Ἡ Οἰκουμενιστικὴ παναίρεση εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ἐπεκτείνεται καὶ προκαλεῖβάναυσα τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἀντιδράσεις ἐναντίον τῶν κακοδόξων Οἰκουμενιστῶν νὰ αὐξάνονται καὶ οἱ πιστοὶ νὰ ἀποφασίζουν νὰ μὴν ὑπακούουν στὶς συμβουλὲς τῶν «ἀντι-Οἰκουμενιστῶν», ποὺ ἀποδείχτηκαν δίγλωσσοι καὶ εἶναι συνυπεύθυνοι γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως.
Δυστυχῶς τόσα χρόνια μὲ δαιμονιώδη ἐπιμονὴ διαστρέφουν οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» τὴν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση ὡς πρὸς τὴν στάση τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, χρησιμοποιώντας –γιὰ νὰ ἀποτρέψουν τοὺς πιστοὺς νὰ μιμηθοῦν τοὺς Ἁγίους μας– ἐκβιαστικὰ καὶ ἀντορθόδοξαὀρθολογιστικὰ διλήμματα.
Τὸ φοβερότερο ὅλων (γιὰ τὸ ὁποῖον ἡ εὐθύνη τους ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἶναι μεγάλη) ἔγκειται στὸ ὅτι διδάσκουν πὼς ἡ ἐπικοινωνία μετὰ τῶν αἱρετικῶν δὲν σχετίζεται μὲ τὴν σωτηρία μας! Εἴτε κοινωνεῖ κανεὶς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἴτε ὄχι,εἴτε λαμβάνει ἀπ’ αὐτοὺς τὰ μυστήρια εἴτε ὄχι, εἴτε ἔχει ὡς συμβούλους καὶ πνευματικοὺς Οἰκουμενιστὲς Ποιμένες εἴτε ὄχι, αὐτὸ εἶναι ἀδιάφορο, ἀρκεῖ ὁ ἴδιος νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος καί, ἐὰν μπορεῖ, νὰ διαμαρτύρεται! Διαγράφουνκυριολεκτικὰ τὰ ἑκατοντάδες Ἁγιογραφικὰ καὶ Πατερικὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ἐπισημαίνουν τὴν μόλυνση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν σχέση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὰ ὁποῖα διδάσκουν τὴν ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπ’ αὐτούς!
Δυστυχῶς οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ποιμένες προσποιοῦνται ὅτι δὲν ἀντιλαμβάνονται τὴν μεγάλη ἀντίφαση καὶ ἀποφεύγουν νὰ κάνουν τὴν ἁπλὴ σκέψη:
Δὲν ἀντιφάσκω, ὅταν π.χ., κηρύττω τόσα χρόνια τὴν ἀπομάκρυνσητῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, τὶς διάφορες «φωτισμένες» ἢ ἀπὸ ἑκατοντάδες ἄλλες νεοφανεῖς αἱρέσεις (ποὺ προέρχονται ὄχι μόνο ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν Προτεσταντῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν χῶρο τῶν Ὀρθοδόξων), καὶ τώρα διδάσκω τοὺς πιστούς τὰ ἀντίθετα; Τοὺς διδάσκω, δηλαδή, καὶ τοὺς συμβουλεύω πειθαναγκαστικά: μὴν ἀπομακρύνεσθε ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, παρότι εἶναι πολὺ χειρότεροι τῶν ἄλλων μικρῶν αἱρέσεων καὶ κακοδοξιῶν, ὥσπου νὰ καταδικάσουν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενιστὲς τὸν ἑαυτό τους σὲΣύνοδο!
Μὰ καὶ οἱ ἄλλες αἱρέσεις δὲν ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπὸ Πανορθόδοξο ἢ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (ἂν ἀποδεχτοῦμε τὶς θέσεις τους) κι ὅμως οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς θεωροῦν ὅτι εἶναι ὑποχρεωτικὴ γιὰ ἕναν ὀρθόδοξο (κι ὄχι δυνητική) ἡ ἀπομάκρυνση ἀπ’αὐτόν!
Ἀλλὰ οὔτε καὶ μετὰ τὴν Πανορθόδοξη ―παρότι ἀπεδείχθη μὲ τὴν διεξαγωγή της, πὼς οἱ Οἰκουμενιστὲς κάνουν ὅ,τι θέλουν: συνεδριάζουν μὲ «διορισμένους»-δικούς τους ἀνθρώπους, διευθύνουν, νομοθετοῦν, καταργοῦν Ἱεροὺς Κανόνες καὶ Εὐαγγελικὲς Ἐντολές, ἀποφασίζουν γιὰ τὴν «ἐκκλησιαστικότητα» τῶν αἱρετικῶν κ.λπ.― οὔτε μετά, λοιπόν, ἀλλάζουν «νοῦν» (μετανοοῦν), ἀλλὰ ἐπιμένουν στὴν κακόδοξη τακτική τους!
Διαγράφουν, πλέον, ὁλοφάνερα καὶ σκανδαλωδῶς τὴν διδασκαλία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅλων τῶν ἐποχῶν, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν ἀπὸ κοινοῦ ὅτι ὁ συμπνευματισμὸς καὶ ἡ κοινωνία μὲ αἱρετικοὺς καὶ κακοὺς ἀνθρώπους φθείρει, δηλητηριάζει, μολύνει τὶς ψυχές! Καὶ τοῦτο, παρότι δεκάδες ἄρθρα, ἀναρτήσεις καὶ βιβλία ἔχουν δημοσιευθεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια, ποὺ παρουσιάζουν τὶς θέσεις αὐτὲς τῶν Ἁγίων! Οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» (Ἐπίσκοποι, Πατέρες καὶ ἱστολόγοι) τὶς πετοῦν στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων!
Ἀποσυνδέουν δηλαδὴ τὴν σημασία ποὺ ἔχει ἡ κοινωνία τοῦ πιστοῦ μετὰ τῶναἱρετικῶν στὸ κεφαλαιῶδες καὶ πρώτιστο θέμα τῆς σωτηρίας του! Καὶ τὸ ἀκόμα χειρότερο· ὅλα αὐτά –τουλάχιστον οἱ ἡγέτες τοῦ «ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ» ἀγῶνος καὶ οἱ ὁμόχνωτοι ἱστολόγοι– δὲν τὰ ἀγνοοῦν· γνώριζαν, προέβαλαν καὶ δίδαξαν τὴν ὀφειλόμενη στάση τῶν πιστῶν ἔναντι τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλ’ ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα νὰ τὰ ἐφαρμόσουν, ὀπισθοχώρησαν καὶ ἔκτοτε –καὶ κάθε φορὰ ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς προωθεῖται καὶ ἐπεκτείνεται– ἐπινοοῦν νέους τρόπους καὶ συλλογιστικὲς γιὰ νὰ μὴν τὰ ἐφαρμόζουν!
Νὰ ἐπιμείνουμε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐπιχειρήματά τους: Ὅταν συγκληθεῖ Σύνοδος, ἔλεγαν, καὶ ἀποφασίσει τὴν καταδίκη τους, τότε θὰ θὰ διακόψουμε τὸ Μνημόσυνο!
Βέβαια, γνώριζαν πολὺ καλά, (ὅταν ἔλεγαν αὐτό) ὅτι κορόϊδευαν καὶ ἐνέπαιζαν τοὺς πιστούς, διότι ὅταν κάποια Σύνοδος καταδικάσει τοὺς αἱρετικούς, τότε δὲν μιλᾶμε γιὰ Διακοπὴ Μνημοσύνου, γιατὶ οἱ αἱρετικοὶ τότε, βρίσκονται ἐπίσημαἐκτὸς Ἐκκλησίας! Ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου γίνεται, ὅταν οἱ αἱρετικοὶ εἶναιἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας· ὅταν κυρίως κατέχουν ἡγετικὲς θέσεις ἐντὸς αὐτῆς.
