.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Όσιος Μακάριος της Όπτινα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Όσιος Μακάριος της Όπτινα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Γιατί τὰ κείμενα τῶν Πατέρων βοηθοῦν τὸν ἀγώνα μας

"Ὅταν διαβάζεις τὰ κείμενα τῶν ἁγίων πατέρων πρέπει νὰ προσπαθεῖς νὰ ἐφαρμόζεις αὐτὰ ποὺ σὲ διδάσκουν. Ἂν δὲ φτάσεις τὰ μέτρα τους θὰ πρέπει νὰ ὁμολογήσεις τὴν ἀδυναμία σου καὶ νὰ ταπεινώνεσαι". 
Ἐμεῖς ὅμως ἀντὶ νὰ ὁμολογήσουμε τὴν ἀδυναμία μας ἀνακηρύττουμε ἁπλῶς τὴν πατερικὴ διδασκαλία προαιρετικὴ καὶ κουνάμε καὶ τὸ δάκτυλο σὲ ὅσους διαφωνοῦν.

Ἅγιος Μακάριος τῆς Ὄπτινα

Ἐπιστολὴ 7η

Μοῦ γράφεις πὼς ἐνῶ διαβάζεις πνευματικὰ βιβλία σὲ πιάνει ἀπελπισία. Βιάζεις τὸν ἑαυτό σου νὰ νηστεύει, νὰ ἀγρυπνεῖ, νὰ προσεύχεται καὶ δὲν ξέρεις γιατί τὰ κάνεις ὂλ’ αὐτά. Γνωρίζεις πὼς πρέπει νὰ τὰ κάνεις γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη αὐτὴ ὅμως δὲν τὴ νιώθεις μέσα σου. Ἕνας λογισμὸς φεύγει κι ἄλλος ἔρχεται στὴ θέση του, τὰ πάθη παρελαύνουν τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο ἀπὸ τὴν καρδιά σου καὶ ζητᾶς τὴ συμβουλή μου.

Ἀπαντῶ: Ἡ ἀνάγνωση τῶν πατερικῶν βιβλίων εἶναι ὠφέλιμη κι ἀπαραίτητη γιὰ νὰ γνωρίσεις τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Οἱ πατέρες τήρησαν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς παραδόθηκε μὲ τὶς Γραφές. Βίωσαν τὴν ἀλήθεια καὶ μᾶς ἔδωσαν τὸ καλλίτερο παράδειγμα μὲ τὴ ζωή τους καὶ τὴ διδασκαλία τους.

Ἂν μελετᾶς μόνο τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ δὲ διαβάζεις τοὺς πατέρες δὲ θὰ μάθεις τὸν τρόπο ζωῆς τους, πὼς διεξάγουν τὸν πνευματικὸ πόλεμο. Θὰ πιστέψεις πὼς μπορεῖς μόνος σου νὰ τὰ βγάλεις πέρα καὶ δὲ θὰ ταπεινωθεῖς.

Ὅταν διαβάζεις τὰ κείμενα τῶν ἁγίων πατέρων πρέπει νὰ προσπαθεῖς νὰ ἐφαρμόζεις αὐτὰ ποὺ σὲ διδάσκουν. Ἂν δὲ φτάσεις τὰ μέτρα τους θὰ πρέπει νὰ ὁμολογήσεις τὴν ἀδυναμία σου καὶ νὰ ταπεινώνεσαι γιὰ ν’ ἀξιωθεῖς νὰ λάβεις τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ποὺ προσφέρεται πλούσια στοὺς ταπεινούς.

Στὸ Γεροντικὸ διαβάζουμε τὰ παρακάτω: «Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸ γέροντα:

—Τί νὰ κάνω ποὺ διαβάζω τὰ κείμενα τῶν ἁγίων πατέρων καὶ δὲν κάνω αὐτὰ πού λένε;

—Αν διαβάζεις τὰ λόγια τῶν ἁγίων πατέρων καὶ δὲν τὰ ἐφαρμόζεις, ἀπάντησε ὁ γέροντας, νὰ ταπεινωθεῖς καὶ θὰ σ’ ἐλεήσει ὁ Θεός. Ἂν ὅμως δὲν τὰ διαβάζεις δὲ θὰ ταπεινωθεῖς, οὔτε καὶ θὰ σ’ ἐλεήσει ὁ Θεός».

