''Ο προφήτης Ηλίας πρώτα θα αρχίσει από Πατριάρχες και Δεσποτάδες..''

(ὁ ἔχων νοῦν ας λογαριάσει...)

- Δημήτριος: Γέροντα, το απολυτίκιο του προφήτου Ηλίου λέει ότι είναι ο δεύτερος πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού. Αυτός, καθώς είναι γνωστό, δεν κοιμήθηκε, όπως επίσης και ο Ενώχ. Θα έρθει ο προφήτης Ηλίας στην γη;

- Γ. Παΐσιος (χαμογελώντας): Ο προφήτης Ηλίας τροχάει και ετοιμάζει την μαχαίρα του! 

Και μάλιστα πρώτα θα αρχίσει από τους Πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες και μοναχούς!

- Νικόλαος: Και λαϊκούς...

- Γ. Παΐσιος: Τα δικά σας είναι αγνοήματα, ενώ τα δικά μας είναι αμαρτήματα (…) 

Έτσι δεν λέει η ευχή της θείας λειτουργίας; «Υπέρ των εμών αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων».

Άγιος Παΐσιος

Βιβλίο: “Σκεύος Εκλογής”, Ιερομόναχου Χριστόδουλου Αγγέλογλου

Ο Πύρινος Άγιος, Ηλίας ο Θεσβίτης

…Oι Iουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσανε πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Hλίας. Kαι τότε που ρώτησε ο Xριστός τους μαθητές του «Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;», του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Hλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. O προφήτης Mαλαχίας, που έζησε πολύ υστερώτερα από τον Hλία, λέγει: 

«Tάδε λέγει Kύριος Παντοκράτωρ. Iδού εγώ αποστελώ υμίν Hλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή», και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Hλίας θάρθη πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει. Σε όλα μοιάζει μ’ αυτόν ο Πρόδρομος, γι’ αυτό οι απόστολοι κ’ οι άλλοι Eβραίοι υποπτευόντανε μήπως ήτανε ο Hλίας ξαναγεννημένος. Ύστερα από τη Mεταμόρφωση, σαν κατεβήκανε από το βουνό οι τρεις μαθητάδες με τον Xριστό, τον ρωτήσανε: 

«Oι γραμματείς λένε πως ο Hλίας πρέπει νάρθει πρώτα. Eσύ τι λες;» Kι’ ο Xριστός τούς αποκρίθηκε: «O Hλίας έρχεται πρώτα και θα τ’ αποκαταστήσει όλα· αλλά σας λέγω πως ο Hλίας ήρθε κιόλας, και δεν τον γνωρίσανε, αλλά του κάνανε όσα θελήσανε· τα ίδια μέλλεται να πάθει και ο γυιος του ανθρώπου απ’ αυτούς». Tότε καταλάβανε οι μαθητές πως για τον Iωάννη τον Bαπτιστή τούς είπε (Mατθ. ιστ΄, 10). Pωτήσανε οι μαθητές τον Xριστό για τον Hλία, επειδή τον είχανε δει πριν από λίγο, απάνω στο Θαβώρ, να φανερώνεται μαζί με τον Mωυσή, την ώρα που μεταμορφώθηκε ο Xριστός, και να μιλά μαζί του, με όλο που είχε ζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο πριν από 800 χρόνια. Aλλά και κατά τη Σταύρωση, σαν φώναξε ο Xριστός «Hλί ηλί, λαμά σαβαχθανί», κάποιοι από τους Eβραίους που στεκόντανε κοντά στο σταυρό λέγανε πως θα φώναζε τον Hλία να τον βοηθήσει: «Tινές δε των εκεί εστώτων ακούσαντες έλεγον ότι Hλίαν φωνεί ούτος» (Mατθ. κζ΄, 46). Παντού πλανιέται ο ίσκιος του.

O προφήτης Hλίας γεννήθηκε προ 2767 χρόνια. Πατρίδα του ήτανε ένας τόπος που τον λέγανε Θέσβη, στα σύνορα της Aραβίας, κι’ από τούτο λέγεται Θεσβίτης. Tον πατέρα του τον λέγανε Σωβάκ, από το γένος του Aαρών. Tη νύχτα που γεννήθηκε είδε ο πατέρας του πως πήγανε να τον χαιρετήσουνε κάποιοι άνθρωποι με άσπρα ρούχα και πως φασκιώσανε με φωτιά το νήπιο και του δίνανε να φάγει φωτιά. Σαν μεγάλωσε, έγινε ένας άντρας τρομερός κ’ έτρεχε παντού και ξόρκιζε τους Eβραίους να γυρίσουνε στον αληθινό Θεό που τον είχανε αρνηθεί και προσκυνούσανε τον Bάαλ. Φωτιά έβγαινε από το στόμα του και δεν στεκότανε μέρα-νύχτα, αλλά ολοένα μιλούσε για την πίστη τ’ αληθινού Θεού, για τούτο ονομάσθηκε «ζηλωτής»:

«Kαι ανέστη Hλίας προφήτης ως πυρ, και ο λόγος αυτού ως λαμπάς εκαίετο» (Σοφ. Σειράχ μη΄,1 )…

O προφήτης Hλίας είναι πολύ τιμημένος από εμάς τους Έλληνες.Όπου να πας θα δεις ρημοκλήσια του απάνω στις κορφές των βουνών, από τα μικρά ως τα μεγάλα. O άγιος Nικόλας φυλάγει τη θάλασσα κι’ ο προφήτης Hλίας τα βουνά. Mέσα στα ρημοκλήσια του είναι ζωγραφισμένος από κείνους τους παληούς μαστόρους σαν τσομπάνος με τη φλοκάτα, με μαλλιά και γένια ανακατεμένα και στριφτά σαν αγριόπρινος, γερακομύτης σαν αητός, με μάτια φλογερά. Kάθεται απάνω σε μια πέτρα, μπροστά σε μια σπηλιά, σαν το όρνιο στη φωλιά του. Έχει ακουμπισμένο το κεφάλι του στην απαλάμη του, και κοιτάζει κατά πίσω, σαν να ακούγει τη φωνή του Θεού που του μιλά μέσα σε κείνα τα άσπλαχνα κράκουρα. Aπό πάνω του πετά ο κόρακας μ’ ένα κομμάτι κρέας, και χυμίζει κατά κάτω να του το δώσει. 

Όπως είναι ζωγραφισμένος μέσα στο ρημοκλήσι του, θαρρείς πως βρίσκεσαι αληθινά μέσα στη σπηλιά του, και ακούς τον αγέρα που βουΐζει στα χορτάρια και τα όρνια που κράζουνε κόβοντας γύρους από πάνω από το βουνό. Kανένα παμπάλαιο θυμιατήρι είναι κρεμασμένο δίπλα του απάνω στον καπνισμένον τοίχο, κανένα κερί σβηστό στέκεται μπηγμένο στον άμμο σ’ ένα μανουάλι βουνίσιο σαν τον άγιο που είναι ο νοικοκύρης εκείνου του ρημοκλησιού. Kάθε χρόνο, στις 20 Iουλίου, έρχουνται αποβραδύς οι χριστιανοί από το χωριό με τον παπά, και τον προσκυνάνε τον προφήτη Hλία, ανάβουνε τα καντήλια, θυμιάζουνε, και ψέλνει κανένας γέρος και λέγει τα στιχηρά της μνήμης του, και κείνος ακούγει με το άγριο κεφάλι του ακουμπισμένο στο χέρι του, κι’ ο κόρακας βαστά το ίσιο με τη βραχνή φωνή του: 

«Xαίροις επίγειε Άγγελε και ουράνιε άνθρωπε, Hλία μεγαλώνυμε. Xαίροις Hλία ζηλωτά, των παθών αυτοκράτωρ. Ω του θαύματος! O πήλινος άνθρωπος, ουρανούς του βρέχειν υετόν ουκ έδωκεν, και ουρανούς ανατρέχει εν πυρίνω άρματι». Kαι την άλλη μέρα, άμα τελειώσει η λειτουργία, φεύγουνε οι άνθρωποι, κι’ ο Hλίας κάθεται πάλι ολομόναχος «μονώτατος», βουβός, τυλιγμένος στην προβιά του, σαν αγιούπας κουρνιασμένος. Xιλιάδες χρόνια κάθεται έτσι, άλλες πολλές θα κάθεται, «έως του ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή». (Σημείωσιςδική Μας: Ε όχι και άλλες χιλιάδες… πάντως πολλά.)

του Φώτη Κόντογλου

Από το βιβλίο Γίγαντες Ταπεινοί, Εκδόσεις Aκρίτας 2000

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

ΤΑ 6 ΟΥΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΣΑΪΑ ΣΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΞΑΡΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ. ΠΟΣΟ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ!!!

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΑΠΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ Σ” ΜΑΣ

Ἀπόσπασμα (β) τῆς ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ αρ. φυλ. 195

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«…Μεταξὺ Ἀσσυρίων καὶ Αἰγυπτίων. Ἂς στραφοῦμε, ἀγαπητοί μου, πρὸς τὸ παρελθόν. Ἂς κάνουμε μιὰ ἱστορικὴ ἀναδρομή. 8ος αἰώνας π.Χ.. Πετώντας νοερὰ φτάνουμε στὴν Ἀνατολή – ἀπ᾽ τὴν ὁποία προέρχεται καὶ ἡ σημερινὴ ἀναταραχὴ τῶν ἐθνῶν. Βρισκόμαστε στὴν Παλαιστίνη, στὴν Ἱερὰ Γῆ, ἐκεῖ ποὺ φύτεψε ὁ Θεὸς τὸν περιούσιο λαό του τὸν Ἰσραὴλ σὰν ἀμπέλι θαλερὸ καὶ καρποφόρο. Ἀλλὰ ὁ λαὸς αὐτὸς ἦταν μεμονωμένος ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους. Ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα μικρὰ γειτονικὰ ἔθνη, ποὺ τὸν ἐνωχλοῦσαν κάθε τόσο μὲ ἐπιδρομές, τὸν πίεζαν δύο μεγάλα κράτη, δύο ἰσχυρὲς αὐτοκρατορίες, ἐχθρικὲς ἡ μία πρὸς τὴν ἄλλη· πρὸς βορρᾶν ἦταν οἱ Ἀσσύριοι, πρὸς νότον οἱ Αἰγύπτιοι. Οἱ στρατιὲς τῶν δύο αὐτῶν μεγάλων αὐτοκρατοριῶν ὁλοένα προχωροῦσαν· καὶ τὰ μικρὰ κράτη, γιὰ νὰ μὴν καταστραφοῦν, προσχωροῦσαν στὴ συμμαχία, στὸ πολιτικο-στρατιωτικὸ συγκρότημα τῆς μιᾶς ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς αὐτοκρατορίες. Ἀλλὰ ἡ προσ­χώρησι σὲ τούτη προκαλοῦσε τὴν ἔχθρα τῆς ἄλλης. Ἔτσι ὑπῆρχαν ἔθνη ποὺ εἶχαν ταχθῆ μὲ τοὺς Ἀσσυρίους, καὶ ἔθνη ποὺ εἶχαν ταχθῆ μὲ τοὺς Αἰγυπτίους. Ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὡς πρὸς τὸ δίλημμμα μὲ ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο πρέπει νὰ συμμαχήσῃ, μὲ τοὺς Αἰγυπτίους ἢ μὲ τοὺς Ἀσσυρίους, διαιρέθηκε σὲ δύο παρατάξεις· ἡ μία ἤθελε τὸ ἔθνος νὰ ἔχῃ φιλοαιγυπτιακὴ πολιτική, ἡ ἄλλη ἤθελε φιλοασσυριακὴ πολιτική. Ἐν τῷ μεταξὺ πράκτορες τῶν μεγάλων αὐτῶν κρατῶν εἰσχωροῦσαν στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ἰσραήλ, προπαγάνδιζαν κ᾽ ἐξεθείαζαν καθένας τὰ ὀφέλη ποὺ θὰ εἶχε ὁ Ἰσραὴλ ἂν προσχωροῦσε στὴ δική τους πολιτική. Οἱ ξένοι αὐτοὶ πράκτορες, ἐνισχυόμενοι κι ἀπὸ ὁμόφρονές τους Ἰσραηλῖτες, ἔσπερναν ζιζάνια, διασποῦσαν τὴν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, τὸν ἐξωθοῦσαν σὲ συμμαχία πότε μὲ τὴ μία καὶ πότε μὲ τὴν ἄλλη κραταιὰ δύναμι, καὶ ὄχι σπάνια ξεσποῦσαν ἐπαναστάσεις καὶ οἱ δρόμοι καὶ οἱ πλατεῖες καὶ τὰ ἀνάκτορα βάφον­ταν μὲ αἷμα ἀδελφικό, μὲ τὸ σκοπὸ ν᾽ ἀνατραπῇ ὁ φιλοασσύριος ἢ ὁ φιλοαιγύπτιος βασιλιᾶς καὶ ν᾽ ἀνεβῇ κάποιος ἄλλος καὶ νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν ἀντίθετη πολιτική. Διότι ἀπὸ τὶς συμμαχίες, ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτική, ἐξαρτοῦσαν τὴ σωτηρία τους οἱ Ἰσραηλῖτες αὐτοὶ τῆς παρακμῆς, λησμονώντας τὶς μεγάλες ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ στὸ ἱστορικό τους ἔθνος. Ἀπὸ τοὺς ἔξω λοιπόν, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἡ σωτηρία!

