Προς Ηγουμένους Ι.Μ. Μεγ. Λαύρας και Ι.Μ. Χιλανδαρίου,
Δεν θα εμπλακώ στα φιλοφρονητικά και υποκριτικά προσχήματα του τύπου “Πανοσιολογιώτατε, Άγιε Καθηγούμενε” κλπ. Σας έφαγαν οι τίτλοι. Σας εμώραναν οι θρόνοι. Σας ετύφλωσαν οι του Ιούδα μοιχειακοί ενηγκαλισμοί και οι βλάσφημοι παπόφιλοι λιβανισμοί. Σας εφούσκωσαν οι δαιμονόπνευστες κολακείες οι οποίες νεκρώνουν την παραμικρή εναπομείνασα αίσθηση εγρηγόρσεως του “γρηγορείτε και προσεύχεσθε”, την οποία εγρήγορση οφείλατε να διατηρείτε ακέραια ως μοναχοί και ασκητές, αφιερωμένοι υποτίθεται στο εξαγιαστικό και υψοποιό τρίπτυχο: “νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών…”
Σεις απεμπολήσατε τα χαρίσματα, θάψατε τα μύρια τάλαντα και πετάξατε στο κενό των απόκρημνων Αθωνικών βράχων τον μοναχικό σας όρκο, ώ μεγαλόσχημοι προδότες και προβατόσχημοι λύκοι. Μην περιμένετε “λόγους ευγενείας” από μένα. Δεν έμαθα να γλείφω ή να κολακεύω, ούτε αρέσκομαι να γαργαλίζω “ώτα μη ακουόντων”. Ο “υβριστής” Πανταζής θα ξαναχτυπήσει, μα όσο κι αν χτυπάς την πέτρα, πέτρα παραμένει και ύδωρ χάριτος δεν βγαίνει παρά μόνο αν είσαι Μωυσής και εκπηγάσης από τον “απόκρημνον βράχον πλουσίαν πηγήν ύδατος”.
“Εις τούτον τον (Αθωνικόν) βράχον τον μαστιζόμενον από (οικουμενιστικάς) θυέλλας και λαίλαπας και λικνιζόμενον από το πολυτάραχον και πολύρροιβδον κύμα” (του Κολυμβαρίου) δεν θα βρούμε πλέον ίχνος Ορθοδοξόσπορου δικαιοσύνης (Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη).
Λάβατε τόσες άλλες αξιόλογες επιστολές με πόνο και αγάπη γραμμένες, μ’ ευγένεια και σεβασμό ντυμένες τις οποίες και αυτές πετάξατε στον κάλαθο των αχρήστων. Δυστυχώς δεν στάθηκαν ικανές να προσεγγίσουν και να ευαισθητοποιήσουν τας καρδίας των αείποτε τάχα “αγρυπνούντων υπέρ των ψυχών ημών”. Στου αιρεσιάρχου πατριάρχου σας το “δι’ ευχών” ανασταυρώνετε τον Υιόν και ποτίζετε Αυτόν όξος και χολή, την αποστάζουσα άφθονη και αρκετή από το αιματοβαμμένο σας πετραχίλι του μεγαλοσχήμου. Τί άλλο θα μπορούσα να προσθέσω ο πτωχός, ει μη μόνον την ΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ;
Δεν μονάσατε εσείς για την αγάπη του Χριστού, ουδέ για τον θείον πόθο της Περιβολάρισσας Παναγίας. Για πάρτη σας “αφιερωθήκατε” και ένδυμα προβάτου ενδυθήκατε, ω εγκάθετα πιόνια του Διεθνούς Σιωνισμού. Ιδού, αφίεται ο τόπος υμών έρημος! Χρηματοδοτείσθε από την Εωσφορική Μασονία και εμπλέκεσθε σε σκάνδαλα ουκ ολίγα. “Πονηροί και γόητες προκόπτοντες επί το χείρον”, σκάπτετε τον λάκκο των συγχρόνων μαρτύρων-ομολογητών, αλλ’ εκ Θεού Αδεκάστου και Εκδικητού θα τιμωρηθείτε, θα πέσετε και θα θαφτείτε στον ίδιο ακριβώς λάκκο τον οικουμενιστικό. “Εμή εκδίκησις, Εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος!”
Η Δακρυρροούσα Παντάνασσα, με μαχαιριά πισόπλατη σας εγκατέλειψε οικτρά την καταραμένη στιγμή που αποφασίσατε ερήμην αυτής να στιχουργήσετε παπικάς άδοντες τας μελουργίας, ύμνους Θεοπρεπείς προς κατάπτυστον υποδοχήν του Αιρεσιάρχου, Αντιχρίστου Πάπα το 2006 εν τω Πανσέπτω (“Πανσάπιο”) Οικουμενιστικώ Πατριαρχείω.
Σας αφιερώνω λόγια χρυσά, όχι δικά μου, μα του Παμμεγίστου Πατρός Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, σε δέουσα διασκευή από την καίρια και κρίσιμη Επιστολή Προς τον Συνεξόριστον αυτού Επίσκοπον Κυριακόν.
“Ήκουσα πολλά και δεινά δε διά τον φλύαρον και λατινόφρονα εκείνον ηγούμενον, τον της Λαυρίου Μονής,
τον οποίον εκάθισεν ο Αιρεσιάρχης Πατριάρχης εις τον θρόνον, ότι πολλά έθλιψε και εδίωξε τους αδελφούς μοναχούς,
οπού με εδεφένδευον, και δεν ηθέλησαν να συγκοινωνήσουν με αυτόν τον παναιρετικόν, από τους οποίους πολλοί και απέθανον εις την φυλακήν διά την ιδικήν μου αγάπην. Eκείνος, λέγω, ο προβατόσχημος λύκος, ο οποίος, έχει μεν σχήμα Ηγουμένου, μοιχός δε είναι κατά αλήθειαν. Διότι καθώς η γυνή ονομάζεται μοιχαλίς, όταν, ζώντος του ανδρός της, πάρη άλλον άνδρα, ούτω και αυτός εστί μοιχός ουχί κατά σάρκα, αλλά κατά πνεύμα” (το χοιρότερον).
Μοιχοί Μεγαλοηγούμενοι και μιχαλίδες Μονές! “Κερατώνετε” τον Νυμφίον σας Χριστό διότι, κατά τον όντως Άγιον Γέροντα Παϊσιον τον εξ’ υμών ορμώμενον των Αθωνιτών, “αγαπήσατε ξένη παπική αγκαλιά!” Πηδήσατε ΕΣΕΙΣ την Μάνδρα, εκπέσατε ΕΣΕΙΣ της Αληθείας και της ιεροσύνης και τολμάτε, ώ θρασύδειλοι της παναιρέσεως εραστές και άσπονδοι σιγονταρο-οικουμενιστές, να εγκαλείτε τους ήρωες της Πίστεως ημών, οι οποίοι στων Αγίων Πατέρων το “Δι’ ευχών” έπαυσαν το Μνημόσυνον του Πατριάρχου, καθώς εντέλλονται οι Ιεροί Κανόνες, καθώς εντέλλεται ο Κύριος Παντοκράτωρ: “Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε!”
Εσείς ξέρετε μόνο να αφορίζετε και να αποδίδετε κουτοπόνηρα το “επιτίμιον της ακοινωνησίας”… Ποιοί;;;Εσείς οι ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ, οι κοινωνούντες μετά ακοινωνήτων! Εφ’ όσον δεν ακούτε την κραυγαλέα Φωνή του Πιστού Λαού η οποία, δικαίως επιφέρει πάνω σας την επερχομένη Οργή του Θεού, εφ’ όσον δεν ακούτε τους Αγίους Πατέρας ημών, ΟΥΤΕ λοιπόν και αυτόν τον Λόγον του Θεού θα ακούσετε! Είστε ΑΔΙΚΟΙ. Και ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΘΕΙΤΕ! Δεν το λέγω εγώ, το πιστοποιεί, το διαβεβαιώνει και το κατακεραυνώνει ο Θεάνθρωπος Χριστός εν τω εκλεκτώ στόματι Αυτού, του Αποστόλου Παύλου:
“Τολμᾷ τις ὑμῶν, πρᾶγμα ἔχων πρὸς τὸν ἕτερον, κρίνεσθαι ἐπὶ τῶν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶν ἁγίων; οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοι τὸν κόσμον κρινοῦσι; καὶ εἰ ἐν ὑμῖν κρίνεται ὁ κόσμος, ἀνάξιοί ἐστε κριτηρίων ἐλαχίστων; οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν; μήτι γε βιωτικά; (πόσον μάλλον τα Δογματικά), βιωτικὰ μὲν οὖν κριτήρια ἐὰν ἔχητε, τοὺς ἐξουθενημένους ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τούτους καθίζετε. ΠΡΟΣ ΕΝΤΡΟΠΗΝ ΥΜΙΝ ΛΕΓΩ! Οὕτως οὐκ ἔνι ἐν ὑμῖν σοφὸς οὐδὲ εἷς ὃς δυνήσεται διακρῖναι ἀνὰ μέσον τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἀδελφὸς μετὰ ἀδελφοῦ κρίνεται, καὶ τοῦτο ἐπὶ ἀπίστων; (οικουμενιστών!) ἤδη μὲν οὖν ὅλως ἥττημα ὑμῖν ἐστιν ὅτι ΚΡΙΜΑΤΑ ΕΧΕΤΕ ΜΕΘ᾿ ΕΑΥΤΩΝ (κρίμα και κατάκριμα και αυτοκαταδίκη!), διατί οὐχὶ μᾶλλον ἀδικεῖσθε; διατί οὐχὶ μᾶλλον ἀποστερεῖσθε; ἀλλὰ ΥΜΕΙΣ ΑΔΙΚΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΕΡΕΙΤΕ (τους ομολογητάς τούτους μοναχούς της μεγάλης “τιμής παρά τοις Ορθοδόξοις!”), καὶ ταῦτα ἀδελφούς; (εις βάρος των) ἢ ΟΥΚ ΟΙΔΑΤΕ ΟΤΙ ΑΔΙΚΟΙ, ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΘΕΟΥ ΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΟΥΣΙ;” (Α’ Κορ. στ’ 1-9).
Συγκληρονόμοι του Πάπα, συμμέτοχοι του Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών, συνένοχοι του Αιρεσιάρχου υμών Βαρθολομαίου και συγκοινωνοί της παρανόμου, παναθλίας παρασυναγωγής εν Κολυμβαρίω, “οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν;” ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ πως έχουμε και εμείς οι Λαϊκοί εξουσία και εντολή από τον Τριαδικό ημών Θεό, να ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΥΜΕ Αγγέλους εξ’ ουρανού; Και οι Επίσκοποι ως “άγγελοι” χαρακτηρίζονται στο Ιερό Βιβλίο της Αποκαλύψεως. Και οι Ηγούμενοι, ως άγγελοι της Μονής λογίζονται. Και τί μ’ αυτό;
ΣΑΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΥΜΕ! Ιησούν ού φιλείτε! Ανάθεμα διπλό! ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ! Ο Κύριος εγγύς! Μετανιώσατε πριν να είναι πια αργά! Έχετε ακόμη περιθώριο. Έχετε καιρόν. Ανανήψατε. Διορθώσατε το ΚΑΚΟ. Επανορθώσατε την Μεγίστη αυτή ΑΔΙΚΙΑ για να βρείτε συγχώρεσε και σωτηρία. Ει δε μη, “ΕΡΧΟΜΑΙ ΤΑΧΥ!” Ο Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης, ΗΔΗ είναι εδώ, κατά μαρτυρίαν πάλιν του Αγίου Γέροντος Παϊσίου και τροχάει τη μάχαιρα αυτού ενώ θα ξεκινήσει πρώτα να κόβει τας κεφαλάς των δρακόντων δεσποτοκρατών, οικουμενιστών ιεραρχών, ιερέων και μοναχών…
Όσο για εσάς, αγαπητοί και φίλτατοι πατέρες, μοναχοί και αδελφοί, τώρα πια οι νηστείες σας, οι αγρυπνίες σας κι οι ολονύκτιες προσευχές σας, πιάνουν τόπο, σε «Κρανίου Τόπο». Τόπος Αγιάσματος υμών ο Άθω, νυν δε τόπος Μαρτυρίου… “Έστησαν τα τριάκοντα αργύρια”, οι καθηγούμενοι υμών, “την τιμήν του Τετιμημένου!” ΤΙΜΗ ΣΑΣ, Αγιορείται μοναχοί, τιμή σας και παράσημά σας Αγιοπνευματικά! Καύχημα και στεφάνια ιστορικά! Μεθ’ ημών ο Θεός! Χαίρετε και πάλιν ερώ, ΧΑΙΡΕΤΕ, ότι μεθ’ ημών ο Θεός!
