.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

"Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με"



«Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με» ;

Να είσαι τροφή και ποτό της ψυχής μου.
Να είσαι πηγή για τη διψώσα ψυχή μου.
Να είσαι το φως για τη σκοτισμένη ψυχή μου.
Να είσαι παρηγοριά μέσα στις θλίψεις μου.
Να είσαι αγαλλίαση στη λύπη μου.
Να είσαι λύτρωση στην αιχμαλωσία μου.
Να είσαι ειρήνη και ησυχία έναντι της κακής συνειδήσεώς μου.
Να είσαι σοφία έναντι της αφροσύνης μου.
Να είσαι προστάτης έναντι των συκοφαντών μου.
Να είσαι δικαιοσύνη έναντι των αμαρτιών μου.
Να είσαι αγιασμός έναντι της ακαθαρσίας μου.
Να είσαι νίκη έναντι των εχθρών μου.
Να είσαι ασπίδα έναντι των διωκόντων με.
Να είσαι ειρηνοποιός έναντι του θυμού του Θεού.
Να είσαι θυσία για τις αμαρτίες μου.
Να είσαι ισχύς μου στην αδυναμία μου.
Να είσαι ζωή έναντι του θανάτου μου.
Να είσαι συμβουλή έναντι της αγνοίας μου.
Να είσαι δύναμη έναντι της εξαντλήσεώς μου.
Να είσαι αιώνιος Πατήρ για μένα τον ορφανό.
Να είσαι Δικαστής έναντι των αδικούντων με.
Να είσαι Βασιλιάς έναντι της διαβολικής βασιλείας.
Να είσαι οδηγός στις οδούς μου.
Να είσαι υπερασπιστής μου την ώρα του θανάτου μου.
Να είσαι προστάτης μου μετά τον θάνατό μου.
Να είσαι η αιώνιά μου ζωή μετά την ανάστασή μου.
Ιησού Υιέ Θεού, ελέησόν με.
«Δος δόξαν τω ονόματί σου», και εμοί την αιώνιαν σωτηρίαν.
«Μη ημίν, Κύριε, μη ημίν αλλ' η τω ονόματί σου δος δόξαν».
Αμήν. 

(Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ)

...είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία πίστεως.

- Είναι προσευχή, διότι μ’ αυτήν ζητούμε παρακλητικά το θείο έλεος.

- Είναι ευχή επειδή παραδίδουμε τους εαυτούς μας στο Χριστό με το να Τον επικαλούμεθα.

- Είναι ομολογία, διότι μακαρίστηκε ο Πέτρος επειδή ομολόγησε αυτό το όνομα.

- Παρέχει το Πνεύμα διότι «κανένας δεν λέει τον Ιησού Κύριο, παρά με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος».

- Χορηγεί θείες δωρεές διότι γι’ αυτήν λέει ο Χριστός στον Πέτρο «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών».

- Είναι κάθαρση καρδιάς διότι βλέπει το Θεό και Τον καλεί και καθαρίζει αυτόν που βλέπει.

- Διώχνει τους δαίμονες, διότι με το Όνομα του Ιησού Χριστού διώχθηκαν και διώκονται όλοι οι δαίμονες.

- Είναι και κατοίκηση Χριστού μέσα μας διότι με το να Τον φέρουμε στη μνήμη μας – - Είναι μέσα μας και με την ενθύμηση κατοικεί και μας γεμίζει ευφροσύνη, όπως λέει, «θυμήθηκα το Θεό και γέμισα ευφροσύνη» .

- Είναι πηγή πνευματικών σκέψεων και λογισμών, διότι ο Χριστός είναι ο θησαυρός κάθε σοφίας και γνώσεως, και αυτά τα χορηγεί σ’ εκείνους που μέσα τους κατοικεί.

- Είναι απολύτρωση των αμαρτιών, επειδή λέει γι’ αυτήν «Όσα λύσεις, θα είναι λυμένα στον ουρανό».

- Είναι θεραπευτήριο ψυχών και σωμάτων, επειδή λέει «στο όνομα του Ιησού Χριστού, σήκω και περπάτα» και «Αινέα, σε θεραπεύει ο Ιησούς Χριστός».

- Χορηγεί το θείο φωτισμό, διότι ο Χριστός είναι το αληθινό φως και μεταδίδει σ’ αυτούς που Τον επικαλούνται από τη λαμπρότητα και τη χάρη Του. «Ας είναι, λέει, η λαμπρότητα του Κυρίου και Θεού μας σ’ εμάς», και «όποιος με ακολουθεί θα έχει το φως της ζωής».

