Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:
«Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι μνημονεύαμε τότε που δεν είχε γίνει ακόμη Σύνοδος, ούτε είχε συνοδικώς εκφωνηθεί το αιρετικό δόγμα και ο αναθεματισμός των ορθοδόξως φρονούντων. Και, πριν υπάρξει αυτή η ξεκάθαρη ομολογία και αποδοχή της αιρέσεως από τους Επισκόπους, δεν ήταν ασφαλές να αποκοπούμε τελείως από τους παρανόμους, αλλά μόνον να αποφεύγουμε τη φανερή και δημόσια εκκλησιαστική επικοινωνία με αυτούς, να τους μνημονεύουμε δε κατ’ οικονομίαν μέχρι κάποιο χρονικό διάστημα.
Από την ώρα όμως που έγινε φανερή και ξεκάθαρη η αιρετική διδασκαλία, και μάλιστα κατοχυρώθηκε συνοδικώς, πρέπει και συ και όλοι οι Ορθόδοξοι να αποφύγετε με παρρησία κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τους κακοδόξους και να μην μνημονεύετε κάποιον από αυτούς οι οποίοι συμμετείχαν στην Σύνοδο, ή είναι ομόφρονες με τις αποφάσεις της…
Επειδή ο ιερός Χρυσόστομος εχθρούς του Θεού δεν χαρακτήριζε μόνον τους αιρετικούς, αλλά και αυτούς οι οποίοι επικοινωνούν εκκλησιαστικά μαζί τους» (Επιστολή 39. Θεοφίλω ηγουμένω, Φατούρος, σελ. 113, στιχ. 51. PG 99, 1045D. ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Β, σελ. 196).
π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος (σὲ συμφωνία μὲ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές):
«Βέβαια, μέχρι τώρα ο “λαϊκός οικουμενισμός” δεν είχε την παραμικρή συνοδική και ως εκ τούτου εκκλησιαστική και εκκλησιολογική νομιμοποίηση.
(σ.σ.: Τὴν εἶχε, διότι ἔχουν γίνει ἑκατοντάδες Σύνοδοι, κηρυττομένου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ οἱ συνεδριάζοντες Ἐπίσκοποι δὲν τὸν κατεδίκαζαν, πρᾶγμα ποὺ ἐκκλησιαστικὰ εἶναι ταυτόσημο μὲ τὴν ἀποδοχή του. Ἀλλ΄ ἂς εἶναι).
Είναι προφανές ότι η περιφρόνηση της μέχρι σήμερα ομόφωνης και πάγιας πατερικής, κανονικής και εκκλησιαστικής παράδοσης δεν ήταν δυνατόν να θεμελιωθεί σε κανένα Δογματικό ή Συμβολικό κείμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, σε καμία συνοδική απόφαση. Όσοι, λοιπόν, ενεργούσαν αντίθετα σε αυτή την ορθόδοξη παράδοση ήσαν πάντοτε εκτεθειμένοι στην εκκλησιαστική συνείδηση των πιστών ως παραβάτες των ιερών κανόνων και επιλήσμονες των αρχιερατικών υποσχέσεών τους, είχαν μεν την κάλυψη της εξουσίας, αλλά δεν είχαν τη σκέπη της θεολογίας. Η έλλειψη αυτή τους εξέθετε και δεν τους επέτρεπε να προχωρήσουν όσο και όπως θα ήθελαν.
Δυστυχώς, όμως τώρα τα δεδομένα αλλάζουν!» (ἐδῶ).
Κι ἀφοῦ ὅλα πιὰ ἄλλαξαν μετὰ τὴν "Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο", γιατί, πάτερ μου, ἐσὺ κι οἱ ὑπόλοιποι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς "μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια" προσπαθεῖτε νὰ βρεῖτε φόρμουλα, ὥστε νὰ δικαιολογήσετε τὴν παραμονή σαςσὲ κοινωνία μὲ τοὺς καὶ Συνοδικῶς πλέον Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Τὸ νὰ ἐξηγήσετε τοὺς λόγους ποὺ δὲν σᾶς ἐπιτρέπουν προσωπικῶς νὰ Διακόψετε τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν, εἶναι κατανοητό, ἀλλὰ τὸ νὰ ἀλλοιώνετε τὴνδιδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ καλύψετε τὴν ἀδυναμία σας αὐτή, ποιά ἐξήγηση ἔχει;
Καταλάβετέ το· δὲν σᾶς πιέζουμε νὰ ἀποτειχιστεῖτε! Αὐτὸ εἶναι δική σας εὐθύνη. Δὲν σᾶς ἐλέγχουμε γι' αὐτό, ποὺ εἶναι θέμα τῆς ἐλευθερίας σας. Ἐκεῖνο ποὺ λέμε εἶναι, πὼς διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καταδικασμένους ἢ μὴ καταδικασμένουςἀπὸ σύγχρονη Σύνοδο. Αὐτὸ δὲν μπορεῖτε νὰ τὸ παραβλέπετε καὶ νὰ διδάσκετε ἄλλα. Εἶστε, λοιπόν, ἐλεύθεροι νὰ μὴν τὸ ἐφαρμόζετε, ἀλλὰ δὲν εἶστε (ὡςὈρθόδοξοι Ποιμένες) ἐλεύθεροι νὰ μὴν διδάσκετε τὴν Διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεως τῶν αἱρετικῶν, ποὺ εἶναι ἡ στάση καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων στὸ συγκεκριμένο θέμα.
Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση