Η μεγαλύτερη δωρεά του Κυρίου προς τους ανθρώπους είναι η άφεση των αμαρτιών τους. Ο ίδιος έδινε την άφεση και στην συνέχεια μεταβίβασε την εξουσία αυτή στους αποστόλους, οι οποίοι την μεταβίβασαν στους επισκόπους-διαδόχους τους και οι επίσκοποι στη συνέχεια στους εντεταλμένους ιερείς-πνευματικούς. «Όσα εάν δήσητε επί της γης έσται δεδεμένα εν ουρανώ και όσα εάν λυσητε επί της γης έσται λελυμένα εν ουρανώ» τους είπε. Από τότε η άφεση των αμαρτιών δίδεται με το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως.
Θέμα σημαντικό και θεμελιώδες για την πνευματική ζωή των χριστιανών. Οφείλομαι οι εξομολογούμενοι να μάθουμε πως να εξομολογούμεθα και να ωφελούμεθα από το ιερό μυστήριο-δώρο της αγάπης του Δημιουργού στα πλάσματά του.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μας δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η εξομολόγηση. Δεν συγχωρούνται οι αμαρτίες, ούτε κάνοντας μετάνοιες, ούτε διαβάζοντας την «Αγία Επιστολή», ούτε με την προσευχή μπροστά στην εικόνα, αλλά ενώπιον του πνευματικού μας.
Για να γίνει σωστή και καλή εξομολόγηση χρειάζεται προηγουμένως να μελετήσουμε να εξετάσουμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε τις αμαρτίες που κάνουμε «εν λόγω, εν έργω ή κατά διάνοια» και να τις καταγράψουμε σε ένα χαρτί επιγραμματικά.
Στην εξομολόγηση πηγαίνουμε να πούμε αμαρτήματα δικά μας και όχι των άλλων, ούτε για να εξιστορήσουμε τα βάσανα της ψυχής μας.
Κάποιοι πηγαίνουν στην εξομολόγηση για να τους διαβαστεί η συγχωρητική ευχή χωρίς εξομολόγηση. Απλά λένε ότι είναι αμαρτωλοί. Οφείλουμε την ομολογία των αμαρτιών. Η ευχή είναι η τελευταία φάση της εξομολογήσεως.
Μερικοί αρχίζουν την εξομολόγηση ως εξής: «δεν σκότωσα, δεν έκλεψα, δεν ορκίστηκα». Λάθος μεγάλο. Στην εξομολόγηση θα πούμε τις αμαρτίες μας, όχι αυτά που δεν κάμαμε. Και βέβαια, δεν είναι μόνον αυτές οι αμαρτίες. Εξετάσαμε άραγε τον εαυτό μας πόσες αμαρτίες όπως το ψέμα, οι αισχρές λέξεις, βλασφημίες, κατάκριση, κατηγορίες, θυμό, οργή, ολιγοπιστία, φθόνο, ανηθικότητα, υπερηφάνεια, εγωισμός, και άλλα διαπράττουμε στην καθημερινότητά μας;
Στην εξομολόγηση δεν χρειάζονται πολυλογίες και άσχετες ιστορίες με τις αμαρτίες μας. Είναι τάση για συγκάλυψη της ενοχής μας.
Με ειλικρίνεια και παρρησία να ομολογούμε τις αμαρτίες μας. Να είμαστε αντικειμενικοί. Μόνο έτσι θα έρθει η χάρις του θεού διαφορετικά εμπαίζουμε τον εαυτό μας, τον πνευματικό μας, και το Θεό. Ο Θεός όμως ούτε εμπαίζεται ούτε μυκτηρίζεται. Όταν νοιώθουμε την ανάγκη, όσες φορές κινδυνεύει η ψυχή μας να τρέχουμε στον πνευματικό μας, όπως όταν κινδυνεύει το σώμα μας τρέχουμε στον προσωπικό μας γιατρό.
Η ιερά εξομολόγηση είναι για όλους. Είναι περισσότερο για τους νέους, οι οποίοι αντιμετωπίζουν πολλούς πειρασμούς και έχουν ανάγκη από καθοδήγηση πέρα από την άφεση των αμαρτιών. Ας κάμουμε την αρχή! Η λύτρωση της ψυχής, του πνεύματος και του σώματος, είναι τα μεγαλύτερα δώρα που θα αποκομίσουμε.
Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου,
Απόστολος: Ιακ. ε΄ 10-20
Ευαγγέλιο: Ματθ. θ΄ 1-8
Μ.Φ.Ν.Θ