Τί νά συζητήσωμεν μέ τούς Παπικούς; Ἄν εἶναι ἐν τάξει ἡ προσθήκη τους εἰς τό Σύμβολον τῆς Πίστεως; τό ὁποῖον τηροῦμεν ἡμεῖς ἀναλλοίωτον χάριτι Χριστοῦ… ἤ ἐπί τῆς μωρολογίας τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα, τό ὁποῖον οὐδέ χωρεῖ εἰς τόν νοῦν τοῦ κοινοῦ ἀνθρώπου...;
Οἱ ἁπλοῖ καί ἁγιορεῖται μοναχοί, νομίζομεν, ὅτι τοιοῦτοι διάλογοι ἐπιτρέπονται εἰς τά Πανεπιστήμια πρός ἱστορικήν καί ἀκαδημαϊκήν συζήτησιν. Πιστεύομεν δέ ἀκραδάντως, ὅτι συζήτησις περί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος καί πίστεως εἶναι ἀπαράδεκτος. Μένομεν πιστοί εἰς τάς ἀποφάσεις τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τάς θεοπνεύστους ἀποφάσεις τῶνἉγίων Πατέρων. Ἔχομεν φανεράν τήν ὁμολογίαν τῆς Ὀρθοδοξίας καί δεχόμεθα φιλαδέλφως πάντα ἑτερόδοξον, ἀποδεχόμενον αὐτήν καί ἀποκῃρύσσοντα τάς κακοδόξους προσθήκας καί τά αὐθαίρετα καινοφανῆ δόγματα. Εὐχόμεθα "ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως"...
Ἄς εὐσταθήσουν οἱ διϊστάμενοι ἐπί τοῦ σταθεροῦ ἐπιπέδου τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἄς ἀποσείσουν τάς αὐθαιρέτους καινοτομίας των καί τότε οὐδεμία χρεία διαλόγων. Αὐτομάτως ἑνούμεθα δογματικῶς καί λατρευτικῶς καί ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ θά δοξάζωμεν τό Πανάγιον ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ὠς ἐμπρέπει εἰς ἀδελφούς χριστιανούς.
Δέν κατεχόμεθα ἀπό μισαλλοδοξίαν, ὡς θέλουν νά μᾶς χαρακτηρίζουν οἱ ἐπιπόλαιοι φιλενωτικοί· προμαχοῦμεν τῆς Πίστεως τῶν Πατέρων μας (τῶν ἁγίων Πατέρων) καί κατά καθῆκον πνευματικόν φέρομεν εἰς γνῶσιν τοῦ χριστεπωνύμου Ὀρθοδόξου πληρώματος τά ἀνωτέρω, ἵνα προφυλάξωμεν αὐτό ἀπό τάς σατανικάς παγίδας τοῦ Οὐνιτισμοῦ.
Ἀρχιμ. Γαβριήλ Διονυσιάτης (1886-1983)
ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ἁγιογραφικές καί πατερικές μαρτυρίες
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"