Ἔτσι εἶναι. Ἡ ἀνάγνωση διδακτικῶν κειμένων μὲ πρακτικὲς συμβουλὲς ὠφελεῖ πολύ.

Λὲς ὅτι ἀσκεῖσαι στὶς σωματικὲς ἀρετὲς καὶ δὲν ξέρεις γιατί τὸ κάνεις. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀλήθεια. Ἀσκεῖσαι σ’ αὐτὲς ἀπὸ τὴν ἀγάπη σου γιὰ τὸ Θεό. Μπορεῖ οἱ πράξεις σου νὰ ’ναι ἀτελεῖς, μέσα σου ὅμως ἔχεις ἔστω κι ἕνα μικρὸ σπόρο ἀγάπης γιὰ τὸ Θεό, ποὺ τὸν ἔβαλε ἐκεῖ ἡ πίστη σου.

Ἂν διαβάζουμε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς βίους τῶν ἁγίων, ποὺ νίκησαν τὰ πάθη τους κι ἀπόκτησαν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἂς βιάσουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ κάνουμε πρῶτα καλὲς πράξεις καὶ νὰ δείξουμε στὸν πλησίον μας τὴν ἀγάπη μὲ τὰ ἔργα μας.

Ὅταν τὸ κάνουμε αὐτὸ σωστά, τότε θὰ περάσουμε στὴ θεωρία, θὰ βρεῖ ἡ ψυχὴ μᾶς παρηγοριὰ καὶ θ’ ἀποκτήσει τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Την γαλήνη της καρδιάς θα την κερδίσεις, όπου κι αν είσαι, μόνο με δύο προϋποθέσεις


Πιστεύεις πράγματι ότι η εσωτερική ειρήνη που αναζητάς, εξαρτάται από την τοποθεσία που θα επιλέξεις τελικά για να ζήσεις;

Να είσαι βέβαιος ότι η ειρήνη της ψυχής δεν εξαρτάται από τούς τόπους διαβιώσεως.

Δέν έχει τόση σημασία άν θα είσαι στο βουνό και στη θάλασσα, στην πόλη ή στην έρημο, μέσα στούς θορύβους των αμαξιών ή μέσα στο θρόϊσμα των φύλλων του δάσους.Τη γαλήνη της καρδιάς θα την κερδίσεις, όπου κι αν είσαι, μόνο με δύο προϋποθέσεις:

Αν αγωνιστείς ν’ αποκτήσεις ταπείνωση, και αν αυτή την ταπείνωση τη συνδυάσεις με την ακριβή τήρηση των εντολών του Χριστού. Σου το λέει ο ίδιος: Μάθετε απ’ εμου, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδιά καί ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαις ημών (Ματθ.11,29).

Όσιος Μακάριος της Πτηνά

http://www.exomologistetokirio.gr

Πνευματικές Νουθεσίες



«Μακάριοι οἱ πενθοῦντες ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. Ε΄.4)

Ἀποτυχίες

Τά θεάρεστα σχέδιά σου ναυάγησαν γιά λόγους ἐντελῶς ἀνεξάρτητους ἀπό τή θέλησή σου. Στίς δύσκολες μέρες πού σέ περιμένουν τώρα, μήν ξεχάσεις ποτέ τοῦτο:

Ὁ Θεός γνωρίζει πολύ καλά πόσο σταθερή ἦταν ἡ ἀπόφασή σου καί πόσο σφοδρός ὁ ζῆλος σου. Καί ἀσφαλῶς θ᾿ ἀξιολογήσει τήν προαίρεσή σου ὅπως ἀκριβῶς θ᾿ ἀξιολογοῦσε ἕνα ἐκπληρωμένο γεγονός.

Ἔτσι θά συμβεῖ, ἄν βέβαια τό ταπεινό σου φρόνημα παραμείνει ἀκέραιο, καί δέν μαραθεῖ μέσα στήν ἀνεμοθύελλα τῆς ἀναποδιᾶς πού σέ βρῆκε. Ἄν καλλιεργήσεις μέσα σου προσεκτικά ταπεινό φρόνημα, αὐτό καί μόνο θά σέ γεμίσει παρηγοριά καί εἰρήνη.

Καί πρόσεξε μήν τυχόν κυριευθεῖς ἀπό ὀλιγοπιστία.

Νά θυμᾶσαι πώς ἀκόμα κι αὐτοί οἱ μεγάλοι διάκονοι τοῦ Θεοῦ, οἱ προφῆτες, δέν μποροῦσαν νά κάνουν τίποτα γιά κείνους πού δέν εἶχαν πίστη. Τί λέω; Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, «ἐλθών εἰς τήν πατρίδα Αὐτοῦ», δέν ἔγινε δεκτός ἀπό τούς συμπατριῶτες του Ναζαρηνούς, πού ἀπίστησαν «καί ἐσκανδαλίζοντο ἐν Αὐτῷ». Γι᾿ αὐτό «καί οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλάς διά τήν ἀπιστίαν αὐτῶν» (Ματθ. 13, 34-58).

Θλίψεις

«Σ᾿ εὐχαριστῶ πού μοῦ ἀποκάλυψες τή θλίψη τῆς πληγωμένης καρδιᾶς σου. Ἕνα δυνατό, ἀκτινοβόλο φῶς μέ τυλίγει, κάθε φορά πού μοιράζομαι μέ ἄλλους τή λύπη τους...
Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ὁ Χριστός μᾶς λέει: «Καταδέχθηκα τό σταυρό γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καί ὅποιον διαλέγω καί θέλω νά τραβήξω κοντά Μου, σ᾿ ἐκεῖνον πρῶτα-πρῶτα στέλνω θλίψεις, καί μάλιστα τή μιά πίσω ἀπό τήν ἄλλη. Ἐκείνου τήν καρδιά τρυπάω πρῶτα μέ βέλη βουτηγμένα στό πικρό δηλητήριο τοῦ πόνου. Αὐτό τό κάνω. Καί τό κάνω γιά νά πεθάνει. Νά πεθάνει γιά τόν κόσμο, νά νεκρωθεῖ ἀπέναντι στήν ἀκαταμάχητη γοητεία, τή γλυκειά ἕλξη πού ἀσκοῦν οἱ ἐφήμερες ἀπολαύσεις καί ἡ κοσμική δύναμη.
Ἡ μάστιγα τῶν θλίψεων εἶναι ἡ σημαία τῆς ἀγάπης Μου. Μ᾿ αὐτό τόν τρόπο πλήγωσα τήν καρδιά τοῦ δούλου Μου Δαβίδ. Καί ὅταν ἡ θύελλα τῶν συμφορῶν τόν χώρισε ἀπό τόν κόσμο, τότε μόνο ὁ νοῦς του γέμισε μέ συνταρακτικούς σωτήριους λογισμούς. Μιά ἀπροσδόκητη, εὐλογημένη μεταστροφή συντελέσθηκε μέσα του, καί πλημμύρισε ὁλόκληρη τήν ὕπαρξή του...»

Μέσα σέ μιά ὀρθόδοξη καρδιά, ἡ λύπη καί τό πένθος γιά τούς νεκρούς σύντομα διαλύεται καί ἐξατμίζεται κάτω ἀπό τό φῶς τῆς ἀληθινῆς σοφίας. Ἔτσι, ὕστερ᾿ ἀπό λίγο, τή θέση τοῦ πόνου παίρνει μιά καινούργια γνώση, ὅπου κυριαρχεῖ ἡ πίστη καί ἡ ἐλπίδα. Αὐτή ἡ γνώση ὄχι μόνο ξεπλένει τήν ψυχή ἀπό κάθε ἴχνος λύπης, ἀλλά καί τή γεμίζει χαρά καί εὐφροσύνη.
Ἡ πίστη δίνει στό νοῦ φτερά καί τόν ἐλευθερώνει. Αὐτή ἡ ἐλευθερία ἐκδηλώνεται καί ἀποδεικνύεται μέ μιάν ἤρεμη σταθερότητα στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, μιά σταθερότητα πού δέν διασαλεύεται ἀπ᾿ ὁποιεσδήποτε περιστάσεις, θετικές ἤ ἀρνητικές. Τό ὄργανο πού κόβει τίς ἁλυσίδες καί μᾶς ἐλευθερώνει, εἶναι ὁ ἐξαγνισμένος, ὁ «κεκαθαρμένος» νοῦς. Ὁ νοῦς, πού εἶναι σέ θέση νά διακρίνει καί νά ἐξιχνιάζει τό ἀληθινό, τό κρυφό, τίς μυστικές αἰτίες καί τούς σκοπούς κάθε γεγονότος καί κάθε συγκυρίας. Καί ἡ κάθαρση τοῦ νοῦ γίνεται κατορθωτή μέ τόν ἀδιάκοπο ἔλεγχο τῶν λογισμῶν, μέ τήν ἀνάγνωση τῶν θείων Γραφῶν, μέ τή μελέτη τῶν βιβλίων τῶν θεοφόρων Πατέρων καί μέ τήν ἐκκοπή τῶν σωματικῶν ἡδονῶν καί ἀπολαύσεων. Ὅλ᾿ αὐτά ὅμως δέν θά καταλήξουν σέ κάποιο θετικό ἀποτέλεσμα, ἄν δέν καλύπτονται πάντοτε ἀπό τό πέπλο τῆς ζωντανῆς καί ἀδιάλειπτης προσευχῆς, πού παρέχει τήν προστασία καί τήν ἐνίσχυση τοῦ Θεοῦ.

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»
Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα
(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ

Προσευχήσου στο Θεό να σου στείλει τη χάρη Του

«...Προσευχήσου στο Θεό να σου στείλει τη χάρη Του, για να μελετάς και να κατανοείς σωστά τους Πατέρες, για να μιμείσαι τα πρότυπα που εκείνοι προβάλλουν, για να δεις καθαρά τη δική σου αδυναμία. 
Δεν θα σ’ αφήσει ο Θεός να ζητάς και να περιμένεις για πολύ. Θα σου δώσει βοήθεια.
Στο μεταξύ, εξέτασε προσεκτικά τις κινήσεις της καρδιάς σου, παρατήρησε τις περιπλοκές των λογισμών σου, εξιχνίασε τις προθέσεις και τα βαθύτερα κίνητρα όλων των λόγων, των έργων και της συμπεριφοράς σου».

Όσιος Μακάριος της Όπτινα

Πρακτικές πνευματικές συμβουλές

Ό,τι κι αν μας συμβούλευε ο γέροντας Μακάριος, πάντοτε τοποθετούσε την ταπείνωση στην πρώτη γραμμή των συμβουλών του. Από αυτήν την αρετή παρήγαγε όλες τις επόμενες αρετές που συναποτελούν το ήθος του αληθινού Χριστιανού. Αυτή είναι η ουσία των μαθημάτων, που ο γ. Μακάριος δίδαξε σε όλους, όσοι διψούσαν για τις εντολές και την καθοδήγησή του:...

να εξετάζεις τη συνείδησή σου,
να πολεμάς συνεχώς με τα πάθη σου,
να καθαρίζεις την ψυχή σου από τις αμαρτίες,
να αγαπάς το Θεό εν απλότητι καρδίας,
να πιστεύεις σ’ αυτόν χωρίς υπολογισμούς,
να έχεις ακατάπαυστα ενώπιόν σου το απεριόριστο έλεός του, και με όλη τη δύναμη της ψυχής σου να Τον δοξάζεις και να Τον ευλογείς σε όλες τις δυσάρεστες περιστάσεις της ζωής,
να αναζητάς τη δική σου ενοχή, και να συγχωρείς κάθε παράπτωμα του διπλανού σου εναντίον σου, ούτως ώστε να αποσπάσεις το έλεος του Θεού για τις δικές σου αμαρτίες,
να προσπαθείς να θεμελιώσεις μέσα σου την αγάπη για το διπλανό σου,
να περισώζεις την ειρήνη και την ηρεμία στην οικογένεια και τους γνωστούς σου,
να θυμάσαι πιο συχνά τις εντολές του Θεού και να προσπαθείς να τις εκπληρώσεις, καθώς επίσης και τους κανόνες της Εκκλησίας,
όσο είναι δυνατόν, να πηγαίνεις για εξομολόγηση και να μετέχεις των Θείων Μυστηρίων αρκετές φορές το χρόνο,
να τηρείς και τις τέσσερις περιόδους νηστείας, καθώς και τις Τετάρτες και τις Παρασκευές,
να παρακολουθείς τις ακολουθίες και τη Θεία Λειτουργία σε κάθε εορτή,
να λες πρωινές και βραδινές προσευχές και ακόμη μερικούς ψαλμούς κάθε μέρα, και, αν το επιτρέπει ο χρόνος, να διαβάζεις ένα κεφάλαιο από τα Ευαγγέλια και τις Επιστολές των Αποστόλων,
να προσεύχεσαι κάθε πρωί και βράδυ για την ανάπαυση των κεκοιμημένων και τη σωτηρίου των ζωντανών (…)
Αν, για οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν μπορείς να εκπληρώσει αυτά τα καθήκοντα, τότε να επιτιμήσεις τον εαυτό σου ώστε να μετανοήσεις ειλικρινά, και να πάρεις σταθερή απόφαση να μην αποτύχεις ξανά στο μέλλον. Προσευχήσου ακόμη για εκείνους για τους οποίους έχεις κάποια κακή επιθυμία, γιατί αυτός είναι ο σιγουρότερος τρόπος για την εν χριστώ συμφιλίωση.

Από τις “Αναμνήσεις ενός Πνευματικού Υιού” του βιβλίου “Γέρων Μακάριος της Όπτινα”

Μέσα σε μιά ορθόδοξη καρδιά...




Μέσα σε μιά ορθόδοξη καρδιά, η λύπη και το πένθος για τους νεκρούς σύντομα διαλύεται και εξατμίζεται κάτω από το φώς της αληθινής σοφίας.΄Ετσι, ύστερα από λίγο, τη θέση του πόνου παίρνει μια καινούργια γνώση, όπου κυριαρχεί η πίστη και η ελπίδα. Αυτή η γνώση όχι μόνο ξεπλένει την ψυχή από κάθε ίχνος λύπης αλλά και τη γεμίζει χαρά και ευφροσύνη.

Οσίου Μακαρίου της ΄Οπτινα 

"Πάρε λοιπόν θάρρος καί προσευχήσου. Προσευχήσου θερμά στόν Κύριο, πού πάντοτε ἐργάζεται γιά τή σωτηρία μας..."



Ἄκουσε! Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος λέει γιά τόν ἄνθρωπο που ἐμπιστεύεται τόν ἑαυτό του στην θεία πρόνοια: «Ἐπ΄ ἐμέ ἤλπισε, καί ρύσομαι αὐτόν· σκεπάσω αυτόν, ὅτι ἔγνω τό ὄνομά μου. Κεκράξεται πρός με, καί ἐπακούσομαι αὐτοῦ, μετ' αὐτοῦ εἰμί ἐν θλίψει· ἐξελοῦμαι αὐτόν καί δοξάσω αὐτόν»(Ψαλμ. 90: 14-15).

