«Θὰ δοκιμαστεῖ σκληρὰ ὁ κάθε Ἕλληνας ποὺ δὲν θέλει νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ ρινόκερο»!
. Τὸ ὅτι ἡ κοινωνία μας ὑποφέρει ἀπὸ μακρόχρονη βαριὰ ἀσθένεια εἶναι ἡλίου φαεινότερο. Λόγῳ ἀκριβῶς τῆς βαριᾶς μας ἠθικῆς καὶ κοινωνικῆς ἀσθένειας καταντήσαμε ἕρμαιοι χειραγωγήσεων. Αὐτὴ ἡ πρόσφατη τρέλλα μὲ τὰ pokemon εἶναι ἕνα ἀκόμη σύμπτωμα τῆς κατάστασής μας. Ἡ δωρεὰν ἐφαρμογὴ «Pokemon Go» γιὰ «ἔξυπνα» κινητὰ τηλέφωνα ἔχει προκαλέσει «φρενίτιδα» σὲ χιλιάδες χρῆστες στὴν Ἑλλάδα. Οἱ παῖκτες ἐπιδίδονται σὲ ἕνα πρωτοφανὲς ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνο κυνήγι «τεράτων» στοὺς δρόμους, στὶς πλατεῖες, ἀλλὰ καὶ στὶς ἐκκλησίες καὶ στὰ νεκροταφεῖα τῶν πόλεων! Κάποτε σχῆμα λόγου ἦταν τὸ «κυνήγι τῶν μαγισσῶν». Σήμαινε ὅτι κυνηγᾶ κάποιος τὸ παράλογο, τὴ χίμαιρα. Τώρα ἄνθρωποι, κυρίως νέοι, κυνηγοῦν «τέρατα» μέσα στὴν εἰκονική τους πραγματικότητα…
. Ἡ τρέλλα (στὴν κυριολεξία) τοῦ ἠλεκτρονικοῦ κυνηγιοῦ «τεράτων», μέσα ἀπὸ τὰ smartphone, προκαλεῖ ἐθισμὸ καὶ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ ψυχώσεις, ἀκόμη καὶ σὲ ἐγκληματικὲς διαθέσεις. Βεβαίως ἡ ἑταιρεία ποὺ εἰσήγαγε τὸ κυνήγι τῶν pokemon καὶ χειραγωγεῖ στὸ παιχνίδι της χιλιάδες νέων ἀνθρώπων κερδίζει τεράστια ποσά. Τὸ τελευταῖο διάστημα ἡ χρηματιστηριακὴ ἀξία της ὑπολογίζεται ὅτι ἀνέβηκε κατὰ ἐννέα δισεκατομμύρια Εὐρώ…
. Ἡ χειραγώγηση μιᾶς κοινωνίας εἶναι ὅ,τι χειρότερο μπορεῖ νὰ τῆς συμβεῖ… Γίνονται τὰ μέλη της ὅπως τὰ παιδιὰ τοῦ Χάμελιν, στὸν μαγικὸ αὐλὸ τοῦ παραμυθιοῦ τῶν ἀδελφῶν Γκρίμ… Καὶ γιατί συμβαίνει; Μία ἀπάντηση δίνει ὁ δημιουργὸς τοῦ θεάτρου τοῦ παραλόγου Εὐγένιος Ἰονέσκο. Σὲ μία διάλεξή του, ποὺ ἔδωσε τὸ 1961, σημειώνει:
. «Τὰ ἀγχωμένα, πολυάσχολα ἄτομα, ποὺ τείνουν σὲ ἕνα σκοπό, ποὺ δὲν εἶναι ἀνθρώπινος σκοπὸς ἢ ποὺ εἶναι μόνο μία αὐταπάτη, ξαφνικὰ μποροῦν, στὸν ἦχο ποιὸς ξέρει ποιᾶς σάλπιγγας, στὸ κάλεσμα ὁποιουδήποτε τρελλοῦ ἢ δαίμονα, νὰ ἀφεθοῦν νὰ παρασυρθοῦν ἀπὸ ἕναν παραληρηματικὸ φανατισμό, ἀπὸ ἕνα ὁποιοδήποτε βίαιο ὁμαδικὸ πάθος ἀπὸ μία λαϊκὴ νεύρωση. Οἱ πιὸ διαφορετικοὶ ρινοκερισμοί, τῆς δεξιᾶς καὶ τῆς ἀριστερᾶς, οἱ πιὸ διαφορετικοὶ μεταξύ τους, ἀποτελοῦν ἀπειλὲς ποὺ βαραίνουν σὲ μία ἀνθρωπότητα ποὺ δὲν ἔχει χρόνο νὰ σκεφθεῖ, νὰ ἔρθει στὰ σύγκαλά της».(Βλ. σχ. Nuccio Ordine «Ἡ χρησιμότητα τοῦ ἀχρήστου», Ἔκδ. Ἄγρα, Ἀθήνα 2014, σελ. 106-108).
