"Νά χαίρεσθε καί νά εὐφραίνεσθε,
πού ἀξιωθήκατε νά εἶσθε εὐσεβεῖς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.
Νά κλαίετε καί νά θρηνεῖτε τούς ἀσεβεῖς,
ἀπίστους καί αἱρετικούς·
γιατί περιπατοῦν εἰς τό σκότος·
εἰς τάς χεῖρας τοῦ διαβόλου"!
Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός
Ἄς ἀναλογισθοῦμε τά σοφά καί ἅγια λόγια τοῦ Πατροκοσμᾶ καί πῶς τά ἀντιστρέψαμε οἱ ταλαίπωροι, ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις πού διανύουμε. Γιά αὐτόν τόν λόγο κατατρεχόμαστε ὑπό τῶν "ξένων (ἀλλοτρίων ἤ μᾶλλον ἀλλοτριωμένων) φίλων" μας. Ἀγόμεθα καί φερόμεθα ὑπ' αὐτῶν ὡς καρυδότσουφλα βάσει τῶν δικῶν τους σχεδίων καί συμφερόντων, μάλιστα σέ τέτοιον ὑψηλό βαθμό, πού τούς ὁμοιάσαμε καί δέν ξεχωρίζουμε πλέον ἀπό αὐτούς!
Ἄν ἀντιστρέψουμε τήν βάρκα στό γιαλό, θά βουλιάξει στά ὕδατα, ὁπότε νά μήν εὐελπιστοῦμε σέ ταξίδι ἀναψυχῆς.
Ἄν ἀντιστρέψουμε τά δόγματα τῆς Κιβωτοῦ τῆς Σωτηρίας (τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας), θά ναυαγήσουμε στά ὕδατα τῆς πλάνης καί τῆς ἀπωλείας, ὁπότε νά μήν περιμένουμε προκοπή καί σωτηρία!
Ἀντιστρόφως τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ λοιπόν, ἐμεῖς κλαίουμε καί θρηνοῦμε ἀντιτασσόμενοι στήν ὀρθή πίστη, παραποιώντας τά ὀρθόδοξα δόγματα καί ἐλλειπόμενοι ταπείνωσης καί ὑπακοῆς στό εὐάρεστον θέλημα τοῦ Κυρίου, στίς τέλειες ἐντολές Του, στίς ἁγιοπνευματικές ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, στούς διαφωτιστικούς Ἱερούς Κανόνες, στήν ἀσφαλή Ἱερά Παράδοση καί στούς Ἁγίους Πατέρες!
Βρίσκουμε (ἐμεῖς οἱ αὐθεντίες...) "κουσούρια" σέ ὅλα αὐτά (τά ἱερά καί ὅσια, τά θεόπνευστα, τά θεόσταλτα, τά φωτιστικά καί ἁγιοπνευματικά) καί σέ ὅλους αὐτούς (τούς Ἁγίους!), ἄκουσον ἄκουσον! Βαβαί ταπεινώσεως!…
Ταυτόχρονα, ἡ ὀρθή πίστη καί πράξη μᾶς φαίνονται πεπερασμένα (εἶναι γιά "τῷ καιρῷ ἐκείνῳ"...κι ὄχι γιά "νῦν καί ἀεί καί εἰς τοῦς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν"!), αὐστηρά καί δύσκολα (φαίνεται πώς ἔκανε λάθη ὁ Τέλειος Θεός σέ αὐτά πού μᾶς κληροδότησε...)!
Ἔτσι, ἀκυρώνονται εὐθαρσῶς λόγοι τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὅπως:
"Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας" (Ἑβρ. ιγ΄,8-9) καί:
"Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν." (Ματθ. ια΄ 28-30).
"Ἀερολογίες" εἶναι ὅλα αὐτά, τά ρηθέντα διά χειλέων Χριστοῦ καί Θεοῦ καί Εὐαγγελιστοῦ Παύλου, γιά τά ὦτα κάποιων οἰκουμενιστῶν, μεταπατερικῶν, χλιαρῶν καί φυσικά τῶν αἱρετικῶν καί ἀπίστων οὐσιαστικά;
Ἄς ἀναλογιστοῦμε. Ἄν εἶχαν ἰσχύ οἱ προαναφερθεῖσες ἀντιστροφές, θά ἔπρεπε σέ κάθε "Νέα Ἐποχή", νά γεννιέται ξανά καί ξανά ὁ Χριστός, μέ νέο image καί μέ ἀνανεωμένο-ἐπικαιροποιημένο προφίλ κάθε φορά (προσαρμοσμένο στά θελήματά μας βεβαίως βεβαίως) καί ἐπίσης, θά ἔπρεπε νά γραφοῦν τόσες "Νέες" Ἅγιες Γραφές, πού θά χρειαζόταν βιβλιοθήκη χιλιομέτρων, προκειμένου νά ταχτοποιοῦνται στά ράφια ἀρχειοθετημένες ἀνά ἔτος ἤ ἀνά τακτά διαστήματα ἐμφανίσεώς τους!
Ἀντιστρόφως τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἐπιπρόσθετα, ὠς "χριστιανόσχημοι κοσμικοί", χαιρόμαστε κι εὐφραινόμαστε μέ τά γήινα, τά κοσμικά καί πρόσκαιρα, μέ τήν ἄγνοια, μέ τήν ραθυμία καί ἀκόμη χειρότερα μέ τήν βλασφημία καί τήν ἀποστασία μας ἀπό τήν θεία εὐσέβεια καί τήν Ὀρθοδοξία. Ἀνταλλάσσουμε τήν θνητή ζωή μέ ἡμερομηνία λήξεως, μέ τήν ὄντως Ζωή καί τήν αἰωνιότητα. Ὅλοι οἱ σοφοί καί ἔξυπνοι νόες, προσπαθοῦν νά ἐπιτύχουν συμφέρουσες ἀνταλλαγές στίς διαπραγματεύσεις τους. Ἐμεῖς ἀντίθετα,...ἀνταλλάσσουμε τό ὥριμον μέ τό σάπιο, τό ἀληθινόν μέ τό ψεύτικο. Κρίμα στίς ἐπιστῆμες καί στά πτυχία μας, μέ τά ὁποῖα φυσιούμεθα κι ἀπό πάνω. Κι ἐνῶ καλπάζουμε ὁλοταχῶς πρός γκρεμόν, προσδοκοῦμε περιχαρεῖς ὅτι θά λάβουμε τρόπαιον καλύτερου ἀθλητῆ.
Ὁ Θεός μᾶς ἁπλώνει τά σωτήρια χέρια Του καί ἐμεῖς Τοῦ δείχνουμε ἀναιδῶς τά ἁμαρτωλά δικά μας...
Στό χρονικό δέ σημεῖο πού μιλᾶμε, ξεκίνησε ἤδη ἡ "νεοταξική ἐπιχείρηση νομιμοποίησης" ὅλων τῶν αἱρέσεων καί οὐδείς θροεῖται. Οὔτε ἐκ τῆς κεφαλῆς, ἡ ὁποία χρήζει "ἐγκεφαλογραφήματος" διά νά διαγνωσθεῖ ἐάν βρίσκεται "ἐν Ζωῇ (ἐν Χριστῷ), οὔτε ἐκ τοῦ ὑπολοίπου ρασοφόρου σώματος ἕως τῶν ὀνύχων, τοὐτέστι ἡμῶν τῶν λαϊκῶν, ὡς ἐπί τό πλεῖστον. Ἀκούγονται κάτι ἐνοχλητικές "ἀντιδραστικές" φωνές (πού δέ λένε νά ράψουν τό στόμα τους...), ἀλλά εἶναι οἱ φαλτσαδόροι πού χαλᾶνε τήν "ὁμοφωνία τῆς ψευδοενωτικῆς οἰκουμενιστικῆς χορωδίας", ἡ ὁποία παρεμπιπόντως φαίνεται ὅτι ἔχει ἀποκτήσει πολλά μέλη (ὁ νοῶν νοείτω…).
Ἡ ἐπικοινωνία μεταξύ σώματος καί κεφαλῆς καί κεφαλῆς καί Κεφαλῆς Χριστοῦ, δέν δείχνει ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος καί ἐκ τῶν καρπῶν (τῶν ἀπόντων...) ὅτι αἱμοδοτεῖται φυσιολογικά (ἤ καί καθόλου πολλάκις...)! Κείμεθα ἠμιθανῆ κύτταρα, πορευμόμενα πρός ὁλικήν νέκρωσιν...
Πόσο μακράν ἀπέχουμε ἀπό τήν κατά Θεόν νόμιμη χαρά καί τήν κατά Θεόν νόμιμη λύπη καί συμπόνοια, γιά τό ἀληθινόν φῶς καί τό σατανικόν σκότος ἀντιστοίχως!...Κληθέντες, οἱ Ὀρθόδοξοι βαπτισμένοι Χριστιανοί, ὡς υἱοί καί θυγατέρες Φωτός, ἐπιλέγουμε τό σκότος! Καί γεννηθέντες ὡς εἰκόνες καί τέκνα Θεοῦ, ὑπογράφουμε αὐτεξουσίως τήν υἱοθεσία μας ἀπό τόν πατέρα Διάβολο, τόν ἐχθρό Του καί ἐχθρό μας! Γιατί ἄραγε τέτοια ἀναισθησία καί ἀντιστροφή;…
Μήπως γιατί τά ἔργα μας δέν μποροῦν νά σταθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ φωτός;…
"αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις,
ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον
καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς·
ἦν γὰρ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα"
(Ἰωά. 3, 19)
Ἄς ἀναλογισθοῦμε περί Ὀρθοδόξου Πίστως καί αἱρέσεως...
Ὁ ἄφρων ἄνθρωπος πού στηρίζει τήν σωτηρία του στά θνητά χέρια του κι ὄχι στά χέρια τοῦ Τέλειου καί Παντοδύναμου Θεοῦ, ἤ τά λερώνει, ἤ τά κουράζει, ἤ τά σπάει καί ὅλα αὐτά μαζί καί ἐπιπλέον πορεύεται ἀνάποδα! Μέ τό κεφάλι πρός τά κάτω καί ὑποχθόνια καί ὄχι πρός τά ἄνω καί ἐπουράνια!...Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τά χέρια γιά νά ζητοῦμε τό ἔλεός Του καί γιά νά συνεργαζόμαστε μαζί Του! Ὄχι γιά νά στηρίζομαστε σέ αὐτά!
Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ (http://kaiomenivatos.blogspot.gr/