Οἱ θλίψεις καί τά βάσανα ἑδραιώνουν τήν πίστη μέσα μας, καί μᾶς διδάσκουν νά περιφρονοῦμε τόν κόσμο καί τή δόξα του. Πίστευε πάντοτε ὅτι κανένα κακό, καμιά λύπη δέν μπορεῖ νά μᾶς βρεῖ-οὔτε μιά τρίχα δέν μπορεῖ νά πέσει ἀπό τό κεφάλι μας-χωρίς νά τό παραχωρήσει ὁ Θεός.

Τίποτα δέν γίνεται, λέει ὁ ἀββάς Δωρόθεος, χωρίς τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καί ὅπου ὑπάρχει ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὁπωσδήποτε αὐτό πού συμβαίνει, ὅσο πικρό κι ἄν εἶναῖ, θά φέρει ὠφέλεια στήν ψυχή. Μή λυπᾶσαι λοιπόν καί μή μικροψυχεῖς γιά τούς πειρασμούς σου. Νά τούς δέχεσαι ἀτάραχα, μέ ταπεινοφροσύνη καί ἐλπίδα στό Θεό. Πίστεψέ το: Ποτέ δέν εἶναι δυνατό νά πάρουν τά πράγματα καλύτερη ἐξέλικη, παρά μόνο ἔτσι ὅπως τά ἐπιτρέπει ὁ Θεός μέσα στό έλεός Του. Γι' αὐτό δόξαζέ Τον γιά ὅλα.
Καί μή ρίχνεις τίς εὐθύνες, γιά ὅ, τι σοῦ συμβαίνει, σέ ἄλλους ἀνθρώπους. Ἄν καί ἔχουμε πάντα τήν τάση ν' ἀποδίδουμε τά προβλήματά μας στούς ἄλλους, στήν κακία ἤ τήν ἀνικανότητά τους, στήν πραγματικότητα αὐτοί δέν εἶναι παρά ἐργαλεῖα στά χέρια τοῦ Θεού. Ἐργαλεία, πού τά χρησιμοποιεί γιά νά οἰκονομήσει τή σωτηρία μας.

Πάρε λοιπόν θάρρος καί προσευχήσου. Προσευχήσου θερμά στόν Κύριο, πού πάντοτε ἐργάζεται γιά τή σωτηρία μας, χρησιμοποιώντας γι' αὐτό τό σκοπό καί τά δυό μέσα: Καί ό, τι ἐμείς αποκαλοῦμε εὐτυχία, καί ό, τι ἐμείς ἀποκαλοῦμε εὐτυχία, καί ὅ, τι ἐμεῖς ἀποκαλοὺμε εὐτυχία,καί ὅ, τι ἐμεῖς ἀποκαλοῦμε δυστυχία.

Γιά μᾶς, πού σταθερά καί ἀκλόνητα πιστεύουμε στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀκόμα καί ἡ χειρότερη ἀναποδιά δέν εἶναι παρά μιά κίνηση τοῦ χεριοῦ Ἐκείνου, τοῦ Κυρίου μας, πού δέν κουράζεται ποτέ νά ἑλκύει τόν ἄνθρωπο στό δικό Του δρόμο πρός τήν αἰωνιότητα. Καί δέν κουράζεται ποτέ νά δείχνει αὐτό τό δρόμο.
Ἀλλά γι' αὐτούς πού δέν ἔχουν τήν πίστη μας, οἱ θλίψεις αὐτοῦ τοῦ κόσμου εἶναι πραγματικές πικρές, πικρότατες. Τούς λείπει, βλέπεις, ἡ ἐλπίδα.
Ἡ ἐλπίδα πού, ὅπως εἶπε κάποιος ἅγιος, γεννιέται ἀπό τή γεύση καί τήν ἐμπειρία τῶν δώρων τοῦ Κυρίου.

Εἶναι μετά ν' ἀπορεί κανείς, ὅταν ὁ θάνατος κάποιου ἀγαπημένου τους προσώπου τούς ἀφήνει απαρηγόρητους καί τούς γεμίζει ἀπελπισία;

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα