Όλοι οι Άγιοι, μας διδάσκουν πόσο κακό κάνει η αμαρτία στον άνθρωπο και τι δυνάμεις έχει πάνω μας. Κανένας δε μπορεί να μας απαλλάξει από τα πάθη μας και κανένας δε μπορεί να μας απαλλάξει από τις ροπές προς την αμαρτωλή ζωήπαρά μόνο Ένας. Μόνο Ένας, τον οποίο πρέπει να τον βάλουμε Αρχηγό στη ζωή μας με την Ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με» ώστε να εξαφανίζουμε, να εξολοθρεύουμε τις παγίδες του διαβόλου. Η Ευχή είναι η δυνατότερη προσευχή.
Είναι κόλπο του διαβόλου και δηλώνει απειρία πνευματική το να λέμε στον εαυτό μας ότι δεν έχουμε χρόνο να προσευχηθούμε. Είναι λόγος απειρίας αλλά και αμαρτωλός λόγος, διότι έχουμε καθημερινά χρόνο να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, πράγματα που δεν είναι άξια καν να τα αναφέρουμε, πράγματα που δεν προσφέρουν τίποτε. Όμως για να προσευχηθούμε, λέμε ότι δεν έχουμε χρόνο. Βεβαίως το σημαντικότερο από όλα αυτά είναι όχι ο τακτικός χρόνος προσευχής (πρωινή, απογευματινή ή βραδυνή προσευχή), αλλά η κάθε στιγμή να είναι προσευχή μας, με την επίκληση της Ευχής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Τότε αδελφοί μου, θα απαλλαγούμε από το σκοτάδι και γενικότερα από τις ψυχικές και σωματικές ασθένειες!
Σε αυτό μας βοηθά το κομποσκοίνι το οποίο είναι ένα εργαλείο προσευχής, δεν είναι αυτοσκοπός. Το έχουμε στα χέρια μας για να βοηθάει το νου να συγκεντρώνεται στα λόγια της Ευχής, στο «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Το κομποσκοίνι λοιπόν είναι ο φακός, με τον οποίο σιγά-σιγά θα αρχίσει να φωτίζεται ο εσωτερικός μας κόσμος, να δούμε και ως τυφλοί να ανακράξουμε κάποια στιγμή «δόξα τω Θεώ που φωτίστηκα, δόξα τω Θεώ που είδα!».
Αν πραγματικά αδελφοί μου δούμε -και αυτό θα γίνει μόνο δια της προσευχής- τότε θα αρχίσουμε να αποκτούμε λίγο-λίγο διάκριση. Η Διάκριση! Ξέρετε, πολλοί Πατέρες την θεωρούν τη μεγαλύτερη των αρετών. Διάκριση θα πει ο ηγεμών νους να παίρνει κατευθείαν από τον Θεό πληροφορία και να ξέρει ανά πάσα στιγμή ποιό είναι του Θεού και ποιό είναι του διαβόλου, ανά πάσα στιγμή να ξέρει, αυτό που θα κάνει ότι είναι ευλογημένο από τον Κύριο.
Επειδή στην αρχή της πνευματικής μας ζωής, αλλά και σε όλη μας τη ζωή, δεν έχουμε τη διάκριση να ξέρουμε ποιό είναι το σωστό και ποιό είναι το λάθος, στην πνευματική μας ζωή χρειάζεται ο εξομολόγος και ο πνευματικός, ο οποίος θα μας συμβουλεύσει. Εκείνος με την διάκριση που έχει θα μας λέει και κάθε φορά ποιό είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε.
Αδελφοί μου, αν πραγματικά αρχίσουμε να φωτιζόμαστε από τον Θεό και φωτίζεται ο νους μας και βλέπουμε, τότε δε θα κάνουμε λάθος επιλογές και στην καθημερινότητά μας. Θα προσέξουμε πάρα πολύ η καθημερινότητά μας να είναι κατά τον Θεό, να είναι ευλογημένη από τον Κύριο. Μέσα μας να επιλέξουμε αδελφοί μου, σε ποιά ζωή θέλουμε να ζήσουμε. Αν θέλουμε να ζήσουμε σε αυτόν τον κόσμο η αν θέλουμε να πολιτευόμαστε εδώ και να είμαστεεγγεγραμμένοι στην ουράνια πολιτεία. Είναι θέμα λογισμού. Όπως δηλαδή δεν μπορεί χριστιανός να επιλέξει άθεο άνθρωπο να τον κυβερνήσει, έτσι δε μπορούμε και μέσα μας να επιτρέψουμε να επικρατήσουν άθεοι λογισμοί. Γιατί προσβάλλουν την ελευθερία μας, προσβάλλουν τον Θεό, προσβάλλουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που έχουμε μέσα μας!
Θα πρέπει σε όλη τη φάση της ζωής μας, στην καθημερινότητά μας, να είμαστε προσεκτικοί. Να παραδειγματιζόμαστε από τους νηπτικούς Πατέρες και τον ζήλο τους για νήψη και προσευχή. Δεν είναι καθήκον μόνο των πατέρων του Αγίου Όρους και της παλαιάς εποχής. Πρέπει στην καθημερινότητά μας να ελέγχουμε τους λογισμούς, για να μπορούμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού πάντοτε. Αμήν!
Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης,
Γραπτό Κήρυγμα (Κυριακή Ζ' Ματθαίου)