Γράφει ένας ταπεινός προσκυνητής
Διάβασα στο διαδίκτυο, σε αξιόπιστα θρησκευτικά ιστολόγια τη δήλωση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους σχετικά με κείμενα και απόψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και που ο καθείς αντιλαμβάνεται, ότι αναφέρονται στον απόηχο της Συνόδου στην Κρήτη και τον σάλο των αντιδράσεων που αυτή έχει επιφέρει. (βλ. εδώ)
Πράγματι, εδώ και δύο περίπου μήνες που έληξαν οι εργασίες της Συνόδου στο Κολυμπάρι, πολλά είναι τα ερωτήματα, περισσότερες οι ανησυχίες και πλείστες οι οργισμένες φωνές κατά των Προκαθημένων Ιεραρχών μας, που παραχώρησαν, ως μη όφειλαν και μη κινούμενοι συνοδικά, εκκλησιαστική ύπαρξη σε διάφορες ετερόδοξες κοινότητες, οι οποίες απέχουν της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Μέσα στην θερινή ραστώνη, που συνήθως αποδυναμώνει εν γένει τα αντανακλαστικά, υψώθηκαν δικαίως αγανακτισμένες καιενίοτε οργίλες κραυγές διαμαρτυρίας που σε συνδυασμό με πιο ψύχραιμες προσεγγίσεις, αλλά και με διάφορα έκτακτα δυσάρεστα που δυστυχώς σκίασαν την επικαιρότητα, όπως βεβήλωση ιερών ναών κλπ. σκιαγράφησαν το χρονικό διάστημα που διανύουμε.
Και ενώ περιμένουμε μετά περισσής αδημονίας την συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Ελλαδικής Εκκλησίας που θα γίνει το φθινόπωρο (κάλλιο αργά παρά ποτέ) για να ενημερωθεί επιτέλους το ποίμνιο, και ενώ περιμέναμε, κατ΄ εξοχήν, από τον Αγιώνυμο Άθωνα να αποτιμήσει τα γεγονότα και να προβεί σε μια ξεκάθαρη τοποθέτηση για το τι μέλλει γενέσθαι στις σχέσεις των ορθοδόξων με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, έρχεται η πρόσφατη δήλωση των Αγίων Πατέρων και μας αφήνει «ενεούς και κεχηνότες»!! Κοινώς, μας κούφανε...
Με μια λιτή, ξερή, κοφτή λακωνική και εν πολλοίς νερόβραστη, κατά τα άλλα επίσημη και τυπική δήλωσή της, η Ιερά Επιστασία θέλει να μας πει το τίποτα.
Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν....
Με ύφος εκατό καρδιναλίων και σε έντονο παπικού χαρακτήρα τόνο, που δεν συνάδει με εκείνο του ταπεινού, αγαθού και πράου φρονήματος, οι Άγιοι Πατέρες κόπτονται να υπενθυμίζουν σε εμάς τους απλούς πληβείους ποιος κάνει κουμάντο. Πάσα φωνή προερχόμενη από χείλη εκτός διοικήσεως των Καρυών, παυσάτω!!! Τι να πούμε πια!!!
Αυτό, αναρωτιέμαι, είναι το ζητούμενο; Ποιοι θα έχουν την αρμοδιότητα, ποιοι θα δικαιούνται να ομιλούν και από πού θα ...εκχωρούνται τα Δελτία Τύπου;
Όταν το Περιβόλι της Παναγίας είναι καζάνι που βράζει από άσχημες και δυσάρεστες εξελίξεις, με «καρατομήσεις» Μοναχών και απειλές εκδίωξης Γεροντάδων, λόγω ισχυρών αντιδράσεών τους στην νέα και παράξενη εκκλησιολογία του Πατριάρχη, όταν υφίσταται ορατός κίνδυνος σχισμάτων και αποσχίσεων, όταν οι κοσμικοί συναγωνίζονται σε ανησυχία τους Μοναχούς και φλερτάρουν με την ιδέα της διακοπής του μνημοσύνου του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ή ακόμα και άλλων φιλοπαπικών Επισκόπων, έρχεται η Αγιορείτικη Διοίκηση με μια τέτοια ανακοίνωση; Να αποδείξει, τί; Να συμβάλλει, σε τί; Αποσκοπεί, πού;
Αντί να κατευνάσει τα οξυμμένα πνεύματα και να ρίξει πνευματικά φώτα πορείας στα κακοτράχαλα μονοπάτια της ανηφόρας του λαού μας, πρωτοστατώντας στην επανακατήχηση των ορθοδόξων, αντί να υψώσει την Ευαγγελική Φωνή, μας υποδεικνύει το defacto στην άσκηση των διοικητικών της καθηκόντων, μη και τάχα δεν εφαρμοστεί το διαβόητο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»
Πάντως, άλλα περίμενα από την σεπτή αδελφότητα και κυρίως από τους έχοντες και κατέχοντες την ιερατική εξουσία.
