Ιερά Μονή Διονυσίου - ξυλογραφία (Μόσχου).
Προ ενός έτους ο αδελφός Αγάπιος διηγήθη μοι τα ακόλουθα: «Μιαν Κυριακήν πρωί, μετά την απόλυσιν της ακολουθίας του Όρθρου, πηγαίνων εις το κελλίον μου, εξαφνικά βλέπω ένα φίδι και εκάθητο εμπρός εις την θύραν. Εξεπλάγην και είπα εις τον νουν μου. Εσύ δεν είσαι φίδι, αλλά είσαι διάβολος. Ευθύς έκαμα τον σταυρόν μου επικαλούμενος την Παναγίαν και λέγων συνάμα και το “Θεοτόκε παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία…”. Μόλις το είπα αυτό, αμέσως ο τρισκατάρατος εχάθηκε και έτσι επλησίασα, άνοιξα την πόρταν και εμβήκα μέσα εις το κελλίον μου».
Ο αυτός πάλιν μοι επρόσθεσεν:
«Μερικές φορές εκεί που προσεύχομαι με το κομβοσχοίνι, βλέπω κοντά μου ν΄ανάβουν φωτιές. Ακούω θορύβους, κτύπους, γαυγίσματα σκύλου, τσακαλιού και γκαρίσματα όνου. Άλλοτε ανάβουν και άλλοτε σβήνουν φώτα και απορώ τι να είναι αυτά;».
- Δεν καταλαβαίνεις, πάτερ Αγάπιε, τί είναι αυτά;
Όλα είναι δαιμονικές ενέργειες, να σε φοβήσουν για να μη προσεύχεσαι με το κομβοσχοίνι και παρακαλείς τον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν να σε ελεήσει. Το ευλογημένο και πανένδοξον Όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού τους καίει, τους καταργεί και δεν θέλουν να το ακούσουν και γι΄ αυτό προσπαθούν να σε φοβίσουν δια να παύσεις να προσεύχεσαι…
ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ,
ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΙΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ,
εκδ. Ι.Μ. ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΘΩΣ,
1989, σ. 72.