. Ὁ Ἰονέσκο, ποὺ βίωσε στὸ Ἅγιον Ὄρος τὴν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα, στὸ ἀριστούργημα τοῦ «Ρινόκερος» περιγράφει τὸν ἄνθρωπο ποὺ χάνει τὴν ἀνθρωπιά του, ποὺ ἀποκτηνώνεται καὶ γίνεται παχύδερμο. Στὴν κατάσταση αὐτὴ καλεῖ τὸν καθένα μας νὰ κραυγάζει πρὸς τοὺς ρινόκερους: «Ἐγὼ δὲν θὰ γίνω ποτὲ δικός σας. Δὲν θὰ σᾶς ἀκολουθήσω… Θὰ μείνω αὐτὸ ποὺ εἶμαι! Εἶμαι ἄνθρωπος!… Θὰ ὑπερασπιστῶ τὴν ὕπαρξή μου κόντρα σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο! Νιώθω εὐθύνη ἔναντι ὅσων μένουν ἄνθρωποι. Δὲν μπορῶ νὰ μείνω ἀμέτοχος. Θὰ συνεχίσω νὰ ἀγωνίζομαι μέχρι τέλους!».
. Μὲ ἄλλο τρόπο περιγράφει τὸ 1938 –προβλέπει καλύτερα– τὴ σημερινὴ κατάσταση ὁ στοχαστὴς καὶ ποιητὴς Γιῶργος Σαραντάρης, στὸ φιλοσοφικό του δοκίμιο «Ἡ παρουσία τοῦ ἀνθρώπου»:
. «Οἱ ἔννοιες Ἀνατολὴ καὶ Δύση θὰ φανοῦν σιγὰ- σιγὰ ἀοριστίες, ἀκόμα καὶ ἀπὸ μίαν ἄποψη πολιτική. Δὲν θὰ ἀντικρύζουμε πιὰ στὸ μέλλον ἄτομα Εὐρωπαϊκὰ καὶ ὄχι Εὐρωπαϊκά, ἄτομα τῆς Δύσης καὶ ἄλλα τῆς Ἀνατολῆς… Θὰ ὑφίσταται μονάχα ὁ χωρισμὸς ἀνάμεσα σὲ ἄτομα καὶ λαοὺς ποὺ πιστεύουν καὶ σὲ ἄλλα ποὺ δὲν πιστεύουν. Ὅσοι πιστεύουν, ἄτομα καὶ λαοί, ἀναγκαία θὰ περάσουν ἀπὸ τὴ δοκιμασία τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ θὰ πιστέψουν στὸν μόνο Θεάνθρωπο, στὸν Χριστό. Οἱ ἄπιστοι μὲ ψέματα θὰ ἀμύνονται, μά, ὅπως εὔκολα κατανοεῖται, ὅσο θὰ αὐξάνει ὁ πολιτισμός, μία τέτοια ἄμυνα θὰ γίνεται πιὸ χαλαρή, σὰν ἀντίδραση ὁπού χάνει τὴν ἔντασή της γιατί δὲν ἀνταποκρίνεται σὲ καμιὰ ἀπαίτηση τῆς πραγματικότητας καὶ μονάχα συντηρεῖται μὲ τὴν τροφὴ ποὺ λαβαίνει ἀπὸ τὴν ἀσθένεια (ἔμφυτη, ἂν καὶ τυχαία ἀσθένεια) τῆς ζωώδικης δικῆς μας φύσης». (Γ. Σαραντάρη, «Δοκίμια γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου», Ἔκδ. Εὐθύνη, Ἀθήνα, 1999, σελ. 47).
. Ἡ ἀθλία μας κατάσταση, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀνοχὴ ἂν ὄχι στὴν ἀποδοχὴ σὲ ὅ, τι μᾶς ἐπιβάλλεται ἀπὸ τοὺς κανόνες τῆς παγκοσμιοποίησης, θὰ γίνει χειρότερη ἂν περιοριστεῖ ἡ ἐνημέρωσή μας, ἂν αὔριο κλείσουν τηλεοπτικοὶ καὶ ραδιοφωνικοὶ σταθμοὶ καὶ μεθαύριο ἔντυπα, ποὺ σήμερα ἀποτελοῦν πνευματικὲς ὀάσεις. Τότε θὰ ἔχουμε ἀπὸ τὴ μία νὰ παραδέρνει τὸν ἄνθρωπο ἡ Σκύλλα τῆς ἀδιαφορίας περὶ τὰ πνευματικὰ καὶ τοῦ δίχως νόημα συνεχοῦς τρεξίματος, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ Χάρυβδη τῆς μονομεροῦς ἰδεολογικῆς ἐνημέρωσης. Οἱ ἡμέρες ποὺ ἔρχονται ἀπὸ κάθε ἄποψη – κοινωνική, ἠθική, οἰκονομική, πολιτική, ἐκκλησιαστική– θὰ εἶναι γιὰ τὴν Πατρίδα μας πολὺ δυσκολότερες καὶ θὰ δοκιμαστεῖ σκληρὰ ὁ κάθε Ἕλληνας ποὺ δὲν θέλει νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ ρινόκερο.-
Γ. Ν. Παπαθανασόπουλος