Τὰ πριόνια τῆς θεϊκῆς ὀργῆς. Ἀλλὰ ἡ στάσι αὐτὴ τοῦ περιουσίου λαοῦ, νὰ στρέφῃ τὸ βλέμμα ἄλλοτε πρὸς βορρᾶν καὶ ἄλλοτε πρὸς νότον, καὶ νὰ ἐκλιπαρῇ τὴ βοήθεια τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν, ἐξώργισε πάρα πολὺ τὴν ψυχὴ τοῦ προφήτου Ἠσαΐα, ποὺ ἀγαποῦσε τὴν πατρίδα καὶ δὲν ἤθελε αὐτὴ νὰ καταστραφῇ. Ὄχι, βροντοφωνάζει ὁ προφήτης στὸ λαό, ὄχι δὲν θὰ σωθῆτε ὑπογράφοντας σύμφωνα πολιτικῆς φιλίας καὶ στρατιωτικῆς συμμαχίας πότε μὲ τοὺς Ἀσσυρίους καὶ πότε μὲ τοὺς Αἰγυπτίους. Ματαίως ζητᾶτε νὰ προφυλαχθῆτε κάτω ἀπὸ τὴ σκιὰ αὐτῶν τῶν μεγάλων κρατῶν. Οἱ Ἀσσύριοι καὶ οἱ Αἰγύπτιοι θὰ συντριβοῦν. Κι ἂν τώρα παρουσιάζωνται ἰσχυροὶ καὶ ὑποτάσσουν ἔθνη καὶ λαοὺς καὶ σπέρνουν παντοῦ τὸ φόβο, πρέπει νὰ γνωρίζετε, ὅτι ἡ μεγάλη αὐτὴ δύναμί τους προέρχεται ἀπ᾽ τὸ ὅτι ὁ Θεός, ὁ δίκαιος Κριτής, χρησιμοποιεῖ τὰ ἔθνη αὐτὰ ὡς ὄργανα τιμωρίας τῶν λαῶν. Ἂν τὸ πριόνι, ποὺ κόβει δέντρα, μπορῇ νὰ καυχηθῇ, τότε ἂς καυχηθοῦν καὶ οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ στρατάρχες τῶν μεγάλων αὐτῶν κρατῶν. Εἶνε αὐτοί, χωρὶς πολλὲς φορὲς νὰ τὸ καταλαβαίνουν, ὅπως τὰ πριόνια καὶ οἱ ἀξίνες ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ξυλοκόποι τῶν δασῶν. «Μὴ δοξασθήσεται ἀξίνη ἄνευ τοῦ κόπτον­τος ἐν αὐτῇ; ἢ ὑψωθήσεται πρίων ἄνευ τοῦ ἕλκοντος αὐτόν;» (Ἠσ. 10,15). Ἄρα, κατὰ τὸν προφητικὸ αὐτὸ λόγο, αἰτία τῶν συμφορῶν ποὺ πλήττουν τὴν πατρίδα εἶστε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι.

Ναί, ἐσεῖς οἱ ἴδιοι οἱ Ἰσραηλῖτες, λέει ὁ προφήτης, διαλύετε καὶ καταστρέφετε τὴν πατρίδα. Μὴν ὀργίζεστε, μὴν ταράζεστε, μὴ βρίζετε αὐτοὺς ποὺ σᾶς ἐλέγχουν. Ἤσασταν λαὸς περιούσιος, ἀμπέλι ἐκλεκτὸ τοῦ Κυρίου, καὶ στὶς ἡμέρες μας καταντήσατε ἀποστάτες υἱοί, χέρσοι ἀγροὶ γεμᾶτοι ἀγκάθια, ἄκαρπα δέν­τρα, ποὺ πρέπει νὰ περιμένετε τὸ τσεκούρι τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ.

ΤΑ 6 ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΟΥΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΣΑΪΑ

Καὶ ἐναντίον τῶν υἱῶν αὐτῶν τῆς ἀποστασίας ὁ Ἠσαΐας ἐκσφενδονίζει 6 προφητικὰ «οὐαί». Ἀνοῖξτε, παρακαλῶ, τὸ 5ο κεφάλαιο τῆς προφητείας του καὶ θ᾽ ἀκούσετε τὸν κρότο. Τὸ πρῶτο «οὐαὶ» λέγεται ἐναντίον τῶν πλουσίων ποὺ εἶνε ἅρπαγες καὶ πλεονέκτες, ποὺ δὲν ἀρκοῦνται σὲ λίγα, ἀλλὰ διαρκῶς ἁπλώνονται καὶ ἀγοράζουν συνεχῶς, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν οὔτε ἐλάχιστο τόπο νὰ στήσουν τὶς καλύβες τους οἱ φτωχοί. Αὐτοὶ μόνο νὰ ζήσουν πάνω στὴ γῆ, οἱ ἄλλοι ἂς πεθάνουν. Τὸ δεύτερο «οὐαὶ» πέφτει πάνω στὸ κεφάλι τῶν μεθύσων, πού, ἐνῷ ἀποτελοῦν τὴν ἄρχουσα τάξι, αὐτοὶ ἀπ᾽ τὸ πρωὶ μέχρι ἀργὰ τὴ νύχτα πίνουν τὰ «σίκερα», τὰ δυνατὰ οἰνοπνευματώδη ποτά, χορεύουν, χτυποῦν τύμπανα, παίζουν κιθάρες, διασκεδάζουν ἐλεεινά, σπαταλοῦν περιουσίες, ἐξευτελίζουν τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, προκαλοῦν, σκανδαλίζουν τὸ λαὸ καὶ τὸν ἐξωθοῦν στὴ διαφθορά. Τὸ τρίτο «οὐαὶ» ῥίχνεται σὰν πυρακτωμένος μύδρος καταπάνω στὸ κεφάλι τῶν ἀσεβῶν, ποὺ ἔπαψαν πιὰ νὰ βλέπουν στὴν ἱστορία τῶν ἐθνῶν τὰ ἴχνη τῆς Θείας Προνοίας, εἰρωνεύονται αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν σ᾽ αὐτὴν καὶ ἐκφράζονται μὲ ἀνευλάβεια γιὰ τὸ ὕψιστο ὄνομα τοῦ Θεοῦ λέγοντας εἰρωνικὰ στοὺς πιστούς· Περιμένετε κι ὁ Ἅγιος Θεός σας θὰ σᾶς σώσῃ!… Τὸ τέταρτο «οὐαὶ» πλήττει σφοδρὰ τοὺς ὁμιλητάς, τοὺς ῥήτορες, τοὺς σοφιστὰς καὶ διαφθορεῖς τῆς κοινῆς γνώμης, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν προφορικὸ καὶ τὸ γραπτὸ λόγο διαστρέφουν τὴν ἀλήθεια καὶ λένε τὸ κακὸ καλὸ καὶ τὸ καλὸ κακό, παριστάνουν τὸ σκοτάδι σὰν φῶς καὶ τὸ φῶς σὰν σκοτάδι, τὸ πικρὸ σὰν γλυκὸ καὶ τὸ γλυκὸ σὰν πικρό. Τὸ πέμπτο «οὐαὶ» ἐλέγχει καὶ καυτηριάζει τὰ ὑπερήφανα μυαλά, τοὺς «συνετοὺς ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονας», ποὺ πάνω κι ἀπ᾽ αὐτὴ τὴ σκέψι τοῦ Θεοῦ ἔχουν τὴ δική τους σκέψι, τὴ δική τους γνώμη, καὶ μ᾽ αὐτήν, σὰν νὰ ἦταν ἀπόλυτη ἀλήθεια, ἔχουν τὴν ἀξίωσι νὰ συμφωνήσουν οἱ πάντες. Καὶ τὸ τελευταῖο «οὐαὶ» ἐκσφενδονίζεται ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ἀποτελοῦν τὴ μεγαλύτερη διαφθορὰ τῆς μαρασμένης πολιτείας, ἐναντίον τῶν ἀδίκων δικαστῶν πού, γιὰ τὰ λεφτὰ ποὺ δέχονται, τὸν μὲν φτωχὸ ἐνῷ εἶνε ἀθῷος τὸν καταδικάζουν, τὸν δὲ πλούσιο ἐνῷ εἶνε ἔνοχος τὸν ἀθῳώνουν.

Γιὰ τὶς κακίες αὐτές, καθὼς καὶ γιὰ ἄλλες ἀκόμη ποὺ ἀναφέρει ὁ προφήτης, ὁ Κύριος θὰ καλέσῃ, θὰ «σφυρίξῃ» καὶ θὰ ἔρθουν ἀπὸ μακριὰ πιὸ γρήγορα κι ἀπὸ ἀετὸ στρατεύματα ἀλλοφύλων, οἱ ὁποῖοι μὲ φωτιὰ καὶ σίδερο θὰ κάψουν τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά. Ἐφ᾽ ὅσον ζῆτε στὴν παρανομία καὶ πονηρία, καμμιά συμμαχία μὲ κάποια ἀπὸ τὶς μεγάλες δυνάμεις δὲν θὰ σᾶς σώσῃ, κηρύττει ὁ προφήτης. Οἱ Αἰγύπτιοι καὶ οἱ Ἀσσύριοι, στοὺς ὁποίους θέλετε νὰ στηριχθῆτε, θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ θ᾽ ἀποδειχθοῦν πὼς εἶνε πιὸ ἀδύνατοι κι ἀπ᾽ τὰ μικρότερα ἔντομα, τὶς μῦγες καὶ τὰ κουνούπια. Ὤ καὶ ἂν μετανοούσατε καὶ θέλατε νὰ στραφῆτε ὁλοκληρωτικὰ στὸ Θεὸ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων! θὰ ἔχετε τότε ἰσχυρὴ καὶ ἀκατάβλητη συμμαχία τὴ βοήθεια τοῦ Κυρίου καὶ θὰ μπορῆτε νὰ λέτε σὲ ὅλα τὰ ἔθνη· «Γνῶτε, ἔθνη, καὶ ἡττᾶσθε· ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς· ἰσχυκότες, ἡττᾶσθε· ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε, πάλιν ἡττηθήσεσθε. Και ἣν ἂν βουλεύσησθε βουλήν, διασκεδάσει Κύριος, καὶ λόγον ὃν ἂν εἴπητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν, ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός», δηλαδή· Μάθετέ το, ἔθνη, καὶ ὑποταχθῆτε· ἀκοῦστε το ὣς τὰ πέρατα τῆς γῆς· ἐσεῖς ποὺ εἴχατε ἐπικρατήσει, τώρα ὑποταχθῆτε· γιατὶ κι ἂν πάλι ἐπικρατήσετε, πάλι θὰ νικηθῆτε. Καὶ ὅποια ἀπόφασι κι ἂν πάρετε, ὁ Κύριος θὰ τὴ ματαιώσῃ, καὶ ὅποιο λόγο καὶ ἂν πῆτε, δὲν θὰ μπορέσετε νὰ τὸν πραγματοποιήσετε, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶνε μαζί μας (Ἠσ. 8,9-10).

Ο άνθρωπος που υμνείται ως Άγιος χιλιάδες χρόνια ...πριν να πεθάνει, είναι «Ἠλίας ὁ ἔνδοξος τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ»!

«Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ, ΠΑΡΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ».

ΓΕΝΙΚΑ: Ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήταν ο σημαντικότερος προφήτης του Θεού, γιος του Σωβάκ καταγόμενος από τη Θέσβη της Γαλαάδ. Έδρασε στα χρόνια του βασιλιά Αχαάβ, κατά τον 9ο-10ο αιώνα π.Χ.. Το όνομα Ηλίας αποτελεί ελληνική μεταφορά του εβραϊκού ονόματος Ελιγιαχού ( אליהו ), που σημαίνει “Θεός μου είναι ο Ιεχωβά». Αναφορές στον Ηλία περιέχονται και στο Κοράνιο. (6:85· 37:123-132) 

Ο Ηλίας είναι αυτός που κατέβασε τρεις φορές φωτιά από τον ουρανό, κάνοντας τους Ισραηλίτες με μια φωνή να πουν: «Αληθώς Κύριος ο Θεός, αυτός ο Θεός» (Γ΄ Βασιλειών ιη' 39).

Είναι εκείνος που ανέστησε τον νεκρό γιο της χήρας στα Σαρεπτά. Εκείνος στο όρος Χωρήβ είδε τον Θεό, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό. Εκείνος έσχισε τον Ιορδάνη ποταμό και ανελήφθη με πύρινη άμαξα, αφήνοντας συνεχιστή του έργου του το μαθητή του, Ελισσαίο. Ακόμη, είναι εκείνος που στη Μεταμόρφωση του Κυρίου στάθηκε δίπλα Του μαζί με τον Μωϋσή. Όλα αυτά δείχνουν με πόσο ζήλο υπηρέτησε ο Προφήτης Ηλίας το θείο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 20 Ιουλίου.

Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ: Ο προφήτης Ηλίας, ενώ δεν έγραψε ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μεγάλη προφητεία. Το έργο του, ο τρόπος που έζησε και έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι μέγιστη. Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, μεστές βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, το όρος Σινά και το όρος Θαβώρ, πάνω στο οποίο εμφανίσθηκε μαζί με τον Κύριό μας ο Προφήτης, είναι οι τρεις κορυφές, που αναφέρονται στη δόξα του. Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Αξίζει όμως να ασχοληθούμε με ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό περιστατικό της ζωής του. [Βοηθός μας θα είναι ο λόγος του μακαριστού αρχιμανδρίτη Αθανασίου Μυτιληναίου, ηγουμένου της Μονής του Αγίου Δημητρίου Στομίου, ενός εκ των κορυφαίων ερμηνευτών του Θείου Λόγου, φωτιστή των Λαρισαίων του καιρού μας, το έργο του οποίου διασώζεται εις το διηνεκές χάρις στις άοκνες προσπάθειες πολλών πνευματικών παιδιών του μέσα από το διαδίκτυο ή έντυπες εκδόσεις απομαγνητοφωνημένων κηρυγμάτων του.]