Θα τους ήθελα μπροστάρηδες όταν βλασφημείται το όνομα του Θεού μου και μάλιστα όταν γίνεται Νόμος της Πολιτείας η αποποινικοποίηση της βλασφημίας.
Θα τους ήθελα λοκατζήδες της Πίστης μου όταν τζαμιά, τεμένη και η ισλαμική ημισέληνος μπερδεύονται με Επισκοπικά ράσα.
Θα τους ήθελα με λόγο καταπέλτη, ρομφαία δίστομη, να αναφωνήσουν «στώμεν καλώς» όταν διοργανώνονται έκφυλες πομπές και παρελάσεις τάχα υπερηφανείας όπου περιφέρονται προκλητικώς θλιβερά σαρκία πλανεμένων υπάρξεων.
Περίμενα μια φλογερή ομολογιακή ανακοίνωση που να απευθύνεται σε λαϊκούς, κληρικούς και Μοναχούς και να θέτει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων... και όχι αυτού του είδους και αυτού του ύφους τελεσίγραφα.
Ουδείς εκ των ταπεινών και ευλαβών χριστιανών αμφισβητεί την διοικητική και υπηρεσιακή, έως δημοσιοϋπαλληλική (φευ!) αρμοδιότητα της Ιεράς Κοινότητας. Το γεγονός ότι οι αρμοδιότητες είναι όλες δικές της, θεσμοθετημένες και με τη «βούλα», την καθιστά, ακόμα πιο υπεύθυνη και με βαρύτατο το χρέος να ηγείται ως οδοδείκτης στην συνείδηση των χριστιανών.
Όπως και να το κάνουμε, η διοίκηση και η εξουσία αυτής μέσω των θεσμοθετημένων οργάνων και εκπροσώπων της, καθ΄ όλα σεβαστή από όλους, δεν απορρίπτει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης οποιουδήποτε χριστιανού, πολλώ δε μάλλον όταν θίγονται θέματα της ορθόδοξης πίστης μας. Επιπρόσθετα, δημιουργεί περισσότερες και απαιτητικότερες προσδοκίες των πιστών για την στάση που καλείται να τηρεί η Ιερά Επιστασία σε εκκλησιαστικά και πνευματικά ζητήματα.
Ακριβώς γι΄ αυτό, αν θέλει το Άγιον Όρος να παραμένει Φάρος της Ορθοδοξίας, χρειάζεται να ενσκήψει πραγματικά, λόγω και έργω, στα ουσιαστικά θέματα που ταλανίζουν τον λαό και την Πίστη μας.
Άλλωστε, οι αυστηρά υπηρεσιακοί και απόλυτοι τόνοι της ανακοίνωσης σε σύγκριση με το λαλίστατο και μελιστάλακτο ύφος των προσφωνήσεων υποδοχής σε διάφορους πολιτικούς, που ανερυθρίαστα επισκέπτονται τις Ιερές Μονές κατόπιν των όσων αντιχριστιανικών νομοθεσιών έχουν υπερψηφίσει και στους οποίους οι σεπτοί μας Πατέρες μόνο εδαφιαίες μετάνοιες δεν κάνουν, εν τέλει με ξενίζει, αν όχι με σκανδαλίζει για να μην πω ότι με εξοργίζει.