- Είναι πηγή του θείου ελέους διότι ζητούμε το έλεος. Και ο Κύριος είναι ελεήμων και ελεεί όλους όσοι τον επικαλούνται, και κάνει γρήγορη εκδίκηση εκείνων που βοούν προς Αυτόν.

- Είναι η μόνη σωτηρία διότι, λέει ο Απόστολος «με κανέναν άλλο δεν μπορούμε να σωθούμε», και «Αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός». Γι’ αυτό και κατά την εσχάτη ημέρα «κάθε γλώσσα θα ομολογήσει» και θα ανυμνήσει, θέλοντας και μη θέλοντας «ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται ο Θεός Πατέρας».

Αυτό είναι το σημάδι της πίστεως μας, ότι είμαστε και ονομαζόμαστε Χριστιανοί και δίνουμε μαρτυρία ότι είμαστε εκ Θεού. «Όποιος ομολογεί πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήλθε και έγινε άνθρωπος, αυτός είναι εκ του Θεού» λέει όπως είπαμε και πριν, και όποιος δεν ομολογεί δεν είναι εκ του Θεού. Και αυτός που δεν ομολογεί τον Ιησού Χριστό είναι από τον Αντίχριστο.

Αυτή, λοιπόν, η θεία προσευχή, η επίκληση του Σωτήρα μας, το «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με» είναι και προσευχή και ευχή και ομολογία πίστεως και μεταδίδει το Άγιο Πνεύμα και χορηγεί τις θείες δωρεές, είναι και κάθαρση της καρδιάς, διώχνει τους δαίμονες και κατοικίζει μέσα της τον Ιησού Χριστό, είναι πηγή πνευματικών σκέψεων και θείων λογισμών, απολύτρωση των αμαρτιών, θεραπεία των ψυχών και των σωμάτων, χορηγός θείου φωτισμού, ανάβρυση του ελέους του Θεού και βραβεύτρια με αποκαλύψεις και θείες μυήσεις του ταπεινού ανθρώπου, και η μόνη σωτηρία, επειδή περιέχει το σωτηριώδες όνομα του Θεού μας, το οποίο είναι το μόνο όνομα που επικαλούμεθα, δηλαδή του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού. Και δεν υπάρχει άλλο όνομα με το οποίο να μπορούμε να σωθούμε , όπως λέει ο Απόστολος.

Γι’ αυτό και είναι και προσευχή, διότι μ’ αυτήν ζητούμε παρακλητικά το θείο έλεος, είναι και ευχή επειδή παραδίδουμε τους εαυτούς μας στο Χριστό με το να Τον επικαλούμεθα. Είναι ομολογία, διότι μακαρίστηκε ο Πέτρος επειδή ομολόγησε αυτό το όνομα. Παρέχει το Πνεύμα διότι «κανένας δεν λέει τον Ιησού Κύριο, παρά με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος». Χορηγεί θείες δωρεές διότι γι’ αυτήν λέει ο Χριστός στον Πέτρο «θα σου δώσω τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών». Είναι κάθαρση καρδιάς διότι βλέπει το Θεό και Τον καλεί και καθαρίζει αυτόν που βλέπει. Διώχνει τους δαίμονες, διότι με το Όνομα του Ιησού Χριστού διώχθηκαν και διώκονται όλοι οι δαίμονες. Είναι και κατοίκηση Χριστού μέσα μας διότι με το να Τον φέρουμε στη μνήμη μας είναι μέσα μας και με την ενθύμηση κατοικεί και μας γεμίζει ευφροσύνη, όπως λέει, «θυμήθηκα το Θεό και γέμισα ευφροσύνη» . Είναι πηγή πνευματικών σκέψεων και λογισμών, διότι ο Χριστός είναι ο θησαυρός κάθε σοφίας και γνώσεως, και αυτά τα χορηγεί σ’ εκείνους που μέσα τους κατοικεί. Είναι απολύτρωση των αμαρτιών, επειδή λέει γι’ αυτήν «Όσα λύσεις, θα είναι λυμένα στον ουρανό». Είναι θεραπευτήριο ψυχών και σωμάτων, επειδή λέει «στο όνομα του Ιησού Χριστού, σήκω και περπάτα» και «Αινέα, σε θεραπεύει ο Ιησούς Χριστός». Χορηγεί το θείο φωτισμό, διότι ο Χριστός είναι το αληθινό φως και μεταδίδει σ’ αυτούς που Τον επικαλούνται από τη λαμπρότητα και τη χάρη Του. «Ας είναι, λέει, η λαμπρότητα του Κυρίου και Θεού μας σ’ εμάς», και «όποιος με ακολουθεί θα έχει το φως της ζωής». Είναι πηγή του θείου ελέους διότι ζητούμε το έλεος. Και ο Κύριος είναι ελεήμων και ελεεί όλους όσοι τον επικαλούνται, και κάνει γρήγορη εκδίκηση εκείνων που βοούν προς Αυτόν. Και βραβεύει, με αποκαλύψεις και θείες μυήσεις, τους ταπεινούς, διότι αύτη δόθηκε και στον αλιέα Πέτρο με αποκάλυψη του ουρανίου Πατέρα, και ο Παύλος ανυψώθηκε εν Χριστώ και άκουσε αποκαλύψεις. Και πάντοτε αυτό ενεργεί. Και είναι η μόνη σωτηρία διότι, λέει ο Απόστολος «με κανέναν άλλο δεν μπορούμε να σωθούμε», και «Αυτός είναι ο σωτήρας του κόσμου, ο Χριστός». Γι’ αυτό και κατά την εσχάτη ημέρα «κάθε γλώσσα θα ομολογήσει» και θα ανυμνήσει, θέλοντας και μη θέλοντας «ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται ο Θεός Πατέρας». Και αυτό είναι το σημάδι της πίστεως μας, ότι είμαστε και ονομαζόμαστε Χριστιανοί και δίνουμε μαρτυρία ότι είμαστε εκ Θεού. «Όποιος ομολογεί πως ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήλθε και έγινε άνθρωπος, αυτός είναι εκ του Θεού» λέει όπως είπαμε και πριν, και όποιος δεν ομολογεί δεν είναι εκ του Θεού. Και αυτός που δεν ομολογεί τον Ιησού Χριστό είναι από τον Αντίχριστο.

Για όλα αυτά, πρέπει όλοι οι πιστοί να ομολογούν ασταμάτητα αυτό το όνομα και για την ανακήρυξη της πίστεως, και για την αγάπη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, από την οποία δεν πρέπει κανένα πράγμα να μας χωρίσει ποτέ, και για τη χάρη και άφεση και απολύτρωση και θεραπεία, και αγιασμό και φωτισμό και προ πάντων τη σωτηρία που προέρχονται από το όνομα αυτό. Με το θειο αυτό όνομα θαυματούργησαν και δίδαξαν οι απόστολοι. Γι’ αυτό και ο Ευαγγελιστής – Ιωάννης- λέει: «Αυτά γράφτηκαν για να πιστέψετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού» αυτή είναι η πίστη «ώστε πιστεύοντας να έχετε διά του ονόματος Του ζωή» . Αυτή είναι η σωτηρία και η ζωή.

(Αγίου Συμεών, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, "Η Προσευχή του Ιησού", Εκδ. Επέκταση)

Η Άλωση της Πόλης και ο προφητικός θρήνος του Αγίου Συμεών

*Οι εποχές που προηγήθηκαν από την άλωση της Πόλης έχουν πολλές ομοιότητες με την δικά μας σήμερα. Τότε μεγάλοι και σοφοί πατέρες της Εκκλησίας και του Γένους προείδαν τον κίνδυνο, μίλησαν προφητικά, ζήτησαν από τους άρχοντες και τον λαό να ανανήψουν, να μετανοήσουν.

-Σήμερα ημέρα μνήμης του μεγάλου πόνου για την πτώση της Βασιλευούσης. Μνήμη των θανατώσεων, των βασανισμών, των εξανδραποδισμών, των διωγμών, των ταπεινώσεων, των παιδομαζωμάτων, των εξισλαμισμών και των λοιπών αμέτρητων ταλαιπωριών που υπέστη ο Ορθόδοξος λαός πριν από την άλωση στις γύρω από την Βασιλεύουσα πόλεις και επαρχίες, κατά την Άλωση στην ίδια την Βασιλεύουσα και μετά από αυτήν σ’όλο τον υπόδουλο Ορθόδοξο χώρο.

Όσο η αυτοκρατορία εσυρρικνούτο, τόσο τα δεινά από την επέλαση των Οθωμανών γίνονταν δυσβάστακτα και αφόρητα. Η ελπίδα για ελευθερία και αναβίωση της χριστιανικής πολιτείας φαινόταν να απομακρύνεται τραγικά. Πρώτα η Μικρά Ασία, ύστερα η Ανδριανούπολη και κατόπιν η Θεσσαλονίκη και πιο νωρίς απ’αυτές οι μακρινές επαρχίες περιήλθαν στον Οθωμανικό ζυγό. Η Βασιλεύουσα ασφυκτιά, αλλά τρέφει αγαθές ελπίδες, επειδή πιστεύει στην προστασία της Υπερμάχου Στρατηγού και στους οικτιρμούς του φιλανθρώπου Υιού της.

Όμως η βουλή του Θεού ήταν η Πόλη να τουρκέψει. Ο Ορθόδοξος λαός μας θρηνολογούσε το γεγονός με τα δημοτικά του τραγούδια. Η Άλωση της Πόλης δεν ήταν πια μια άλωση κοντά στις άλλες που προηγήθηκαν. Έγινε σύμβολο. Το Γένος ζει την Μεγάλη του Εβδομάδα, ζει την εις Άδου κάθοδό του: “πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ’Άγια, γιατί’ναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει” και θα συνεχίσει ο ποιητής με τον ελπιδοφόρο αναστάσιμο τόνο:“πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι”. Οι στίχοι αυτοί μας θυμίζουν τον ύμνο που ψάλλεται το Μέγα Σάββατο: “σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία”.

Ο Ορθόδοξος λαός ανεβαίνει στον γολγοθά και υφίσταται το πάθος. Πονούμε γι’αυτό, όπως πόνεσε το Γένος. Ο μακαρίτης Φώτης Κόντογλου, στο Θρηνητικό Συναξάρι, περιγράφει ως εξής το πάθος του Γένους: “Μεγάλη Εβδομάδα γίνηκε η ζωή μας, το ‘Σήμερον κρεμάται επί ξύλου’ γίνηκε το τραγούδι μας, ο Χριστός νεκρός, σταυροχεριασμένος μέσα στο μνήμα του, αυτό γίνηκε το εικόνισμά μας”.

Πονούμε για την μεγάλη δοκιμασία του Γένους, γιατί πολλές ψυχές, αστήρικτες στην πίστη, δεν άντεξαν, λύγισαν και εγκατέλειψαν την χριστιανική ζωή και την ίδια την πίστη τους. Ο Άγιος Συμεών, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, θρηνεί για την πτώση αυτή των Χριστιανών της επαρχίας του. Το κείμενό του είναι ενδεικτικό της καταστάσεως που ακολούθησε και την Άλωση της Βασιλευούσης. Γράφει:

“Που είναι σήμερα ένας ζηλωτής της ευσεβείας; Που είναι ένας να ποθεί να κακοπαθήσει για την (Ορθόδοξο) πίστη; Που είναι ένας να βδελύσσεται τα έργα των απίστων; Δεν υπάρχει κανείς. Όλοι σχεδόν δείχνουν ζήλο για την ζωή των απίστων. Τις εναγείς πράξεις τους τις θεωρούν αγαθές, θαυμάζουν και ποθούν τον πλούτο, επαινούν και επιζητούν την πρόσκαιρη τρυφή που αποπνέει δυσωδία και εκπηγάζει σκώληκες. Και χάριν αυτής της τρυφής προδίδουν, αλλοίμονο και τους Χριστιανούς στους απίστους και τα χριστιανικά πράγματα…Αλλά και πολλοί ανόητοι, με τον παραμικρό πειρασμό…γίνονται αποστάται και αρνηταί του Θεού και συναριθμούν οι ταλαίπωροι τους εαυτούς των με τους ασεβείς… Ποιός να μη θρηνήσει γι’αυτά; Ποιός, έστω κι αν έκλαιγε σ’όλη του τη ζωή, θα πενθούσε γι’αυτούς αρκετά; Γι’αυτούς που χάθηκαν, για τους υβριστάς του Θεού, γι’αυτούς που υποδουλώθηκαν στους δαίμονες για την πρόσκαιρη ζωή, για την φθαρτή ηδονή, για την άθεη και ρυπαρή ζωή;”.

*από το βιβλίο: “Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ- ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ” (Ιερομόναχου Λουκά Γρηγοριάτου) – Εκδόσεις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους 2012.

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, ΕΜΠΟΝΟΥ, ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΝΟΗΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 2015 ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΗΣ!

Ὅλοι πρέπει νά μετανοοῦμε
Ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης


Νά μετανοοῦμε γιά νά σωθοῦμε. 
Ἄς δωρήσουμε τά ἔργα τοῦ σκότους, 
καί ἄς ντυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ φωτός...
Εἶναι ἀναγκαία σέ ὅλους ἡ μετάνοια 
καί ἠ ἐξαγόρευσις τῶν 
σφαλμάτων καί πταισμάτων μας.
Οἱ καρποί τῆς μετανοίας σύμφωνα 
μέ τό εὐαγγέλιο εἶναι: 
Ἡ ἐπιστροφή ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ἔτσι ἔκανε καί ὁ ἄσωτος πού σώθηκε. 
Ἀφοῦ ἐγκατέλειψε την 
ἁμαρτία, γύρισε πίσω 
στόν πατέρα του νά ἐξομολογηθῆ...
Τό ἴδιο καί ὁ χορός τῶν Ἀποστόλων 
ἔπραξε καί δίδαξε. 
Ζοῦσαν γι' αὐτό κοπιάζοντας. 
Αὐτοί ἔτρεχαν καί βιάζονταν νά δοῦν 
τούς ἁμαρτάνοντας νά ἐπίστρέφουν…, 
καί ὅλοι ἐνδιαφέρονταν νά τους 
ὁδηγήσουν ὅλους στήν σωτηρία. 



Ἀσφαλεῖς σωτήριες ὁδηγίες
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

«Ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι»



«ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι».
«Στόν Χριστό εἶναι κρυμμένοι ὅλοι οἱ θησαυροί τῆς γνώσεως καί τῆς σοφίας».
(Κολ. β΄, 3).


«Ἡ θεία αὐτή προσευχή, ἡ ἐπίκληση τοῦ Σωτήρα μας, τό
"Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με",
εἶναι ἀκόμη πηγή πνευματικῶν ἐννοιῶν καί λογισμῶν.
Διότι ὁ Χριστός εἶναι ὁ θησαυρός κάθε σοφίας καί γνώσεως,
καί σέ ὅποιους ἐνοικεῖ, χορηγεῖ αὐτούς τούς θησαυρούς».


(Ἁγίου Συμεών Θεσσαλονίκης,
Περί τῆς ἱεράς καί θεοποιοῦ προσευχῆς,
Φιλοκαλία Ε΄, 60-61).
 

Μπορεί κανείς να σωθή χωρίς πνευματικό και χωρίς εξομολόγηση;


Όχι. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, ούτε λαϊκοί ούτε μοναχοί ούτε κληρικοί, χωρίς την εξομολόγηση των αμαρτιών και χωρίς τη λύση από τον πνευματικό, κατά τον λόγο του Κυρίου που λέει: «λάβετε Πνεύμα Άγιον. Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς. Αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιω. 20, 23). Και σε άλλο χωρίο: «όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ. Και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18, 18)...
Επομένως, πώς θα μπει κανείς στη βασιλεία των ουρανών, μη όντας λελυμένος στη γη από τις αμαρτίες του; Διότι η εξουσία αυτή δόθηκε μόνο στους εκλεκτούς, δηλαδή στους Αποστόλους, στους Επισκόπους και στους Ιερείς, και όχι στους λαϊκούς.
Πρέπει όλοι να έχουμε τους πνευματικούς μας και να εξομολογούμεθα τακτικά, ακόμα και εκείνοι οι οποίοι νομίζουν ότι δεν έχουν αμαρτίες. Ετσι μας διδάσκει ο άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης: «εάν είπωμεν οτι αμαρτίαν ουκ έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια ουκ έστιν εν ημίν. εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, πιστός έστι και δίκαιος, ίνα αφή ημίν τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας» (Α’ Ίω. 1, 8-9). Και ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης δείχνει λέγοντας: «Όλοι πρέπει να μετανοήσουμε, και λαϊκοί και μοναχοί και ιερείς και αρχιερείς. Να μετανοήσουμε όλοι (να εξομολογηθούμε), για να σωθούμε». Χωρίς εξομολόγηση, κανείς δεν μπορεί να σωθεί, επειδή «πολλά γαρ πταίομεν άπαντες» (Ιακώβου 3, 2). Πας άνθρωπος συλλαμβάνεται και γεννιέται με αμαρτίες (Γεν. 8, 21˙ Ψαλ. 50, 6˙ Ματθ. 7, 11˙ Ρωμ. 3, 11). Η Αγία Γραφή μας δείχνει ότι «η δε αμαρτία γεννά τον θάνατον» (Ιακ. 1, 15) και ότι «τίποτα ακάθαρτο δεν θα εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών». Να ενθυμούμαστε ότι «αμαρτία είναι η καταπάτηση του νόμου του Θεού και ακαθαρσία ενώπιον Του», και ότι η οργή του Κυρίου έρχεται πάνω στους κακούς και αμαρτωλούς, οι οποίοι πεθαίνουν ανεξομολόγητοι και χωρίς μετάνοια. Οι αμαρτωλοί, δι’ εξομολογήσεως και μετανοίας, στρέφουν την δίκαιη οργή του Θεού και αποκτούν την σωτηρία, των ψυχών τους….
Γέροντος Κλεόπα Ηλίε.

http://stratisandriotis.blogspot.gr