Το περιστατικό που αναφερόμαστε δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών. Στις μέρες μας το παραγκωνισμένο και παραθεωρημένο βιβλίο της Αποκαλύψεως έρχεται στην επικαιρότητα, διαβάζοντας εκεί όσα έχουν σχέση με τα έσχατα. Έσχατα λέγονται εκείνα τα οποία αφορούν στο τέλος της Ιστορίας, όταν πλησιάζει ο δεύτερος ερχομός του Κυρίου. Η ζωή του προφήτου Ηλιού είναι ζωή ενός αντιτύπου που δείχνει το πρωτότυπο στα έσχατα.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ: Λέει ο Απ. Παύλος στους Αθηναίους: «ο Θεός... ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών (των λαών)». Δηλαδή, ο Θεός έχει τάξει τα σύνορα του κάθε λαού, αλλά και το πόσον καιρό θα ζήσει ένας λαός. Ο Ισραήλ ήταν λαός αγαπημένος, ο ξεχωρισμένος λαός και ο Θεός πολλές φορές τον είχε προστατεύσει. Την εποχή όμως του Προφήτη Ηλία, (9ος αι. π.Χ.) το διασπασθέν βόρειο βασίλειο, του Ισραήλ ή Σαμάρειας, αποστάτησε απ' τον Θεό. Βασιλιάς του βασιλείου ήταν τότε ο Αχαάβ. Αυτός είχε χαλαρό χαρακτήρα, με κλίση προς την ειδωλολατρία, επηρεαζόμενος από τη γυναίκα του Ιεζάβελ. Η σύζυγός του του ήταν Συροφοινίκισσα και φανατική ειδωλολάτρισσα. Γρήγορα, εξαιτίας αυτής της φοβερής γυναίκας, η λατρεία του Θεού ατόνισε και κυνηγήθηκε, ενώ εισήχθη η λατρεία του Βάαλ και της Αστάρτης ( Αφροδίτης).

Η ΑΝΟΜΒΡΙΑ ΩΣ ΤΙΜΩΡΙΑ: Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή, εμφανίζεται ο φλογερός και ζηλωτής Προφήτης Ηλίας, ξαφνικά, εμφανιζόμενος στο βασιλιά, για να του δώσει φοβερό θείο μήνυμα: συνεχής ανομβρία, τιμωρία από τον Θεό, για την αποστασία του λαού και του ιδίου. “Ορκίζομαι στον Θεό τον ζώντα, (...) ότι σ' αυτά τα χρόνια που θα έρθουν ούτε θα βρέξει ούτε θα πέσει δροσιά”. Αυτά είπε ό Προφήτης, και ανεχώρησε. Τα λόγια του Προφήτη ήταν η κρίση του Θεού για την αποστασία ενός λαού, των Ισραηλιτών.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Συχνά ο Θεός, μέσω Προφητών, αναφέρεται στο μέλλον διαφόρων λαών, όπως διαβάζουμε σε προφητείες του Ησαϊα, του Ιερεμία, του Ιεζεκιήλ. Ο Δανιήλ, για παράδειγμα, προφητεύει για τη νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών. Δεν ομιλεί, συνεπώς, ο Θεός μόνο για τον Ισραήλ.

Ομιλεί για όλους τους λαούς και κατευθύνει τις τύχες όλων των λαών. Έτσι ούτε οι Έλληνες βγαίνουν έξω από το σχέδιο του Θεού, πολύ δε περισσότερο αφού δεχθήκαμε το Ευαγγέλιό Του από τους πρώτους. Όμως, προκύπτει το ερώτημα: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά επήλθαν πού οφείλονται; Μήπως πρόκειται να συρρικνωθούμε ως έθνος και ως κράτος; Μα στο πρώτο ερώτημα απαντήσαμε μόνοι μας. Πόσα παιδιά πια γεννιούνται στη “ρυτιδιασμένη” πρόωρα γερασμένη πατρίδα μας; Όσο για τα σύνορά μας, δεν υπάρχει τίποτα αμετάθετο και σίγουρο. Ακόμη, υφιστάμενοι μια τεράστια κοινωνικοοικονομική κρίση, αναλογιστήκαμε ποια είναι η αφετηρία της;

“Ασφαλώς η αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία. Αποστατούμε από τον Θεό καθημερινά. Το φαινόμενο της αθεΐας (...) έχει γίνει πια πραγματικότητα εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία και έχουμε τόσους Αγίους! Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; (...) Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και χρησιμοποιεί, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό;” (προέβλεπε ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος). Από τη στιγμή που εκστόμισε αυτά ο Προφήτης, άρχισε και η περιπέτεια του βορείου βασιλείου, που οδήγησε στην κατάλυσή του από τους Ασσυρίους. Τα λόγια του Προφήτη ηχούν, ίσως, περίεργα στ' αυτιά μας: «γυναίκες φοράτε τα φουστάνια σας τα ωραία, με τις χρυσές ζώνες και τα χρυσοκεντημένα μεταξωτά σας ρούχα! Σκοινί θα μπει στη μέση σας και θα συρθείτε ξυπόλητες στη γη της αιχμαλωσίας!». Ακούοντας αυτά ο Αχαάβ, έμεινε έκπληκτος και πριν αντιδράσει, ο Προφήτης εξαφανίστηκε. Τότε ο Αχαάβ άρχισε να καταδιώκει τον Προφήτη.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ: Ο Θεός όμως προστατευσε τον Προφήτη Του από τον Αχαάβ και από τον λιμό που ακολούθησε την ανομβρία. Ο Θεός είπε στον Ηλία: «πορεύου εντεύθεν κατά ανατολάς και κρύβηθι εν τω χειμάρρω Χορράθ του επί προσώπου Ιορδάνου, και έσται εκ του χειμάρρου πίεσαι ύδωρ, και τοις κόραξιν εντελούμαι διατρέφειν σε εκεί”. Δηλαδή ο Θεός θα φρόντιζε και για το νερό και την τροφή του Προφήτη, που θα του την έφερναν ... κοράκια!

Όμως η εντολή του Θεού να κρυφτεί ο Προφήτης Του αφορά και στον λαό του Θεού, την περίοδο των εσχάτων, κι αυτό διότι ο Προφήτης αποτελεί τύπος των εσχάτων. Ιστορικός τύπος είναι περιστατικά της Παλαιάς Διαθήκης που είναι σκιά πραγμάτων που αφορούν την περίοδο του Ευαγγελίου αλλά και των εσχάτων. Έτσι, για παράδειγμα το εβραϊκό Πάσχα (Πεσάχ), που σημαίνει πέρασμα από την Αίγυπτο στη Χαναάν, είναι τύπος της Ανάστασης του Κυρίου και του περάσματος από τη ζωή, που οδηγεί στον πνευματικό θάνατο, στην αιώνια ζωή, ενώ η διάβαση της Ερυθράς είναι ο τύπος του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Έτσι κι εδώ το γεγονός που συνέβη ανάμεσα στον Προφήτη και τον Αχαάβ είναι ένα γεγονός, και ένας ιστορικός τύπος των εσχάτων. Διότι ο Αχαάβ είναι αντίτυπο του Αντιχρίστου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΠΑΡΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ: Ο Ηλίας θα είναι παρών και στις ημέρες του Αντιχρίστου! Άλλωστε, ο προφήτης Ηλίας δεν πέθανε, αναλήφθηκε. Θα επανέλθει! Και όπως ήλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο. Και το καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ανομβρία επέφερε ο προφήτης Ηλίας στον Αχαάβ, τριάμισι χρόνια ανομβρία θα επιφέρει και στον Αντίχριστο! “Έτσι, έχουμε το μοναδικό φαινόμενο, που ένα πρόσωπο, ο προφήτης Ηλίας, αποτελεί και ιστορικό αντίτυπο σ' εκείνη την εποχή, αλλά και ένα ιστορικό πρωτότυπο στο μέλλον, στα έσχατα.” (π. Αθ. Μυτιληναίος). Έτσι λοιπόν το ίδιο πρόσωπο είναι παρόν και στη μία και στην άλλη περίπτωση.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡ. ΗΛΙΑ: Το βιβλίο της Αποκαλύψεως (ια΄κεφ.), διαβάζουμε: “Και θα δώσω”, λέει ο Χριστός “στους δυο μάρτυρές μου”, ο ένας από τους οποίους είναι ο Προφήτης Ηλίας, “και θα προφητεύσουν”. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουν μία μαρτυρία. Λέγονται και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν. Η διάρκεια της προφητείας τους θα είναι χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ή τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια.

Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο! Και η Αποκάλυψη λέει πιο κάτω: «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας. Στη συνέχεια ο Αντίχριστος, που δεν θα ανεχθεί τον προφητικό έλεγχο, θα τους φονεύσει αφήνοντας τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Γι' αυτούς τους δύο Προφήτες λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα 'χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Το φόνο μάλιστα των Προφητών θα τον δουν: “γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Κι ενώ αυτό ήταν αδύνατο για την εποχή που γράφηκε η Αποκάλυψη, σήμερα φαίνεται εύκολο χάρη στην τηλεόραση και το διαδίκτυο. Η Αποκάλυψη προσθέτει ότι, στα 3,5 χρόνια της κυριαρχίας του Αντιχρίστου, ο πιστός λαός πρέπει να αποκρυβεί «μικρόν όσον όσον», ακριβώς όπως ο Ηλίας στα χρόνια του, υπό τύπον Αντιχρίστου, Αχαάβ. Πρέπει ο λαός του Κυρίου να κρυφτεί για να γλυτώσει τον θάνατο και για να αποφύγει τις επιδράσεις της κυριαρχία του Αντιχρίστου. Όσον αφορά τις επιδράσεις αυτές, αρκεί να δούμε σήμερα, που δεν υπάρχει διωγμός των πιστών, πόσο εύκολα απομακρύνθηκε ο Ελληνισμός από την Εκκλησία χάρις στην εκκοσμίκευση. “Κι ακόμα δεν ήρθε ο Αντίχριστος. Και πού να 'ρθει και να επιβάλει πείνα και οικονομικό αποκλεισμό! Τι θα γίνει τότε;” (π. Αθ. Μυτιληναίος). Ο λαός του Θεού θα κρυφτεί στην έρημο όπως ο Προφήτης αλλά και αυτοί που περιστοίχιζαν τότε τον προφήτη Ηλία. Αυτοί τότε, και η Εκκλησία στα έσχατα, καταφεύγουν στην έρημο, κρύβονται. Όμως, ας θυμηθούμε, από την έρημο ξεκίνησε η Εκκλησία.

Διαβάζουμε στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φωνάζει και λέει ότι έρχεται ο Μεσσίας, δείχνοντάς τον από την έρημο. Εκεί είναι τα θεμέλια της Εκκλησίας. Στην έρημο θα καταλήξει. Και η Αποκάλυψη συνεχίζει: “ο Αντίχριστος, πίσω από τον οποίο είναι ο Διάβολος, θα διώξει την Εκκλησία, γι' αυτό εκείνη θα καταφύγει στην έρημο, και θα βγάλει νερό από το στόμα του, για να την πνίξει”. Το νερό που βγάζει ο Διάβολος, και ο Αντίχριστος, είναι τα διάφορα κοινωνικά και φιλοσοφικά συστήματα, που θέλουν να πνίξουν τον σύγχρονο Χριστιανό. Είναι σαν κάποιος να μας δίνει να φάμε, υπό τον όρο να ακολουθήσουμε το κοινωνικό, οικονομικό ή αιρετικό σύστημα, που αυτός προσφέρει. Κάτι δηλαδή ανάλογο με τα πουλημένα πρωτοτόκια του Ησαύ έναντι ενός πιάτου φαγητού! Άρα οι πιστοί που θα δεχθούμε την “προσφορά” του Αντιχρίστου θα χαθούμε. Και όμως, ο Θεός θα βοηθήσει την διωκόμενη Εκκλησία Του, όπως βοήθησε τον περιούσιο, πάλαι ποτέ, λαό Του στη διάβαση της Ερυθράς, χρησιμοποιώντας στοιχεία της φύσης με τέτοιο τρόπο ώστε και να διαφυλαχθεί ο Ισραήλ και να καταποντιστούν οι διώκτες του. Ακόμη ο Θεός θα βοηθά το λαό Του στη διατροφή του ακριβώς όπως έκανε με το μάννα στο Σινά και με τον κόρακα που έφερνε τροφή στον Προφήτη Ηλία. Με τον τρόπο αυτό, γνωρίζοντας ότι τα πτηνά αυτά είναι σαρκοφάγα, τονίζεται περισσότερο το θαύμα, διότι τα σαρκοβόρα κοράκια, σε μια περίοδο γενικευμένου λιμού, δεν το τρώνε αλλά το φέρνουν στον Προφήτη! Με τέτοιους θαυμαστούς τρόπους θα τρέφονται και στα έσχατα τα μέλη της “εν ερήμω” Εκκλησίας. Γι' αυτό και η απεικόνιση του Προφήτη με τον κόρακα που τον διατρέφει, τονίζει την ιστορικότητά του ως τύπου των εσχάτων και κυριαρχεί έναντι οποιουδήποτε άλλου τύπου εικονίσεως. Αυτό τονίζει περισσότερο στη ζωή του Προφήτη η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Κι αυτό διότι η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων; αλλά “και να μας πει τι θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου” (π. Αθ. Μυτιληναίος).

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΧΑΑΒ, ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ: Ο προφήτης Ηλίας, θα καταδείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ. Στον Αχάαβ είπε κάποτε: “Το αίμα σου θα το γλύψουν σκυλιά και γουρούνια” κι έτσι έγινε. Στη σύζυγο του Αχαάβ, Ιεζάβελ, είπε: «Εσένα, θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!...» Κι αυτά πραγματοποιήθηκαν έως κεράιας. Έτσι θα ελέγξει ο Προφήτης και τον Αντίχριστο.

Μας λέει η Αποκάλυψη ότι, όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον Ενώχ, και θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι, ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του! Οι αμαρτωλοί θα χαρούν. Αλλά, προσθέτει το ιερό βιβλίο, σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος! Αλλά εάν γι' αυτούς ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι αληθινή ευλογία.Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ' όλους που θα αναστηθούν. “ γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα” (Σ. Σειράχ, μη΄ κεφ.).

ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ: Όταν ο Προφήτης με παράπονο έλεγε στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!», ο Θεός του απάντησε πως “εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.” Αυτοί οι άνδρες, όταν έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Αλλά θα τον δουν με την ίδια χαρά και ελπίδα οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στην Ιερουσαλήμ οι δίκαιοι θα πουν: “Ήλθε ο Ηλίας. Ελέγχει τον Αντίχριστο. Πλησιάζει η έλευση του Κυρίου!” Θα τον δουν και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν όπως ακριβώς τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ κατά την Μεταμόρφωσή Του. Γιατί κι εμείς τότε θα φωνάξουμε: “μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και ημείς ζωή ζησόμεθα”, όπως έγραψε ο Σειράχ τον 2ο αι. π. Χ.

Ω Άγιε του Θεού Προφήτα, 

ένδοξε Ηλία, 

πρέσβευε υπέρ ημών!

Ο Προφήτης Ηλίας και η Δευτέρα του Κυρίου Παρουσία

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση

Υπάρχει κανείς φτωχότερος;

Είναι γνωστή η φιλοξενία του Προφήτη Ηλία από μια πάμπτωχη χήρα στα Σαρεπτά της Σιδωνίας.

Την συνάντησε ο Προφήτης να μαζεύει ξύλα. Και της ζήτησε λίγο ψωμί. Εκείνη είχε μόνο λίγο αλεύρι και λίγο λάδι. Και ίσα πού έφταναν, να φάει για τελευταία φορά αυτή και τα παιδιά της.

Όμως η φτώχεια και ο πόνος, την είχαν κάμει πονετική και εύσπλαχνη. Έτσι δεν δίστασε, να πάρει το ψωμί από το δικό της στόμα και των παιδιών της και να το δώσει στον Προφήτη Ηλία. Και μάλιστα χωρίς να ξέρει, ποιόν είχε μπροστά της. Τον είδε σαν ένα φτωχό.

Αναρωτιέται ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

- Ποιος είναι φτωχότερος από εκείνη την χήρα; Και μετά από αυτό το παράδειγμα, ποιος τολμάει να προφασισθή φτώχεια, για να μη κάμει ελεημοσύνη;

Εκείνη είχε μια χούφτα αλεύρι και το'δωσε. Σε ποιόν δεν περισσεύει... μια χούφτα αλεύρι;

Κάποιος νεαρός, στην διάρκεια των διακοπών του, γνώρισε ένα παιδάκι με ειδικές ανάγκες. Έπασχε από μυϊκή δυστροφία. Του έδειξε ενδιαφέρον. Του μίλησε με αγάπη. Και κέρδισε την φιλία του.

Όταν τέλειωσε το καλοκαίρι, και το παιδί επέστρεψε στο ίδρυμα, πού το είχαν βάλει οι γονείς του, ο νεαρός αποφάσισε να πηγαίνει κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και να το βλέπει. Η διαδρομή ήταν πολύ μεγάλη.

Έπρεπε να μένει δυο βραδυές σε ξενοδοχείο κοντά στο ίδρυμα. Ξόδευε ένα σημαντικό ποσό από τον πενιχρό μισθό του, ενώ θα μπορούσε να τα «γλεντήσει» με την παρέα του.

Παρ' όλο πού δούλευε στις οικοδομές και κουραζόταν αρκετά, αφιέρωνε κάθε δεύτερη εβδομάδα δυο ολόκληρες μέρες, για να κάνει το πρόσωπο αυτού του παιδιού να χαμογελά και την καρδιά του να γεμίζει από χαρά.

Όλοι έχουμε κοντά μας «άτομα με ειδικές ανάγκες». Και πρώτα - πρώτα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Ο διπλανός μας (σύζυγος, παιδιά, συγγενείς) είναι άνθρωπος με πάθη, αδυναμίες, παραξενιές, καπρίτσια, πείσματα και με πολλές άλλες «ειδικές ανάγκες».

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, ότι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη μας γι' αυτούς, είναι: να γίνουμε «στόμα του Χριστού».

Όμως. Γίνομαι «στόμα του Χριστού» για τούς άλλους, δεν σημαίνει ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ τούς «πρήζω» στις παρατηρήσεις και στις διδασκαλίες!

Ο Χριστός δεν άνοιξε το στόμα Του μόνο για να διδάξει και να ελέγξει. Δεν χρησιμοποίησε το στόμα Του μόνο για να δώσει εντολές ή για να δείξει την εξουσία Του. 

Το χρησιμοποίησε:

•και τότε πού λοιδορούμενος, ευλογούσε,

•και τότε πού μίλησε με καλοσύνη στο δούλο που τον ράπισε,

•και τότε πού, ενώ Τον εμπαίζανε και Τον εξευτέλιζαν, Αυτός σιωπούσε,

•και τότε πού προσευχήθηκε για τούς σταυρωτές Του.

Τέτοιο στόμα θέλει να αποκτήσουμε ο Χριστός. 

Και ένα τέτοιο στόμα Του αρέσει περισσότερο από το στόμα των προφητών!

Κανένα στόμα, ούτε των προφητών το στόμα, δεν του αρέσει τόσο, λέει ο όντως Χρυσόστομος άγιος Ιωάννης, όσο «το στόμα των επιεικών και πραέων ανθρώπων».

Έστω, λοιπόν, ότι δεν έχουμε ούτε μια χούφτα αλεύρι! Όλοι έχουμε στόμα. Και μπορούμε να αγωνιστούμε να το κάνουμε «στόμα Χριστού».

Αύτη θα είναι η μεγαλύτερη και η πιο θεάρεστη ελεημοσύνη προς τούς αδελφούς μας.

Άρχιμ. Β. Λ.

Αγίου Αυγουστίνου

http://tokandylaki.blogspot.gr

Η μάχαιρα του Προφήτη Ηλία

- Γέροντα, το απολυτίκιο του Προφήτη Ηλία 

λέει ότι είναι ο «δεύτερος Πρόδρομος 

της παρουσίας Χριστού». 

Θα έρθει ο Προφήτης Ηλίας στη γη;

- Ο Προφήτης Ηλίας τροχάει τώρα τη μάχαιρα. 

Πρώτα θα αρχίσει από τους 

Πατριάρχες, 

Δεσποτάδες, 

παπάδες, 

μοναχούς.

Γέροντας Παΐσιος

http://www.saint.gr

«ΖΗ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ»

Τί κακό, Χριστιανοί μου, εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς βρῆκε σὲ τοῦτον τὸν αἰῶνα! Φύγανε οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ἔγινε ὁ αἰώνας μας αὐτός, αἰὼν τῆς ἀποστασίας. Ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος ἀνεκάλυψε σήμερα, μερικὰ πράγματα ἀπὸ ἐκεῖνα, φυσικά, ποὺ εἶχε βάλει ὁ Θεὸς μέσα στὴ φύσι ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ὅπως λ.χ. τὴν πυρηνικὴ ἐνέργεια, καὶ πῆρε ὁ νοῦς του ἀέρα. Ἔκαμε μερικὲς προόδους στὶς τεχνικὲς ἐπιστῆμες, ἀνέβηκε καὶ στὴ σελήνη κι ἔπεσε δυστυχῶς στὴν ἔπαρσι καὶ τὴν ἀλαζονεία. Ἀποστάτησε ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐφούσκωσε τὸ κεφάλι πολλῶν ἀπὸ ὑπερηφάνεια. Ἔγιναν ἐγωισταὶ καὶ κατήντησαν στὴν ἀπιστία.

Δὲν θέλουν πιὰ ν᾿ ἀκούσουν γιὰ Θεό, οὔτε νὰ σκεφθοῦν γιὰ ψυχὴ καὶ γιὰ μετὰ θάνατον ζωή. Ἔνοχοι οἱ δυστυχεῖς, πέρα ὡς πέρα, καθὼς εἶναι, ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία, ποὺ τοὺς ἐλέγχει γιὰ τὶς παρανομίες τους. Δὲν θέλουν, οὔτε καὶ ἀπὸ τὸ ραδιόφωνο ν᾿ ἀκούσουν τὴν θεία Λειτουργία. «Θεέ! Ἔα!... Ἀπόστα ἀπ᾿ ἐμοῦ ὁδούς σου εἰδέναι οὐ βούλομαι», φωνάζει ὁ σύγχρονος ἀποστάτης. Δηλαδή, Θεὲ φύγε ἀπὸ κοντά μου. Τὰς ἐντολάς σου νὰ ξέρω δὲν θέλω. Σήμερα οἱ Ἐντολὲς τοῦ θεοῦ, ἀπὸ πολλοὺς καταπατοῦνται ἀσύστολα, καὶ ἡ ζωὴ πλέει στὴν παρανομία καὶ στὴν ἀθεοφοβία.

Τότε, λοιπόν, τί γίνεται; 

Πάει πιὰ ἡ θρησκεία, λέγουν πολλοί. Σὲ λίγο δὲν θὰ πιστεύει κανείς. Πόσον ὅμως πλανῶνται! Ἡ Ἱστορία ἔχει νὰ μᾶς δείξῃ πολλὲς τέτοιες ἀποστασίες καὶ χειρότερες μάλιστα ἀπὸ τὴν σημερινή. Καὶ ὅμως ἡ θρησκεία τοῦ Ἀληθινοῦ θεοῦ μένει καὶ θὰ παραμένει εἰς τὸν αἰῶνα.

Καὶ ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Προφήτου Ἠλία ἡ ἀποστασία ἔφθασε εἰς τὸ κατακόρυφο. 

Ἐδιώκετο ἡ Πίστις τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ ἐπεβάλλετο ἡ εἰδωλολατρεία διὰ τῆς βίας ὑπὸ τῶν κραταιῶν βασιλέων. Ὑπεχρεώνοντο οἱ πιστοὶ νὰ λατρεύουν, ἀντὶ τοῦ Ἀληθινοῦ θεοῦ, τὸν Βάαλ καὶ τὴν Ἀφροδίτη, δηλαδὴ τὴν ἀνηθικότητα. Κατέσκαψαν τὰ θυσιαστήρια τοῦ Θεοῦ καὶ κατέσφαξαν τοὺς Προφήτας τοῦ Ὑψίστου. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Προφήτης Ἠλίας ὁ Θεσβίτης ἔλεγε μὲ παράπονο: «Κύριε, τοὺς Προφήτας σου κατέσφαξαν καὶ τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν. Ἐγὼ δὲ ὑπολέλειμμαι μονώτατος».

Καὶ ὅμως, ἔπειτα ἀπὸ τόσην ἀποστασίαν, ἡ θρησκεία δὲν ἔπαθε τίποτε. Ὁ Θεὸς εἶχε τοὺς δικούς του. -Ἑπτὰ χιλιάδας ἔχω, τοῦ ἀπάντησε ὁ Θεός, «οἵτινες οὐκ ἔκλιναν γόνυ τῷ Βάαλ». Ἐκεῖνο μόνο, ποῦ ἐπέτυχαν μὲ τὴν ἀποστασία τους οἱ Ἰσραηλῖτες τότε, ἦταν νὰ τιμωρηθοῦν σκληρότατα καὶ νὰ ὑποφέρουν ἀπὸ ἀνομβρίαν καὶ ξηρασίαν. Ἔκλεισε ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸ καὶ δὲν ἔβρεξε ἐπὶ τριάμισυ χρόνια! Καὶ ἡ σύγχρονη, δυστυχῶς, ἀνθρωπότης, μὲ τὴν ἀποστασία της, τὸ μόνο ποὺ θὰ ἐπιτύχη θὰ εἶναι, ὄχι ἁπλῶς νὰ μὴ βρέξῃ ὁ Θεὸς βροχήν, ἀλλὰ νὰ βρέξῃ πῦρ ἐξ Οὐρανοῦ; Βόμβες καὶ πυραύλους καὶ ἀτομοβόμβες.

Περάσανε ἀπὸ τότε, ἀπὸ τὴν ἀποστασία δηλαδὴ τῶν συγχρόνων τοῦ Προφήτου Ἠλιού, μέχρι σήμερα, τρεῖς χιλιάδες χρόνια. Καὶ ὅμως, ἡ Πίστις παρέμεινε καὶ παραμένει. Καὶ οὔτε πρόκειται νὰ ἐξαλειφθῇ, ὅσο καὶ ἂν τὴν πολεμοῦν οἱ διῶκται, οἱ αἱρετικοί, οἱ διεφθαρμένοι καὶ οἱ ἀδιάφοροι. 

Γιατί; Διότι «ζῇ Κύριος ὁ Θεός». 

-Πόσοι, ἀγαπητέ, ἐπολέμησαν τὴν Ἐκκλησίαν; ἐρωτοῦσε ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος πρὸ 1600 ἐτῶν. 

Καὶ συμπληρώνει: «Ποῦ νῦν οἱ πολεμήσαντες; Πάντες οἴχοντο καὶ ἀπώλοντο. 

Ἡ δὲ Ἐκκλησία μένει καὶ λάμπει ὑπὲρ τὸν ἥλιον». Ὅλοι λέγει, ἐκεῖνοι πέρασαν καὶ χάθηκαν.

Ὁ Προφήτης Ἠλίας ἀνεδείχθη μέγας, μέγιστος. Διατί; Διότι ὤρθωσε τὸ ἀνάστημά του μπροστὰ στοὺς ἀσεβεῖς ἰσχυροὺς τῆς ἐποχῆς του κατὰ τὴν κρίσιμη ἐκείνη στιγμή. Δὲν ἐκάμφη ἀπὸ τὸ ἄγριο κυνηγητὸ τῆς Ἰεζάβελ. Ἐβάσταξε τὸν ἀγῶνα μόνος κατάμονος! 

Καὶ στὸ τέλος ὁ Βαὰλ νικήθηκε καὶ γελοιοποιήθηκε πάνω στὸ Καρμήλιον ὄρος. Καὶ ἔλαμψεν ἐκεῖ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ.

Καὶ σήμερα, στὸ νέο κῦμα τῆς ἀποστασίας, ὄρθωσε καὶ σύ, Χριστιανέ, τὸ ἀνάστημά σου. Ὁ κάθε πιστὸς πρέπει νὰ γίνῃ καὶ ἕνας φλογερὸς Ἠλίας, ποὺ θὰ σταθῆ ἀντίθετα στὸ ῥεῦμα τῆς ἀποστασίας. Νὰ εἶσαι δὲ βέβαιος, ὅτι ὁ σύγχρονος Βάαλ θὰ συντριβῆ, διότι «ζῇ Κύριος ὁ Θεός». Ὁ δὲ Κύριος «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» καὶ στὸ τέλος θὰ νικήση.

Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος

http://users.uoa.gr/

«ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ…ΝΑ ΚΗΡΥΞΕΙΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ»

Ένας στρατιώτης στην Ήπειρο, έκαμε τη σκοπιά του στον στρατώνα και περί τα μεσάνυκτα άκουσε βήματα ανθρώπου να τον πλησιάζουν. Υπέθεσε ότι επρόκειτο για έφοδο του αξιωματικού. Φώναξε «άλτ», όμως πάλι τα βήματα ακούγονταν να τον πλησιάζουν. 

Για δεύτερη φορά – με το όπλο ανά χείρας - φώναξε: «άλτ, τις ει». Δεν έλαβε καμία απάντηση. Τότε, επαναλαμβάνει τη φράση με τη προσθήκη ότι προτίθεται να πυροβολήσει. Μόλις είπε τη λέξη πυροβολώ, του έφυγε το όπλ από τα χέρια έως 50 μέτρα μακριά και είδε ξαφνικά αντί του αξιωματικού, όπως περίμενε, έναν ιερωμένο μέσα σε αστραπόμορφη λάμψη φωτός. Φοβήθηκε πολύ. Του λέγει ο ιερωμένος: «Παιδί μου, μη φοβάσαι, αλλά πες μου ευλογημένε γιατί βλασφημείς τα Θεία; 

Τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους;» 

«Συγχώρησέ με, άγιε Πάτερ», απάντησε ο στρατιώτης με κατάνυξη και δάκρυα, «από κακή και πολυχρόνια συνήθεια γίνεται». Τότε του λέγει ο άγιος: «Να κηρύξεις σε όλους να μετανοήσουν, να μην βλασφημούν. Να το αναφέρεις στην Μητρόπολη και σε όλους. να το γράψουν και οι εφημερίδες». Του ανταπαντά ο στρατιώτης: «Δεν με πιστεύουν, άγιε. 

Αλλά πες μου, ποιός είσαι;». 

«Είμαι ο προφήτης Ηλίας. Και για να πιστέψουν, να τους πεις ότι σε κείνη την κορυφή, να σκάψουν και να βρουν την εκκλησία μου, παλαιά, και πάνω σε αυτήν να κτίσουν ναό». Έγινε γνωστό το θαυμαστό περιστατικό σε όλη την πόλη, δημοσιεύθηκε και στον τύπο, πολλοί πίστεψαν και άλλαξαν ζωή, ενώ ο Σύλλογος των Αρτοποιών της Πόλης που τιμούσε τον Προφήτη Ηλία, έκαμε ανασκαφές στην κορυφή, ανακάλυψε την παλαιά εκκλησία και οικοδόμησε επ΄ αυτής νέα προς δόξαν του πανένδοξου Προφήτη Ηλία. Ο δε στρατιώτης, άλλαξε ζωή και έγινε στο υπόλοιπο της ζωής του υπόδειγμα χριστιανού.

ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ,

ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΙΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ, 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, 

ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ 1989, σελ. 194 κ.ε.

http://tribonio.blogspot.gr

Ο Προφήτης Ηλίας στην εποχή του και στα έσχατα.

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία) 

«Ως εδοξάσθης, Ηλία, εν τοις θαυμασίοις σου.και τις όμοιός σοι καυχάσθαι; ο εγείρας νεκρόν εκ θανάτου και εξ άδου εν λόγω Υψίστου. ο καταγαγών βασιλείς εις απώλειαν και δεδοξασμένους από κλίνης αυτών. ο ακούων εν Σινά ελεγμόν και εν Χωρήβ κρίματα εκδικήσεως. ο χρίων βασιλείς εις ανταπόδομα και προφήτας διαδόχους μετ' αυτόν. ο αναληφθείς εν λαίλαπι πυρός εν άρματι ίππων πυρίνων. ο καταγραφείς εν ελεγμοίς εις καιρούς κοπάσαι οργήν προ θυμού, επιστρέψαι καρδίαν πατρός προς υιόν και καταστήσαι φυλάς Ιακώβ. Μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα.»

(Σ. Σειρ.48,11)

Ο προφήτης Ηλίας, ο μέγιστος των Προφητών.

Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, που όλες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, πάνω στο οποίο ο Προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο τη θυσία του, όταν από τον ουρανό κατήλθε φωτιά και κατέκαψε τα σφάγια1, το όρος Σινά, επί του οποίου είχε θεοπτεία ο μέγας Προφήτης2, και το όρος Θαβώρ, πάνω στο οποίο εμφανίσθηκε μαζί με τον Κύριό μας ο Προφήτης3, είναι οι τρεις μεγάλες κορυφές ορέων, που αναφέρονται στη δόξα τη δική του.

Ο προφήτης Ηλίας, αγαπητοί μου, είναι μία μεγάλη μορφή, μια πολύ μεγάλη μορφή της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ο μέγιστος των Προφητών είναι ανώτερος κι απ' αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο. Και ενώ δεν έγραψε ο προφήτης Ηλίας ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μία μεγάλη προφητεία. Αυτό του το έργο, ο τρόπος με τον οποίο έζησε, ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι παμμέγιστη, είναι πελώρια!

Ο διαχρονικός Προφήτης.

Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών, τόσο στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και στον χώρο της Καινής Διαθήκης.

Βέβαια ό,τι να πει κανείς και ό,τι να αναλύσει, πάντα θα μένει στην περιφέρεια των πραγμάτων, γιατί, όπως σας εξήγησα, είναι μία απύθμενη σε ανάλυση προσωπικότητα ο άγιος του Θεού Προφήτης. Θα μείνουμε μόνο σ' ένα μικρό περιστατικό της ζωής του, αλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα το περιστατικό αυτό μας δίνει ταυτόχρονα και μια άλλη εικόνα, μας δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών.

Η επικαιρότητα του βιβλίου της Αποκαλύψεως. 

Όπως θα έχετε διαπιστώσει -πείτε από τα γεγονότα, πείτε από τον τρόπο που ζει ο κόσμος σήμερα, πείτε ότι πλησιάζουμε στα έσχατα, πείτε ό,τι θέλετε- στις μέρες μας το πολύ παραγνωρισμένο και παραγκωνισμένο και παραθεωρημένο βιβλίο της Αποκαλύψεως έρχεται στην επικαιρότητα, κι έτσι όλοι σήμερα ασχολούμαστε με το βιβλίο αυτό. 

Το δυστύχημα είναι ότι το Ορθόδοξο πλήρωμα είναι ανέτοιμο να προσεγγίσει το βιβλίο αυτό, επειδή ακριβώς δεν του είναι οικείο. και δεν του είναι οικείο επειδή για ολόκληρους αιώνες, ιδίως στην Ανατολή, επικράτησε μια παρεξηγημένη εντύπωση, ότι το βιβλίο αυτό είναι σφραγισμένο με επτά σφραγίδες, δηλαδή ακατανόητο, ότι το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από προφητείες, που... μην τις πιάνεις... και ότι αν πιάσει κανείς τις προφητείες αυτές, μοιραία θα πέσει σε αιρέσεις και σε λάθη. Υπήρχε αυτή η παρανόηση.

Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι σωστά, μόνο μέχρις ενός βαθμού είναι σωστά. Ωστόσο όμως όλα αυτά αποτέλεσαν θα λέγαμε την αιτία για την οποία το Ορθόδοξο πλήρωμα δεν προσεγγίζει το βιβλίο αυτό του Θεού, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, το θεόπνευστο αυτό βιβλίο, το υπέροχο αυτό βιβλίο, το γεμάτο όχι μόνο από προφητείες αλλά και από πνεύμα παρηγορίας, και το οποίο υπάρχει για να ενισχύσει τον λαό του Θεού καθ' όλη την πορεία της ζωής του πάνω στη γη αυτή, και προπαντός στα έσχατα.

Έτσι, αγαπητοί, επανέρχομαι στο θέμα μου, για να σας πω ότι οπωσδήποτε αυτά που θα ακούσετε θα δείτε ότι έχουν σχέση με τα έσχατα. Έσχατα λέγονται εκείνα τα οποία αφορούν στο τέλος της Ιστορίας, δηλαδή όταν πια πλησιάζει να έρθει για τελευταία φορά ο Χριστός. Θα δείτε λοιπόν ότι η ζωή του προφήτου Ηλιού δεν είναι παρά μια ζωή ενός αντιτύπου που δείχνει ένα πρωτότυπο στα έσχατα.

Η ιστορική πορεία κάθε λαού. - Η ιδιότυπη πορεία του Ισραήλ.

Ένας λαός, πράγματι, στην ιστορική του πορεία ασφαλώς συναντά πολύ δύσκολες ημέρες για να επιβιώσει. Όμως ο Θεός είναι εκείνος που έχει τάξει τα οροθέσια της κατοικίας των λαών, δηλαδή τα σύνορα του κάθε λαού, αλλά και το πόσον καιρό θα ζήσει ένας λαός. Αυτό είναι σύμφωνο μ' εκείνο που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους. «ο Θεός... ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών»4. Έβαλε τα σύνορα λοιπόν ο Θεός, αλλά και όρισε τους προστεταγμένους καιρούς, το πόσο δηλαδή θα ζήσει ο κάθε λαός. Έτσι Εκείνος είναι που κρίνει πόσο θα ζήσει ένας λαός και ποια θα είναι τα σύνορά του.

Ο Ισραήλ ήταν ένας λαός αγαπημένος, ήταν ο ξεχωρισμένος λαός -εξ άλλου Ισραήλ θα πει αγαπημέ­νος5- και ο Θεός πολλές φορές στην ιστορική του πορεία τον είχε προστατεύσει. Κατά θαυμαστό μάλιστα τρόπο και σκανδαλώδη έναντι των άλλων εθνών ο Θεός είχε προστατεύσει τον Ισραήλ!

Τώρα όμως, ευρισκόμενοι κάπου στον 8ο αιώνα προ Χριστού, το βόρειο βασίλειο αποστατεί απ' τον Θεό. Πρέπει να σας πω ότι μετά τον θάνατο του Σολομώντος ο λαός χωρίστηκε σε δυο βασίλεια. το βόρειο βασίλειο, με τις δέκα φυλές, και το νότιο βασίλειο, με τις δυο φυλές, του Ιούδα και του Βενιαμίν. Το νότιο βασίλειο είχε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, ενώ το βόρειο τη Σαμάρεια. Το βόρειο βασίλειο λοιπόν είχε αποστατήσει από τον Θεό. Οι βασιλείς του ατυχώς υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν μια πολύ μεγάλη ευκολία να ειδωλολατρούν.

Αχαάβ - Ιεζάβελ.

Έτσι βασιλιάς του βορείου βασιλείου τον 8ο αιώνα ήταν ο Αχαάβ. Αυτός είχε έναν μαλακό, χαλαρό χαρακτήρα, με μια πολύ εύκολη στροφή προς την ειδωλολατρία, και ήταν άνθρωπος που επηρεαζόταν από τη γυναίκα του Ιεζάβελ. Αυτή δε η γυναίκα του, η οποία δεν ήταν Εβραία, αλλά Συροφοινίκισσα, ειδωλολάτρισσα φανατική, αποτελούσε και το χειρότερο κακό! Γρήγορα, εξαιτίας αυτής της φοβερής γυναίκας, η λατρεία του αληθινού Θεού εξοστρακίστηκε, και έτσι εισήχθη η λατρεία του Βάαλ και της αισχρότατης Αστάρτης -η οποία Αστάρτη ήταν κάτι αντίστοιχο με τη δική μας την Αφροδίτη.

Η κεραυνοβόλα εμφάνιση του Προφήτου.

Σ' αυτή την κρίσιμη καμπή του Ισραήλ, ο οποίος έζησε όσο ποτέ άλλοτε την αποστασία στις ημέρες αυτού του βασιλιά, εμφανίζεται ο φλογερός και ζηλωτής Προφήτης από τη Θέσβη, ο Ηλίας. Κι έρχεται αιφνίδια -προσέξτε αυτό το αιφνίδια. Έρχεται αιφνίδια! Σαν αστραπή και βροντή εμφανίζεται μπροστά στον βασιλιά, από προσώπου του Θεού, για να του δώσει εκείνο το φοβερό μήνυμα της επ' αόριστον ανομβρίας, σαν τιμωρία από τον Θεό για την αποστασία του λαού αλλά και της κυβερνήσεώς του.

«Ζη Κύριος ο Θεός των δυνάμεων, λέει στον βασιλιά, ο Θεός Ισραήλ, ω παρέστην ενώπιον αυτού, ει έσται τα έτη ταύτα δρόσος και υετός, ότι ει μη διά στόματος λόγων μου.»6 Ορκίζομαι στον Θεό τον ζώντα, τον Θεό του Ισραήλ, ενώπιον του Οποίου στέκομαι και υπηρετώ, ότι σ' αυτά τα χρόνια που θα έρθουν ούτε θα βρέξει ούτε θα πέσει δροσιά. Κι όλα αυτά θα εξαρτώνται από το στόμα το δικό μου, ό,τι λέω εγώ, αυτό θα γίνεται. Αυτά είπε ό Προφήτης, και εξαφανίσθηκε από προσώπου Αχαάβ. 

Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία των λαών.

Τα λόγια του όμως αυτά, αγαπητοί μου, αποτελούν την κρίση του Θεού για την αποστασία ενός λαού.

Πού είναι εκείνοι, αλήθεια, που λένε ότι μπορούν να ρυθμίζουν ελεύθερα την ιστορική τους πορεία και τη ζωή τους και ότι δεν έχει κανέναν λόγο ο Θεός στην ιστορική πορεία ενός λαού ή ενός προσώπου; Πού είναι εκείνοι που το λένε; Βλέπετε εδώ; Και για να μην νομισθεί ότι αυτό αφορά μόνο στον Ισραήλ, σας λέω ότι ο Θεός σκεπτόταν και όλα τα έθνη, και χάραζε την πορεία όλων των εθνών.7

Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία του Ισραήλ.

Πρόχειρα σας λέω το εξής. Στη γη Χαναάν κατοικούσαν πολλοί λαοί. Και λέει ο Θεός στον Αβραάμ: «Ακόμα δεν έφτασε να γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους, γι' αυτόν τον λόγο δεν θα εγκατασταθείς εδώ στη χώρα αυτή τώρα. Οι απόγονοί σου, λέει στον Αβραάμ, θα αναπτυχθούν πρώτα στην Αίγυπτο, θα γίνουν λαός πολύς, και κατόπιν θα έλθουν εδώ στη γη Χαναάν»8. Κι αυτό ξέρετε με πόσα χρόνια αντιστοιχούσε; Με τετρακόσια τριάντα χρόνια!9 «Τότε μόνο θα κατοικήσουν στη γη αυτή, όταν οι λαοί αυτοί θα έχουν γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους.» Είναι φοβερό. Περιμένει ο Θεός πότε θα έρθει το πλήρωμα της αμαρτίας· μέχρι που να ξεχειλίσει το ποτήρι. Τότε λέει θα καταστραφούν οι λαοί αυτοί.

Κι όταν έρχεται η ώρα ο Ιησούς του Ναυή να μπει μέσα στη γη Χαναάν, του λέει πάλι ο Θεός: «Πρόσεξε. Οι λαοί αυτοί, με τα μάγια τους, με τις μαντείες τους, με τη διαφθορά τους και με τον τρόπο που ζουν, ήλθε η ώρα να καταστραφούν γι' αυτό εσείς θα κυριεύσε­τε τη γη αυτή με πολλή ευκολία. Προσέξτε όμως, μην κάνετε κι εσείς τα ίδια, γιατί θα έρθει και η δική σας η ώρα να υποστείτε το ίδιο πράγμα.»10

Βλέπουμε λοιπόν ότι ό Θεός δεν έρχεται να ξεριζώσει κάποιους λαούς για να εγκαταστήσει τον αγαπημένο Του λαό, παρά μόνο εφ' όσον οι λαοί αυτοί έχουν αμαρτήσει.

Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία των άλλων λαών και των Ελλήνων. 

Θέλετε κάτι ακόμη; Ανοίξτε το βιβλίο του Ησαΐα να δείτε κάτι καταπληκτικό. Ομιλεί και προφητεύει ο Ησαΐας, όπως και ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ, προφητεύουν για τα έθνη, αγαπητοί μου, για τους λαούς, όχι μόνο για τον Ισραήλ. «Ω, Βαβυλώνα, λένε, ήλθε το τέλος σου! Ω, Συρία...! Ω, Αίγυπτος...! Ω, Μωαβίτες...! Ω...! Ω...!»11 

Ο Δανιήλ, πείτε μου, δεν προφητεύει για τους Έλληνες και για τους Πέρσες; Δεν προφητεύει για τους Βαβυλωνίους; Δεν λέει ότι οι Έλληνες θα νικήσουν τους Πέρσες, μ' εκείνη τη θαυμαστή προφητεία του, που έρχεται ένας τράγος, -ο μέγας Αλέξανδρος, ξέρετε, απεικονίζεται στα νομίσματα με κέρατα- ένας τράγος που τρέχει από τη Δύση ολοταχώς, λέει, και συγκρούεται μ' έναν κριό, που αντιπροσωπεύει τους Πέρσες, τον οποίο κυριολεκτικά λιανίζει;12

Βλέπετε λοιπόν, και επιμένω, δεν ομιλεί ο Θεός μόνο για τον Ισραήλ. ομιλεί για όλους τους λαούς και κατευθύνει τις τύχες όλων των λαών.

Θα σας επαναλάβω εκείνο που σας διάβασα προηγουμένως, που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους, ότι ο Θεός είναι ο «ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών», πάντων των εθνών, όλων των λαών. Συνεπώς, αγαπητοί, θα λέγαμε εδώ ότι οι Έλληνες δεν βγαίνουν έξω από το σχέδιο του Θεού, πολύ δε περισσότερο αφού έχουμε δεχθεί το Ευαγγέλιο από τους πρώτους, όταν κηρύχθηκε στον κόσμο το μήνυμα του Κυρίου.

Η Ελλάδα στα χνάρια του παλαιού Ισραήλ, έτοιμη να υποστεί τις ίδιες συνέπειες.

Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά μας βρουν, θα λέγαμε πού θα οφείλονται; 

Τί λέτε; είναι δυνατόν να υποστούμε μια τυχόν -τυχόν!- συρρίκνωση των συνόρων μας; Ξέρετε ότι πάλι μπορούμε να γίνουμε μικρότεροι; 

Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι μπορούμε να γίνουμε πάλι μικρότεροι στα σύνορά μας;... 

Δεν υπάρχει τίποτα το αμετάθετο και σίγουρο. Από πού θα έχει το αίτιό του το θέμα; Ακόμη, αν υποστούμε σαν λαός μια δυσπραγία οικονομική ή ακόμα και μια κοινωνική αναστάτωση, από πού θα έχει την αφετηρία της αυτή όλη η κατάσταση; 

Ασφαλώς από την αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία.

Αγαπητοί μου, ο λαός μας αποστατεί από τον Θεό καθημερινά. Το φαινόμενο της αθεΐας ήταν άγνωστο στην πατρίδα μας. Κι αρχίζει η αθεΐα να γίνεται μία πραγματικότητα σ' αυτόν εδώ τον χώρο, τον ελληνικό, εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία και έχουμε τόσους Αγίους! Είναι κάτι που εκπλήσσει. Και ξαναγυρίζουμε πάλι πίσω στην ειδωλολατρία!

Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για όλο τον κόσμο;

Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; Όταν σήμερα κηρύσσεται το κήρυγμα, της μετανοίας το κήρυγμα, και λέγονται αυτά που λέγονται, τί νομίζετε ότι είναι; Αυτά που σας λέω τώρα τί νομίζετε ότι είναι; Νομίζετε ότι είναι ένα φιλολογικό κήρυγμα, για το οποίο μπορούμε να λέμε ότι είναι μόνο λόγια;

Όχι. είναι κήρυγμα μετανοίας, είναι κήρυγμα αφυπνιστικό! Άλλο τώρα εάν κοιμόμαστε κάποτε και με τον αισθητό ύπνο, κλείνουμε τα μάτια μας και δεν προσέχουμε τον ομιλητή. το αντιλαμβανόμαστε;... Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και φωνάζει. φωνάζει και χρησιμοποιεί, θα λέγαμε, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες μας είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό;... άλλη παράγραφος αυτή. Αλλά αυτά που λέμε εδώ τώρα είναι κήρυγμα μετανοίας, και καλούμεθα να μετανοήσουμε για 'κείνη την κατάσταση που ήδη επικρατεί μέσα στον λαό μας! Είναι φοβερή η κατάσταση

Συνέπειες της αποστασίας του παλαιού Ισραήλ.

Ωστόσο, αγαπητοί μου, ο Προφήτης είπε το μήνυμά του, όπως σας είπα, το μήνυμα του Ουρανού, και εξαφανίστηκε από προσώπου του Αχαάβ. Από 'κείνη τη στιγμή όμως αρχίζει και η περιπέτεια του βορείου βασιλείου. Αν θέλετε, διαβάστε τα τέσσερα Βασιλειών -ιδίως το τέλος του δευτέρου, το τρίτο και τέταρτο Βασιλειών- για να δείτε εκεί τί περιπέτειες και τί καταστροφές υπέστη το βόρειο βασίλειο, με κατάληξη την αιχμαλωσία του από τους Ασσυρίους, εκατό περίπου χρόνια πριν από την καταστροφή του νοτίου βασιλείου, που και το δικό του τέλος -του νοτίου βασιλείου- ήταν η αιχμαλωσία του από τους Βαβυλωνίους.

Προειδοποιούσε και ο προφήτης Ησαΐας: «Κυράδες μου... φοράτε τα φουστάνια σας τα ωραία, έλεγε, με τις ζώνες σας τις χρυσές και τα χρυσοκεντημένα και μεταξωτά σας ρούχα... Σκοινί θα μπει στη μέση σας και θα συρθείτε ξυπόλητες στη γη της αιχμαλωσίας!...».13

Κι αν δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά, θα 'ρθουν οι συνέπειες, και τότε θα τα καταλάβουμε...

Ο Θεός προστατεύει τον Προφήτη Του.

Αλλ' όμως ο Θεός, αγαπητοί μου, προστατεύει τον Προφήτη Του. τον προστατεύει από την οργή του Αχα­άβ. Διότι όταν άκουσε αυτά ο Αχαάβ, έμεινε έκπληκτος. και πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Προφήτης εξαφανίστηκε. Γι' αυτό σας είπα ότι σαν αστραπή παρουσιάστηκε και σαν βροντή έφυγε. Και επειδή δεν πρόλαβε ο Αχαάβ να αντιδράσει, καταδιώκει τον Προφήτη. Ο Θεός όμως προστατεύει τον Προφήτη Του, όχι μόνο από την οργή του Αχαάβ, αλλά και από τον ενσκύψαντα λιμό, την πείνα που έπεσε.

«Και εγένετο ρήμα Κυρίου προς Ηλιού», και δόθηκε εντολή από τον Κύριο προς τον Ηλία. «πορεύου εντεύθεν κατά ανατολάς και κρύβηθι εν τω χειμάρρω Χορράθ- του επί προσώπου Ιορδάνου. και έσται εκ του χειμάρρου πίεσαι ύδωρ, και τοις κόραξιν εντελούμαι διατρέφειν σε εκεί.»14 Φύγε, κρύψου. Φύγε, κρύψου σ' εκείνον τον χείμαρρο, τον Χορράθ, που βλέπει προς τα ανατολικά και που χύνεται στον Ιορδάνη. Πήγαινε κρύψου εκεί. εκεί θα βρεις νερό -γιατί νερό δεν υπήρχε, εξ αιτίας της ανομβρίας. Εκεί θα βρεις νερό. Και εγώ θα στέλνω τα κοράκια μου, που εγώ τα παραγγέλλω να το κάνουν αυτό, να σε διατρέφουν.

Ο λαός του Θεού οφείλει να κρυφτεί.

Προσέξτε, αγαπητοί. Αυτά τα λόγια του Θεού είναι παμμέγιστης σημασίας. Δεν αφορούν μόνο στον προφήτη Ηλία. θα το δείτε στη συνέχεια. αφορούν και σ' εμάς

Τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Του; «και κρύβηθι», κρύψου! Αυτό το «κρύβηθι», κρύψου, είναι ένα σπουδαίο σημείο για τον λαό του Θεού στις δύσκολες ημέρες.

Αυτό μας θυμίζει εκείνο που λέει στον προφήτη Ησαΐα. «βάδιζε, λαός μου, λέει εκεί ο Θεός, είσελθε εις τα ταμιεία σου, απόκλεισον την θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως αν παρέλθη η οργή Κυρίου»15. Λαέ μου, περπάτα, μπες μέσα στα εσώτερα δωμάτια του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου, κρύψου για λίγο, «όσον όσον», έως ότου περάσει η οργή του Κυρίου.

Πού να πάει να κρυφτεί ο λαός του Θεού;

Έχουμε τη συνείδηση ότι είμαστε λαός του Θεού;

Κατ' αρχάς ήθελα να σας ρωτήσω, αγαπητοί μου: Έχετε την συνείδηση ότι είστε λαός του Θεού; Είναι μία ανάγκη αυτοσυνειδησίας, ότι είμαστε λαός του Θεού. Είμαστε λαός του Θεού; Έχετε την συνείδηση ότι ξεχωρίζετε απ' αυτό που λέγεται κόσμος; -γιατί ο λαός του Θεού ξεχωρίζει απ' αυτό που λέγεται κόσμος. Αν δεν την έχετε τη συνείδηση αυτή ότι είστε λαός του Θεού, κλείστε τ' αυτιά σας για τα παρακάτω που θα πούμε. δεν σας αφορούν είστε κόσμος, και πορεύεσθε στην καταστροφή. Αν όμως είστε λαός του Θεού και το συνειδητοποιείτε αυτό, τότε ακούστε καλά. ανοίξτε πιο πολύ τα αυτιά σας να ακούσετε τί μας λέει ο Κύριος.

Πρέπει, λέει, να κρυφτούμε. Αλλά πού να κρυφτούμε;

Ιστορικά προηγούμενα φυγής και διάσωσης. 

Για να κατανοήσουμε αυτή την εντολή του Θεού, ότι πρέπει να κρυφτούμε, και για να δούμε τί είδους είναι αυτή η απόκρυψή μας, πρέπει να δούμε το γεγονός αυτό του προφήτου Ηλιού σαν έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Όταν λέμε ιστορικό τύπο, εννοούμε το εξής. ένα γεγονός, ιστορικό δηλαδή γεγονός, το οποίο γίνεται τύπος ενός άλλου γεγονότος, που ανήκει ιστορικά πιο κάτω.

Παράδειγμα. Ο Ισραήλ φεύγει από την Αίγυπτο, περνάει την Ερυθρά θάλασσα και έρχεται στη γη Χαναάν. Το πέρασμά του από την Ερυθρά θάλασσα ήταν ένα γεγονός, ταυτόχρονα όμως είναι και ένας ιστορικός τύπος. Τί τύπος; Η Αίγυπτος θεωρείται η χώρα του Σατανά, ή η γη Χαναάν θεωρείται η χώρα της Βασιλείας του Θεού. Το πέρασμα λοιπόν -αυτό θα πει πάσχα. πέρασμα- είναι η Ερυθρά θάλασσα. 

Εκεί, στην Ερυθρά θάλασσα, καταποντίζει ο Θεός τον Φαραώ και τους στρατιώτες του, και ο λαός περνάει ασφαλής. Είναι η Ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού, με την οποία μας παίρνει από την γη του θανάτου και της αμαρτίας και του Σατανά και μας φέρνει στη Βασιλεία Του, και περνάμε από το πέρασμα που λέγεται Βάπτισμα. Ώστε λοιπόν τί ήταν το πέρασμα του Ισραήλ από την Αίγυπτο διά μέσου της Ερυθράς θαλάσσης στη γη Χαναάν; Ένας ιστορικός τύπος. Τίνος πρωτοτύπου; Του Βαπτίσματος και της σωτηρίας.

Άλλο παράδειγμα είναι και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που έγινε το 70 μ.Χ.. Αποτελεί έναν ιστορικό τύπο, ένα γεγονός, αλλά ταυτοχρόνως αποτελεί κι έναν τύπο. Τίνος πρωτοτύπου; Του τέλους του κόσμου, τότε που θα καταστραφεί ο κόσμος.

Ο προφήτης Ηλίας παρών και στα έσχατα ως ιστορικό αντίτυπο μαζί και πρωτότυπο!

Έτσι κι εδώ. εκείνο το γεγονός που συνέβη ανάμεσα στον Προφήτη και τον Αχαάβ τον βασιλιά αποτελεί οπωσδήποτε ένα γεγονός, και ταυτόχρονα έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Διότι ο Αχαάβ είναι αντίτυπο του Αντιχρίστου. Αλλά το πιο καταπληκτικό απ' όλα ξέρετε ποιο είναι; Το πιο καταπληκτικό πράγμα -που είναι και η μοναδική περίπτωση εδώ, η εντελώς μοναδική περίπτωση μέσα στην Ιστορία- είναι ότι ο προφήτης Ηλίας, που αποτέλεσε ιστορικό αντίτυπο ενός πρωτοτύπου των εσχάτων, ταυτόχρονα είναι και πρωτότυπο! 

Ο ίδιος Προφήτης θα είναι παρών και στις ημέρες του Αντιχρίστου!16

Όπως θα ξέρετε, ο προφήτης Ηλίας δεν πέθανε, αναλήφθηκε κάπου στον ουρανό.17

Θα επανέλθει! Και όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο, με τον ίδιο τρόπο. Και το καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ανομβρία επέφερε ο προφήτης Ηλίας στον Αχαάβ, τριάμισι χρόνια ανομβρία θα επιφέρει και στον Αντίχριστο! 

Συνεπώς έχουμε το μοναδικό φαινόμενο, που ένα πρόσωπο, ο προφήτης Ηλίας, αποτελεί όχι μόνο ένα ιστορικό αντίτυπο σ' εκείνη την εποχή, αλλά και ένα ιστορικό πρωτότυπο στο μέλλον, στα έσχατα. Έτσι λοιπόν το ίδιο πρόσωπο είναι παρόν και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Επαναλαμβάνω, μοναδικό φαινόμενο!

Κι αν, αγαπητοί μου, στις ημέρες των παιδιών σας έρθει ο προφήτης Ηλίας -επειδή θα έχει έλθει ο Αντίχριστος- κι αν στις ημέρες μας έλθει -όχι μόνο των παιδιών σας- πέστε μου, είναι καιρός για να κοιμόμαστε; ή είναι καιρός για να ανησυχούμε;... Ερωτώ.

Τι γράφει η Αποκάλυψη για τον προφήτη Ηλία.

Ακούστε τώρα τί γράφει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 11ο κεφάλαιο, πάνω σ' εκείνο το θέμα του ε­λέγχου του Αντιχρίστου υπό του Προφήτου, και τί θα γίνει παρακάτω, «και δώσω, λέει ο Θεός, τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα... ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών. και... το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου... αποκτενεί αυτούς.»18 Παραλείπω μερικούς στίχους, για λόγους συντομίας. Και θα δώσω στους δυο μάρτυρές μου, λέει ο Χριστός, και θα προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουνε μία μαρτυρία. λέγονται ακόμη και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν.

Πόσο θα προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ίσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο!

Τ' ακούτε, παρακαλώ, πώς το λέει η Καινή Διαθήκη αυτό; «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας.

Αλλά τότε, λέει, το Θηρίον που θα ανεβεί από την άβυσσο, ο Αντίχριστος, μη ανεχόμενος την παρουσία και τον έλεγχο των δύο Προφητών, θα τους φονεύσει και θα αφήσει τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ.1

Ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και λέει: «Αποσταλήσεται Ενώχ και Ηλίας ο Θεσβίτης ... και υπ' αυτού αναιρεθήσονται.»20.

Γι' αυτούς τους δύο Προφήτες μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα 'χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Βέβαια αυτό δείχνει ότι εκεί θα κυβερνήσει ο Αντίχριστος, τον οποίο θα ελέγξουν, αλλά και θα καταδείξουν οι δύο Προφήτες ότι αυτός τελικά είναι ο Αντίχριστος. Θα τους φονεύσει όμως, λέει, και τότε θα δουν τον φόνο τους «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Είναι μια συνηθισμένη φράση που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη από τον ευαγγελιστή Ιωάννη21, αλλά χρησιμοποιείται και από τον προφήτη Δανιήλ22.

Πώς θα δουν αυτές οι «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί» την αναίρεση, τον θάνατο των δύο Προφητών; Ασφαλώς με την τηλεόραση!

Μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι παλιότεροι ότι θα ερχόταν η τηλεόραση;... Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι όλοι οι λαοί θα μπορούσαν έτσι να βλέπουν;... Κι όμως σήμερα είναι δυνατόν. Μήπως λοιπόν -μήπως!- είναι κοντά το τέλος, μόνο και μόνο επειδή ακριβώς και το μηχάνημα της τηλεοράσεως ήδη έχει έρθει, δηλαδή έχει επινοηθεί;... και μήπως -μήπως!- ακριβώς κι αυτό θα μπει στην υπηρεσία του Αντιχρίστου;... Το ότι προ πολλού έχει μπει είναι γνωστό, διότι ό,τι προβάλλει σήμερα η τηλεόραση δεν είναι παρά για να προετοιμάσει τους ανθρώπους για τον ερχομό του Αντιχρίστου.

Ο λαός του Θεού πρέπει να αποκρυβεί.

Στα τριάμισι αυτά χρόνια της τυραννίας του Αντι­χρίστου ο λαός του Θεού πρέπει να αποκρυβεί «μικρόν όσον όσον».23 τριάμισι χρόνια πρέπει να κρυφτεί! Προσέξτε

Γιατί όμως πρέπει να κρυφτεί;

Για να γλυτώσει.

Για να γλυτώσει τον θάνατο;

Όχι τόσο τον θάνατο. αλλά και τον θάνατο. Όχι τόσο τον θάνατο, όσο και κυρίως τις κακές επιδράσεις εκείνων των τριάμισι ετών.

Είναι φοβερό, αγαπητοί μου, όταν βλέπουμε Χριστιανούς στην εποχή μας να επηρεάζονται τόσο πολύ από τον τρέχοντα πολιτισμό μας -ο οποίος υπηρετεί τον Αντίχριστο, πρέπει να σας το πω αυτό- και να μη μπορούμε να τους συγκρατήσουμε.

Θέλετε ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, και φέρτε τα στην Εκκλησία... Τί σας λένε; Σας λένε ότι τα μυαλά σας είναι σκουριασμένα, ότι αυτά έχουν τώρα καινούργια μυαλά, ότι έχουν καινούργια θεώρηση της ζωής... Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, για να δείτε ότι όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι έχου­νε πάρει αέρα κι έχουν κοσμικοποιηθεί. Κι ακόμα δεν ήρθε ο Αντίχριστος. και πού να 'ρθει και να επιβάλει πείνα και οικονομικό αποκλεισμό...! Τί θα γίνει τότε;...

Να η άξια του βιβλίου της Αποκαλύψεως· έρχεται για να μας προετοιμάσει. Και η προετοιμασία είναι πρώτα σαν μήνυμα και ύστερα σαν άσκηση. Πρέπει να το καταλάβουμε. 

Ο λαός του Θεού θα κρυφτεί στην έρημο.

Λοιπόν πού θα πρέπει να καταφύγει ο λαός του Θεού; -και ο λαός του Θεού είναι εκείνοι που δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο.

Στην ερημιά, όπως και ο Προφήτης. Εκεί θα καταφύγει ο λαός του Θεού, στην ερημιά, όπως παλιά και ο Προφήτης! Έτσι λοιπόν ο λαός του Θεού, όπως και οι υιοί των Προφητών στην εποχή του προφήτου Ηλιού -που ήταν πάρα πολλοί και περιστοίχιζαν τότε τον προφήτη Ηλία. σημειώσατέ το αυτό24- όλοι αυτοί, όπως και η Εκκλησία στα έσχατα, καταφεύγουν στην έρημο, κρύβονται.

Τί λέει η Αποκάλυψη για την έρημο.

Για να το δούμε αυτό πώς το λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 12ο κεφάλαιο, από τον στίχο 14.

«Και εδόθησαν τη γυναικί δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής.» Δόθηκαν, λέει, στη γυναίκα... Ποιά είναι η γυναίκα; Είναι η Εκκλησία. Δόθηκαν στη γυναίκα, στην Εκκλησία, δυο φτερούγες του μεγάλου αετού.

Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές φορές αυτή την εικόνα -όπως στο Δευτερονόμιο και αλλού25- που δείχνει ότι αυτές οι δυο μεγάλες φτερούγες του αετού είναι η μεγάλη προστασία του Θεού. Όταν λοιπόν λέει «δόθηκαν δύο φτερούγες του αετού του μεγάλου», σημαίνει: ο Θεός προστατεύει την Εκκλησία.

Και συνεχίζει: «ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής», για να πετάξει και να φύγει στην ερημιά, στον τόπο της. Ώστε ο τόπος της Εκκλησίας είναι η έρημος; Ναι, η έρημος! 

Τα Μοναστήρια αποτελούν προοίμιο της εξόδου του λαού του Θεού στην έρημο.

Το ξέρετε ότι ένα μικρό προοίμιο, και ταυτοχρό­νως ένα μήνυμα μέσα στους αιώνες, του ότι η Εκκλησία θα καταφύγει στην έρημο είναι τα Μοναστήρια; Πολλοί λένε: «Γιατί κάθεστε στα Μοναστήρια, εσείς οι μοναχοί;». Για να σας θυμίζουμε ότι η Εκκλησία θα ξαναγυρίσει στην έρημο. Άλλωστε από την έρημο ξεκίνησε η Εκκλησία. Έχετε αντίρρηση; Διαβάστε το 1ο κεφάλαιο από το Κατά Μάρκον ευαγγέλιο, να το δείτε αυτό, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω»26. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φωνάζει και λέει ότι έρχεται ο Μεσσίας. Και πού έδειξε, παρακαλώ, τον Μεσσία; Στην έρημο. Πού είναι τα θεμέλια της Εκκλησίας; Στην έρημο. Στην έρημο λοιπόν θα καταλήξει. 

Ο Όφις καθιστά την Γυναίκα «ποταμοφόρητον».

Έτσι, λέει πιο κάτω: «και έβαλεν ο όφις εκ του στόματος αυτού οπίσω της γυναικός ύδωρ ως ποτα­μόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση»27. Ο Διάβολος, ο Αντίχριστος, πίσω από τον οποίο είναι ο Διάβολος, θα κυνηγήσει την Εκκλησία, θα διώξει την Εκκλησία -γι' αυτό εκείνη θα καταφύγει στην έρημο- και θα βγάλει νερό από το στόμα του, για να την πνίξει.

Τι είναι αυτό το νερό που βγάζει ο Διάβολος, και ο Αντίχριστος, από το στόμα του; Να, αγαπητοί μου, τί είναι. τα διάφορα κοινωνικά και φιλοσοφικά συστήματα, που θέλουν να πνίξουν τον σύγχρονο Χριστιανό. Είναι όταν ο άλλος σου δίνει ένα πιάτο φαΐ και σου λέει: «Θα φας καλά. αλλά, ξέρεις, θα ακολουθήσεις αυτό το κοινωνικό σύστημα ή αυτό το οικονομικό σύστημα.». Δεν νομίζετε ότι μοιάζουμε λίγο με τον Ησαύ, που πούλησε τα πρωτοτόκιά του, το να φέρει δηλαδή τον Μεσσία, γιατί ήθελε να φάει;... Έτσι κι εμείς ξεπουλάμε τον Χριστό, για να έχουμε οικονομικά οφέλη... Τί κρίμα! Τί κρίμα!... Αυτά λοιπόν θα πνίξουν, θα προσπαθήσουν να πνίξουν την Εκκλησία.

Να το πάρουμε είδηση, το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορεί να μας επιβληθεί, και να χαθούμε!

Βέβαια η Αγία Γραφή λέει ότι πολλοί Χριστιανοί θα χαθούν28. Το λέει και στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, όταν ο Ιωάννης καλείται να μετρήσει τον ναό μόνο και το θυσιαστήριο, και όχι την αυλή του. Αυτό δείχνει ότι θα σωθεί μόνο το λείμμα29, ένα μικρό μέρος των Χριστιανών. Συγκεκριμένα λέει ο άγγελος στον Ιωάννη: «Μη μετρήσεις τα υπόλοιπα. δόθηκαν να πατηθούν από τα έθνη για σαράντα δύο μήνες.»30. Δηλαδή θα επικρατήσει ο Αντίχριστος στους Χριστιανούς τριάμισι χρόνια. Στους Χριστιανούς! Ναι. διότι, κατά τους Πατέρες, ο ναός, οι αυλές του και η πόλη Ιερουσαλήμ, η πόλη Σιών, πάντοτε συμβολίζουν την Εκκλησία. Τί μετριέται; Μόνο ο ναός, λέει, και το θυσιαστήριο, δηλαδή ένα μικρό μέρος.

Να το πάρουμε είδηση ότι μπορεί να χαθούμε και ότι το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορεί να επιβληθεί και σ' εμάς! Να το πάρωμε είδηση!... Αυτό θα πει ότι ο Δράκων καθιστά «ποταμοφόρητον» την Εκκλησία, πάει να την πνίξει με το νερό. Το νερό είναι ό,τι σας εξήγησα. 

Ο Θεός βοηθά τον λαό Του, χρησιμοποιώντας τα φυσικά στοιχεία.

«Και εβοήθησεν η γη τη γυναικί, και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν ον έβαλεν ο δράκων εκ του στόματος αυτού.»31

Έρχονται τα φυσικά στοιχεία να βοηθήσουν. Η γη, λέει, κατάπιε το νερό.

Η περίπτωση εδώ είναι όπως και στη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης. Κάπου μετά τα μεσάνυχτα άρχισε να πνέει άνεμος νότιος, λέει, τόσο ισχυρός, που το νερό της θαλάσσης το χώρισε στα δυο. Πέρασαν οι Εβραίοι. και όταν πια ξημέρωνε, πήγαν να μπουν και οι Αιγύπτιοι. Σταματάει ο άνεμος, κλείνει το νερό και τους πνίγει όλους.32

Εδώ βλέπουμε τα στοιχεία της φύσεως. Βέβαια τα στοιχεία της φύσεως τα κυβερνάει ο Θεός, αλλά εδώ όμως δείχνει όχι ποιος τα κυβερνάει, αλλά τί κάνουν αυτά, σ' ένα πρώτο πλάνο, σ' ένα πρώτο επίπεδο, ότι δηλαδή τα στοιχεία της φύσεως έρχονται ή να καταστρέψουν τον ασεβή ή να ενισχύσουν και να βοηθήσουν τον ευσεβή.

Είδατε, ο προφήτης Ιωνάς ζεσταίνεται περιμένοντας την καταστροφή της Νινευή. «Ουφ! ζέστη, καλοκαίρι!»33 Μέσα σε λίγα λεπτά φυτρώνει μία κολοκυθιά με μεγάλα φύλλα και τον σκιάζει!

Έτσι λοιπόν η φύση έρχεται να βοηθήσει τον ευσεβή και την Εκκλησία.

Ο Αντίχριστος οργίζεται μ' αυτούς που κρύφτηκαν στην έρημο, και κάνει πόλεμο με τους λοιπούς Χριστιανούς στις πόλεις.

«Και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού.»34

Ο Αντίχριστος όμως δεν τα κατάφερε, κρύφτηκε η Εκκλησία.

Δηλαδή, θα σκεφθείτε, πόσοι μπορούν να κρυφτούν; Ας πούμε, στη Θεσσαλία πόσοι να είναι άραγε οι αληθινοί Χριστιανοί; Πενήντα; εκατό; πεντακόσιοι; χίλιοι;... Μπορούν όλοι αυτοί να πάρουν τα βουνά, να πάνε στις τρύπες της γης και στις σπηλιές και να κρυφτούν; Όχι. Οι υπόλοιποι; Οι υπόλοιποι μένουν στις πόλεις. Δηλαδή μόνο αυτοί είναι οι ευσεβείς, που έφυγαν στα βουνά; Όχι, έχει κι άλλους, στις πόλεις. Τότε τί γίνεται μ' αυτούς; «Έρχεται ο Διάβολος, λέει, και κάνει πόλεμο με τους λοιπούς.» Αλλοίμονό τους όμως. έχουν ν' αντιμετωπίσουν πραγματικά την τυραννία του Αντιχρίστου!

Όπως ο Θεός έτρεφε τον Προφήτη Του για τριάμισι χρόνια, έτσι θα τρέφει και τον λαό Του στην έρημο για ίσο χρονικό διάστημα.

Αλλά εκεί στην έρημο ο προφήτης Ηλίας τί έτρωγε;

«Και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους το πρωί και κρέα το δείλης, και εκ του χειμάρρου έπινεν ύ­δωρ.»35 Κοράκια του έφερναν ψωμί το πρωί, και το βράδυ του έφερναν κρέας, κι έπινε νερό από τον χείμαρρο.

Γιατί κοράκια; Ξέρετε ότι τα κοράκια είναι σαρκοβόρα. Το λέει και η Αγία Γραφή αυτό36, αλλά το ξέρουμε κι από τη φύση τους. Τα κοράκια τρώνε κρέατα, και μάλιστα σάπια κρέατα. πτώματα τρώνε τα κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, για να δείξει -τί;- ότι πρόκειται για θαύμα, που με τον τρόπο αυτό τονίζεται. Τα κοράκια, που μπορούν να φάνε το κρέας, και μάλιστα σε μία εποχή πείνας, δεν το τρώνε, αλλά το φέρνουν στον Προφήτη. Για να τονισθεί το θαύμα της προστασίας του Προφήτου από τον Θεό. Παρόμοια θα τρέφεται και η Εκκλησία στην έρημο.

Λέει πάλι το βιβλίο της Αποκαλύψεως: «όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως»37, για να τρέφεται εκεί η Εκκλησία, λέει, «καιρόν» -είναι το έτος- «και καιρούς» -είναι τα δύο χρόνια. δύο συν ένα, τρία- «και ήμισυ καιρού» -είναι ο μισός χρόνος- δηλαδή τριάμισι χρόνια, «από προσώπου του όφεως», δηλαδή για όσο καιρό ο Διάβολος και ο Αντίχριστος θα επικρατούν σ' αυτόν τον κόσμο.

Τα ιστορικά προηγούμενα διαθρέψεως του λαού του Θεού αποτελούν εγγύηση για τη διατροφή του στα έσχατα.

Ώστε λοιπόν θα τρέφει ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφει ο Θεός εκεί;

Ξέρουμε ότι ο παλαιός Ισραήλ τρεφόταν στην έρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ολόκληρα χρόνια.38 Ξέρουμε ακόμη ότι και οι Χριστιανοί στην έρημο, που κατέφευγαν από τους διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο που οικονομούσε ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφονται στα έσχατα οι Χριστιανοί που θα φεύγουν στην έρημο;

Αυτό το ξέρει ο Θεός, και θα το φανερώσει τότε. Δεν είπε ποτέ, φέρ' ειπείν, στους Εβραίους στην Αίγυπτο «Όταν θα σας βγάλω στην έρημο, εγώ θα σας τρέφω με το μάννα». δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός. αλλ' όταν ο λαός βρέθηκε στην έρημο και είπαν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός έριξε το μάννα.39 Όταν λοιπόν και οι Χριστιανοί θα βρεθούν στις ερημιές και θα πουν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός ξέρει τί θα δώσει, τώρα δεν το ξέρουμε αυτό.

Η απεικόνιση του Προφήτη με τον κόρακα που τον διατρέφει τονίζει την ιστορικότητά του ως τύπου των εσχάτων.

Αγαπητοί μου, ο μέγιστος των Προφητών, ο Ηλίας ο ένδοξος, έζησε τον ιστορικό τύπο των εσχάτων, όπως σας εξήγησα διά πολλών, για να μας δείξει πώς θα ζήσει κοντά του και η Εκκλησία.

Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στα τόσα γεγονότα του πολυτάραχου βίου του προφήτου Ηλιού, ιστορεί, απεικονίζει δηλαδή επάνω σε εικόνες, ένα μόνο χαρακτηριστικό, να κάθεται μέσα σε μία σπηλιά, και εκεί να βλέπει τον κόρακα να του φέρνει το ψωμί ή το κρέας. Δεν δείχνει τίποτε άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία μας από τη ζωή του προφήτου Ηλιού, ούτε την θαυμαστή εκείνη θυσία του στο Καρμήλιον όρος, ούτε ακόμα εκείνη την θεοπτεία του στο όρος Χωρήβ, δηλαδή στο Σινά, ούτε τίποτε απ' όλα τ' άλλα τα παράδοξα, παρά εικονίζει μόνο αυτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων; αλλά και να μας πει -μόνο αυτή την εικόνα παίρνω κι εγώ από τον Προφήτη- να μας πει τί θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου.

Όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.

Αγαπητοί μου, ο προφήτης Ηλίας, όπως σας είπα και προηγουμένως, θα δείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει φοβερά, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ.

Ξέρετε τί είπε στον Αχαάβ; Του είπε: «Το αίμα σου θα το γλύψουν τα σκυλιά και τα γουρούνια!». Έτσι έγινε, αγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ' έναν πόλεμο ο Αχαάβ, και τον πήγαν πληγωμένο σε μία πηγή, εκεί, λέει, που οι πόρνες λούζονται. Εκεί λοιπόν τον έπλυναν, του έπλυναν τις πληγές. Αλλά τόσο πολύ έτρεχε το αίμα, ακατάσχετο, που τελικά πέθανε εκεί. Και πήγαν μετά τα σκυλιά και τα γουρούνια και έγλυφαν εκεί το αίμα του Αχαάβ!40

«Εσένα, λέει στην Ιεζάβελ, εσένα... εσένα... θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!...» Έτσι κι έγινε, αγαπητοί μου. Την πέταξαν από το παράθυρο του παλατιού κάτω στην αυλή. Πραγματικά, εκείνοι που ξεκλήρισαν την οικογένεια του Αχαάβ -άλλαξε η κυβέρνηση, να μην πολυλογώ- την πέταξαν από το παράθυρο, τα άλογα την ποδοπάτησαν, και σε λίγο πήγαν τα σκυλιά και την έφαγαν! Και λένε για μια στιγμή εκείνοι που μπήκαν μες στο παλάτι: «Για να πάμε να δούμε, τί έγινε αυτή;». Και πάνε κάτω και βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα... Την είχαν φάει τα σκυλιά!41

Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. 

Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.

Αν για τους απίστους θα είναι φοβερός, 

τότε για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία.

Αλλά και για τους απίστους θα είναι φοβερός ο Προφήτης.

Μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον άλλο Προφήτη, τον Ενώχ, και θα τους κρεμάσει, θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι -ακούστε. θα χαρούν!- ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του...42 Οι αμαρτωλοί λοιπόν άνθρωποι θα χαρούν. Αλλά θα σταθή όμως φοβερός, γιατί σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος!43

Αλλά εάν για τους απίστους ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Γι' αυτό και ο ύμνος των Πατέρων στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ, στο 48ο κεφάλαιο, στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρεται στον προφήτη Ηλία, τελειώνει ως εξής: «μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»44, ευτυχισμένοι αυτοί που θα σε δουν, ή που σε βλέπουν, αυτοί που ζουν στολισμένοι με αρετές, κι εμείς θα ζήσουμε και θα σε δούμε. Ο Σειράχ ζει περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη. Λέει «θα σε δούμε»!

Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ' όλους που θα αναστηθούν.

Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό, τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία, ήταν η ελπίδα τους ο Προφήτης! εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν.

Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!... Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!...». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.

Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν «και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα», όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. γιατί κι εμείς θα ζήσουμε, όπως έγραφε ο συγγραφέας της Σοφίας Σειράχ το 200 π.Χ.

Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; 

Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!...

20-7-1986

1. Βλ. Γ' Βασ. 18,17-40.

2. Βλ. Γ' Βασ. 19, 8-18. Σοφ. Σειρ. 48, 7.

3. Βλ. Ματθ. 17, 3. Μάρκ. 9, 4. Λουκ. 9, 30.

4. Πράξ. 17, 26.

5. Βλ. Δευτ. 32,15. Ησ. 5, 7. 44, 2.

6. Γ' Βασ. 17,1.

7. Βλ. Γέν. 15, 14. 23, 18. Έξοδ. 23, 18-33. 34, 24. Λευϊτ. 26, 42-46. Δευτ. 2,10-25. 4, 27. Ιησ. Ναυή 23, 9. κ.α.

8. Γέν. 15,13-16.

9. Βλ. Έξοδ. 12,40.

10. Δευτ. 31,1-23.

11. Ησ. 9, 11-12. 13, 1-22. 14, 22-23. Ιεζ. 32, 1-16. Ιερ. 31, 1-44. κ.α.

12. Βλ. Δαν. 8, 3-8.

13. Ησ. 3,16-26.

14. Γ' Βασ. 17, 3-4.

15. Ησ. 26, 20.

16. Βλ. Μαλ. 4,4-5.

17. Βλ. Δ' Βασ. 2,1.

18. Αποκ. 11,3-7.

19. Βλ. Αποκ. 11, 8.

20. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Περί Αντιχρίστου, Δ' 99,44. Πρβλ. Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγος εις την όρασιν του Δανιήλ, 37.32-38.11: «...αποστέλλει εν συντόμως τους ιδίους αυτού θεράποντας, τον τε Ενώχ και Ηλίαν, εις έλεγχον αυτού του αντικειμένου ενώπιον πάντων εθνών... ορών ουν ο εχθρός εαυτόν υπ' αυτών δεινώς ελεγχόμενον και υπό πάντων καταφρονούμενον, θυμώ και οργή ανελεί τους αγίους». Άγ. Ιππό­λυτος Ρώμης, Λόγος περί της συντελείας του κόσμου, 21.28-30: «...καθώς φησι και τούτο Δανιήλ, προεωρακώς ότι το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου ποιήσει μετ' αυτών πόλεμον, ήγουν μετά Ενώχ και Ηλία, και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς διά το μη θέλειν αυτούς δόξαν δούναι τω διαβόλω».

21. Βλ. Αποκ. 10, 9. 11.17,15 κ.α.

22. Βλ. Δαν. 3,4. 8· 31. 5,19. 6, 25 κ.α.

23. Πρβλ. Ησ. 26,20. Εβρ. 10, 37.

24. Βλ. Γ' Βασ. 21, 35. Δ' Βασ. 2, 3. 5. 7. 15. 4, 1. 38. 5,22. 6,1.

25. Βλ. Δευτ. 32,11. Έξοδ. 19, 4. Παρ. Σολ. 23, 5. Ιερ. 29, 22. Ιεζ. 17, 3· 7. κ.α.

26. Μάρκ. 1, 3. Πρβλ. Ματθ. 3, 3. Λουκ. 3,4. Ιωάν. 1, 23.

27. Αποκ. 12,15.

28. Βλ. Ματθ. 24, 24. Μάρκ. 13,22 κ.α.

29. Βλ. Ησ. 10, 22. Ρωμ. 9, 27.11, 5.

30. Αποκ. 11,1-2.

31. Αποκ. 12,16.

32. Βλ. Έξοδ. 14, 21-29.

33. Ιων. 4, 1-6.

34. Αποκ. 12,17.

35. Γ' Βασ. 17, 6.

36. Βλ. Γέν. 8, 6-7 κ.α.

37. Αποκ. 12,14.

38. Βλ. Έξοδ. 16, 35

39. Βλ. Έξοδ. 16, 2-14.

40. Βλ. Γ' Βασ. 20,19. 22, 30-38.

41. Βλ. Γ' Βασ. 20, 23. Δ' Βασ. 9,1-37.

42. Βλ. Αποκ. 11,10.

43. Βλ. Αποκ. 11,11-13.

44. Σ. Σειρ. 48, 11.

45. Γ' Βασ. 19, 14-18. Πρβλ. Ρωμ. 11, 3-4

46. Βλ. Ματθ. 17, 1-6. Μάρκ. 8, 2-9

† Π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

http://www.impantokratoros.gr