Κενοὺς ἀπὸ Χριστὸ καὶ πίστη μᾶς βρῆκαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις τοῦ κόσμου καὶ οἱ συνεργάτες τους, οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας, προβαλλόμενοι ὡς «ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ» καὶ μάλιστα πολλοὶ ἀπ` αὐτοὺς ποιμένες. Ἀφοῦ μᾶς «βοήθησαν», νὰ καταντήσουμε ἔτσι, ἀμόρφωτοι στὰ πνευματικὰ καὶ ἀδιάφοροι, ἀσχολούμενοι ἐπὶ δεκαετίες μὲ τὸν τύπο μακράν τῆς οὐσίας, ἄλλοι παρακολουθοῦν ἐνεοὶ τὴ φοβερὴ κατρακύλα, μὴν τολμώντας νὰ ἐγείρουν λόγο καὶ ἄλλοι κατεργάζονται μὲ ἀπόλυτη ἐλευθερία τὴν ὁριστικὴ πνευματικὴ ὑποδούλωσή μας καὶ τὴν ὑποταγὴ στὸ θέλημα τοῦ ἀντιχρίστου.
Στὴν Ἐκκλησία, φρόντισαν νὰ καταληφθοῦν οἱ καίριες θέσεις ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ συγχρωτίζονται μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ συγκρητισμοῦ καὶ τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ ἐπιβάλουν μία μορφὴ σκληρῆς δικτατορίας, ὥστε νὰ φοβοῦνται νὰ κινηθοῦν καὶ νὰ μιλήσουν οἱ ψυχὲς ποὺ παραμένουν στὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν ἁγίων. Στὰ πανεπιστήμια, στὶς θεολογικὲς σχολές, διδάσκουν καθηγητές, ποὺ χωρὶς καθαρὴ καὶ ἀσκητικὴ ζωή, χωρὶς πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στοὺς ἁγίους, προβάλλονται ἀναιδῶς ἁγιότεροι τῶν ἁγίων στὶς παραδόσεις τους, ἐνώπιον τῶν νεαρῶν φοιτητῶν. Συμμετέχουν σὲ συνέδρια, ἐλέω ποιμενούσης Ἐκκλησίας καὶ προωθοῦν μὲ θράσος συνονθυλεύματα «ἀπόψεων» καὶ ὄχι ἁγιοπνευματικῶν ἀποκαλύψεων.
Καίγονται, ἀγωνιοῦν, πνίγονται κυριολεκτικὰ ψυχὲς ἀπὸ τὴν ἀδικία καὶ τὸ ψέμα, ποὺ ἔχει...
ἁπλωθεῖ παντοῦ, ἀλλὰ δὲν ξέρουν πῶς καὶ σὲ ποιὸν καὶ τί καὶ πότε νὰ τὸ ποῦν. Οἱ ὁμογενεῖς στὸ ἐξωτερικό, ὅπου ὅλα ἔχουν παραδοθεῖ στὸ παζάρι τῆς παγκοσμιοποίησης, ζοῦν πραγματικὴ κόλαση. Τὸ ψέμα, ἡ διγλωσσία, ἡ παρελκυστικὴ μέθοδος, ἐπιστρατεύονται ὅλα μὲ δαιμονικὸ τρόπο, μόνο καὶ μόνο νὰ «περάσει» τὸ παραμύθι, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας δὲν εἶναι ἡ μοναδικὴ ὁδὸς σωτηρίας, δὲν εἶναι ἡ μοναδικὴ κιβωτὸς σωτηρίας καὶ ὅτι ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἰσότιμες, ἰσάξιες, ἰσοδύναμες γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ «ἐκκλησίες» καὶ λοιπὲς θρησκεῖες.
Σχετικοποίησαν, σύμφωνα μὲ τὸ δικό τους σκοτεινὸ νοῦ, τὴν ἀποκαλυφθεῖσα Ἀλήθεια στοὺς ἁγίους μας καὶ τὴν παραδίδουν στοὺς νεότερους παραμορφωμένη καὶ μόνο στὴν ἀκρόασή της ἀηδιαστική, ἀποκρουστική, ὄντες οἱ περισσότεροι ἀκαδημαϊκοὶ καὶ τάχα θεολόγοι, κατ` οὐσία ἀθεολόγητοι. Προτίμησαν τὴ δόξα τοῦ κόσμου καὶ ὄχι τὴν αἰώνια ἀλήθεια, τὴν ἅπαξ παραδοθεῖσα πίστη. Πολλὰ διδακτορικὰ ἀλλὰ ὅλα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας δικτατορικά.
Τὸ ὀδυνηρότερο ὅλων αὐτῶν εἶναι πὼς καὶ ἱεράρχες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι οἱ ἐπινοητὲς ἢ καὶ αὐτοὶ ποὺ στηρίζουν καὶ προωθοῦν τοὺς πρωτομάστορες τοῦ σχεδίου. Αὐτοὶ ἀνέλαβαν νὰ «καθαρίσουν» τὴν ὑπόθεση γιὰ λογαριασμὸ τῶν ἀντίχριστων δυνάμεων, ποὺ ἑδρεύουν ἀνὰ τὸν κόσμο. Νὰ ἰσοπεδώσουν τὰ πάντα, τσαλαπατώντας μὲ εἰδωλολατρικὴ ἀσέβεια τὴν Ἀλήθεια. Προηγήθηκε βέβαια ἡ συστηματικὴ καὶ μακρόχρονη «ἀδιαφορία»(;) τους, αὐτῶν τῶν ἱεραρχῶν, γιὰ τὴν ἐνημέρωση, τὴν κατήχηση καὶ τὸν ἐπαρκῆ καταρτισμὸ τῶν πιστῶν, βάσει τοῦ: «Ὅσα περισσότερα ξέρει ὁ λαός, τόσο πιὸ δυναμικὰ θὰ ζητήσει τὰ δικαιώματά του, δηλαδὴ τὴν Ἀλήθεια». Εἴμαστε ἄοπλοι καὶ κυρίως ὁ ἕνας μακριὰ ἀπὸ τὸν ἄλλον. Δὲν νιώθουμε δυνατὰ ἑνωμένοι μὲ τὸ Χριστὸ καὶ μεταξύ μας. Ὁ λαὸς εἶναι ἡ δύναμη. Εἶναι ἡ δύναμη, ἀλλὰ ὅταν ἔχει σῶμα καὶ ψυχὴ Χριστοῦ.
Συνεπῶς ἔχουμε εὐθύνη ὅλοι μας, διότι, ἐνῶ συμβαίνουν φοβερὰ πράγματα, πρωτοφανῆ γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ δεδομένα, ἐμεῖς «ἀγρὸν ἀγοράζουμε». Ὅταν ὅμως θὰ μπεῖ μία μέρα μέσα στὸν ὀρθόδοξο ναὸ ὁ καρδινάλιος, γιὰ νὰ λειτουργήσει κι ἐμεῖς δὲν θὰ τὸ πάρουμε χαμπάρι, τότε θὰ εἶναι πολὺ ἀργά.
Ἐν τῷ μεταξύ, ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴ στιγμὴ δὲν ἔχουμε καμιὰ δικαιολογία πὼς δὲν γνωρίζουμε. Διότι ἄνθρωποι ποὺ κατέχουν τὰ πράγματα, ἱεράρχες, ἱερεῖς, μοναχοί, καθηγητές, ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ χριστιανοί, ἐνημερώνουν καθημερινὰ ἀντιστεκόμενοι στὴ λαίλαπα αὐτὴ τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἀλλοίωσης τῆς πίστης τῶν Πατέρων.
Ἔχουμε χρέος νὰ παρακολουθοῦμε, νὰ ἐνημερωνόμαστε καὶ νὰ διαμαρτυρόμαστε, καταθέτοντας μαρτυρία, γιὰ ὅσα συμβαίνουν. Μαθαίνουμε πὼς διώκονται μοναχοὶ στὸ Ἅγιο Ὅρος, ὅπως ὁ π. Σάββας ὁ Λαυρεώτης καὶ οἱ μοναχοὶ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Χιλανδαρίου. Αὐτὸ σημαίνει πώς, ἐπικρατεῖ κλίμα τρομοκρατίας στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας καὶ πὼς τὸ πράγμα δὲν θὰ παραμείνει ἐκεῖ. Ὁ Κύριος νὰ φωτίσει, ἀλλὰ ὅποιος πιστεύει στὴν παράδοση τῆς Μίας, Ἁγίας, Ὀρθόδοξης, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ θέλει νὰ παραμείνει σ` αὐτήν, νὰ εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὸν ἐπερχόμενο διωγμό. Οἱ «τὴν ὁδὸν τὴν ὀλισθηρὰν βαδίζοντες» δὲν ἀστειεύονται. Εἶναι ἀποφασισμένοι, καθὼς εἶναι δεμένοι στὸ ἅρμα τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου, νὰ φτάσουν στὰ ἔσχατα. Ἀλλά: «ζεῖ Κύριος ὁ Θεός»!
Ἠλιάδης Σάββας
ΔάσκαλοςΚιλκίς, 1-8-2016