Σας συμπαραστεκόμαστε ακόμη και οι πιστοί του εξωτερικού και ας μη σας γνωρίζουμε προσωπικώς, κατ’ όψιν. Βλέπουμε τα χαριτόβρυτα ασκητικά πρόσωπά σας στην οθόνη της τηλεοράσεως και του υπολογιστή μας, και φιλούμε μετά δακρύων την οθόνη, κι ας μας πουν τρελλούς, “καθ’ ότι η τιμή, επί το πρωτότυπον διαβαίνει!” Κι’ αν δεν γνωριζόμαστε κατ’ ιδίαν, σας γνωρίζουμε καλά, σας επιστάμεθα λίαν! Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένοι των Αγίων Πατέρων τα Ιερά και τις ευωδιάζουσες και μυροβλύτισσες κάρες των Μυρίων αγιασμένων Ασκητών στα υπόγεια των Μονών τα σκοτεινά, ξεπροβάλει η πανίερη μορφή σας, με δίστομη μάχαιρα του Πνεύματος και Λόγχη της Αληθείας, με “κόψη που με βιά μετράει την γη” την πεπατημένη της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης, τη ζυγίζει, την μετράει και την βρίσκει απελπιστικώς ελλειπή.
Οι προδότες της Πίστεως Οικουμενιστές, θα ντροπιαστούν και πάλι, θα ηττηθούν. Οι από πρώτο χέρι χαμένοι «θα χαθούν από προσώπου του Θεού και οι δίκαιοι ευφρανθήσονται». Ο Θεός «κακούς κακώς απωλέσει» και ας έχουν αντίθετη επωνυμία οι εκδικάζοντες ηγούμενοι εν “εκκλησία πονηρευομένων”, “εν βουλή ασεβών, εν οδώ αμαρτωλών αιρετικών και καθέδρα λοιμών”, “ότι μολυσμόν έχουσι τα Μυστήρια, ΚΑΝ ‘ορθόδοξος’ ει ο αναφέρων…” (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης).
Εσείς, αγαπητοί πατέρες, εφαρμόζετε το θέλημα του Θεού. Εφαρμόζετε την Ιερά Πατερική Παράδοση. Κάνετε το εκκλησιολογικό, ιερατικό σας καθήκον. Διαθέτετε την πανίερη “εβδόμη αίσθηση” του παναρχαίου Αγιοπατερικού κώδικα Απομακρύνσεως από φθοροποιιών ποιμένων: “ἀλλοτρίῳ δὲ ΟΥ ΜΗ ἀκολουθήσουσιν, ἀλλὰ ΦΕΥΞΟΝΤΑΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥ!” Και φύγατε και ξεφύγατε από τα λυσσασμένα δόντια του λύκου! “ὅτι οὐκ οἴδασιν τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν!” Δεν αναγνωρίζετε την παναιρετικήν και βλάσφημον φωνήν των οικουμενιστών! Δεν τους αναγνωρίζετε εσείς ως “κανονικούς επισκόπους” αλλ’ ως “ψευδοδιδασκάλους, ψευδοποιμένες και λυκοποιμένες”.
Κρατάτε ασφαλώς την καθοριστική κλείδα και «το απ’ αιώνος απόκρυφον» μυστήριο να παραδίδεστε ολοκληρωτικώς στο προαιώνιο θέλημα του Θεού, το οποίον εκφράζεται στο Διαχρονικό “Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών!”. Βιώνετε βαθύτατα το ανυπέρβλητο ψυχικό μεγαλείο της Αγιοπνευματικής και υπέρτατης χαράς να διώκεσθε ένεκεν του Λατρευτού σας Χριστού, ένεκεν του ονόματος Αυτού, της αγάπης Αυτού και της Αληθείας Αυτού, την οποία υπηρετείτε, διακονείτε και δεν επιτρέπετε σε κανέναν πωρωμένο ιερωμένο, ασχέτως βαθμού, να την διαφθείρει. Ζει, Κύριος ο Θεός!
Παραλλήλως γεύεσθε και πίνετε το πικρότατο ποτήριο της διώξεως και συκοφαντίας, όχι από απίστους και αθέους, όχι από Νέρωνες και Καλιγούλες, αλλά… κρίμασιν οις οίδεν Κύριος, από “εν Χριστώ” υποτίθεται αδελφούς, από ηγουμένους και πνευματικούς, σταυρώνεστε από συσταυρωμένους κάποτε μοναχούς τω της ασκήσεως και αυταπαρνήσεως Σταυρώ. Απορώ, οδύρομαι, θρηνώ. “Καϊν, Κάϊν, πού είναι οι αδελφοί σου;”
Αγαπητοί μας μοναχοί, ιερομόναχοι και Αγιορείτες πατέρες! Σας απευθύνουμε τον παρόντα θερμότατο και αγωνιστικότατο εν Κυρίω χαιρετισμό, από την μακρυνή Αυστραλία:
Χαίρετε δεδιωγμένοι μας αδελφοί!
Χαίρετε Μακάριοι Μοναχοί!
Χαίρετε Χαράν Χριστού, πεφιλημένοι Θεόφιλοι Αγιορείται!
Τώρα γίνεσθε αληθινά μακάριοι, τρισμακάριοι και μακαριστοί.
“Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν!”
“Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.”
Χαίρετε πατέρες έντιμοι και διαλεχτοί! “Τους τοιούτους εντίμους έχητε!”
Χαίρετε τιμιότατοι μοναχοί! “Νυν δε αξιούσθε της τιμής παρά τοις Ορθοδόξοις!”
“Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν.”
῾”Υμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς Αθωνικῆς γῆς”, το άλας της Ορθοδοξίας!
“Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ Ορθοδόξου Κόσμου! Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ἀγίου ὄρους κειμένη!”
“Οὕτω λαμψάτω τὸ (Αγιοπατερικόν) φῶς ὑμῶν, (της Αποτειχίσεως ὑμῶν) ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς!”
Δοξάζουμε λοιπόν και ημείς, τον Επουράνιον Πατέρα ημών! Δόξα Σοι, ο Θεός ημών, δόξα Σοι! Δόξα Σοι, Παναγία Τριάς! Τριάς Αγία Δόξα Σοι! Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η Κτίσις, δόξα σοι!
Υστ. Στερνή παράκληση: Θυμηθείτε και εμάς εδώ στην οικουμενιστική έρημο της Αυστραλίας, που στενάζουμε κάτω από την τυρρανία του βλασφήμου (και βαρέως ασθενούντος) Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού. Όπως κάνατε και εσείς, προς δόξαν Θεού, παύσαμε και εμείς εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του. Κατ’ άκραν δε οικονομίαν, κατ’ άγνοιαν παιδικήν και μικροτάτην ηλικίαν, κοινωνούμε τα τέκνα μας σε αραιά διαστήματα, κατόπιν ευλογίας του πνευματικού μας, ίνα λάβωσιν χάριν και έλεος.
Αναμένουμε τώρα και ευελπιστούμε εν Κυρίω, ότι θα μας θυμηθείτε και θα μας επισκεφτείτε, να χαρείτε για όνομα του Θεού και για την αγάπη της Φιλτάτης Αγίας μας Ορθοδοξίας, να έλθετε (καλώς ορίσατε!) να μας εξομολογήσετε, να μας κοινωνήσετε κι ορφανούς ΜΗ μας αφήσετε, ότι τρεφόμαστε από τα ψυχία της δικής σας τραπέζης… Ζούμε στον καιρό που κοσκινίζεται και διαχρίζεται η ήρα από το σιτάρι! Ζούμε στον καιρό που προφήτεψε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ότι στις ημέρες του Αντιχρίστου, θα χρειαστεί να ταξιδέψεις από τη μία χώρα στην άλλη για να βρεις ευσεβή, Θεοσεβή, Ορθόδοξο ιερέα!
Ως έσχατος πάντων, πανθαμαρτωλός και ανάξιος θεολόγος, (με μικρό “θ” πάντοτε), σας υπενθυμίζω και υπογραμμίζω ότι δεν τίθεται θέμα “παραβιάσεως εκκλησιαστικών ορίων” ούτε “εισπήδησις” εις ξένην Μητρόπολιν διότι ζούμε ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΔΙΩΓΜΟΥ της Πίστεως! Όταν δημοσίως, γυμνή τη κεφαλή, κηρύσσεται μία αίρεσις, η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, τότε οι ως άνω περιοριστικοί Κανόνες ΔΕΝ ισχύουν, αλλά το “κηρύξατε το (Ορθόδοξον) Ευαγγέλιον πάση τη κτίση”, καθότι η Εκκλησία του Χριστού ΟΥΚ έστιν επισκοποκεντρική (ανθρωποκεντρική) αλλά ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΗ!
Εσείς έχετε τον Χριστόν. Αυτοί έχουν τον χρυσόν. Αυτοί έχουν τους Οίκους, εμείς έχουμε τον Ένοικον. “Τούτον τον Οίκον, στερέωσον Κύριε!” “Δος μοι τούτον τον Ξένον” στους ξενιτεμένους της Αυστραλίας, της Γερμανίας, του Καναδά και όπου γης Αποτειχισθέντες αδελφούς, διά την αγάπην και την δόξαν του Χριστού! Αμήν, γένοιτο!
Νικόλαος Πανταζής και οι συν εμοί Αποτειχισθέντες αδελφοί
Μελβούρνη, Αυστραλία