Καὶ ἐπειδὴ γνώριζαν, ἐλέγχονται ὡς Ποιμένες, γιὰ ἀδιαφορία! Ἀδιαφορία γιὰ τὶς ψυχὲς ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός· καὶ στρουθοκαμηλισμό· διότι παρέβλεψαν τὸ βασανιστικὸ ἐρώτημα: καὶ ἕως τότε, ποιός εὐθύνεται γιὰ τὶς ψυχὲς ποὺ ἀποδέχονται αἱρετικὲς ἰδέες καὶ πρακτικές; Ποιός
εὐθύνεται γιὰ ὅσους θὰ καταφύγουν στὶς σχισματικὲς Παλαιοημερολογίτικεςὁμάδες (ὅπως π.χ. φώναζε κάποτε ἐν ἀγανακτήσει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης σὲ ἄρθρο του!).
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ μόνο ἀδιαφορία, ἀλλὰ καὶ ἀπάτη. Οἱ πιστοὶ ἀγωνιοῦσαν γιὰ τὸ πρακτέο κι αὐτοὶ τοὺς καθησύχαζαν, ἀλλά –τὸ καὶ κυριότερο–διέστρεφαν τὶς σχετικὲς ἁγιογραφικὲς Ἐντολὲς περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ συνεχίζουν νὰ τὶς διαστρέφουν, ἐφ’ ὅσον καὶ μετὰ τὴν Σύνοδο ἀκολουθοῦν τὴν ἴδια κακόδοξη πορεία.
Διότι τώρα πλέον, ἤδη συνεκλήθη ἡ Σύνοδος! Καὶ ἀντὶ νὰ ἀποφασίσει Ὀρθόδοξα, ἀντὶ νὰ καταδικάσει τοὺς Οἰκουμενιστές, ὄχι μόνο τοὺς δικαίωσε, ἀλλὰ προσέτι ἀπέδωσε ἐκκλησιαστικότητα ἀκόμα καὶ στοὺς ἤδη αἱρετικοὺςΠροτεστάντες καὶ Παπικούς!!! Ἤδη Σύνοδοι (ὅπως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου) τολμοῦν νὰ ὀνομάσουν τὴν ὑπὸ δαιμονικοῦ πνεύματος γνωματεύσασα Σύνοδο, ὡς συνέχεια τῶν θεοπνεύστων Οἰκουμενικῶν Συνόδων!
Καὶ οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» τί κάνουν; Ὄχι μόνο συνεχίζουν τὸν χαρτοπόλεμο, ὄχι μόνο συνεχίζουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ τοὺς «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» ἐπισκόπους, ποὺ ἀποδέχτηκαν τὴν Σύνοδο ὡς «Μεγάλη καὶ Ἁγία» (ὅπως ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος πού, στὴν σχετικὴ συνέντευξη ποὺ ἔδωσε σὲ τοπικὸ κανάλι, γέμιζε τὸ στόμα του καὶ ἡ ψυχή του ἀπὸ χαρὰ καὶ καμάρι ποὺ εἶχε τὴν εὐλογία νὰ εἶναι παρὼν σ’ αὐτὴ τὴν «Μεγάλη καὶ Ἁγία Σύνοδο»!), ὄχι μόνο αὐτό, λοιπόν, ἀλλὰ καὶ ἐπιτίθενται καὶ σὲ ὅσους –γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους καὶ τὴν διατήρηση τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως– ἔχουν προβεῖ σὲδιακοπὴ μνημοσύνου!
