίμα). Ἡ πτώση τους μεγαλώνει, γιατὶ ὄχι μόνο δὲν διακόπτουν τὸ μνημόσυνό του, ὄχι μόνο δὲν τὸν ἐλέγχουν, ἀλλὰκαὶ ἐπαινοῦν τὸν αἱρετικὸΠατριάρχη καὶ σήμερα καὶ χθές, καθόσον τὸν ἐπισκέπτονται, τὸν ὑποδέχονται, αὐτὸν καὶ τὴν παρέα του (ὅπως τὸν Προύσσης Ἐλπιδοφόρο).
Γιὰ νὰ δοῦμε, ὅμως, τί μᾶς διδάσκει ὁ σήμερα ἑορταζόμενοςἍγιος Ὁμολογητὴς Πατριάρχης Παῦλος. Καὶ νὰ καταλάβουμε τὴν ὑποκρισία τους, ἀφοῦ μᾶς διδάσκουν ὅτι «τιμὴ ἁγίου μίμηση Ἁγίου», ἀλλὰ αὐτοὶ κάνουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους.
Ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Παύλου:
«Ὅσιε Πάτερ, διωγμοὺς ὑπομείνας καὶ τὰ βλάσφημα δόγματα Ἀρείου κατέβαλες· παθὼν γὰρ ὑπὲρ τῆς ἀνάρχου, καὶ ὁμοουσίου Τριάδος, τὸν δυσσεβῆ καὶ πνευματομάχον καθεῖλεςΜακεδόνιον, καὶ τὴν ὀρθόδοξον πᾶσι τρανώσαςπίστιν, τοῖς ἀΰλοις συναυλίζῃ Ἀγγέλοις…».«Νομίμως ἠγώνισαι,προκινδυνεύων θεσπέσιε, τοῦ θείου κηρύγματος, ὡς Ἱεράρχης πιστός, καὶ κατέπνιξας,νευραῖς τῶν σῶν δογμάτων, ὡς θήρα τὸν Ἄρειον, τὸν ματαιόφρονα, …τὸν δυσμενῆφαυλίσαςἌρειον, …κατήσχυναςτὸν Ἄρειον, πάσαςαἱρέσειςἤμβλυνας…».
«Ἀρείου τὸ ἄθεον, Μακεδονίου βλάσφημον, Παῦλε θεοπνεύστων σου δογμάτων, καὶ διδαγμάτων ἐκσφενδονίσαςπλοκαῖς, Δαυΐδ ὡς ἀλλόφυλον τὸ πρίν, τούτους ἀπηγχόνισας, καὶ στεῤῥῶς κατεδίκασας».
Αὐτὰ ἀρκοῦν γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι οἱ Ἅγιοι κατὰ πρόσωπον ἤλεγχαν καὶ κατεδίκαζαν τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς τους.
Ἂς ἀφήσουμε, λοιπόν, κατὰ μέρος τὴν διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου, ποὺ δὲν ἔχουν τὴν ἀνδρεία νὰ κάνουν. Κι ἂς δοῦμε· πότε ἤλεγξε ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης καὶ ὁ π. Σεβαστιανὸς Τοπάλης τὶς κακοδοξίες τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου;
Ὄχι μόνο δὲν τὸν ἤλεγλαν, ἀλλὰ θέλουν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι ὁ Πατριάρχης ἔχει μεγάλη «αγωνία και αγάπη για την Ορθόδοξη Εκκλησία· κρατά σαν άριστος Οιακοστρόφος το πλοίο της. Αγωνίζεται τον αγώνα του Μεγάλου σοφού Ποιμένος της Εκκλησίας του Χριστού για την Πίστη την Αγία»!
Αὐτὰ λένε· καὶ καταδικάζουν ὄχι τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ τοὺς ἀγωνιζόμενους –μὲ τὰ ὅποια λάθη– ἐναντίον τους!
Βρισκόμαστε ἄραγε στὴν ἐποχὴ τῆς πτώσεως τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, τῶν ἐπισκόπων, ὅπως μᾶς τὸ παρουσιάζει ἡ Ἀποκάλυψις;
"Καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ... Καὶ ἦν ἡ πτώσις ...μεγάλη"!