.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Διαφθειρόμεθα διά τῶν ὤτων ὑπό τῆς Μουσικῆς μέ ἄσματα καί χορούς καί τά παρελκόμενά τους...

Ὁ Μ. Βασίλειος λέει: "μή διά τῶν ὤτων, διδάσκει διεφθαρμένην μελωδίαν, τῶν ψυχῶν κατασχεῖν". Μή ψάχνουμε καί μή φροντίζουμε νά ἀκοῦμε τραγούδια καί μελωδίες αἰσχρές οἱ ὁποῖες διεγείρουν τόν νοῦν καί τόν κατάσχουν καί ὁδηγοῦν τήν ψυχήν πρός τό ἁμάρτημα αὐτό.
Ὁ δέ θεῖος Χρυσόστομος μᾶς λέει: "Μή ἀκοήν καταβλήσωμεν". Μή χάνουμε τήν ὥρα μας καί τόν καιρό μας μέ αὐτά τά εἴδη τῆς ἀκοῆς καί τῆς μελωδίας, νά μήν καταβλήσωμεν, νά μή γυρίζουμε δηλαδή μέσα στά κέντρα ἀλλά "κηρῷ τά ὦτα φράσαι πρός φαύλους λόγους ὠδῶν τερπνῶν καί ἐκμελῆ, λυγισμάτων". Ναί, βούλωσε, λέει καλύτερα τά αὐτιά σου, σάν τόν Ὁδυσσέα, γιά νά μήν ἀκοῦς τούς φαύλους καί ἀνηθίκους λόγους, καί ἐκεῖνα τά ἐκμελῆ τά γλυκά δηλαδή τραγούδια μέ τά λυγίσματα καί τά διάφορα τσαλιμάκια πού λένε στά κέντρα καί στίς λεγόμενες διασκεδάσεις. Ἐκεῖ πολλοί ἄνθρωποι ἀπό τά τραγούδια αὐτά ξεπέφτουν καί ρίπτονται στήν ἁμαρτία. Καί ἐπ' εὐκαιρία ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος διά τῶν ΝΓ΄ καί ΝΔ΄ αὐτῆς Κανόνων ἀπαγορεύει καί ἐμποδίζει τούς πιστούς νά τραγουδοῦν, νά χορεύουν ἤ καί νά ἀκούουν τραγούδια καί ἄσματα, κἄν σέ γάμους ἤ σέ βαπτίσια κ.λ.π. τύχουν. Καί βάσει αὐτῶν ὁ θείος Χρυσόστομος λέει: "Ὅπου ὄρχησις ἐκεῖ καί Διάβολος ἐστί". Πάντοτε ὅπου ὑπάρχει ὄρχησις, χορός, τραγούδια γίνονται αὐτά τά κακά, γίνονται αὐτές οἱ αἰσχρότητες καί οἱ ἀνηθικότητες, διότι μέσα σέ ὅλα αὐτά βρίσκεται ὁ διάβολος.

Τό τραγούδι καί ὁ χορός ἦταν ἡ αἰτία καί ἀφορμή νά θανατωθῆ ὁ μεγαλύτερος ἄνθρωπος, ὀ μεγαλύτερος Ἅγιος πού ἐγέννησε ποτέ γυναῖκα, ὁ Τ. Πρόδρομος. Οὔτε σέ μάχη, οὔτε σέ πόλεμο σκοτώθηκε. Ἀλλά τόν ἀποκεφάλισαν μετά τήν ὄρχησι, μετά τά τραγούδια, τό χορό καί τό φαγοπότι. Πολλά, λοιπόν, κακά μᾶς δημιουργεῖ καί τό αἴσθημα αὐτό τῆς ἀκοῆς. Οἱ Πατέρες μᾶς λένε ὄτι τό ἴδιο κάνει καί σέ μᾶς τό τραγούδι καί ὁ χορός. Ὅ,τι καλό ὅ,τι ὡραῖο, ὅ,τι τίμιο, ὅ,τι ἠθικό καί ὅ,τι ἰδανικό ἔχουμε μέσα μας, τά τραγούδια καί οἱ ὀρχήσεις θά μᾶς τά ἀποκεφαλίσουν, θά μᾶς τά σκοτώσουν.

Ὥστε, λοιπόν, καί στήν ἀκοή πρέπει νά προσέχουμε πολύ. Καί νά μήν ἐπιτρέπουμε νά μπαίνουν οὔτε λόγια, οὔτε ἄσματα πού μᾶς κάνουν νά λυγᾶμε πρό τοῦ κακοῦ.

Μοναχός Θωμάς Τσονάκας
ΛΟΓΟΙ ΨΥΧΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
(σελ. 305-306)