Θορυβήθηκαν ἐπίσης, διότι κάποιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες σταμάτησαν νὰ ἀκολουθοῦν τὴν κακόδοξη τακτική τους καὶ προχώρησαν στὴν Διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἐπειδὴ βλέπουν ὅτι ἐκτίθενται πλέον σοβαρὰ στὰ μάτια τῶν πιστῶν, γιατὶ ἀποδεικνύεται λανθασμένη ἡ ἕως τώρα τακτική τους κι ἔτσι χάνουν τὸ «κύρος» τους καὶ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων! Ἀπόδειξη ὅτι μέχρι τώρα, κι ἐνῶ Ἁγιορεῖτες Πατέρες διώκονται, δὲν τοὺς ὑποστηρίζουν μὲ μία ἀνακοίνωση, ὅπως ἔκαναν δεκάδες πιστοί!
Κι ἀντὶ ἐν μετανοίᾳ νὰ ἀλλάξουν γραμμή, μὲ μανία κακολογοῦν ὅσους δὲν ἀποδέχονται τὶς συμβουλές τους, ὅπως προχθὲς ὁ κ. Ἰωάννης Τάτσης μὲ τὶς ἐξόφθαλμα διαστροφικὲς τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως θέσεις του, ἀλλὰ καὶ ὁ περιβόητος συκοφάντης προσώπων διὰ τοῦ ἱστολογίου του κ. Τελεβάντος! Ὁ διαχειριστὴς καὶ οἱ συνεργάτες τοῦ ἱστολογίου «Τελεβάντος» μὲ χοντρὰ ψεύδη διαβάλλουν καὶ διαστρέφουν τὴν σχετικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, αὐτοαντιφάσκουν, συκοφαντοῦν δὲ ἀνενδοίαστα κάθε ἕναν ποὺ δὲν ἀκολουθεῖ τὴν Παπικὴ αὐθεντία τους. Σύντομα θὰ παραθέσουμε αὐτὰ τὰ μαργαριτάρια τους!
Μιὰ τελευταία, ἀναγκαία ἐξήγηση στὸ σημεῖο αὐτό.
Μᾶς κατηγοροῦν οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστές» ὅτι γράφουμε μὲ ἀσέβεια ἐναντίον λευκασμένων στὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας Γερόντων καὶ Πνευματικῶν!
Τοῦτο ἀποτελεῖ ἄλλη μιὰ συκοφαντία καὶ διαστροφή. Ἔχουμε ἐκφράσει πολλὲς φορὲς τὴν εὐγνωμοσύνη μας πρὸς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἱερωμένους, διότι μᾶς βοήθησαν στὰ πρῶτα βήματά μας. Συμπορευτήκαμε κάποια χρόνια ὑπὸ τὴν καθοδήγησή τους καὶ δείξαμε τὸν ὀφειλόμενο σεβασμὸ στὰ πρόσωπά τους καὶ εἴμαστε ἕτοιμοι (πολλάκις παρακαλέσαμε γι’ αὐτό) νὰ τοὺς άκολουθήσουμε, ἐὰν ἐπανέλθουν στὴν Πατερικὴ γραμμὴ ποὺ οἱ ἴδιοι μᾶς δίδασκαν τόσα χρόνια περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές. Ὅταν ὅμως τολμήσαμε νὰ «παρακούσουμε» τὶς συμβουλές τους καὶ νὰ «ἀκούσουμε» τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἁγίων γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, στὴν ἀρχὴ μέν, μᾶς δήλωσαν ἐνώπιον τῆς Συνάξεως τῆς Γατζέας ὅτι «καλὰ κάνετε». Μετὰ ἀπὸ λίγο ὅμως ξεκίνησαν ἕνα πόλεμο ἐναντίον μας, κυρίως διὰ τῶν ἱστολογίων ποὺ τοὺς ἀναπαράγουν, ἕως ὅτου στὸ τέλος μᾶς χαρακτήρισαν ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, χωρὶς ἐπιχειρήματα Πατερικά.
Ἐμεῖς, ἀπὸ τὴν μεριά μας, παρουσιάζουμε τὰ κείμενα τῶν Πατέρων καὶ καταδεικνύουμε ὅτι ἡ στάση τους εἶναι μετα-πατερική, κι ἄρα ἀντίθετη μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, οὐδόλως δὲ στρεφόμαστε ἐναντίον τῶν προσώπων τους, παρὰ μόνο στὸ σημεῖο ποὺ ἀστοχοῦν καὶ διαστρέφουν αὐτὴν τὴνΠαράδοση, κι αὐτοὶ μᾶς ἐπιτιμοῦν, περιφρονοῦν καὶ συκοφαντοῦν μόνο καὶ μόνο γιατὶ δὲν τοὺς ἀκολουθοῦμε.
Ζητήσαμε νὰ γίνει ὅ,τι πάντα συνέβαινε στὴν ἐκκλησιαστικὴ μας ζωή· νὰ συναντηθοῦμε καὶ νὰ ἀναπτύξουμε τὰ ἐπιχειρήματά της ἑκάστη πλευρά, ὥστε νὰ δοῦμε ποιά εἶναι ἡ κατὰ τοὺς Πατέρες ἀκολουθητέα γραμμή, νὰ μᾶς ὑποδείξουν ποῦ σφάλλουμε. Ἀρνήθηκαν! Μὲ μία ἐξαίρεση· τὴν Ἡμερίδα ποὺ διοργάνωσε ἡ Ἱ. Μ. Πειραιῶς περὶ Ἀποτειχίσεως, κατὰ τὴν ὁποία ἀποκαλύφθηκε ἡ γύμνια (ἀπὸ ἁγιοπατερικῆς πλευρᾶς) τῶν ἐπιχειρημάτων τους. Τὸ ἀκόμα χειρότερο: δυστυχῶς ἀκούστηκαν (στὴν Ἡμερίδα αὐτή) ἀπὸ ἀντι-Οἰκουμενιστικὰ ἱερατικὰ καὶ ἀρχιερατικὰ χείλη ψεύδη, ἀνακρίβειες καὶ διαστροφὴ τῆς διδασκαλίας συγκεκριμένων Ἁγίων! Ὅλα αὐτὰ τὰ παρουσιάσαμε σὲ εἰδικὴ ἔντυπη ἔκδοση καὶ τὰ στηλιτεύσαμε, εἶναι δὲ ἀναρτημένα καὶ στὴν δεξιὰ λωρίδα τοῦ ἱστολογίου μαςμὲ τίτλο «Θεολογική Ημερίδα Ι.Μ. Πειραιώς».
Ἡ στάση μας, λοιπόν, ἀπέναντί τους, εἶναι στάση ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως καὶ δὲν ὑπαγορεύεται ἀπὸ ἀσέβεια ἢ ἐμπάθεια, ὅπως πολλοὶ μᾶς κατηγοροῦν, οὔτε πρόκειται γιὰ μιὰ προσωπικὴ διαμάχη. Ἀντίθετα ἡ δική τους στάση εἶναι ἀδικαιολόγητη, γιατὶ τὰ ἐπιχειρήματά τους δὲν στηρίζονται στὴν σχετικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὴ στάση τῶν πιστῶν σὲ κάθε αἵρεση καὶεἰδικὰ στὴν ἐσχατολογικὴ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ ποῦ στηρίζονται; Σὲ κάποιες γνῶμες συγχρόνων σεβαστῶν προσώπων, ποὺ μίλησαν δεκαετίες πρὶν καὶ δὲν ταυτίζονται μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων μας. Ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὶς ἀκολουθήσει ὁ Ὀρθόδοξος πιστός, σὲ ἕνα τόσο κρίσιμο θέμα, ποὺ ἔχει ἀμεσότατη σχέση μὲ τὴν σωτηρία του!
Τοῦ Σημάτη Παναγιώτη