Εἶναι ἀδύνατον ὁ νοῦς νά μήν προβληθεῖ ἀπό λογισμούς, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος πού ἀγωνίζεται ἔχει τή δύναμη νά τούς δεχθεῖ ἤ νά τούς ἀπορρίψει.
Ἡ γέννηση τοῦ λογισμοῦ μέσα μας δέν ἐξαρτᾶται ἀπόλυτα ἀπό ἐμᾶς. Ἡ ἀποδοχή ὅμως ἤ ἡ ἀπόρριψή τους, εἶναι θέμα τῆς δικῆς μας ἐπιλογῆς.
Εἴπαμε ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά μήν ἔλθουν στό νοῦ μας διάφοροι λογισμοί. Δέν πρέπει ὅμως νά ρίξουμε ὅλο τό φταίξιμο στήν ἔφοδο τῶν λογισμῶν ἤ στά πονηρά πνεύματα πού τούς σπέρνουν μέσα μας. Γιατί, ἄν δεχθοῦμε αὐτό τό πράγμα, τότε καταργοῦμε τήν ἐλεύθερη βούληση καί τόν ἑκούσιο ἀγώνα γιά τήν πνευματική προκοπή μας.
Νομίζω ὅμως ὅτι μποροῦμε, ὥς ἕνα σημεῖο, νά ἐλέγχουμε τήν ποιότητα τῶν λογισμῶν μας καί νά ἀφήνουμε τήν καρδιά μας νά γεμίσει εἴτε μέ ἅγιες καί πνευματικές σκέψεις, εἴτε μέ γήινες.
Γι' αὐτό διαβάζουμε καί μελετᾶμε συνεχῶς τίς Ἅγιες Γραφές, ὥστε νά ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά ἀναμοχλεύουμε μέσα μας τά πνευματικά πράγματα.
Ψάλλουμε συχνά τούς Ψαλμούς τῆς μετανοίας, γιά νά κρατοῦμε ζωντανή τή συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Κάνουμε ἀκόμα μέ προθυμία ἀγρυπνίες καί νηστεῖες καί προσευχές, γιά νά ταπεινώνεται ὁ λογισμός καί νά μή νοιάζεται γιά τά γήινα πράγματα, ἀλλά νά ἀσχολεῖται μέ τά οὐράνια.
Διότι, ἄν ἀμελήσουμε αὐτά τά ἔργα καί ζοῦμε μέ ἀπροσεξία, ἡ ψυχή θά σκληρυνθεῖ ἀπό τή ρυπαρότητα τῆς ἁμαρτίας καί εἶναι βέβαιο ὅτι τελικά θά στραφεῖ πρός τίς σωματικές ἀπολαύσεις καί θά ἐκπέσει.
Συνομιλία μέ τόν Ἀββᾶ Μωϋσῆ,
ἐκ τοῦ βιβλίου:
Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου
Τόμος Α΄
Ἐκδόσεις: "ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"