Σε τούτες τις έσχατες μέρες που διανύουμε, η ανθρωπότητα κουρασμένη από τον ναρκισσισμό της έχασε τα λογικά της και προσπαθεί, η ταλαίπωρη, να παρηγορηθεί από τα ξυλοκέρατα της ευδαιμονίας. Ό,τι πιο σάπιο, πιο ανήθικο και διαστροφικό λογίζεται πια ως αξία από τους περισσότερους!
Η λογική, οι αξίες, το ήθος, οι αρετές κατάντησαν σκουριασμένα παλιοσίδερα που περιμένουν και αυτά με τη σειρά τους τον παλιατζή, για να τα μεταφέρει στην ανακύκλωση. Κατάντησε η επιβεβλημένη, από τους φαιδρούς, ιδεολογία της σύγχρονης ανθρωπότητας μια αδηφάγος χοάνη που καταπίνει τα πάντα στο διάβα της. Οι άνθρωποι ξεσηκώθηκαν, επαναστάτησαν κατά του Θεού. Όλοι θέλουν να ζήσουν δίχως Θεό, δίχως στερήσεις, δίχως πόνο, δίχως «μη». Η μεγαλαυχία και το σύνθημα της εποχής «ζήσε το τώρα, γιατί αύριο δεν ξέρεις αν θα ζεις» έγινε ωροδείκτης χαράζοντας νέα πορεία σε αυτό το ταλαίπωρο κοινωνικό γίγνεσθαι. Χρήμα, ευδαιμονία και πάθος για εξουσία οποιασδήποτε μορφής...
Άνδρες «βόλτα σε κλεμμένο αμάξι», κατά τον τραγουδοποιό που χωρίς να θέλει υποσυνείδητα δίνει το στίγμα της εποχής, υπερέβησαν τον ηθικό «Ρουβίκωνα». Σπουδή και τελειοποίηση της υποκριτικής, καλαίσθητο ντύσιμο, γιατί έτσι το επιβάλλουν οι εκάστοτε σχεδιασμοί μόδας και μπρος για το κυνήγι και «ρίξιμο» της πληθωρικής γυναίκας. Ο λάθος δρόμος έγινε αυτοσκοπός, για να δικαιώσει τον φιλόσοφο που βοά γονυπετής: «Όταν τα απορρίμματα εμπνέουν, τότε τα σκουπίδια γίνονται στολίδια».
Οι γυναίκες άφησαν την ιερή αποστολή τους και ξεχύθηκαν στους ατραπούς της χειραφέτησης. Δική της εργασία, δικό της ταμείο, δικό της αυτοκίνητο, δική της προσωπική ζωή! Όχι δεσμεύσεις, μόνο ηδονή και διασκέδαση! Θα ζήσουμε καλά, θα αλλάζουμε τους συντρόφους μας σαν τα πουκάμισα και όταν αποκτήσουμε εμπειρίες τότε να βρούμε και κανένα καλό σύντροφο, κάνοντας κι ένα παιδάκι! Όλα σε προγραμματισμό!
Η οικογένεια έγινε αντίκα μεγάλου παλαιοπωλείου. Σήμερα κανείς δεν θέλει να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια. Κανείς δεν θέλει να εμπλουτίσει τις γνώσεις του με τον άνθρωπό του, άλλα στέκεται περισσότερο στην κριτική!
Οι γεροντότεροι, νιώθοντας και αυτοί την «ενέργεια», αφού "τί τριάντα, τί σαράντα, τί πενήντα", άρχισαν να ξεφεύγουν. Βαμμένα κόκκινα μαλλιά, άντε και με ένα πιο ελαφρύ βάψιμο, κάνοντας τον καρνάβαλο αρχαίου δράματος και η συνδιαλλαγή αρχίζει! Τρελάθηκαν! και στα «ΚΑΠΙ ευτράπελα , πικάντικα και γέλωτας πολύς ακούγεται». Πού συμβουλή! Που σωφροσύνη!
Όταν τα γηρατειά συνοδεύονται από σοφία είναι το κάτι άλλο, όταν όμως συνοδεύονται από βλακεία είναι μαρτύριο!
Και τέλος τα παιδιά... Προέκταση των επιθυμιών μας και των ιδεοληψιών μας πάνω στις τρυφερές τους ψυχές! Παιδιά απαίδευτα, αμούστακα, ακάπνιστα. Δείξαμε λάθος δρόμος στα παιδιά μας. Τους δώσαμε τα πάντα, δίχως να τους μάθουμε τί είναι αγώνας και δημιουργία. Δεν καθορίσαμε τα όρια... Ο καθένας πρέπει να έχει τα όρια του. Μάθαμε στα παιδιά μας τα δικαιώματα τους, αλλά δεν τους μάθαμε τις υποχρεώσεις τους. Και τώρα εμείς, «οι σοφοί», αναρωτιόμαστε, γιατί δεν μας ακούν τα παιδιά μας και το κυριότερο; Άντε να τα μαζέψεις!
Και βέβαια όλα αυτά δεν είναι τόσο ανώδυνα. Ό,τι παραβιάζεις έχει παρενέργειες. Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Η ζωή έχει κανόνες, πλαίσιο. Αν παραβιάζεις, τότε χάνεται και η ισορροπία. Έτσι, σήμερα το μόνο που μπορεί να καυχάται η ανθρωπότητα είναι η εγκαθίδρυση της ανισορροπίας! Αν και υποφέρει, στενάζει, ανέχεται! Γουρούνα η σάρκα. Ακόρεστη .
Ο λάθος τρόπος ζωής έφερε στην επιφάνεια πια τα σωματικά και ψυχικά άλγη. Σύγχυση, θλίψη, μελαγχολία, κατάθλιψη, φάρμακα, αρρώστιες, τρέλα και τέλος δυστυχία. Νοσεί ο σημερινός άνθρωπος και μαζί του νοσούν και θεσμοί που δημιούργησε για την καλλίτερη εξυπηρέτηση των διαφόρων αναγκών του. Η ιδεολογική φενάκη πρόβαλε απαρατήρητη κάτω από την σκιά της «καλοκαιρινής» ραστώνης. Ψέμα, ψέμα, ψέμα. Το τρίπτυχο μιας δημιουργικής ασάφειας που προσπαθεί να συγκεράσει όλους τους τρόπους της ευδαιμονίας. Η αλήθεια απλά υπάρχει, ενώ το ψέμα πρέπει να δημιουργηθεί!
Η διαπίστωση πρέπει να εκφραστεί, αλλιώς θα είναι μια διαπίστωση. Άραγε έχουμε αναρωτηθεί ότι η απλότητα και η ταπείνωση είναι το κλειδί της επιτυχίας;
Αν ναι, τότε πρέπει να δούμε την αλήθεια, διότι η αλήθεια δεν είναι γενική ή αόριστη έννοια, αλλά έχει όνομα και λέγεται Θεός. Αρκεί να Τον αναζητήσουμε.
ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΝΔΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ"