.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της (λυκο)Συνόδου;



Δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός που μας εκπλήσσει και μας φέρνει σε απορία. Οι πλείστοι των πατέρων να παρασέρνονται εκ των φαινομένων και να μην βλέπουν αυτό που κρύβεται, δηλαδή η άλωση της Ορθοδοξίας εκ των έσω, διότι ούτε ο πάπας ήλθε να μας καταλάβει, ούτε οι προτεστάντες μας ενόχλησαν, ούτε καμιά άλλη αίρεση μπήκε ανάμεσά μας.
Κι όμως η κεφαλή της Εκκλησίας, ο Πατριάρχης και τα μέλη του πατριαρχείου συνεχώς επί πολλά έτη πηγαίνουν στους αιρετικούς και ενεργούν πράξεις που απαγορεύουν οι ιεροί κανόνες. Και τώρα στις μέρες μας στη σύνοδο που συνεκάλεσε αναγνώρισε και αποδέχτηκε επίσημα «συνοδικά» τους εχθρούς της πίστεως, τους αιρετικούς, το οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην ένωση των εκκλησιών-αιρέσεων, δηλαδή στη συγχώνευση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις αιρέσεις και την υποδούλωση της στο πρωτείο και αλάθητο του πάπα. Από που συμπεραίνονται όλα αυτά;
Πρώτον, θα έπρεπε να λαμβάνουμε όλοι υπόψη μας ότι την σύνοδο την οργανώνει ο Βαρθολομαίος, που φανερά δηλώνει και υποστηρίζει τον Οικουμενισμό, δηλαδή την ένωση των Εκκλησιών-αιρέσεων χωρίς την απόρριψη των αιρετικών αποκλίσεων, αλλά ακόμη και την ταύτιση με τις άλλες θρησκείες (πανθρησκεία), διότι όλες είναι οδοί σωτηρίας, άρα ο Χριστός είναι το ίδιο με τον Αλλάχ, τον Βούδα, και όλους τους θεούς όλων των θρησκευμάτων. Ακόμη έχει υβρίσει τους αγίους Πατέρες ότι έπεσαν θύματα του αρχεκάκου όφεως, διότι χώρισαν την Εκκλησίαν, δηλαδή τους Ορθοδόξους από τους αιρετικούς και πιστεύει ότι οι κανόνες της Εκκλησίας είναι «τείχη του αίσχους» που εμποδίζουν την ένωση και πρέπει να καταργηθούν.
Δεύτερον, οι συνεργάτες του που σχεδίασαν τα θέματα της Συνόδου, όπως ο Ζηζιουλας, είναι άνθρωποι με παπικά φρονήματα και λέει ο Χριστός «μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα;» (Ματθ. 7,16).
Τρίτον, όλοι οι φωτισμένοι πατέρες όπως ο Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Φιλόθεος Ζερβάκος το έλεγαν με σιγουριά ότι αυτή η Σύνοδος θα επιφέρει πολλά κακά στην Εκκλησία, όπως η κατάργηση των προηγούμενων συνόδων και πράγματι δεν ελήφθησαν υπόψη καθόλου οι κανόνες των οικουμενικών συνόδων.
Τέταρτον, η αποχή τεσσάρων τοπικών εκκλησιών που αποτελούν το 70 % των ορθοδόξων χριστιανών δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά και δημιουργείται σχίσμα εξαιτίας του Βαρθολομαίου, όπως έκανε ο Μεταξάκης με το νέο ημερολόγιο.
Πέμπτον, οι οκτώ μητροπολίτες που δεν υπέγραψαν πλανήθηκαν; Διαβάστε τις δηλώσεις τους για να βγάλετε συμπέρασμα, καθώς επίσης και άλλων παραδοσιακών θεολόγων, όπως του Τσελεγγίδη, διότι από τα κείμενα της συνόδου αυτό είναι πολύ δύσκολο, επειδή η οικουμενιστικοί τους σκοποί είναι καλυμμένοι δηλαδή είναι σαν να πιστεύεις κάτι που σου λέει ο διάβολος «ο πλανών την οικουμένην» (Αποκαλυψη 20,2) ενώ οφείλεις να ρωτήσεις πνευματικό οδηγό.
Έκτον, δεν ήταν όλοι μητροπολίτες, αλλά ορισμένοι επιλεγμένοι το 1/80, αλλά και να ήταν δεν ψήφιζαν και να διαφωνούσαν δεν λαμβάνονταν υπόψη για να μη χαλάσει η ομοφωνία. Αυτό δεν είναι παπισμός, που το επιβάλλουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Πολλοί αντιοικουμενιστές μητροπολίτες που τους κάλεσαν στη σύνοδο δεν πήγαν διότι είπαν «θα κάνουμε τις γλάστρες».
Έβδομον, ως τώρα γνωρίζαμε ότι οι ετερόδοξες ομολογίες είναι αιρέσεις, ενώ τώρα η σύνοδος αυτή υπέγραψε ότι αποδεχόμαστε τις ετερόδοξες εκκλησίες και κοινότητες «κοινότητες εννοούν την κάθε βλάσφημη και διεστραμμένη θρησκευτική ομάδα» ως ιστορικές εκκλησίες. Πουθενά δεν αναφέρονται ως αιρέσεις. Σε επόμενη σύνοδο είναι σίγουρο ότι θα τεθεί θέμα ενώσεως αφού είναι ιστορικές εκκλησίες. Γράφουν με στόμφο για την Ορθοδοξία για να παραπλανήσουν τους λίαν επιεικώς αφελείς, αλλά αδειάζουν μέσα στα κείμενα και το δηλητήριο της παναίρεσης του οικουμενισμού (αυτό είναι το σύστημα όλων των σεκτών και των αιρέσεων).
Όδγοον, αναγνωρίζεται ως ωφέλιμο το Π.Σ.Ε. στο οποίο συμμετέχουμε οι ορθόδοξοι και το οποίο αποτελείται κυρίως από προτεσταντικές κοινότητες με διάφορα ακατονόμαστα πιστεύω, με κοινή αποδοχή της «θεωρίας των κλάδων» δηλαδή ότι όλοι κατέχουν την αλήθεια και στο οποίο έχουν ληφθεί φοβερές αιρετικές αποφάσεις.
Ένατο, αναγνωρίζει τους θεολογικούς διαλόγους για τους οποίους φωτισμένοι πατέρες έχουν καταγγείλει πολλούς συμβιβασμούς περί πίστεως και αιρετικά ανοίγματα ενώ δεν έχουν φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα και εκεί έχουν συμφωνήσει ότι επειδή τα δόγματα μας χωρίζουν θα ενωθούμε και ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει.
Δέκατον, δεν ασχολήθηκε (όπως έκαναν όλες οι πραγματικά Άγιες Σύνοδοι), με τα προβλήματα τις εκκλησίας που είναι η αλλαγή του ημερολογίου, που έφερε φοβερό σχίσμα και η μάστιγα του οικουμενισμού που αναταράζει την εκκλησία και το ποίμνιο και συνεχώς κερδίζει έδαφος στους κόλπους της εκκλησίας και των ψευδοποιμένων.
Ενδέκατον, είναι και άλλα πολλά θέματα που αμαυρώνουν το πρόσωπο της ψευδοσυνόδου, που δεν έχουν τέλος και δεν θα έχει τέλος το ξεπούλημα της μητέρας ορθοδοξίας από τα τέκνα της που όμως δεν είναι τέκνα της, όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης «εξ ημων εξήλθον αλλ’ ουκ ήσαν εξ ημών, ει γαρ ήσαν εξ ημών μεμενήκεισαν αν μεθ’ ημών, αλλ’ ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών (1 Ιω. 2,19).
Δωδέκατον, αν προσέξει κανείς τα κείμενα και τα μηνύματα της συνόδου είναι μπερδεμένα, ασαφή και αντιφατικά (που μας θυμίζουν φυλλάδια ιεχωβάδων), όπως πχ στη μια παράγραφο γράφει μια είναι η εκκλησία η ορθόδοξη και στην άλλη λέει ότι και οι άλλες είναι εκκλησίες. Για αυτό και πολλοί πατέρες με καλή πρόθεση τα δέχονται με αγαθό λογισμό. Αλλά όμως σε θέματα πίστεως χρειάζεται ακρίβεια, διότι η πίστις είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ύπαρξής μας και οι Πατέρες μας αγωνίστηκαν και για ένα γιώτα «ι» όπως ομοούσιος- ομοιούσιος και δεν έκαναν κανέναν συμβιβασμό. Πως λοιπόν σημερινοί πατέρες, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, αντιπρόσωποι, προϊστάμενοι, θεολόγοι και τόσοι πιστοί ακολουθούν τον οικουμενισμό και τους οικουμενιστές και όλη αυτήν την προσπάθεια μαζοποιήσεως και πολτοποιήσεως των προσωπικών πιστεύω, των θρησκειών, των λαών και των αξιών εκτός αν πλέον δεν τους ενδιαφέρει η πίστη, η Εκκλησία, ο Θεός, ο Νόμος Του και το ποίμνιο, αλλά κοιτούν αξιώματα, οικονομικά οφέλη ή ακολουθούν από φόβο.
Αλλά εσύ μικρό ποίμνιο του Χριστού ούτε αξιώματα έχεις, ούτε οικονομικά οφέλη, αλλά έχεις πίστη δυνατή που δοκιμάζεται στο διωγμό της οικονομικής κρίσεως και έχεις ζήλο και αγάπη για το Χριστό και δεν θα πτοηθείς από το φόβο και δεν θα υποχωρήσεις στην πίστη σου, μόνο πρόσεξε από τους λυκοποιμένες με ένδυμα προβάτου, διότι ο Κύριος είπε: «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν» (Ιω. 10,5).

Μοναχός Παϊσιος Αγιορείτης